به نظرم با راهی که من انتخاب کردم ، نمیشه ازدواج کرد.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شیدا.

تاپیکتون را به سمت بحث در مورد شرایط جامعه و ... منحرف نکنید، در اینصورت قفل می شه.

قرار نیست کسی که کنار شما و همسفر شما می شه برای شمال رفتن، خودش را بسپره دست یک راننده ناشی و با سابقه تصادفهای وحشتناک و مشکوک به مصرف الکل و ... هیچ کس همچین ریسکی نمی کنه با این راننده بره سفر.

همسفر شما اگر بدونه شما تا به حال مسیر زندگیت را درست آمدی،
آموزش درست دیدی (خانواده سالم)
سابقه ات نشان بده مشکلی نداشتی (سالهای بیکاری، خوشگذرونی و بی مسئولیتی، افسردگی حاد و بی انگیزگی ...)
و ...
می تونه با این سابقه به شما اعتماد کنه و همسفرتون بشه.

اما اگر نواقصی در سابقه شما باشه، نمی تونه ریسک کنه و بسته به این نقص مجبور هست تضمین هایی و گارانتی هایی داشته باشه.

این را هم در نظر بگیر که شما همسفر می خوای ببری یا مسافر؟

شما اگر می ری دنبال دختر پروتزی و رنگ و روغنی و ... باید بدونی داری با چه تفکری ازدواج می کنی.
ایشون مسافر شماست، نه همسفرت. هر جا هم احساس ناراحتی و مشکل کنه، با جیغ و داد پیاده می شه.

---

جالبه چرا تهدید به بستن تاپیک میکنید؟؟؟؟؟ تاپیکی که توش نتونی حرفتو بزنی همون بسته بشه بهتره !!! شما داری یه سری حرفای فانتزی میزنی !!! تصمیم شما تابع شرایط جامعه ای هست که توش زندگی میکنی !!! نمیتونی جامعه رو از تصمیماتت یا صحبتات حذف کنی !!! یعنی چی بحثو به سمت جامعه منحرف نکنی؟؟؟؟؟؟
با نادیده گرفتن حقایق جامعه امروز ایرانی وضعمون شده این که تمام کشورای اسلامی بیشترین درصد طلاق رو داریم !!!! خسته نباشید !! من جوابمو گرفتم !!!
اگه بی احترامی به کسی شده من عذر میخوام !

تهدید به بستن تاپیک نکردم. مسئولیتی هم در سایت ندارم که تاپیک شما را ببندم یا باز کنم.
قوانین تالار را بهتون یادآوری کردم.

تالار روانشناسی و مشاوره خانواده است. قاعدتا نمی شه انتظار داشت مسائل جامعه شناسی توش بحث بشه.

مترسک جان به نظر من شما اول باید سربازی برید کار پیدا کنید و بعد به فکر ازدواج باشید، چون الان شرایطش رو ندارید آدم خوبه زود و تو این سن ازدواج کنه ولی به شرطی که شرایط براش فراهم باشه.

سلام

شما از کی میتونین شروع به کار کنین؟موضوع اصلی اینه به نظر من.البته قبل از پیدا کردن کار شاید بتونین مقدمات آشنایی و خواستگاری رو انجام بدین.چون همین هم

زمانبره.

ولی برای شروع زندگی،خوب مسلما باید کار داشته باشی.

باهات موافقم که شرایط جامعه مطلوب نیست.ولی در مورد اینکه دخترهای جامعه ما توقع یه زندگی کامل رو دارن باهات مخالفم.

من خودم یه دخترم و در شرف ازدواج.به جای اینکه منتظر باشم یکی بیاد و از نظر مال منو تامین کنه خودم دست به کار شدم و از چند سال قبل بدون کمک خانوادم

خونه خریدم و بعدشم تا حد توانم پس از انداز داشتم.

از بین خواستگارام کسایی بودن که خونه نداشتن ولی من برام مهم نبود و حتی گفتم بهشون که بریم تو خونه من زندگی کنیم.البته در نهایت به خاطر اختلاف عقاید

به نتیجه نرسیدیم نه مسایل مالی.

کسی هم که الان دارم باهاش ازدواج میکنم از لحاظ مالی خیلی اوضاع عالیی نداره.ولی من حاضرم همه جوره باهاش همکاری کنم.

چون من خودم رو اونقدر توانمند میبینم که فقط مصرف کننده نباشم و در همه مسایل پا به پای همسرم پیش برم.

قبول دارم همه دخترها اینجوری فکر نمیکنن ولی تو باید ببینی با کی میخوای ازدواج کنی.با یه همراه یا با یه نفر که فقط باید تامینش کنی.

چیزی که برای یه زن خیلی مهمه اینه که شوهرش مسوولیت پذیر باشه وهمه سعیشو برای تامین خانواده انجام بده.من خودم اگه مطمئنم بشم نامزدم این جوری هست

حاضرم هر چی که دارم و همه درآمدم رو بزارم برای زندگیمون بدون هیچ منتی.