قطع رابطه موقت

سلام راضیه جان. والا من تو شروع رابطه گفته بودم بیشتر از یکی دوماه آشنا نمیشم و حتی قرار عقد برا مرداد گذاشتیم و ایشونم خواستگاری اومد اما بخاطر فوت پدرش همه چی عوض شد و منم بخاطر گناه کردنمون خسته شدم هرچقدم میگفتم اقدام کن اصلا قبول نمیکرد و. میگف تازه 3 ماهه پذرم فوت کرده بعدم کار به بحث و دعوا و گاها قهر و بداخلاقی میکشید.واقعیتش منم ازش عقد نخواستم فقط یه حلقه خواستم که تضمینی واسم بشه اما همش میگف فوت پدرم تازه 3 ماه شده و باید بیشتر صبر کنی. الانم دیگه قطع رابطه ایم و مجبورم صبر کنم تا خودش انتخاب کنه چون بنظر خودم چاره دیگه ای ندارم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط پری یاس

میگم اگه تو این مدت تماسی بگیره یا پیغام بزنه چه رفتاری نشون بدم؟..دیشبم اصرار داشت حداقل یه شب بخیر بهم بگیم اما قبول نکردم.

---

سلام پری یاس

پست های دوستان رو نخوندم، شاید حرفهام تکراری باشه.

از نظر من تو این دوره خیلی محترمانه و باوقار باهاش رفتار کن. اگه تماسی گرفت یا حتی پیام داد، خیلی متین و به دور از هیجان و کوتاه بهش جواب بده. حرف جدیدی رو مطرح نکن، و فقط جواب احوالپرسی رو بده. فقط اگه فرصتی دست داد (یا ازت سوال کرد) بگو "خونواده ی من به احترام حرف مادرتون که گفتند بعد از محرم و صفر اقدام می کنند، منتظر اقدام ایشون هستند. و من هم براساس یه سری معیارها شما رو تایید کردم و شرایط فعلیتون هم برام قابل درکه."

نه زیاد مشتاق نشون بده، نه بی تفاوت. عاقلانه رفتار کن. اما فاصله بگیر و اجازه نده ارتباطتون دوباره برقرار بشه، تا دوباره خونوادش اقدام کنند.

اگه شما و خونوادت این پسر رو پذیرفتید و قرار نامزدی گذاشتید، مطمئنا ویژگی هایی داشته که برای شما ارزشمند بوده. بنابراین عجله کردن و برخورد هیجانی، به نفع شما نیست. همونطور که ارتباط هم به نفع شما نیست.

این نکته رو هم بچه های همدردی به من یاد دادند، بهتره برای تو هم بنویسمش. یه پسر هم (دقیقا مثل یه دختر) غرور و شخصیت داره. اگه بهش بی احترامی بشه، و اگه فرد با شخصیتی باشه، احتمالا دیگه اصراری برای وصلت با شما نمی کنه.

البته احترام گذاشتن با تن دادن به خواسته های دیگران، کاملا متفاوته.

پس در صورتیکه خودش یا خونوادش خبری گرفتن، محترمانه برخورد کن (اگه غیر از اینکار رو انجام بدی، احتمالا به حساب رد کردن می گذارن و دیگه اقدامی نمی کنن).

و مطمئنا خودت می دونی و نیازی به تذکر نیست که خیلی کار اشتباهی کردی که اجازه دادی ارتباطتون به مسائلی که بعنوان گناه ازشون یاد می کنی، کشیده بشه...

سلام نمیدونم چجوری از همتون تشکر کنم که انقد باحوصله و مفید جوابمو دادین.فعلا که یه هفته میشه و خبری ازش نیست حتی کوچکترین پیغام!!منم تا آخر ماه صفر بهش مهلت دادم و تا اونموقع منتظرش میمونم هرچند خیلی سخته و همش دلگیر و دلتنگم.کلا وضع روحیم زیاد خوب نیس اما درس خوندن از یادم میبره.فقط نمیدونم چرا همه چی سریع و یهو بهم خورد وهنوز تو شوک این قضیه ام!!بنظرتون پسریکه تا این حد بذاره بره برمیگرده؟!!دوماه زیاده و حس میکنم کلا از یادش میرم. توروخدا برام دعا کنید هرچی خیر و صلاحه برام اتفاق بیفته.

این دو ماه زمان خوبیه که معیارهاتون رو بازنگری کنید و خیلی جدی به ازدواج فکر کنید لزوما نه با این آقا با هر مورد دیگری.

الان تمرکز روی درستون اما بعدش صبر پیشه کنید .

این دید را داشته باشید که حتی اگه این آقا بعد از دو ماه برگشتند چه کارهایی لازمه جهت شناخت اصولی انجام دهید؟

در این مدت شاید به این نتیجه برسید ایشون معیارهای شما رو برای ازدواج ندارند.

اما مورد دوم مساله وابستگیه ، حتی به متاهلین توصیه می شه زن و شوهر نباید به هم وابسته باشند چه برسه به شما که در فاز آشنایی هستید.

خیلی خوبه که ریشه های مذهبی وجودتان در برابر گناه جلوگیری کننده هست از همین نیرو کمک بگیرید جهت کنترل همه امور.

موفق باشید.