نمایش نسخه قابل چاپ
ای تک جان اینایی که شما گفتیی باید سفارش بدیم برات بسازن آخه دختر خوب همینه که الان تنهایی اگه کمی سطح توقعت رو بیاری پایین تر مطمئن باش به همین زودی از تنهایی در میای و آرامش بیشتری داری
بلند پروازی زیاد خوب نیستش ... یکی پولداره درس نخونده یکی زشت اما خیلی خوش اخلاق .... همه اینهایی که گفتی تو یه مرد جمع نمیشه عزیزم
درسته تو دختر زیبا در موقعیت شغلیه خوب با خانواده خوبی هستی اما به مردم مهربون تر نگاه کن لااقل به فکر این باش که با یکی در سطح خودت ازدواج کنی
خب این بنده خدا هم همینو میخواد، میخواد یکی در سطح خودش پیدا کنه.
آی تک جان منم همین مشکلو دارم. منم دوست دارم یه خواستگار در سطح خودم پیدا کنم، منم خانواده خوبی دارم، من 30 سالمه تحصیلاتم لیسانسه و شاغل هستم از نظر ظاهری هم میگن خوبم، جدیداً خواستگاری دارم که میگن از نظر اخلاقی خیلی خوبه اخلاقش، 34 سالشه ایشون و تحصیلاتش دیپلمه و کارشم بساز بفروشیه، از نظر قدی هم من قد بلند دوست دارم ولی این آقا پسر 175 قدش. من دوست دارم حداقل لیسانس یا فوق دیپلم بود یا لااقل یه شغل خوب و آینده داری داشت، نمیدونم چیکار کنم اصلا روی ازدواج با این آقا فکر کنم یا نه؟نظر شماها چیه ؟ اگه میشه راهنماییم کنید که چیکار کنم؟
- - - Updated - - -
چرا کسی جوابمو نمیده؟ لطفاً کمکم کنید دوستان
سلام به همه دوستان عزیز.
از همه دوستایی که برای تاپیک من وقت گذاشتن و نظرات ارزشمندشون رو دادن ممنونم از جمله خوش خیال عزیز،m.reza91،آنیتا،سامان،فدا یی یار،واحد،MSH،امیدواری.
من نظرات همه رو خوندم.خودم هم به این نتیجه رسیدم که مشکل از منه و به قول بقیه دچار سخت گیری تو ازدواج شدم.ولی هر چی فکر میکنم نمی تونم خودمو راضی به ازدواج با این خواستگارا بکنم و میدونم که اگر هم به یکیشیون جواب مثبت بدم پشیمون خواهم شد از انتخابم.
تصمیمم رو گرفتم و به خانوادم هم گفتم یا کسی مطابق معیارام پیدا میشه و باهاش ازدواج میکنم که اونم احتمالش خیلی کمه که همچین کسی پیدا میشه و یا برای همیشه مجرد می مونم و باقیمونده عمرم رو هم به تجرد میگذرونم.
بازم ممنون از همه دوستای عزیز و از همفکریشون.
با آرزوی موفقیت برای همه دوستان:72::72::72:
آی تک جون،تصمیمی که گرفتی قابل احترامه،به هر حال هر کسی حق داره برای خودش تصمیم بگیره،
فقط خواهرانه بهت میگم،در مورد تجرد تا آخر عمر در صورت پیدا نشدن موردی که کاملا مدنظرت باشه بیشتر فکر
کن،ببین چقدر میتونی با این قضیه کنار بیای.
از من میشنوی موردات رو تک تک بررسی کن بعد تصمیم بگیر.یه وقت میبینی یه کسی رو ملاقات میکنی که حتی
ملاکهای قبلیت رو هم تغییر میده.درسته که با منطق باید برای ازدواج تصمیم گرفت ولی نقش احساس و به دل
نشستن رو هم نمیشه نادیده گرفت.همه چیز در کنار هم ،یه حدی از معیارهای قبلی و یه حدی از به دل نشستن به
نظر من کافیه.
برات از صمیم قلب آرزوی موفقیت و شادکامی رو دارم.
آی تک عزیز به نظر منم در تصمیمت تجدید نظر کن، این تصمیمی که گرفتی شاید در حرف راحت باشه ولی بک عمر تنها موندن کار فوق العاده سختیه.چون به مرور زمان همه کسانی که الان دورو برت هستن میرن به دنبال زندگی و سرنوشت خودشون و شما کم کمک طعم تنهایی و بیشتر حس خواهی کرد. به نظر من به جای این تصمیم از خدا بخواه که کسیو قسمتت کنه که هر شرایطی که داشته باشه با همون شرایط به دلت بشینه و خود خدا کاری کنه که کسی که ازدواج با ایشون به صلاحته سر راهت قرار بده. همون طور که به شما گفته بودم منم همین مشکل شما رو دارم و سنمم از شما بیشتره ولی هیچ وقت تصمیم به تنهایی نمیگیرم.صبور باش تا خدا کسیو که به صلاحته و خدا صلاح میدونه رو قسمتت کنه.و برای خودت و دیگران و از جمله من حقیر دعا کن و از خدا بخواه آنچه را که به صلاحته.امیدوارم همیشه امیدوار و خوشحال زندگی کنی عزیزم.
- - - Updated - - -
در ضمن آی تک عزیز یک نصیحت خواهرانه بهت دارم و اون اینکه همیشه امیدوار باش به کرم و رحمت و لطف اون نیروی بی انتهای الهی، و مطمئن باش خدا بخواد همه چی درست پیش میره. هر وقت در انتخابت بر سر دوراهی موندی به خدا بگو خدایا من دیگه قدرت تصمیم ندارم خودت همان کن که به صلاحم میدونی و از ته دلت به اونچه که خدا میخواد برات راضی باش که واقعاً واست بهترین خواهد شد. من این راه رو بارها و بارها امتحان کردم و همیشه امیدوار به کرمش بودم و هستم و انشاا... خواهم بود و همیشه زندگی خوشبخت و پر آرامشی داشتم تا حالا و مطمئنم خدا به زودی یه بخت خوب و صالح قسمتم خواهد کرد و از خدا برای همه دختر و پسرای مجرد بهترین بخت رو آرزومندم.
امیدواری عزیز ممنون که تاپیکم رو دنبال میکنید.از خدا که چند ساله کمک میخوام ولی فعلا که اتفاق خاصی نیفتاده.من خواستگارایی داشتم که مطمئنم اگه باهاشون ازدواج میکردم احساس پشیمونی به سراغم میومد مثل مشکلی که یکی از کاربرا باهاش روبرو شده با عنوان:ازدواج با پایین تر ار خودم و من نمیخوام این مشکل برای من هم اتفاق بیفته
درود بانو
توی موقعیتی که شما قرار دارید دخترهای زیادی هستند که وجود دارند حتی با موقعیتی بهتر از شما ولی انتخاب کردن و الان هم زندگی موفقی دارند.یادمه توی دوران اوایل عقدمان با همسرمر فتیم مشاور یه جمله خیلی زیبا گفت:اینکه اگه توی زندگیتان 50% هم وجه اشتراک داشته باشید این زندگی از نظر روانشناسان موفق محسوب میشه.
همسرم خودم توی شرایطی دقیقا مشابه شما قرار داره فوق لیسانس دانشگاه تهران حق التدریسی و از یه خانواده از نظر مالی سطح بالا با خواستگارهای زیاد از استاد دانشگاه تا بازاری و پولدار و ماشین لگسوس سوار!
حالا من دیپلمه و یه مغازه معمولی با یه درامد معمولی با یه قیافه مثل بقیه معمولی ولی خدا را شکری خوشبختیم و از زندگیمان راضی هستیم
انتخاب شریک برای تشکیل یه زندگی مشترک معادله ریاضی و دو دوتا چهارتا نیست اینکه بخوای چه کاری انجام بدی بخودت مربوطه ولی لطفا به هیچ عنوان تا وقتی این حس برتری نسبت به خواستگارهایی که برات میاد در وجود شما هست جواب بله نده :81:
باارزشترین موجودی یک مرد غرورش هستش و سخت ترین لحظه توی زندگی مشترک مقایسش با خواستگاری قبلی همسرش و شنیدن سرکوفت که من از تو بهترم و بالاترم و خانوادم سطحشان بالاتره و لیاقت منو نداری و.... از اینجور حرفها پس تا اونموقع که چنین حسی داری جواب مثبت نده
بصورت کلی بخوام بگم یه مرد وقتی از طرف همسرش مورد تایید و تشویق و احترام قرار نگیره نسبت به جایگاهش بعنوان ستون اصلی خانواده این نقطه ضعف و مورد تایید قرار گرفتن را در بیرون از خانواده جستجو میکنه(اینو بصورت کلی برای همه دختران و بانوان متاهل بیان کردم)
و مورد آخر داشتن مدرک خوب و شغل خوب و درآمد خوب و پس انداز خوب و بصورت کلی داشتن یه موقعیت خوب از طرف خواستگار دلیلی نمیشه برای اینکه با ایشون بتوانید یه زندگی موفق داشته باشید
آی تک گرامی، سلامنقل قول:
نوشته اصلی توسط آی تک
نمیدونم مقالات رو خوندید یا نه ؛ مساله ای که هست اینه که شما تا وقتی این افکار رو دارید نباید به زور ازدواج کنید در واقع حرفم اینه که شما می تونید این افکار رو تعدیل کنید تا دامنه ی انتخاباتون گسترده تر و بیشتر بشه و اگر اقدامی برای تعدیل نکنید نباید ازشون بگذرید چون همون طور که روانشناسی وضعیت فعلی شما رو پیش بینی کرده ( مثل کلافگی تعداد زیاد خواستگار و ... )وضعیت پس از ازدواجتون هم پیش بینی کرده و همون چیزیه خودتون می گید احساس پشیمانی. پس منتظر نمونید و اقدام عملی کنید به ترتیبی که قبلا عرض کردم.
بحث بعدی این که مساله ی تاپیکی که اشاره کردید ؛ بیشتر مشکلاتش به خاطر نامناسب بودن و عدم شناخت صحیح در دوران پیش از ازدواج بوده و هر تیپ شخصیتی هم که جای این خانم بود دچار مشکل می شد . پس با یک مشاهده ،اون هم مشاهده ای که موارد دیگری به غیر از کمالگرایی درش موثر بودند ، یک نتیجه گیری کلی با مفروضات ناقص نکنید که حتما غلطه. هر چند مشکل اون خانم با شوهرشون هم قابل حله و اینقدرایی که ایشون نا امیده بحرانی نیست.
با آرزوی سلامتی
با سلام و احترام
دوستان راهنمایی های خوبی داشتند، لطفا سریع نخوانید و پاسخ ندهید. بلکه روی آنها تامل کنید.
تاکید می کنم:
1 - نسبت معیارها و احتمال انتخاب
طبق فرمول احتمالات، احتمال وقوع معیارهای متفاوت باهم نتیجه حاصلضرب هر کدام احتمالات در هم هست.
فرض کنید شما فقط یک معیار داشته باشید و آن اینکه خواستگارتان جنس مرد باشد . با این ترتیب 1/2
فرض کنید می خواهید تحصیلات فوق لیسانس داشته باشد مثلا می شود 1/20
فرض کنید می خواهید از نظر دست و دلبازی هم مانند شما باشد مثلا می شود 1/50
فرض کنید می خواهید قدش هم از شما بلند تر باشد مثلا می شود 1/50
فرض کنید می خواهید از شما هم 5 سال بزرگتر باشد مثلا می شود 1/300
فرض کنید می خواهید خانواده اش هم از نظر مالی مثل شما باشد مثلا می شود 1/10
و همین طور معیارهای خود را یک احتمالی برایشان فرض کنید که اتفاقا گفتید معیارهایتان مفصل هم هست.
نتیجه اینگونه در مثالهای فوق محاسبه می شود:
البته این احتمالات که آوردم فرضیهای هست که به ذهن شما نزدیک کنم تا متوجه شوید همین معیارهای مفصل که شما اضافه می کنید با چه نسبتی دسترسی به انتخاب یک خواستگار مناسب را دشوار می سازد.
2 - معیارها مثل به مانند یک متر می مانند نه یک قالب
یعنی با یک معیار مثل یک متر می توانید اندازه بگیرید طرف مقابل را . مثلا با معیاری مثل تحصیلات مثلا متر تحصیلات شما اندازه می گیرید که طرف مقابل چه میزان هست. و بر اساس این میزان نمره می دهید.
نه اینکه معیار شما (قالب شما) فوق لیسانس باشد و بعد هر کس که چنین تحصیلاتی نداشت در قالب شما جا نگیرد!
3 - در ازدواج میانگین و معدل نمراتی که بر اساس معیارهایتان به فرد می دهید تعیین کننده هست. نه یک یا چند معیار به تنهایی
یعنی هر فردی هم خواستگاری شما بیاید مثل خود شما نواقصی دارد و تفاوتهایی با شما دارد. در کل باید یک میانگین مناسب داشته باشد.
4 - این بند بسیار بسیار مهم هست.
به عنوان یک مشاور خانواده که بسیار تجربه در این مورد دارم باید بگویم که نقش عوامل قبل از ازدواج و پس از ازدواج کمتر از انتخاب نیست. شاید هم بیشتر باشد.
به دیگر سخن:
خوشبختی و بدبختی زوجین صرفا به خاطر انتخاب صحیح یا غلط در گزینش همسر نیست.
آنچه که موجب خوشبختی یا بدبختی زوجین می شود نبود ساختارهای شخصیتی مناسب قبلی آنها و همچنین عدم مهارتها و آگاهی بعد از ازدواج هست.
به سخن دیگر:
در مقام انتخاب همسر کافی هست که خیلی خیلی خیلی اشتباه نکنیم و فردی متوسط را انتخاب کنیم. (اختلالات شدید و اختلافات وحشتناک نداشته باشند و به طور نسبی هماهنگ باشند.)، بقیه خوشبختی تابع فعالیت های پس از ازدواج ماست.
لذا تاکیدات وسواس گونه به همان اندازه، ازدواج صحیح را به مخاطره می اندازد که بی تفاوتی و سهل انگاری های عاشقانه!!!!!
5 - بعضی از معیارهای آبکی و کم خاصیت که می توانیم به نفع معیارهای اساسی حذف کنیم. من 10 مورد به عنوان مثال می آورم شاید صدها مورد دیگر
هم باشد!!!!
1 - تحصیلات
2 - شغل
3 - قشنگی
4 - قد و بالا
5 - خوش بیان بودن
6 - شخصیت اجتماعی
7 - سن (تفاوت های بیش از 10 سال باید بررسی شود= به این مقاله رجوع شود)
8 - وضعیت مالی (تفاوت های وحشتناک و خیلی زیاد باید بررسی شود.)
9 - دوست داشتن عاشقانه و افراطی(اتفاقا این معیاری هست که اگر نسبت به کسی دارید یا افراطی عشاق شما هست، قطعا و صد درصد از خیر ازدواج با او بگذرید.)
10 - تصورات قالبی در مورد زبانها و شهرها (مثلا ترک، اصفهانی، کاشانی، تهرانی و ....، که اینها باید در سایر معیارهای اساسی به نوع دیگر بررسی شود. )
خلاصه و جمعبندی مشکل شما:
مشکل اساسی و راه حل شما در همین عنوان تاپیک شما نهفته هست.
خواستگار نباید چنگی به دلتان بزند.
باید عقلتان را نوازش کند. (عجب قصاری گفتما)
ای تک جان دوستی دارم که حدود 36 سالشه . خواستگار هم کم نداشته .ولی خودش میگه اگه خواستگارهایی که قبلا رد کرده اگه الان بیان خواستگاری دیگه اونجور نگاه نمیکنه و به نظر خودش از روی ناپختگی ردشون کرده . مثلا اقایی که کارمند و دیپلمه بود و ایشون به خاطر نداشتم مدرک ردش کرده الان فوق لیسانسه و دوتا هم بچه داره .