نمایش نسخه قابل چاپ
ممنونم. الان بهترم.
صبا جان مراجعه به روانپزشک ندارم. قبلا چند بار رفتم بیشتر عصبی و آشفته شدم، اینه که دیگه نرفتم.
فدایی یار، ممنونم. دست خودم نیست، وقتی روحیه ام یده همه چی رو از چشم خودم میبینم. اگه بارون نمیباره، حتما من بدم، اگه پدرم مریضه ، حتما یه خاطر گناه های منه، اگه فلانی ناراحته، حتما من رفتارم نادرست بوده. شده واسم یه وسواس.
برام دعا کنید.
حس میکنم من هیچی رو نمیتونم تغییر بدم. دیگه واقعا منتظر معجزه ام.
سلام
خانم عشق افرین، بنده بدون شک در حد تاپیک های شما و راهنمایی به شما نیستم. اما دلم نیومد کمی باهاتون هم کلام نشم.
شما تاپیک ها و نظرات قدرتمندی داشتی که تجربیات و نتایج ارزشمندی رو در اختیار دیگران قرار میده و تحسین برانگیزه.
اما یه موردی که کمتر بهش اشاره شده، اینه که شما محدوده بین امورات خودت و خدایت رو تعیین نکردی.
هر چی میشه سریع خدا رو میاری وسط.
اشتباه میکنی، میگی خدا خواسته. مشکلی پیش میاد میگی خدا خواسته.
بابا خدا مگه با شما پدرکشتگی داره اخه؟
مگه بیکاره؟
متوجهم که هر که مقرب تر، جام بلا بیشتر، اما اون یه بحث دیگست.
به نظرم بد نیست کمی خدایتان را بزرگ تر کنید.
خداوند برای کارهایی که خودمان ، توان حل و انجامشان را داشته باشیم، کاری نمی کند. این را در زندگی ام یافته ام. قبول کنید بیشتر چیزایی که ما از خدا میخوایم، خودمون میتونیم بدست بیاریم. ولی بجای رفتن دنبالش با تمام وجود، فقط دعا میکنیم. اگر عمیق تر به خواسته هایمان نگاه کنیم، در اکثر موارد ، در لایه های عمیق تر، می بینیم که راه حلش دست خودمان بوده.
البته بحث بیماری ، کلا جداست که نمیخام واردش بشم.
به هر حال خیلی ها با تاپیک های شما جان گرفته اند. اگر شما کارای بدید و جیز بکنی ، اونا هم میکنن . از ما گفتن :18:.
موفق و موید
باید از کجا شروع کنم؟
از تصحیح عقایدم
یا از انگیزه ام و موفقیت ها؟
یا از تعادل روحی؟
از هر کدوم آغازمیکنم، اون یکی به همش میریزه. با هم هم سخته و تا بحال موفق نشدم.
مثلا وقتی سعی میکنم حال روحیمو خوب نگه دارم، میگم خب الان حالم خوبه،دیگه چی؟ برم سمت پیشرفت ها، اینجا احساس پوچی میکنم، نمیتونم عشق و انسانیت رو نادیده بگیرم، میرم سمت ارتقاء عقایدم، باز حالم بد میشه و تعادل از بین میره، در نتیجه اش از انگیزه و پیشرفت باز میمونم.
یک بار به در بسته خوردن واسم مشکلی نیست، اما پشت در های بسته موندن نا امیدم میکنه. لطفا راهنمایی کنید از کدوم شروع کنم یا چجوری شروع کنم.
سلام
دوست عزیز، نمیدونم خطابتون به بنده بود یا به دوستان. اگر با من بودید که بازم تاکید میکنم بنده صلاحیت راهنمایی به شماروندارم و نظراتم تایید شده نیستند و صرف از نگاه دوستی واستون می نویسم.
اجازه بدید جملات خودشان صحبت کنند :
برای زندگیه اسان تر دعا نکن، برای انسان قوی تری بودن، دعا کن.
نگران این نباش که زندگی ات به پایان برسد، نگران این باش که هیچ گاه شروع نشود.
همواره به اینده فکر کن، هنوز کتاب هایی برای خواندن، غروب هایی برای تماشا کردن و دوستانی برای دیدن وجود دارند.
وقتی که زندگی برایت خیلی سخت شد، یادت باشد که دریای ارام ، ناخدای قهرمان نمی سازد.
باخت بد ترین نتیجه شکست نیست. بلکه دوباره تلاش نکردن بد ترین حاصل شکست است.
اگر از میان جهنم می گذری، به راهت ادامه بده.
درپشت هیچ در بسته ای ننشینید تاروزی باز شود، راه کار دیگری جستجو کنید و اگر نیافتید همان در را بشکنید.
زندگی در مورد پیداکردن خودت نیست، زندگی در مورد ساختن خودت هست.
تو نخواهی دانست که چقدر قوی هستی، مگر این که قوی بودن تنها راه چاره ات شود.
پشت هر انسان موفقی، سال ها شکست وجود دارد.
اگر یک فلج مادرزاد ، قهرمان دو ماراتن نشود، مقصر خودش هست.
ونهایتا :
الهی...
نه من انم که ز فیض نگهت چشم بپوشم نه تو انی که گدا را ننوازی به نگاهی
در اگر باز نگردد نروم باز به جایی پشت دیوار نشینم چو گدا برسر راهی
کس به غیر از تو نخواهم، چه بخواهی چه نخواهی باز کن در که جز این خانه مرا نیست پناهی
سلام عشق آفرین عزیز :72:
چه اسم زیبایی داری... و چه آواتار خوشگلی...
من بعضی وقتها که جملاتت را در حال و حوال یاران همدردی می خوندم خیلی خوشم میومد و غبطه می خوردم که عجب حال خوبی داری....
ولی همه ما کم و بیش تو حال بد قرار می گیرم...
وقتی آدم را به یه چیزی می شناسند خیلی سخت میشه بخوای برخلافش بشی...
مثلا من خودمو می گم... تو محیط بیرون که منو آدم شاد می بینند وقتی غمگین می شم انگار حق ندارم غمگین بشم! یعنی بعضی وقت ها به من حق داده نمیشه که آقا جون منم آدمم ها! بعضی وقت ها دلم می خواد از زور غمگینی داد بزنم... اصلا دلم می خواد آدم بدی بشم....
تا میام مثلا یکم از حال و احوالم شکایت کنم مثلا بهم می گن شما چرا خانم فلانی... شما که این قدر باایمانی (اصلا من خودم ایمانم را قبول ندارم. راست می گم.اصلا قبول ندارم)
گاهی آدم روی کاغذ و منطق می دونه که چقدر داره اشتباه می کنه... حتی می دونه که راه حل اشتباهش چیه... ولی انگار یه حسی تو درون آدم راه میفته که میگه خودت را تخلیه کن!!! به راه حل فکر نکن برون ریزی کن!!! یه چیزایی تو دل و قلبت میاد مثل همین خودکشی که به خودت می گی این منم که همچین حرفهایی می زنم؟!!! حتی خجالت می کشی به یکی بگی که همچین فکری از ذهنت عبور کرده!
من بعضی وقتها تو چنین شرایطی یه کاغذ بر می دارم... به خودم می گم این کاغذ خودمه! اینجا حریم شخصی منه... کسی حق نداره این کاغذ را بخونه... به کسی ربطی نداره من تو این قسمت دلم می خواد چی بنویسم... هر چی دلم بخواد می نویسم...
شاید یکی اون کاغذو بخونه به من بگه: وای خانم فلانی از شما بعیده همچین حرفهایی.... ولی من اون موقع می نویسم.... و پیش خودم می گم به کسی ربطی نداره... اصلا من دلم می خواد موقتا دختر بدی باشم...
خیلی کم برام همچین موقعیتی پیش اومده ولی وقتی پیش اومده تاثیر داشته... چون گفتن حرفام به خودم رودروایسی نمی خواد .....
تو هم دلت خواست یه همچین کاری بکن البته بعدش کاغذ را پاره کن...
**********
اگه اجازه بدی یه چند تا توصیه هم برات دارم:
1) عشق آفرین جان گاهی روح و روان ما با جسممون ارتباط مستقیمی داره. وقتی جسممون حالش خوب نیست روحمون هم حالش خوب نیست...
من یه مدت راجع به طب سنتی مطالعه کردم... به نظر من روی تغذیه و طب سنتی خوب تمرکز کن. نتیجه می گیری.....
ببین وقتی طبعت به سمت سودا می ره افکار خودکشی به سمتت میاد... پس ممکنه طبعت هم در این افکار خیلی دخیل باشه...
وبلاگ طبیب تهرانی و دکتر روازاده می تونه کمک کننده باشه... تو اینترنت هم جستجو کن.
چای هل و دارچین خیلی برات خوبه... حجامت الان بکنی خیلی برات خوبه... ( بعدش پماد آلفای رژودرم بزن.)
ترنجبین بسیار خوبه و خیلی چیزهای دیگه... برای خودت بعضی وقت ها شربت زعفران درست کن... بعضی وقت ها هم عرق رازیانه بخور... اینایی که گفتم نشاط آوره...
ولی حتما بهتره یه دکتر طب سنتی هم بری... می خوای شماره بهت بدم. سایت دکتر روازاده و طبیب تهرانی هم خوبه.
2) عشق آفرین جان حتما یه ورزش انتخاب کن... مثلا ایروبیک انتخاب کن. بعد اگر خواستی می تونی سی دی ایروبیک تو خونه هم داشته باشی... ورزش خیلی خیلی می تونه تو روحیه ات تاثیر بذاره.
3) یه هدف برا خودت انتخاب کن که از پیشرفت کردن توش لذت ببری... بذار وقتت این قدر پر شه که فکر بی خود به ذهنت نیاد...
زبانت چه طوره؟کلاس زبان می ری؟ سایت جی 5 را هم یه نگاه بنداز ببین شاید دوست داشته باشی...
اصلا تاپیک آقای love less را بخون. ببین می تونی زبانت را تقویت کنی... زبان نشاطتت را زیاد می کنه...و بهت انگیزه می ده
4) راستی به پوستت می رسی؟ به زیباییت چی؟ جلو آینه می ری کی را می بینی؟یه دختر با پوست صاف یا... از خودت تعریف می کنی؟
وبلاگ زیر خیلی وبلاگ خوبیه.نویسنده اش واقعا خانم با نشاطیه...و توصیه های خوبی برای زیبایی داره. حتما به این وبلاگ سر بزن: ماجراهای این روز های من( بانوی برتر )
ماسک ماست و حنا برای پوست خیلی خوبه و حنا کلا یه حالت خوبی هم می ده.که می تونی از حنای بی رنگ استفاده کنی و سدر و گلاب هم اضافه کنی... و آخر هر حمام به کل بدنت بزنی و دیگه بعدش هم صابون نزن.قدیمی ها می گفتن حنا نشانه بهشته... اصلا بوش به آدم یه نشاط خاصی می ده. اگر پیام خصوصی داشتم بهت چیزای دیگه هم می گفتم. راستی گلاب هم خیلی خوبه. شب ها گلاب بزن که بوش بهت آرامش بده.
5) عشق آفرین جان شما خودت از من بیشتر به خدا نزدیکی و حتما بیشتر دعا می کنی... ولی وقتی که قلبت خیلی ناراحته دعای 7 صحیفه سجادیه را با معنی بخون و با خدا به اون واسطه درد و دل کن.ببین چقدر آرامش می گیری...
راستی من نمی دونم چرا این جدیدا که برگشتم سایت من نمی تونم رنگ و وارنگ بنویسم. مثلا تو ورد رنگی رنگی می نویسم.ولی وقتی اینجا پیست می کنم و ارسال میشه همش سیاه میشه. شما می دونی چرا؟
موفق باشی دوستم :72:
تشکر آقای loveless
یه برنامه ریختم مجدد. ایشالا به لطف خدا و انگیزه شما حالم بهتر میشه.
مصباح الهدی عزیزم تشکر از همدردیت، روی کاغذ نوشتن ایده خوبیه. ممنون.
در مورد طب سنتی باید گفت من متاسفانه به اکثر درمان های سنتی (مخصوصا درمان گیاهی) و اکثر بو ها، مثل گلاب و هل و حنا و دارچین و... آلرژی دارم. اما روی تغذیه ام کار میکنم.
ورزش رو شنا و ایروبیک کار میکنم، فعلا به خاطر آسم باید ابتدا تنفسم رو کنترل کنم، بعد ورزش کنم. اگه درمان خوب پیش بره بعد عید میتونم ورزش کنم.
از نظر هدف به موسیقیم بپردازم عالیه. زبان انگلیسیم خوبه و میتونم صحبت کنم.
پوستم خوبه خدارو شکر و مشکلی ندارم. به بهداشت هم خیلی اهمیت میدم، یه جور وسواسی. اما متاسفانه حنا و گلاب و اینا به همون دلیل آلرژی و آسم ، مقدور نیست استفاده کنم.
و در مورد دعا چشم، حتما میخونم.
فکر کنم باید رنگ رو از خودابزار سایت تنظیم کنی خانومی.
ممنون از همه. از راهنماییهای خوبتون استفاده بردم. باید همه تلاشمو بذارم. واسم دعا کنید.
سلام خانم عشق آفرین
راسیاتش منم همشهری تونم ولی به خاطر یه اتفاقُی چن سالی قم مهمونم.
بهار شیراز معروف هست که آدم رو کرخت میکنه و به خاطر گرده گیاهانی هست که توی شیراز هست و شما هم که آلرژی تون زده بالا . بعضی ها هم واقعا فصلی دچار افسردگی میشن که برای بعضی ها ممکن هست خیلی حاد اتفاق بیفته .
اگه بتونید از روانپزشک کمک بگیرید به نظرم خیلی کمک کننده هست و در مورد روانپزشک من واقعا میتونم دکتر حسن فراشبندی که مطب شون تا اونجایی که یادم هست توی خیابون معدل هست تایید کنم واقعا دکتر متعهدی روی کارشون هستن شماره شون رو هم میتونید از 118 بگیرید.(من خدا رو شکر هیچ وقت با تمام سختی هایی که توی زندگی ام داشتم نیازی به دارو درمانی نداشتم ولی این به این معنی نیست که این موضوع رو بد میدونم و اگر ضرورت داشته باشه برای خودم هم در موردش حیا نمی کنم.)
در مورد موسیقی هم که چی بگم ،من خودم عمری رو توش بودم(کلاً خانوادگی بودیم) با کله و کلاً یا توی باریتون بودم یا نکیسا یا صبا و.... ولی همیشه هم به شدت توش پا در هوا بودم ، نمی تونستم اون وابستگی ای رو که توی من به خودش ایجاد میکنه رو برای خودم بپذیرم ،روزی که تارم رو فروختم حس عجیبی داشتم ،ترکیبی از رهایی و درد ، الآن هم یه سه تار مشقی فکستنی عطا دارم که بعضی وقت ها سراغش میرم ، و باز هم بوی آرزوهایی رو که داشتم رو توی خودم میشنوم ولی خیلی کمرنگ تر از قبل .
ولی عشقم این بیت مولاناست:
خُنُک آن قماربازی که بباخت هر چه بودش
بنمـــاند هیـــچش الّا هـــوس قمـــار دیگـر
ولی اصلی ترین عشقم توی شاعرها معلومه که حافظ هست ،دیگه باید از حافظ بذارم نمیشه دیگه:
تو کز سرای طبیعت نمی‌روی بیرونکجا به کوی طریقت گذر توانی کرد
جمال یار ندارد نقاب و پرده ولیغبار ره بنشان تا نظر توانی کرد
بیا که چاره ذوق حضور و نظم اموربه فیض بخشی اهل نظر توانی کرد
ولی تو تا لب معشوق و جام می خواهیطمع مدار که کار دگر توانی کرد
دلا ز نور هدایت گر آگهی یابیچو شمع خنده زنان ترک سر توانی کرد
- - - Updated - - -
سلام خانم عشق آفرین
راسیاتش منم همشهری تونم ولی به خاطر یه اتفاقُی چن سالی قم مهمونم.
بهار شیراز معروف هست که آدم رو کرخت میکنه و به خاطر گرده گیاهانی هست که توی شیراز هست و شما هم که آلرژی تون زده بالا . بعضی ها هم واقعا فصلی دچار افسردگی میشن که برای بعضی ها ممکن هست خیلی حاد اتفاق بیفته .
اگه بتونید از روانپزشک کمک بگیرید به نظرم خیلی کمک کننده هست و در مورد روانپزشک من واقعا میتونم دکتر حسن فراشبندی که مطب شون تا اونجایی که یادم هست توی خیابون معدل هست تایید کنم واقعا دکتر متعهدی روی کارشون هستن شماره شون رو هم میتونید از 118 بگیرید.(من خدا رو شکر هیچ وقت با تمام سختی هایی که توی زندگی ام داشتم نیازی به دارو درمانی نداشتم ولی این به این معنی نیست که این موضوع رو بد میدونم و اگر ضرورت داشته باشه برای خودم هم در موردش حیا نمی کنم.)
در مورد موسیقی هم که چی بگم ،من خودم عمری رو توش بودم(کلاً خانوادگی بودیم) با کله و کلاً یا توی باریتون بودم یا نکیسا یا صبا و.... ولی همیشه هم به شدت توش پا در هوا بودم ، نمی تونستم اون وابستگی ای رو که توی من به خودش ایجاد میکنه رو برای خودم بپذیرم ،روزی که تارم رو فروختم حس عجیبی داشتم ،ترکیبی از رهایی و درد ، الآن هم یه سه تار مشقی فکستنی عطا دارم که بعضی وقت ها سراغش میرم ، و باز هم بوی آرزوهایی رو که داشتم رو توی خودم میشنوم ولی خیلی کمرنگ تر از قبل .
ولی عشقم این بیت مولاناست:
خُنُک آن قماربازی که بباخت هر چه بودش
بنمـــاند هیـــچش الّا هـــوس قمـــار دیگـر
ولی اصلی ترین عشقم توی شاعرها معلومه که حافظ هست ،دیگه باید از حافظ بذارم نمیشه دیگه:
تو کز سرای طبیعت نمی‌روی بیرونکجا به کوی طریقت گذر توانی کرد
جمال یار ندارد نقاب و پرده ولیغبار ره بنشان تا نظر توانی کرد
بیا که چاره ذوق حضور و نظم اموربه فیض بخشی اهل نظر توانی کرد
ولی تو تا لب معشوق و جام می خواهیطمع مدار که کار دگر توانی کرد
دلا ز نور هدایت گر آگهی یابیچو شمع خنده زنان ترک سر توانی کرد
- - - Updated - - -
این چرا اینجوری شد ویرایش هم که گزینه اش فعال نیست که
حداقل اصل شعر اگه دوست داشتی از لینک زیر بخون ولی من اون ابیاتش بیشتر مد نظرم بود:
http://ganjoor.net/hafez/ghazal/sh144/