مشکلات من و همسرم، عدم ثبات فکری و چگونگی ارتباط با خانواده من

خیلی ممنون از توضیحاتی که دادید. من مشکل شما رو اینطور ارزیابی میکنم. دلیل پرخاشگری های همسر شما و توهین های مداوم و مکرر ایشون نسبت به خانواده شما فقط مساله فرهنگی نیست. ایشون خودشون نسبت به اینکه خانوادشون از نظر مالی و اجتماعی از خانواده شما پایین تر هست کاملا مطلع هستن و این مساله ایشون رو آزار میده. ایشون این فاصله طبقاتی رو حس میکنه و این مساله مداوم در پیش زمینه فکریشون جریان داره. لذا در تمام مشاجرات زندگیتون حتی مشاجراتی که موضوعش ربطی به خانواده شما نداره بحث فحاشی به خانواده شما پیش میاد. یک مثال میزنم تا خوب درک کنید. در اغلب زوج هایی که زن دارای مدرک تحصیلی بالاتری نسبت به شوهر هست این مساله به چشم میخوره. مرد هر جایی که میشینه ادامه تحصیل و مدرک تحصیلی رو نقد میکنه. به کسانی که در دانشگاه تحصیل میکنن توهین میکنه. کافیه همسرش یه اشتباه یا خطا کنه. این مساله رو در زوج های اینچنینی زیاد دیدم که مرد در موقعیت های مختلف چه در خلوت و یا حتی جلوی فامیل به زنش میگه "خیر سرت تو مهندسی ........" یا "میخواستی به جای اینکه مدرک بگیری یکم فهم یاد بگیری" یا به عنوان یک نمونه بدتر : "دانشگاه شده طویله. هر حیوونی رو تو دانشگاه راه میدن" و صدها جمله از این قبیل که هیچکدومش به علت نفرت شوهر از دانشگاه نیست. چون همین مرد بچه خودش رو در آینده به زور حتی میفرسته دانشگاه. تنها دلیلش اینه که مرد با این کار میخواد این فاصله و خلاء رو پر کنه و در جایگاه بالاتری نسبت به همسرش قرار بگیره. همسر شما و رابطه شما هم گرفتار همین موضوعه. پس باید با این دید جلو برید و مشکل رو حل کنید که در ادامه توضیح میدم. اما قبل از اون یک پرانتز باز میکنم و اون اینکه حرف پدرتون در روز پیک نیک که به ایشون دوبار گفتن "آقا پسر" مناسب نبود.با خانوادتون صحبت کنید تا رفتارهای اینچنینی ازشون سر نزنه تا در یک فضای امن شما اقدام به اصلاح زندگیتون کنید. در این مدتی که میخواهید رابطتون با همسرتون رو مدیریت کنید ارتباطتون با خانوادتون رو اندکی کم کنید. این مساله رو بدونید که الان شما مدیریت رابطه رو باید به طور نامحسوس در دست بگیرید و برای این کار ثبات رویه و تلاش زیادی لازمه. اینطور که من برداشت کردم شما از همسرتون هم عاقلانه تر رفتار میکنید و هم عاقل تر هستید اما متاسفانه شما هم مشکلاتی در رفتارتون هست که باید اصلاح کنید وگرنه هر چقدر هم تلاش کنید بی نتیجه خواهید موند. به طور کلی مواردی که باید رعایت کنید اینها هستند:
1- تمام کمک های مالی از خانوادتون رو قطع کنید. اینکه شما میخواهید برای مدتی کار کنید و خرج زندگی رو بدید مربوط به زندگی خودتونه. عیبی هم نداره اگر یک زمانی مرد به مشکل خورد زن ازش حمایت مالی بکنه ولی اینکه ایشون وظیفه خانواده شما بدونه که زندگی برای ایشون بسازن فوق العاده نابجاست. درضمن برداشت من اینه که علت اینکه ایشون شما رو تهدید میکنن که میخوان به محله قبلی برگردن هم اطلاع ایشون از مساله فروش ویلای پدرتون هست. اینطوری دارن شما رو تحت فشار میزارن تا پدرتون رو راضی کنید که براتون خونه تهیه کنن مجدد. با این کمک ها هیچ بهبودی در رابطتون ایجاد نمیشه که توقع ایشون رو بیشتر هم میکنید. پس مساله کمک های مالی از طرف خانوادتون باید به طور کامل قطع بشه و ایشون باید این مساله رو متوجه بشن که هیچ کمکی دیگه تا آخر عمر قرار نیست صورت بگیره. کمی هم شما باید سیاست داشته باشید و ایشون رو از فعالیت های اقتصادی خانوادتون تا جای ممکن مطلع نکنید. البته طوری که ایشون به هیچ وجه مطلع نشه نه اینکه از طرف فرد دیگه ای مطلع بشه. چون اونطوری با توجه به اخلاقی که از همسرتون برداشت کردم فاجعه به پا میشه. پس در این مورد شدیدا با سیاست رفتار کنید.
2- با همسرتون صحبت کنید. نه یکبار بلکه بارها. بهش بگید شایسته شما نیست که اینطوری با خودتون و خانوادتون برخورد بشه و فحاشی ایشون داره عزت نفس شما رو از بین میبره. باید یک حریمی در زندگی وجود داشته باشه و ایشون باید متوجه بشه که شما برای خودتون شخصیت دارید و حاضر نیستید به هر بهایی تحمل کنید. این مساله بسیار مهمه. اگر این روند قرار باشه ادامه پیدا کنه هم شما عزت نفستون رو از دست میدید و هم فرزند شما از ایشون الگو میگیره و بسته به جنسیتش به گونه های مختلفی در زندگی آیندش ضربه میخوره. قرار نیست در زندگی مشترکتون به شما مداوم توهین بشه و خانوادتون هر روز مورد حمله های لفظی ایشون قرار بگیرند. به ایشون بگید که کارش داره چه تاثیر منفی و بدی روی رابطتون میزاره. اگر ایشون توهین کرد شما توهین نکنید ولی همون لحظه بهش بگید که ایشون حق نداره اینطوری با شما و خانوادتون صحبت کنه. سکوت شما در اون زمان مهر تاییدیه به رفتار ایشون حتی اگر بعد از این مساله بهشون شکایت کنید باز هم مفید فایده نیست. ادامه این توهین ها یا شما رو میشکنه یا رابطه و زندگیتون رو. اعتراض خودتون رو نسبت به این مساله نشون بدید و حتی اگر باز هم ادامه پیدا کرد جدی تر برخورد کنید. منزل رو چند ساعتی ترک کنید و به خانه دوست و اقوام یا مکان مطمئنی (البته به جز خانه پدرتون. اکیدا توصیه میکنم به جز خانه پدرتون) برید.
3- شما زندگی مستقل خودتون رو دارید. این مساله که شما مایل هستید با همسرتون به مسافرت هایی برید که خانوادتون برنامه دارند برن به صورت مداوم در هر زندگی مشترکی مشکل ساز هست. تا همسرتون هم با این تفاوت فرهنگی کنار نیامدن و مدیریت روی رفتارشون ندارن اصلا صلاح نیست مسافرت مشترک برید. در مورد مسافرت اخیر مشهد مناسب عمل کردید. مسافرت های کوچک برای خودتون و همسرتون ترتیب بدید. بسیار بسیار تاثیر گذاره روی ارتباطتون. در این بعد از زندگی با توجه به مسائلی که هست باید فعلا مستقل عمل کیند و استقلال زندگیتون رو حفظ کنید.
4- با آرامش و صبر و تصمیمات عاقلانه و غیر عجولانه رفتار کنید. برای اصلاح زندگیتون تلاش کنید. و نتایج یک ماه آینده رو با توجه به رعایت موارد فوق در همین تاپیک بنویسید. انتظار نداشته باشید از فردا همه چیز عوض بشه و نتیجه بگیرید. باید مداوم و مستمر عمل کنید. من و دوستان عزیز دیگر نیز سعی میکنیم مرتب و تا جایی که توان داریم کمکتون کنیم.
به خدا توکل کنید و پیش برید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط زندگی بهتر

خیلی ممنون از توضیحاتی که دادید. من مشکل شما رو اینطور ارزیابی میکنم. دلیل پرخاشگری های همسر شما و توهین های مداوم و مکرر ایشون نسبت به خانواده شما فقط مساله فرهنگی نیست. ایشون خودشون نسبت به اینکه خانوادشون از نظر مالی و اجتماعی از خانواده شما پایین تر هست کاملا مطلع هستن و این مساله ایشون رو آزار میده. ایشون این فاصله طبقاتی رو حس میکنه و این مساله مداوم در پیش زمینه فکریشون جریان داره. لذا در تمام مشاجرات زندگیتون حتی مشاجراتی که موضوعش ربطی به خانواده شما نداره بحث فحاشی به خانواده شما پیش میاد. یک مثال میزنم تا خوب درک کنید. در اغلب زوج هایی که زن دارای مدرک تحصیلی بالاتری نسبت به شوهر هست این مساله به چشم میخوره. مرد هر جایی که میشینه ادامه تحصیل و مدرک تحصیلی رو نقد میکنه. به کسانی که در دانشگاه تحصیل میکنن توهین میکنه. کافیه همسرش یه اشتباه یا خطا کنه. این مساله رو در زوج های اینچنینی زیاد دیدم که مرد در موقعیت های مختلف چه در خلوت و یا حتی جلوی فامیل به زنش میگه "خیر سرت تو مهندسی ........" یا "میخواستی به جای اینکه مدرک بگیری یکم فهم یاد بگیری" یا به عنوان یک نمونه بدتر : "دانشگاه شده طویله. هر حیوونی رو تو دانشگاه راه میدن" و صدها جمله از این قبیل که هیچکدومش به علت نفرت شوهر از دانشگاه نیست. چون همین مرد بچه خودش رو در آینده به زور حتی میفرسته دانشگاه. تنها دلیلش اینه که مرد با این کار میخواد این فاصله و خلاء رو پر کنه و در جایگاه بالاتری نسبت به همسرش قرار بگیره. همسر شما و رابطه شما هم گرفتار همین موضوعه. پس باید با این دید جلو برید و مشکل رو حل کنید که در ادامه توضیح میدم. اما قبل از اون یک پرانتز باز میکنم و اون اینکه حرف پدرتون در روز پیک نیک که به ایشون دوبار گفتن "آقا پسر" مناسب نبود.با خانوادتون صحبت کنید تا رفتارهای اینچنینی ازشون سر نزنه تا در یک فضای امن شما اقدام به اصلاح زندگیتون کنید. در این مدتی که میخواهید رابطتون با همسرتون رو مدیریت کنید ارتباطتون با خانوادتون رو اندکی کم کنید. این مساله رو بدونید که الان شما مدیریت رابطه رو باید به طور نامحسوس در دست بگیرید و برای این کار ثبات رویه و تلاش زیادی لازمه. اینطور که من برداشت کردم شما از همسرتون هم عاقلانه تر رفتار میکنید و هم عاقل تر هستید اما متاسفانه شما هم مشکلاتی در رفتارتون هست که باید اصلاح کنید وگرنه هر چقدر هم تلاش کنید بی نتیجه خواهید موند. به طور کلی مواردی که باید رعایت کنید اینها هستند:
1- تمام کمک های مالی از خانوادتون رو قطع کنید. اینکه شما میخواهید برای مدتی کار کنید و خرج زندگی رو بدید مربوط به زندگی خودتونه. عیبی هم نداره اگر یک زمانی مرد به مشکل خورد زن ازش حمایت مالی بکنه ولی اینکه ایشون وظیفه خانواده شما بدونه که زندگی برای ایشون بسازن فوق العاده نابجاست. درضمن برداشت من اینه که علت اینکه ایشون شما رو تهدید میکنن که میخوان به محله قبلی برگردن هم اطلاع ایشون از مساله فروش ویلای پدرتون هست. اینطوری دارن شما رو تحت فشار میزارن تا پدرتون رو راضی کنید که براتون خونه تهیه کنن مجدد. با این کمک ها هیچ بهبودی در رابطتون ایجاد نمیشه که توقع ایشون رو بیشتر هم میکنید. پس مساله کمک های مالی از طرف خانوادتون باید به طور کامل قطع بشه و ایشون باید این مساله رو متوجه بشن که هیچ کمکی دیگه تا آخر عمر قرار نیست صورت بگیره. کمی هم شما باید سیاست داشته باشید و ایشون رو از فعالیت های اقتصادی خانوادتون تا جای ممکن مطلع نکنید. البته طوری که ایشون به هیچ وجه مطلع نشه نه اینکه از طرف فرد دیگه ای مطلع بشه. چون اونطوری با توجه به اخلاقی که از همسرتون برداشت کردم فاجعه به پا میشه. پس در این مورد شدیدا با سیاست رفتار کنید.
2- با همسرتون صحبت کنید. نه یکبار بلکه بارها. بهش بگید شایسته شما نیست که اینطوری با خودتون و خانوادتون برخورد بشه و فحاشی ایشون داره عزت نفس شما رو از بین میبره. باید یک حریمی در زندگی وجود داشته باشه و ایشون باید متوجه بشه که شما برای خودتون شخصیت دارید و حاضر نیستید به هر بهایی تحمل کنید. این مساله بسیار مهمه. اگر این روند قرار باشه ادامه پیدا کنه هم شما عزت نفستون رو از دست میدید و هم فرزند شما از ایشون الگو میگیره و بسته به جنسیتش به گونه های مختلفی در زندگی آیندش ضربه میخوره. قرار نیست در زندگی مشترکتون به شما مداوم توهین بشه و خانوادتون هر روز مورد حمله های لفظی ایشون قرار بگیرند. به ایشون بگید که کارش داره چه تاثیر منفی و بدی روی رابطتون میزاره. اگر ایشون توهین کرد شما توهین نکنید ولی همون لحظه بهش بگید که ایشون حق نداره اینطوری با شما و خانوادتون صحبت کنه. سکوت شما در اون زمان مهر تاییدیه به رفتار ایشون حتی اگر بعد از این مساله بهشون شکایت کنید باز هم مفید فایده نیست. ادامه این توهین ها یا شما رو میشکنه یا رابطه و زندگیتون رو. اعتراض خودتون رو نسبت به این مساله نشون بدید و حتی اگر باز هم ادامه پیدا کرد جدی تر برخورد کنید. منزل رو چند ساعتی ترک کنید و به خانه دوست و اقوام یا مکان مطمئنی (البته به جز خانه پدرتون. اکیدا توصیه میکنم به جز خانه پدرتون) برید.
3- شما زندگی مستقل خودتون رو دارید. این مساله که شما مایل هستید با همسرتون به مسافرت هایی برید که خانوادتون برنامه دارند برن به صورت مداوم در هر زندگی مشترکی مشکل ساز هست. تا همسرتون هم با این تفاوت فرهنگی کنار نیامدن و مدیریت روی رفتارشون ندارن اصلا صلاح نیست مسافرت مشترک برید. در مورد مسافرت اخیر مشهد مناسب عمل کردید. مسافرت های کوچک برای خودتون و همسرتون ترتیب بدید. بسیار بسیار تاثیر گذاره روی ارتباطتون. در این بعد از زندگی با توجه به مسائلی که هست باید فعلا مستقل عمل کیند و استقلال زندگیتون رو حفظ کنید.
4- با آرامش و صبر و تصمیمات عاقلانه و غیر عجولانه رفتار کنید. برای اصلاح زندگیتون تلاش کنید. و نتایج یک ماه آینده رو با توجه به رعایت موارد فوق در همین تاپیک بنویسید. انتظار نداشته باشید از فردا همه چیز عوض بشه و نتیجه بگیرید. باید مداوم و مستمر عمل کنید. من و دوستان عزیز دیگر نیز سعی میکنیم مرتب و تا جایی که توان داریم کمکتون کنیم.
به خدا توکل کنید و پیش برید.

---

سلام دوست عزیز بسیار بسیار سپاسگزارم از حسن توجه جناب عالی و پاسختون..بله حتما راهنماییهاتون رو انجام میدم من رابطه مشترک همسرم با خانوادم رو اندک کردم یعنی اصلا اصراری مبنی بر رفتن به پیک نیک مسافرت یا حتی منزل پدریم بهش نکردم..البته خودم با فزندم به اونجا میرم به خاطر نکه داری فرزندم توسط مادرم...از لحاظ قضیه مالی هم کاملا درست میفرمایید جدیدا هم خیلی از تصمیمات مالی پدرم چیزی بهش نمیگم زیاد..ولی در رابطه با موقع فحاشی ایشون کاملا صحبتاتون متین و منطقیه ولی متاسفانه امکان ترک منزل تو اون لحظه برام وجود نداره یعنی اصلا نمیزاره که برم فقط تنها کاری که از دستم برمیاد سکوت و ترک اون اتاقیه که اون توشه..البته خودم حس میکنم این سکوتم مهر تایید به حرفاشه یعنی حداقل خودش اینطور حس میکنه خوب چیکار کنم یه دفعه بهش گفتم نگو این حرفا خوب نیست صداشو میبره بالا و بدتر میکنه میگه دوست دارم بگم و صد تاچیزه دیگه هم اضافه میکنه رو این حساب من اون لحظه چیزی نمیگم و وقتی اروم شد براش نامه مینویسم و یا اس میدم که خواهشن دیگه توهین نکن مگرمن توهین میکنم به خانوادت خوب نیست بچه میشنوه بده بهش میگم تو با این حرفات منو از خودت میرنجونی وارزش خودتو پیشه من میاری پایین ولی این فقط برای همون لحظه اس و با تکرار هر بحثی تو خونه دوباره شروع میکنه..به خاطر این بهش نوشتاری حرفمو میزنم چون به این نتیجه رسیدم اینطوری بیشتر به حرفام فکر میکنه و از غلدریش کمتر میشه تا حرف زدن رو در رو در این رابطه...
واقعا نمیدونم باید تو اون لحظه چیکار کنم.
خانواده من که مشهد رفتن از اونجا بهش زنگ زدن و گفتن به یادتیم وقتی میخاستن بیام من فقط پیشنهاد دادم میشه بریم دنبالشون و من برم با بچه خونشون چون مامانم نمیتونست فرداش بیاد خونمون برای نگه داری از بچه سریع قبول کرد گفت باشه بریم.رفتیم راه اهن دنبالشون بابام اینارو دید و روبوسی کرد بعد از همونجا تاکسی گرفت رفت سمت مغزه و خونه مادرش چون تو ماشین اصلا جا نبود و من نشستم پشت فرمون.بعد از دو روز که اومدم خونه خودمون سوغاتیهایی که مامانم اینا اورده بودن رو بهش نشون دادم کلی برای اون و بچه چیزمیز خریده بودن فقط گفت دستشون درد نکنه فعلا حوصله ندارم زنگ بزنم تشکر کنم هروقت دیدمشون تشکر میکنم منم هیچی نگفتم فقط اخم کردم...گذشت تا دیشب میگه پول نداریم اگه اینطوری بگزره یه تیکه طلا میفروشم منم گفتم نه توروخدا بزار اول ماه حقوق میگیرم گفت بهترشو برات میخرم کلی سرویس میخرم منم کفتم نه که تو این چهارسال خریدی طلاهام کم شده و زیاد نشده! اونم گفت مگه ماله بابات بوده خودم خریدم خودمم دوست دارم بفروشم اصلا میدونی چیه تازه به این نتیجه رسیدم که باید به خانوادت بی محلی کرد مسافرت میرن سوغات میارن برمیگردن به درک به من چه گورباباشون....ومن فقط شکستم و تو دلم زار زدم به این سرنوشت...............

:323:
من حتما حتما روند کم بودن رابطه رو ادامه میدم.در مورد مسایل مالی سیاست به خرج میدم و باهاش حرف میزنم و همچنان صبورم و توکلم رو به خدا میکنم....

همسرم خیلی قدرنشناسه..میگه میخام محل زندگیمو مثل اول ببرم دم مغازم که چشمم تو چشم مامان بابات نیوفته (حالا بابای من عید اومده خونه ما) یه روزایی هم مامانم میاد بجه رو نگه میداره میگه دلم نمیخاد چشمم تو چشم مادرت بیوفته...الهی بمیرم برای مامان بابای بدبختم که اینقد دستشون نمک نداره.......میگه از حالا دارم میگردم تو این منطقه دوست داشتی میای دوست نداشتی برو ور دله بابات..میگه میخام داغ دیدن بچه رو به دلشون بزارم........آخه من چیکار کنم ازش متنفرم به خدا اگر به خاطر دخترم نبود یک لحظه نمیموندم و طلاق میگرفتم..اونموقع که اون خونه ایکه بابام برامون خرید و فروختیم و مغازه گرفتیم شوهرم قول داد مغازه رو میفروشه و خونه میخره یه بار هم گذاشت برای فروش مغازه رو ولی نخریدن و الان توش کار راه انداخته راستش بابای منم خیلی دل خوشی از این اتفاق نداره میگه من خونه براتون خریدم قرار نبود مغازه رو نگه دارین و اجاره نشینی کنین.....حالا هرچی میشه میگه من عمرا مغازرونمیفروشم و بابات هم از این قضیه داره میسوزه
به امام رضا که قربونش برم تولدشه دیگه کم اوردم:54:

با سلام مجدد و احترام
بسیار ناراحت شدم از شرح مسائلی که نوشتید. متاسفانه مشکل همسر شما فقط به عدم درک رفتار صحیح در زندگی مشترک ختم نمیشه و ایشان مشکلات و عقده های اساسی دارند. با چیزهایی که در این مدت ارائه کردید واقعا برداشت خوبی شخصیت روانی ایشون ندارم و به نظرم خودتون باید تصمیم گیری کنید. بسیاری از مشاوره ها فقط بر روی نگه داشتن نظام زندگی و خانواده اصرار دارند و به هر بهایی زوجین را برای ادامه زندگی تشویق میکنند. اما خودم به شخصه برای ارزش وجودی انسان ها و کامیابی آن ها در زندگی از مواهب روحی و روانی نیز اصرار دارم. لذا در مسائلی اینچنینی تصمیم گیری تا حدود زیادی به شما برمیگردد. باید با خود خلوت کنید و در یک فضای آرام بنشینید و زندگی خود را ارزیابی کنید.در یک برگه خصوصیات مثبت و محاسن همسر خود و محاسن زندگی با ایشان را بنویسید و همچنان تمام موارد منفی ایشان و زندگی با ایشان را نیز بنویسید. کیفیت ارتباط خود با ایشان را از ابتدای زندگی تا کنون بنویسید و با خود بیاندیشید که آیا زندگی شما مملو از ترس است یا عشق ؟ اگر مایل بودید هر آنچه که در برگه نوشتید را در اینجا نیز بنویسید. و سپس تصمیم گیری کنید. با نفرت و حقارت نمیتوان زندگی کرد. گاهی اوقات تاثیر تربیتی رفتاری که والدین در پیشگاه فرزندان خود دارند بسیار بدتر از تاثیر جدایی آن ها است. همه اعضای این سایت برای کمک به شما اینجا هستند. نگران نباشید. من نه شما و نه هیچ زوج دیگری را به جدایی سفارش نکردم و نمیکنم. من شما را تشویق میکنم تا راه یک زندگی روانی سالم برای خود و فرزندتان را انتخاب کنید. فکر میکنم شما تحت لطمه های روحی و شخصیتی شدیدی هستید و باید خودتان تصمیم قاطع در اینباره بگیرید.