مشکل مالی پسر و مخالف خانواده

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط خیال تو

سلامبه قول دوست عزیزمون خانم شیواعدم مسئولیت پذیری و نداشتن برنامه و هدف برای زندگی و فقط حرف زدن و عمل نکردن مواردی نیستن که توی 30 درصد باقیمانده بتونن جا بگیرن اینا شرایط لازم و اساسی زندگی هستن و نبودشون در طولانی مدت، زجرآورترین بخش زندگی یک زن می تونه باشه. و یه سوال دیگه ؟ ممنون میشم جواب بدین! شما می تونین به این آقا تو زندگیتون تکیه کنین ؟ ایشون میتونن تکیه گاه خوبی براتون باش؟ خواهش می کنم بدور از احساس جواب بدین!!

---

ممنون از پاسخ شما
من کلا به هیچ مردی به عنوان تکیه گاه نگاه نمی کنم اعتقادم اینه که هیچ مردی توانایی تکیه گاه بودن رو نداره و اصلا چنین دیدگاهی رو نسبت به هیچ ادمی قبول ندارم.
اما در این مورد باید دید تکیه گاه رو چطور معنا می کنیم مالی؟ وجه ااجتماعی؟ و .... و یا اینکه کسی که بودن در کنارش حس خوبی رو به همراه داره؟
من دو روز پیش به این آقا گفتم که بهتره این موضوع رو برای مدتی کات کنیم و با دلایلی که من براشون آوردم ایشون هم پذیرفتن البته نه به راحتی!
از دو روز پیش تا به حال با اینکه خانواده ام ظاهرا از این موضوع خوشحال هستن اما خودم اصلا فک نمی کنم که کار درستی کرده باشم؟؟!!

- - - Updated - - -

خوشحال میشم که مدیریت تالار هم راهنمایی ام کنند ...

شما وقتی میگید وضعیت مالی خوبی دارید خودتون کار کردید یا وضعیت خانواده اتون را در نظر گرفتید؟ حتی اگه همه اش از خودتون باشه هم به هر حال وضعیت پسرها فرق میکنه. خیلی از افرادی که وضعیت مالی خانواده اشون جالب نیست از درآمدشون توی خونه خرج می کنند. در حالی که بیشتر دخترهایی که کار میکنند پولشون برای خودشونه. از طرف دیگه پولی که پسرا خرج خودشون میکنند هم خیلی بیشتر از پولی هست که دخترا خرج خودشون می کنند. مثل سفرهای چندین و چند روزه برون استانی یا حتی خارج از کشور که معمولا دخترها توی کشور ما ندارن. اصلا یکی از دلایلی که الان دخترها این همه به ازدواج فکر میکنند اما پسرها نه، همین تفاوت امتیازاتی هست که جامعه ما به دخترها و پسرها میده. یه مقدار از تفاوت ها هم به تفاوت های ماهیت جنسیتی افراد بر می گرده. مثلا امکان نداره پسری از خونه بیرون بره و حداقل 4-5 تومن خرج میان وعده نکنه در صورتی که یه دختر تنهایی بیرون حتی به قیمت ضعف کردن و افت فشار و ولو شدن گوشه خیابون به هیچ وجه چیزی نمیخوره که نکنه زشت باشه یا مردم نگاش کنن !
از بحث دور نشیم!
ایشون خوش اخلاقن، اهل سیگار و مشروب نیستن، چند ساله به شما ابراز علاقه می کنند، پول رهن خونه رو جور کردن، ماشین دارن، درآمد گذر زندگی دارن، سپرده برای خرید سربازی دارن، حاضر شدن با وجود پس زدن های شما باز هم سراغ دختری بالاتر از خودشون برن، این همه مزیت کم و قابل چشم پوشی نیست! یه کم به نیمه پر لیوان نگاه کردن هم خوبه.
اینکه شما به ایشون بگید چرا لیسانس نگرفتی، خب جای این سوال برای خود شما هم هست. شما چرا فوق لیسانس نگرفتین؟ چرا دکترا نگرفتین؟ چرا پسا دکتری نگرفتین؟!! (من دختر هم سن شما زیاد سراغ دارم هیئت علمی دانشگاه) شما با ایشون هم سنید، به جز لیسانس دیگه چی بیشتر دارید؟ (البته به جز پول خانواده)
به نظر من ایشون اونقدری هم که بقیه بزرگش کردن ولخرج نبودن. وقتی الان درآمدشون 1300 هست، مگه 14 سال پیش چقدر بوده؟ اون موقع یه چیزی حدود ماهی 130 تومن که یکسالش خرج نکرده و دست نزده میشد 1300 و این درآمد چه قبلا و چه الان به اندازه درآمد یک کارمند دولت لیسانسه است. تا همین سه چهار سال پیش هم حقوق کارگر و کارمند خیلی کم بود. اینکه الان حدود 30 تومن پس انداز دارن (با در نظر گرفتن ماشین) نشون میده که تقریبا هرچی درآوردن را نگه داشتن اما فکر تبدیل نداشته اند تا ارزش داراییشون حفظ بشه (مثلا ده سال پیش اگه وقتی 4-5 تومن داشتن یه قطعه زمین شهرکی توی شهرستان میخریدن، الان بالای 100 ارزش داشت).
در کل اگه میزان درآمد خودتون، میزان هزینه ای که در ماه روی دست پدرتون میذارید، پس انداز خودتون، خواسته هاتون از زندگی و آرزوهاتون را مطرح کرده بودید، بهتر میشد راهنماییتون کرد؛ اما به طور کلی میگم شرایط ایشون شرایط بدی نیست. نه تنها بد نیست بلکه شرایط خیلی از پسرای دهه شصتیه. من از همه اونایی که میگن این آقا چیزی نداره میپرسم چند تا پسر سی ساله میشناسن که نه از پول پدری بلکه از حاصل زحمت خودشون توی یه شهر بزرگ خونه داشته باشن؟؟ یا این سوال را مطرح میکنم که اگه ایشون 4 سال وقت برای یه لیسانس بی حاصل گذاشته بودن و بعدا ازش استفاده نمی کردن (کاری که خیلییییی از افراد میکنن) و 2 سال هم وقت برای سربازی گذاشته بودن و عوض 14 سال، 8 سال کار کرده بودن و همون یه ماشین را داشتن الان دیگه بی عیب بودن؟؟ یا اگه تا دکتری پیش رفته بودن و هیچ سابقه کاری نداشتن، هیچ پولی نداشتن و تازه دنبال تاریخ جذب وزارت علوم بودن و هرسال برای 4 تا دانشگاه رزومه میفرستادن تا شاید به صورت پیمانی پذیرفته بشن الان بی عیب بودن؟؟ یا این سوال را می پرسم که آیا همه افرادی که ازدواج کرده اند و بچه و زندگی دارن خونه و ماشین مدل بالا هم دارن؟؟ یا این سوال را می پرسم که آیا داشتن تحصیلات تضمین کننده شغل خوب هست؟؟ یا این سوال را میپرسم که این افرادی که میگن این آقا پول و برنامه و هدف نداره، خودشون چی دارن؟؟ یا اینکه اگه یه ماشین مدل بالا از لطف بابایی داشتن و تفریحشون دور دور با سرعت 200 کیلومتر در ساعت توی خیابونا و قلیون کشیدن با دوستان در دامنه کوه ها بود بی عیب بودن؟؟
اینکه بعضی ها دانشگاه و سربازی نرفتن ایشون را به نداشتن برنامه و هدف ربط میدن کار درستی نیست. خب شاید برای شماها دانشگاه رفتن هدف باشه برای ایشون نبوده! شاید برای شماها سربازی رفتن برنامه باشه، تو برنامه های ایشون نبوده! توی این چند سال ایشون بی کار هم بودن؟ ولگردی توی خیابونا داشتن؟ گفتید رفیق باز نیستن. این خیلی خوبه. یادمون باشه که کم درآمدی صفت اخلاقی رذیله نیست!! یادمون باشه ازدواج یعنی مکمل همدیگه بودن. یه جاهایی شما کمترید ایشون بالاتر(در مورد شما علاقه)، یه جاهایی ایشون کمترن شما بالاتر (در مورد شما مدرک و پول). قرار نیست با هر شرایطی ازدواج کنند، برای مثال اگه میگفتن آقا رفیق بازند، من اصلا برای نوشتن این طومار وقت نمیذاشتم! باز هم به طور کلی میگم که این شرایط شرایط بدی نیست.
ولی در نهایت خودتون باید تصمیم بگیرید. آیا فکر میکنید با ایشون ازدواج کنید رفاه خانه پدری را ندارید؟ آیا به نظرتون رفاه خانه پدری انقدر ارزش داره که به خاطرش به این خواستگار نه بگید؟ اگر خدای نا کرده خواستگار بهتری پیدا نشه به نظرتون مادیات میتونه همه خواسته هاتون رو تامین کنه؟ اگه یه فردی بیاد خواستگاری شما که ارزش ماشینش 115 تومن باشه و سربازی رفته باشه، فوق لیسانس باشه، خونه داشته باشه، درآمد ماهی 5 تومن داشته باشه اما اخلاق نداشته باشه به نظرتون خوبه؟ و اصلا مساله مهمتر اینه که آیا شما با ازدواج با این آقا از مزیت های خانه پدریتون محروم میشین؟؟؟ شما پدر و مادر و پولشون رو دارید! یه همسر خوش اخلاق و سالم که به شما علاقه داره و بچه هایی خوب هم در کنارش خواهید داشت. اینو میتونید به خانواده اتون هم بگید.
البته این موضوع که مطرح کردید هم حتما بررسی کنید که خدای نکرده به خاطر پول پدر شما جلو نیومده باشن، برای این موضوع میتونید امتحانشون کنید برای مثال به این صورت که بهشون بگید پدرم میگه با ازدواجمون موافقه اما منو از ارث محروم میکنه تا عکس العملش را ببینید،
---
در مورد مسئله تکیه کردن به مرد:
برای دختری که سر کار میره و استقلال مالی داره، از سن نوجوانی و هیجانات عقلی- روحی آن فاصله گرفته، شاید دیگه بحث تکیه کردن مطرح نباشه، اما یه بحث خیلی مهم تر پیش میاد و اون مشارکت در تصمیم گیری هست.
یعنی یه عده از خانم ها بیخیال مسائل زندگی هستن و تمام تصمیم ها رو به دست مرد می سپارن. این عده:
1- اگر انتخاب درست بوده باشه یه زندگی خیلی راحت دارن! دیده ام زنانی که حتی دغدغه بچه ها را هم ندارن و آقا خودش مسائل درسی و تفریح و حتی خرید لباس بچه ها را پیگیری می کنه! در نهایت آقا پیر میشه و خانم رو هر کی ببینه میگه با بیست سال پیشت هیچ فرقی نکردی! ممکن هم هست که یه جایی دیگه طاقت آقا تموم بشه و ...
2- اگه انتخاب نادرست بوده باشه و با مردی زندگی رو شروع کرده باشه که قدرت تصمیم گیری نداره و یا درست تصمیم گیری نمی کنه، یه زندگی خیلی سخت پیش روست و در نهایت هیچی! یعنی نه از نظر مالی پیشرفت می کنن نه از نظر وضعیت تحصیلی و تربیتی فرزندان و نه فرصتی برای پیشبرد مسائل عاطفی بین زن و مرد خواهند داشت.

یه عده از خانم ها نمی تونن بی خیال باشن و حتما باید حضور فعال در تصمیم گیری های زندگی داشته باشن. این عده:
1- اگه با یه مرد بی مسئولیت ازدواج کرده باشن: همه مسئولیت زندگی روی دوش خودشون هست.
2- اگه به یه مرد دیکتاتور ازدواج کرده باشن دو حالت پیش میاد: 1- مردی که خوب تصمیم می گیره: روند کلی زندگی خوب پیش میره اما حس مسئولیت خانم ارضا نمیشه که این خودش در نهایت مشکلاتی به بار میاره، 2- مردی که درست تصمیم نمی گیره: زندگی جهنم میشه!
3- مرد منطقی: با تعامل با هم زندگی را پیش می برن و هر دو از زندگی راضی هستن.
--
در نهایت یک بار دیگه همه مسائل را به طور کامل بررسی کنید. اگر بعد از این موارد هنوز میخواین به امید خواستگار پولدار لیسانسه سربازی رفته منتظر بشینید، سریعتر به ایشون جواب رد قطعی و بی برگشت بدید چون طول دادن بیشتر چه برای جواب مثبت و چه برای جواب منفی موجب سرخوردگی آقا میشه و ممکنه تبعات منفی داشته باشه. یعنی خودتون رو بذارید جای ایشون، فکر کنید مثلا 6 ماه پیش میومدن خواستگاری شما، بعد میرفتن چند جای دیگه خواستگاری ببینن از شما پولدار تر پیدا میکنن یا نه! باز برمیگشتن خونه اول. خودتون بودید خوشتون میومد از این رفتار؟ یا باز هم برعکس موضوع را در نظر بگیرید. مثلا آقا وضعیت مالیشون خوب بود وضعیت شما خوب نبود. میومدن به شما میگفتن از خودتون و اخلاقتون خوشمون اومده اما اگه درس خونده بودی و پولدار بودی میگرفتیمت! حالا بذار بگردیم اگه عروس بهتر پیدا نشد میایم میگیریمت!! شما هم هی بگی بابام 50 میلیون وام گرفته برام جهیزیه بخره، مشکل مادیمونو حل می کنیم تروخدا نرید!! در این صورت چه احساسی پیدا می کردید؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط راه حل

در کل اگه میزان درآمد خودتون، میزان هزینه ای که در ماه روی دست پدرتون میذارید، پس انداز خودتون، خواسته هاتون از زندگی و آرزوهاتون را مطرح کرده بودید، بهتر میشد راهنماییتون کرد؛ اما به طور کلی میگم شرایط ایشون شرایط بدی نیست.

---

از وقت و زمانی که صرف کردید و همینطور از اندیشه گرانبهاتون که در اختیارم گذاشتید بسیار ممنونم
حتماً تمام تلاشم رو میکنم که استفاده بهینه کنم
اصولاً من آدم ولخرجی نیستم به اینصورت که از ابتدای زمانی که سرکار رفتم همیشه سعی کردم به صورت مستمر پس انداز داشته باشم. اما خب همیشه سعی کردم از پس اندازم ابهترین استفاده رو بکنم. به این صورت که نه به تکرار که به کیفیت خرج میکنم. همین موضوع با عث شده که همیشه بهترین ها رو بخوام. و این باعث میشه که از این موضوع ترس داشته باشم با خرج درآمدم در زندگی هم پس انداز رو از دست بدم و همین که حتی کفاف زندگی رو ندهد. علت این موضوع هم اینه که توی خونه پدر و مادر همه خرج ها و مسئولیت ها به عهده اون هاست.

البته همان طور که در پست قبلی گفتم فعلا علی رغم خواست ایشون باهاشون خیلی محترمانه کات کردم تا یکم زمان بگذره شاید از مخالفت خانواده کم بشه و دل خودم هم کمی قرص.