نمایش نسخه قابل چاپ
بهت تبریک میگم که قبل از این که بچه دار بشی این تصمیمو گرفتی.منهم شرایطی شبیه تورو دارم و لی هنوز طلاق نگرفتم و متاسفانه یک بچه هم دارم که تمام فکرم پیش اونه. خوش به حالت و آفرین به شهامتت که زودتر اینکارو کردی. غصه نخور و بدون گذشته دیگه تموم شده به حالا و آینده ات فکر کن که چطور بسازیش تا ازش لذت ببری و احساس موفقیت کنی. برای من هم دعا کن
موفق باشی
اين طبيعيه. زياد غصه نخور. به آينده خوب فكر كن و اصلا هيچوقت خودت رو سرزنش نكن
خدا رو زياد ياد كن.
مائده خانوم سلام دخترم
بدون مقدمه عرض کنم اگر هنوز دوستش داری شجاع باش بگو که دوستش داری.من دخترهای هم سن و سال تو رو می شناسم که شوهرهاشون خیلی عتقیه و ......هستند ولی زندگی رو مدیریت می کنند.احساسی و سطحی نگر نیستند.شما خیلی احساسی هستید و من که فرزندانم به سن و سال شما هستند و با افراد مثل شما در محل کارم هر روز در تماس هستم اکثرا از واقعیت زندگی به دور هستند.به قول سعدی زندگی جنگ است و باید برای خوشبختی بجنگی و اونو بدست بیاوری.شما نباید بنشینی تا کسی برایت خوشبختی دو دستی بیاورد.تو آماده جنگ نبودی و نیستی و سنتی فکر می کنی من یه پیشنهاد براتون دارم اگر خواستید حتی حاضرم به عنوان یک مشاور بعنوان یک پدر در خدمتتون باشم.خوب فکراتونو بکنید و اگر برای یک زندگی واقعی سراسر مبارزه آماده شدید به شوهرتون زنگ بزنید و بهش بگید که دوستش دارید.چرا باید اونو مفت و مجانی از دست بدهی؟!!!کمی بخودت روحیه بده و کم نیار توی زندگی علاقه ات رو بهش ابراز کن و این کاری است که دختران ایرانی نسبت به شوهرانشون انجام نمیدهند. عزیزم بعد از این همه پند و اندرز برای اینکه ببینی چقدر قوی هستی اولین کاری که می کنی آماده میشی که بروی دانشگاه و سخت مطالعه کن و روزی حداقل نیم ساعت یا بیشتر ورزش یا نرمش کن.خوب اولین و آخرین خدا رو فراموش نکن سر نماز هر چی میخوای بهش بگو.خدا دلهای شکسته رو دوست داره مخصوصا نصف شبها که منتظر خودت هست که حرفاتو گوش کنه .خدا شما جوان های پاک رو دوست داره.اردتمند خشایار