دیگه نمیخوام زمانم رو هدر بدم میخوام از لحظه لحظه زندگیم استفاده کنم اما هربار تلاش کردم نتونستم

نقل قول:

نوشته اصلی توسط مهردخت

دوست عزیزم این رو صادقانه میگم که از خوندن هدف های زندگیت لذت بردم. من خودم درگیر مشکلاتی تقریبا شبیه تو بودم.
در دبیرستان شاگرد اول منطقه بودم و با رتبه خوب دانشگاهی خوب و رشته خوب قبول شدم. اما متاسفانه به دلیل شرایط خوابگاه کلا به هم ریختم و هیچ چیزی از اون شاگرد درس خون تو دوران لیسانس باقی نمونده بود.

تمام کارم هرروز تا شب غصه خوردن بود نه درس خوندم و نه تفریح کردم، میرفتم سر کلاس و برمیگشتم خوابگاه یه جای خلوت پیدا میکردم و غصه میخوردم. همین باعث شد با معدل 13 فارغ التحصیل بشم و بدتر از اون اینکه به چشم بچه های دانشکده یک دختر تنبل درس نخون بیام.
اما تصمیم گرفتم اون تو ذهن خودم لکه ننگ رو پاک کنم، فوق لیسانس خوندم و تمام کم کاری های دوران لیسانسم رو جبران کردم. تمام تلاشم رو کردم که حسرت درس خوندن تا آخر عمر با من نمونه. اینو هم بگم که هنوز گاهی خودم رو سرزنش میکنم که چرا زندگیمو تباه کردم اما همین که فکر میکنم الان فوق لیسانس دارم و یک کار خوب در یک شرکت عالی و سر کار همه به من به چشم یه آدم کار بلد نگاه میکنند، اینا آرومم میکنه.

در مورد بچه هم شرایطمون مشابه بود. روزی نبود که با مادرم صحبت کنم و نپرسه که آیا از بچه خبری هست یا نه. حتا تهدیدم میکرد که دیگه با من صحبت نمیکنه یا پیشنهاد میداد تو به دنیا بیار من بزرگش میکنم تا تو به کارات برسی، اما من نمیخواستم در شرایطی بچه دار شم که فکرم مشغول کارهای دیگه است، دلم نمیخواست مادرم بچه ام رو بزرگ کنه و توانایی اینکه به خاطر بچه به خودم فشار روحی بیارم نداشتم، بنابراین جلوی همه ایستادم و گفتم بچه ماست خانواده ماست پس هروقت خودمون شرایطش رو داشته باشیم اینکار رو میکنیم.

خدا رو شکر الان زندگی ما شرایط پایدارتری داره، هم من و هم شوهرم کار خوب و ثابت داریم و بند بند وجودم هم برای داشتن بچه فریاد میکشه، الان میدونم که همه رویام اینه که بچه ام رو در آغوش بگیرم و دیگه نگران هدفهام یا آینده ام نیستم. الان داریم برای بچه دار شدن اقدام میکنیم و هر دو خوشحالیم.

از زندگی خودم گفتم نه اینکه بخوام بگم درست ترین کار همینه که من کردم و تو هم همین کار رو انجام بده، من درست ترین کار با توجه به شرایط خودم رو انجام دادم و از تصمیم راضیم .

این خیلی عالیه که اینقدر هدفمند هستی، من تحسینت میکنم. وقتی برای خودت هدف تعیین میکنی یعنی آدم بی انگیزه ای نیستی پس این فکر رو از خودت دور کن. به نظر من فقط فکرت مشوش و شلوغه و فقط باید اولویت بندی کنی و بهشون سر و سامان بدی. وقتی اولویت هات رو تعیین کردی به هیچ کس حق اظهار نظر و دخالت نده و نگذار حرفهاشون دوباره فکرتو در هم بریزه. از اینکه مشکلات اول ازدواجت رو به کسی نگفتی معلومه دختر قوی ای هستی، پس اینبار هم میتونی

واااای ممنووووون مهردخت عزییییز
چقدر قشنگ گفتی انگار خودمو به خودم میگفتی حرف دلمو زدی ...
دقیقا منم همینو میخوام اینکه یه روز با تمام وجود بچه بخوام و ذهنم آزاد باشه ، مرررررسی خانومی خیلی آرومم کردی..
فقط یه سوال ! اگر دوست داشتی ج بده ، شما چند سالت بود تصمیم گرفتی ارشد بخونی؟
والان چند سالته که میخوای بچه دار شی ؟ واسه بچه دار شدن به مشکلی نخوردی؟

نقل قول:

نوشته اصلی توسط ماهک1

چقدر شبیه من هستید... خیلی درکت کردم...منم 25 سالمه و تقریبا یه ساله که اومدم سره خونه خودم...اما حس ما کاملا شبیه همه.....داغونم از این سه سالی که واسه خراب نکردن وجهه شوهرم همه چیو تو خخودم ریختمو خودمو خورد کردم...الان انگار هیچ انگیزه ای واسه هیچ کاری ندارم....همش یه حس پشیمونی...همش میگم کاش برمیگشتم به سه سال پیشو باش ازدواج نمیکردم.....حس میکنم زندگی دو تاییمون خراب شده....فقط خاستم همدردی کنم...البته بگم من ارشدمم به هر جونکندنی بود گرفتم ولی الان از همیشه بی انگیزه ترم...چون به هر دری میزنم انگار واسه منی که این همه زحمت کشیدمو تو داشنگاه دولتی با معدل 18 مدرک گرفتم هیچ جایی واسه کار نیست... ولی دوستای مدرسه ایم که با تجدید قبول میشدنو با لیسانس پرستاری دانشگاه ازاد حسابی دارن کار میکننو این منم که زحمتام هیچ ارزشی نداشت........

ماهک عزیز ممنونم از حس همدلیت..
عزیزم من خیلی مشکلات داشتم اما همه تلاشمو کردم و خدااااروشکر الان حل شده آره من هم اگر به گذشته برگردم هیچ موقع باهاش ازدواج نمیکردم ولی الاااان اصلاااا به این چیزا فک نمیکنم راستش با گذشته م کنار اومدم البته خیلی سخت افسردگی بدییی رو گذروندم اما دیگه با خودم گفتم دیگه بسه دیگه نمیخوام زمان دیگه ای رو بابت اشتباه گذشته از دست بدم مهم اینه که مقاومت کردم و شاید آدم قوی تری شده باشم و دیگه میخوام فقط از گذشتم یه درس بگیرم و از این درس بهترین استفاده رو داشته باشم و الان از همسرم واقعاااا راضیم ، اگر زندگیت خوبه و دویش داری دیگه به گذشته فک نکن و تلاش کن جبران کنی همین ، فقط این آرومت میکنه ..

اینو از من داشته باش :
فراموش کردن گذشته یعنی اینکه قبول کنی برای تغییر گذشته کاری از دستت برنمیاد فراموش کردن گذشته یعنی خود را برای اشتباهاتت ببخشی فکر کردن دوباره به اون چیزی که میتونستی یا باید انجام میدادی هیییییچ اثری نداره خودت رو ببخش...

گذشته تنها یه خاطره ست این ما هستیم که آن را زنده میکنیم در این تصویر سازی و احیای دوباره زمان حال را از دست نده..

سلام دوستان

دیگه کسی نمیخواد راهنماییم کنه ؟؟!!!!

نمی دونم چرا دست و دلم به کار نمیره دیگه حوصله آشپزی و کار خونه ندارم زود خسته میشم البته از لحاظ روحی ، خیلی زود خسته م میکنه ...:54:

چرا کسی اینجا سر نمیزنه دلم گرفت از اینجا ...:47:

خیلی پر انرژی شروع میکنم به کارام و برنامه هام اما یه دفعه خسته میشم ....

سلام فائزه،

این لینک شاید به دردت بخوره.

نسخه ای برای تنبل ها

البته می دونم تنبلی نمی کنی، بی انگیزه شدی.
شاید کمکت کنه.

سلام
من کل تایپکو خوندم و بهتون تبریک می گم بابت طرز فکرتون ولی چند تا چیزه که میگم امیدوارم به حل مشکلتون کمک کنه.
اولین عیب شما اینه که هنوز شروع نکرده باختید و ترس از عقب افتادن زندگی دارید و این اولین چیزیه که انگیزه شمارو در زندگی کم می کنه تلاشتون رو شروع کنید و ایمان داشته باشید موفق میشید خدا مزد تلاشتون رو می ده بنظر من اصلا سنتون بالا نرفته و نه برای بچه دار شدن نه برای درس خوندن هنوز دیر نشده و هنوز خیلی جوونید.
مشکل بعدی که من متوجه شدم اینه که کمتر با همسرتون هستید با همسرتون برنامه ریزی کنید بیشتر با هم باشید و همسرتون رو در جریان برنامه ریزی هایی که انجام می دید قرار بدید و ازش بخواید برای اجرای برنامتون بهتون کمک کنه مطمئن باشید خیلی موثره.
جاهایی که شوهرتون نمیتونه مشاوره بده از کس دیگه ای کمک بگیرید ولی اگر همیشه اینطوریه بهش بگید به مشاورش نیاز دارید و نظر اون خیلی واستون مهمه و دلیل بی تفاوت بودنش رو بپرسید.
یکی از دلایلی که باعث بی انگیزه شدنتون میشه اینه که به همسرتون بی اطمینانید و از نظر من ( بدون اطلاع از مشکلات اول ازدواجتون )کاملا این عدم اطمینان بی مورده و اینجا فکر نکنم کسی بشناستتون اگر اذیت نمیشید مشکلات اول ازدواجتون رو بگید شاید کسی راهی به نظرش رسید شاید ریشه همه مشکلات همون اختلافات اولیه باشه.
تصمیمتونو بگیرید ببینید می خواید درس بخونید یا بچه دار شید یا اصلا هدفتون از هرکدوم چیه:
درس بخونید چی بشه؟
بچه دار شید چی بشه؟
اگر هردوش رو می خواید بگردید دنبال اینکه چیکار کنید هردوشو باهم بتونید انجام بدید؟ یا اینکه زمان متفاوت برای هر کدوم تعیین کنید.
یک نکته دیگه اینکه شما گفتید "
باید از همسرم و زندگیم مطمئن باشم " این عدم اطمینان علت چیه ؟ چرا به همسرتون اطمینان ندارید؟
مشکل خواهر من هم دقیقا همینه و من تایپکو دنبال می کنم تا به نتیجه برسه.
امیدوارم زندگی از این به بعد به کامتون شیرین باشه.