نمایش نسخه قابل چاپ
ممنونم شماها درست میگید حتی خواهرم دوست همکار خانواده همه حرفای شمارو میزنن
تازه من با دومادشون صحبت کردم میگف بدردت نمیخوره بدبخ میشی
واقعا انتخاب بین عقل و احساس سخته
فکرکنید یکی پیدا شه معیارای عقلانی منو داشته باشه منم دوسش داشته باشم اونم منو دوس داشته باشه ۱۰۰سال دیگه پیدا میشه
نقل قول:
نوشته اصلی توسط zzzz
.......................................
به نظرم انتخاب بین عقل و احساس درست نیست ! ( فدا کردن یکی )
بلکه باید، تعادل اون رعایت بشه .
مثلا یه پسری ویژگی های خوبی داره ولی اون دختر هیچ احساسی به اون نداره
یا برعکس مثلا » دختر ، زیبایی پسر را می بینه و احساسش میگه اون خوبه - ولی باید معیاری دیگه را برسی کنه : اخلاق - پایبندی به زندگی و ..... ( چه پسر چه دختر فرق نمی کنه )
ایده آل ترین مورد، موردی که هم احساس نمره بالا بگیره و هم عقل !
ولی خب ما نباید سخت گیر باشیم و در این مورد وسواس به خرج بدیم .
چون امکان داره در مسیر زندگی متوجه بشیم ، معیارهای احساسی که در جوانی داشتیم ، کم اهمیت بودند .
باید سعی کنیم یه تعادل بین عقل و احساس قرار بدیم - و برای این کار هم باید اولویت بندی کنیم !
خیلی خوب میشه اگر مسیر زندگیمون را به خداوند بسپاریم .
موفق باشی.:72:
شما معتاد به رابطه شدی
ازش بیرون بیای، ترجیح میدی اصلا ازدواج نکنی ، تا با همچین آدمی باشی
دوست داشتن برای هیچی کافی نیست،
سرت خودتونو با یه چیزایی گرم کنین که از فکرش بیرون بیایین
معیارهای عقلانی چندتا ویژگی داره ، یکی اش اینه که با احساسات و عواطف تناقض نداره ، معیارهای عقلانی مکمل معیارهای احساسی و عاطفی هستند نه روبه روی اونا:-)نقل قول:
نوشته اصلی توسط zzzz
معیارهای عقلانی اعتدال داره:-) شما کمال طلبی رو هم دنبال چاره اش باش:-)
کمال طلبی باعث میشه اهداف و معیارهای غیر واقع بینانه تعیین کنی و زمانی هم که بهش نمیرسی استرس و افسردگی بگیری و ناکام بشی و یه راه حل هیجان مدار انتخاب کنی و مثلا به خیال خودت راحت بشی.
"چون معیارهام خیلی عاقلانه هست ، هیشکی پیدا نمیشه من باهاش ازدواج کنم، پس به هر طریقی شده با همین که اسمشو نمی برم وصلت میکنم،"
علامه حسن زاده آملی می فرمایند:
الهی.
عقل گوید الحذر الحذر، عشق گوید العجل العجل ،آن گوید دور باش و این گوید زود باش :-)
منتهی منظورش تناقض نیست:-) بعدش هم اینو میگن :
"خدایا عشق را دردلم بیفزای تاهرچه غیر ازتو دردرونم هست سوزانده وخاکسترنماید"
سلام
خانم zzzz :
در مورد عقل و احساس یه مثال برای شما بزنم :
یه فردی در حال تماشای کارتون " پاندای کونگ فو کار " هست
در حین تماشای کارتون به خودش میگه چرا من نتونم کارتون بسازم – بذار شغلم را هنری انتخاب کنم .
بعد به خودش میگه » برم دانشگاه انیمیشن بخونم .
ببینید این شخص از تماشای کارتون لذت برده - در واقع احساسش بهش میگه انیمیشن سازی شغل پر هیجانی هست و خیلی لذت بخش .
این احساس رضایت از شغل انیمیشن خیلی خوبه - چون باعث میشه در رشته تحصیلیش موفق تر بشه
ولی این احساس فقط شرط موفقعیت نیست ! - باید از نظر عقلانی هم ماجرا را بررسی کنه .
یعنی به خودش بگه : من که می خوام هنرمند بشم – اصلا دید هنری خوبی دارم – استعداد نقاشی کشیدن را دارم – تمرکز دارم ؟ بازار کار چگونه هست ؟
برای اینکه مطمن بشه از نظر عقلانی راست میگه ، باید بره امتحان کنه ؟
چطوری امتحان کنه ؟
یه کاغذ بذاره جلوش – همراه با یه آموزش نقاشی. در حین تمرین ببینه لذت می بره یا نه ؟
باید بره از کارشناسان و متخصصین این رشته مشورت کنه
اونجاست که عقل و احساس همدیگر را بهتر می شناسند .
.........................................
در حکایت شما - جذابیت ظاهری اون پسر به شما میگه اگر با ایشون ازدواج کنم خوشبخت میشم ( احساس)
حالا باید عقلانی بررسی کنید !
یعنی اصلی ترین ویژگی یه مرد برای زندگی زناشویی چیه ؟
( تعهد به همسر و دوری از رفیق بازی - اهل کار و تلاش و..... )
چیزی که تو این مدت از شما فهمیدم اینکه شما خودتون می دونید از نظر عقلانی با ایشون ازدواج کردن اشتباه هست .
ولی چون تو معیارهای انتخاب همسر ، زیبایی جایگاه مهمی داره برای شما - باعث شده شما یه خورده احساسی فکر کنید . ( البته بیشتر از یه خورده )
و به خودتون میگید من وقتی باهاش ازدواج کردم درستش می کنم !
ولی این میتونه یکی از خطرهای بزرگ در انتخاب همسر باشه
پس مراقب باش !! ( برادرانه میگم )
چون انسانها تو تغییرات اجباری از طرف دیگران،،،، مقاوم هستند .
منظورم از تعادل بین عقل و احساس اینکه :
مثلا یه پسر از نظر ظاهری به دلتون بشینه ( بدون سخت گیری زیاد ) - از نظر عقلانی هم مرد زندگی باشه
در مسیر زندگی باش و حوادث داخل و خارج مسیر را به صاحبش بسپار.
به نظرم آزادی و آزادگی واقعی برای کسانی هست که،،،،، با زندگی دوست باشند - زندگی را آسان بگیرند و سعی کنند همیشه در مسیر خدا باشند .
می تونی به این مهم برسی .
مثل این پیر مردهایی که میرن تو پارک به کبوترها دونه میدند - آب میدند و ..... یه خورده این جوری حرف زدم:biggrin-new:
ببخشید اگر نگاه نصیحت کننده داشت .
یا حق .:72:
اول و آخر تو با این آدم ازدواج میکنی چون نمیتونی پا رو احساست بذاری :)
کمی بعد هم شدیدا پشیمون میشی و میای اینجا کاسه چه کنم چه کنم دستت میگیری! :(
این اشتباه رو بالاخره مرتکب میشی و به نظر من مشاوره و صحبتهای اعضا هم تاثیری روی شما نداره. چون چشمتو روی منطق بستی.
هرچند هنوز نفهمیدم چهار سال عاشق چیه این آدم شدی! هیچیش دوس داشتنی نیست! فاجعه س!
کم و بیش تاپیکهای قبلیتون رو خوندم.
شما خیلی زرنگتر از این حرفها هستی که بخوای به همچین پسری برای ازدواج فکر کنی.
بیشتر دنبال التیام غرور شکسته ات هستی، این اقا به هر دلیلی در گذشته، شما رو نادیده گرفته و حالا شما هم یه لذت کاذب داری که این آقا به سمتت برگشته.
دیگه بیشتر از این، این سناریوی بی سر و ته رو کش نده.
من که شما رو در دنیای واقعی نمی نشناسم ولی از این تاپیکهاتون و قضیه این آقا فکر میکنم یک خلا جدی در افکار و شخصیتتون دارید. (ببخش اینقدر رک گفتم اصلا قصد طعنه زدن ندارم اما به نظرم یه جای کارت میلنگه.)