كيت كت جان منم با حرفاي همه دوستان موافقم. سحر جان هم كه يه دردودل نامه نوشتن. الحق كه راست گفته. عالي عالي
يعني منظورم اينه كه فكر نكن اگه دور و برت خلوته حتما مشكل از توه. همه ماها اين مشكل رو داريم و تو نمي توني تو جامعه پا بذاري و بگي من ِ كيت كت رو ببينين نه من ِ دكتر كيت كت رو! كيتي جان شما بالا بري پايين بياي حتي از زمان مدرسه و رتبه ها هميشه تو چشم همه بچه ها بودي و همه كلا يه جور ديگه نگاهت مي كردن و حتي واسه خودشون براي تو افسانه سرايي مي كردن!!! بس كه تو رو يه فرد ماورايي و دست نيافتني مي بينن!
راستش من چون خودم آدم درونگرايي هستم چندان از اين مسئله آسيب نمي بينم چون وقتي وارد محيطي ميشم خودم هم از اول به سختي با جمع گرم مي گيرم و بعد گزينشي دوست ميشم.
تو قسمت ديگه حرفام مي خوام اشاره كنم به حرفاي شيدا جان و آقاي خاله قزي، ايشون تو دسته بندي دوستاي شما قرار نمي گيره. هميشه بين دوست و همكار تفاوت قائل باش. ببين كيت كت جان شغل ما يه حرفه رقابتيه! و مثل همه حرفه هاي رقابتي ديگه تو ممكنه رفتارهاي خاصي از همكارا ببيني! خيلي ها سعي مي كنن با اصرار شديدي كارت رو زير سوال ببرن تا به ديگران ثابت كنن خودشون برترن! من اصلا اين رفتارو تاييد نمي كنم و خب اصلا هم نظرم اين نيست كه اين ها اين طوري جذب مريضشون ميره بالا ولي يه اخلاقيه كه بايد تو اين حرفه بپيذيريش. سحر جان يه مثال از برخورد همكارش زد منم تا دلت بخواد از اين برخوردا برات مثال ميزنم كه ببيني اينا خيلييييييي شايعه. تازه خيلي از همكارا لطف مي كنن و پشت سرت اين رفتارا رو انجام ميدن و بعد حتي ممكنه جلوي تو حرفاي ديگه بزنن!! اين خانوم دكتر هم راست گفته دستش نمكه نداره چون اهل پشت سر رفتار كردن نيست! رو بازي مي كنه!
