از ادامه زندگی نا امیدم!

سلام
اول اینکه برات آرزوی موفقیت و خوشبختی میکنم،بعد اینکه مشکل شما نیستی فکر میکنم مشکل ذهن پدر و مادر شما هست،البته ببخشید اینجوری میگم! و اینکه توروخدا آنقدر قضیه خواستگار رو بزرگ نکنید و اینکه بقیه خانم های اینجا که میگن وای تو که سنت هنوز بالا نرفته وقت داری... یعنی من که الان 27 سالمه دیگه باید افسردگی شدید بگیرم که خدایا من سنم خیلی زیاد شده و دیگه کارم تمومه که هنوز ازدواج نکردم!!! باور کن خوشبختی به ازدواج کردن و تحصیلات بالا فقط نیست،خوشبختی یعنی با همین داشته های الانت شاد و امیدوار باشی،مطمئن باش اگه الان شاد و خوشبخت نباشی تو دوران متاهلی و موفقیت تحصیلی بازم احساس خلا و افسردگی میکنی! تو جامعه ما دخترا رو خیلی واسه قضیه ازدواج و سن و سال آزار میدن، ما دخترا باید قوی باشیم و خوشبختی رو فقط معطوف به داشتن خواستگار و ازدواج ندانیم! ازدواج چیزیه که خودش به موقعی اتفاق میفته! با این حرفا فقط خودمون و زیر سوال میبریم و افسرده میکنیم.قوی باش تو یه دختر تحصیلکرده و امروزی هستی! موفق باشی

سلام

میتونم احساس یه رتبه دورقمی بودن واون دوران رو بعدش دراین شرایط قرار داشتن رو درک کنم مطمئنا دوران سختی رو داری طی میکنی.

اول بایدشکرگزاربودو داشته هارو هم دیدهوش واستعدادوسلامتی.اومدن خواستگار خیلی دراراده تو نیست.اما خیلی موفقیتهای دیگه به اراده خودت بستگی داره.همانطورکه دوستان هم گفتندبامادرت صحبت کن وتامیتونی قانعش کن.

وقتی ۹۰درصد ذهنت اشغال اومدن ونیومدن خواستگار باشه دیگه رمقی برای رفتن راههای درست باقی نمی ماند.همینطورخیلی معانی رو از درس یادنمیگیریم اینارو درکوران زندگی یادمیگیریم.


مهمترازتحصیلاتت،درحال حاضرشخصیتت وروح روان خودت هست که همیشه باهات هست.هرچی ضعیفترباشی میل مادرت برای سرزنشت بیشترمیشه صبر،آرامش،نشاط ،نظم،برنامه ریزی و هدفمندی مهترین مسائلی هستند که الان نیاز داری.سعی کن نشاط داشته باشی تاخلاقیتت شکوفاتربشه.حتی دست رودست نذارکه حتما ارشد قبول بشی درکنارش هنرهای دیگه هم یادبگیر. ازبهمن تا اول پاییزوقت داری چیزای دیگه هم یادبگیری.

میگن ادمها وقتی مشکلات دیگران رو بشنون یا ببینن قدر مالخودشو بهتر میدونن
اومدم باهات همدردی کنم

اول اینکه بحث خواستگار ندارم رو اینجا پیش نکش که واسه شما زوده و
صدها یا هزاران تای 26 سال به بالاش اینجا صف کشیدن

بعد یه سوال کوچولو منظور شما ازخواستگار ندارم یعنی خواستگار دکتر

مهندس کارمند باحقوق چندمیلیونه یا اینکه اصلا خواستگار ندارید؟؟ چون

تاجاییکه من دیدم میوه فروش باقالی فروش نسخه پیچ داروخانه صندوقدار بیمارستان و مغازه و از اینها زیاد موجودن ها
اما قسمت همدردی،اینجا همه منو بخاطر مشکلات با مامانم میشناسن.

همین دیروز مامانم بخاطر اینکه ما ازنعمت!!!!!! شوهر محرومیم داست به یکی
از فامیل میگفت من دوتا بچه بدبخت دارم. نصفه روز باهاش دعوا کردم چرا ما

باید بدبخت باشیم؟ ومگه فایده دارهدفعه بعد هم همبنکارو میکنه
بگزار از اولین خواستگارم بگم اونزمان که اعتماد به نفسم خوب ود ومشکل

جسمیم حاد نبود. پدر خواستگا الو سلام من بابای فلانی هستم، مامان من
الو سلام بفرمایید با خود دخترم صحبت کنید هرچی خودش بگه!!!(اونها فقط

گفتن سلام خانواده من گفتن سلم ماراضی بفرما مال شما) از بابام به شدت

متنفرم،حاضره منو به سفور سرکوچه بده.کاری ندارم که سوفور سرکوچه هم شاید سشخصیتی بالاتر زا من باشه .من باخانوادم کار دارم
مامانم هرجا میرسه شروع میکنه تو سر من زدن، یکروز که حالم خوبه میبینم
تا منو میبینه شروع میکنهب ه گریه کردن صداش میاد صورتشو قایم
میکنه.بخاطر همون مساله شوهر. البته چون مادرم تخیلات روانی برای
خودش داره یهو به یکسری نتیجه گیری ها میرسه که به گریه ختم میشه

فکر میکنه بد بختی ما شوهره ولی 99 درصد بدبختی اینجای زندگی من
خودش بوده
بیرون میری؟اهل بیرون رفتن و کلاس رفتن هستی؟ خداروشکر کن مامانت سالمن چیزیت نمیگن. من خودمو تو خونه محبوس کردم.دیگه عادت کردم مثل پرنده ای میمونم در قفس رو برام هم باز کنن بیرون نمیرم میدونی واسه چی؟ به محض اینکه پامو از خونه بزارم بیرون مامان به خیالش امروز یکی رو پیدا کردم دارم میرم ملاقاتش نهار هم باهاشم نهار اوروز درست نمیکنه!! ببین من یه بیماری کوچولو دارم باید یک ماه دوماه یکبار یه چکاپ برم دکتر نه تنها خودشون به فکر نیستن منو نمیبرن . به خیالش واسه پرستار و مسولای بیمارستان میرم.خوب دقت کن ببین از م بدبخت تر و از مادرمن بیشعور تر جایی هست؟ بی ادبی من رو هم ببخشید.
هرجا و به هرکی برسه سفره دلش که مشکلات زندگی ماست رو باز میکنه هرچقدر بهش بگیم نکن اینکارو مارو تحقیر نکن هیچ فایده ای نداره. ببین اگه از نزدیک ببینیش شاید بگی چه زن خوب و شاد ومهربونی کاش مادر شوهر من بشه! ولی نه این پوسته ظاهریشه فقط با زندگی باهاش رفتارای بدش رفتارای ازار دهنده اش رو میبینی
همیشه حسرت دور وبری هام رو میخورم باور کن دخترای با مدرکای پیلم نورشون رو میپرستن و روی حرفش حرف نمیزنن چقدر برای رشدشون خرج

کردن و دختراشون به جایی رسیدن شوهر مهندس و دکتر کردن . اونوقت مادر

من به هرکی میرسه تو سر قیمت میزنه . هی نمیدونی چقدر دلم خونه دلم میخواد ساعت ها گریه کنم
من هم خواستگارای خوب داشتم.عین تو زمان لیسانسم.ولی جرات نداشتم بگم ببین من یه کوچولو مراقبت میخوام یه کوچولو رسیدگی میخوام یکی رو
میخوام مرد باشه دل و وجود داشته باشه.اخه فکر هم نمیکنم همچین

ادمهایی باشن.با دونفرشون کوچولو که اشناشدم فهمیدم از این ادمها ندازیم
اینها رو گفتم حالت بهترشه قدر زندگیتو بدونی. خواستگار نداری . اون
خواستگاری که بخواد واسه شاغل بودن کسی بیاد همون بهتر که نیاد. اگه یه
زن بخواد خرج خودشو دربیاره پس اون مرد بدرد جرز دیوار میخوره

به اون سوال اولم هم جواب بدین جریان دستم بیاد.سوالم از همه دخترای بی خواستگاره

- u - -

دوستان مهربانم از تک تک شما سپاسگزارم.الآن واقعا احساس زیباتری
دارم.
دوست خوبم کیت کت من شبیه سرزنش های مادرم شدم و اعتماد به نفسم را از دست دادم.
دوست مهربانم golii خیلی از مشکل شما که بسیار شبیه من هست ناراحت شدم. عزیزم منظورم این بود که کلا خواستگار ندارم.
حالا خواستگار نداشتنمان به درک! کاش می فهمیدند داشتن یا نداشتن خواستگار دست ما نیست.البته ما می توانیم با حضور در جامعه در قالب شغل یا تحصیل این امر را تسهیل کنیم.اما انتظار کنونی والدین ما بیجاست.
من فکر نمی کردم این مسئله برای دختران تا این حد اپیدمی باشد.فکر می کردم فقط من این طور هستم.
golii جان امیدوارم زودتر مشکلت حل شود.من هم از خانه بیرون نمی روم.بعضی وقتا 3 ماه هم شده که از خانه بیرون نرفتم.وقتی میگویم بیرون نرفته ام یعنی حتی تا بقالی سر کوچه هم نرفتم.👧
مادر من هم تا خواهرهایش را میبیند گریه و زاری راه می اندازد که الحمدلله شانس نیاوردم! من و برادرم را می گوید.برادرم ارشد است او هم در دانشگاه تهران درس خوانده.به تازگی فارغ التحصيل شده باور بفرمایید تمام فامیل ما بسیج تشکیل داده اند برایش کار پیدا کنند.اصلا از وقتی آمده همه نگران هستند که نکند در خانه ماندن تا زمان کار پیدا کردن باعث افسردگی او شود! حال آنکه من با بحرانی ترین حالات روحی 2 سال تمام دست و پنجه نرم کردم سال اول بعد از شکست در کنکور من فقط یک مرده متحرک بودم و فکر خودکشی لحظه ای رهایم نمی کرد.اما در آن شرایط روحی پدرم بجای دلداری دادن من به من محل نمی گذاشت.اصلا در عجبم که چطور یک نتیجه کنکور احترام و شخصیت انسان را روزی به او می دهد و روزی هم از او می گیرد.
یعنی من آدم به خاطر منی خودش نمی تواند مورد احترام باشد؟ حتما باید من دانشجو باشد؟ یا من وکیل؟ یا من شوهردار؟
بیشترین چیزی که الآن من را آزار می دهد اعتماد به نفس از دست رفته ام است، هفته گذشته آزمون وکالت بود.وقتی وارد دانشگاه شدم دائم خودم را مخفی می کردم.این حالت میل به مخفی شدن را همین 2 سال پیدا کردم.میترسیدم مبادا هم کلاسی های دوران دبیرستانم این دختر مفلوک به گل نشسته را ببینند و به هم بگویند این سایه نیست؟ بعد به خودم نهیب زدم که آخر دختره ی چفت و خل مگر قتل کرده ای که می ترسی! اما فایده نداشت.
چطور دوباره اعتماد به نفس داشته باشم؟ من تصمیم دارم محکم باشم و بجنگم.کمکم کنید

سلام سایه جان
متاسفانه همینطوره که شما میگی ... متاسفانه رتبه کنکور - اسم دانشگاه و درجه علمی توی این جامعه تعیین کننده موقعیت دختر در خانواده و فامیل ونهایتا در جامعه است:47:
ناراحت نباش عزیزم ... من بسیار افراد فارغ التحصیل دکتری میشناسم که دنبال کاری میگردن که فقط 100هزار تومان بهشون حقوق بدن:54: اوضاع جامعه خیلی داغون تر از این حرفاست که مادرتون فکر میکنه .... پسرهای جامعه کار ندارن - پول ندارن - مسکن ندارن در کل هیچی ندارن که بخوان بیان جلو برای ازدواج اقدام کنن ... اون بنده خداها هم نیاز به همدم دارن اونها هم مثل شما فکر میکنن

نقل قول:

---

در عجبم که چطور یک نتیجه کنکور احترام و شخصیت انسان را روزی به او می دهد و روزی هم از او می گیرد.

---

درسته کاملا درسته ... مثلا من خودم ارشد دارم از یکی از دانشگاههای دولتی تهران - کارمند دولت هستم و موقعیت اجتماعی خوبی دارم اونم توی سن 25 سالگی ... باورت میشه برای اکثر دخترهای فامیل از خودم کوچکتر به یه الگو تبدیل شدم :311: برام خنده داره چون به واسطه یکی شون تازه متوجه این قضیه شدم .... من خودم و هیچی حساب میکنم اونوقت یه عده چشمشون به منه که چکار میکنم یا چکار خواهم کرد:311: خیلی متاسف شدم وقتی دیدم مادر شما هم مثل مادر من بخاطر موقعیتم به فامیل پز میده ... جامعه ما تبدیل به یه استیج مد شده که هر کسی میاد موقعیت خودش رو نمایش میده و کلی فخر میفروشه و میره:47:
خواهش میکنم بخاطر دیگران زندگی نکن ... خودت باش ... چون منم مثل شما یک عمر منتظر بودم که ببینم مادرم به عنوان فرمانده عملیات چه دستوری رو برام آماده کرده تا به نحو احسن انجامش بدم:97: ... البته موقعیت الانم رو مدیون سخت گیری های ایشونم ولی میتونم به جرات بگم هیچوقت خودم نبودم ... وجالبش اینه که ایشون هرگز راضی و خوشنود نمیشدن خودت باش عزیزم ... خودت باش خواهرم ... خودت باش وگرنه زندگی برات جهنم میشه

دوست عزیز سایه ...
ادبیات نوشته هات خیلی برام لذت بخش بود ...
من به عنوان پسر مجرد هیچوقت با دختری با ویژگی های روحی و روانی فعلی شما ازدواج نمیکنم مگر اینکه آدمی باشم که بخام طرفم زیر سلطم باشه (یه چیزی تو مایه مردسالاری)
و بعد اینکه خطری در رابطه با ازدواج، شما و امثال شما رو تهدید میکنه که باید خوب و با چشم باز به این مسئله دقت داشته باشین اونم اینکه شما با این روحیه، اولین خواستگاری که براتون میاد بصورت احساسی برخورد میکنین و برای خلاص شدن از شرایط فعلیتون نمیتونین معیار های اساسی و اصولی برای ازدواج رو نسبت به خواستگارتون در نظر بگیرین ..
.
24 سال زیاد نیست و شما تمرکزتون رو از نداشتن خواستگار و از دست دادن موقعیت های قبلی باید بردارین و رو اعتماد به نفستون کار کنین و همه حرفای مادرتون رو (از جنس سرکوفت زدن ) از یک گوش بگیرین از گوش دیگه بدین بیرون و اصلا اجازه ندین تاثیری رو شما داشته باشه... من در مورد انتخاب شغل مشکلی شبیه شما با خانواده و فامیل داشتم که از همون اول اجازه ندادم هیچ تاثیری تو تصمیم و هدفم داشته باشن و راه خودمو گرفتم ...
رو اعتماد به نفستون کار کنین و اجازه ندین ذره ای فکر و حرف اطرافیان رو شما تاثیر داشته باشه چرا که اصلا اهمیت نداره ...
دیل کارنگی حرفی خوبی در این رابطه زده که : (اگر بدانید مردم هزاران بار بیشتر به یک سر درد معمولی خود اهمیت میدهند تا به مرگ من و شما ، دیگر نگران نخواهید شد که درباره ی شما چه فکری میکنند !)
.
زندگیتون رو بکنید و مطمئن باشید هر اتفاقی به وقتش خواهد افتاد ... زمان خیلی چیزهارو حل میکنه

دوستان نازنینم هم آوا و saeeded بی نهایت بخاطر صحبت های دلگرم کننده تان سپاس گزارم.
بله حق با شماست.دیگران در زندگی من پررنگ تر از خودم در حال ایفای نقش هستند دلیلش این است که من سکوت کرده ام.
دیروز مادرم قدری مهربان تر بود.با او صحبت کردم.تازه می فهمم که او چقدر مادر است! و مادر یعنی تنهایی!
بعد تا حدودی به ایشان حق دادم، البته تا حدودی! می دانستم که نباید خیلی هندی شویم، باید حرف هایمان را به هم بزنیم،دلتان نخواهد کمی هم دل و قلوه رد و بدل کردیم، روحم تازه شد.
چقدر خوب است که آدم گاهی احساس کند واقعا آدم است من دیروز این حس را تجربه کردم چون مادرم با من مثل یک آدم و در کمال احترام و به دور از تحقیر حرف زد.مادرم خیلی تنهاست.پدرم هم همین طور. آنقدر تنها که تمام دلخوشی هایشان ما هستیم.از خودم خجالت کشیدم ولی به خودم حق هم دادم.
تصمیم دارم در مدت باقی مانده تا آزمون خوب درس بخوانم، بعد از کنکور هم بیشتر به مادرم نزدیک باشم. با او پیاده روی برویم،آشپزی یادم بدهند( من حتی یک تخم مرغ را هم تا حالا درست نیرو نکرده ام )😆 برای نزدیک شدن به پدرم هم میتوانم با او بحث های سیاسی اقتصادی کنم که عاشقشان هستند و از او بخواهم که دوباره رانندگی یادم بدهند.اصلا آنها از من دور شده اند من هم مقصر بودم.انقدر به آن ها نزدیک می شوم تا همه مان یاد بگیریم که یک خانواده هستیم .
از تمام شما بزرگواران ممنونم.خواندن حرف های شما کمک کرد به خودم مسلط شوم. دیگر آن حس آشفتگی و عدم تمرکز را ندارم.دوستتان دارم، امیدوارم مشکلات تمام عزیزانم حل شوند.

سلام سایه عزیزم
نمیدونم تا حالا خودت دقت کردی؟؟؟؟ که چقدر ادبیات و قلم خوبی داری؟؟؟:104: واقعا خوشم اومد یه لحظه احساس کردم دارم متن یه نویسنده قوی رو میخونم
خواهش میکنم این استعدادت رو دست کم نگیر ... عالیه که دنبال توانایی هات خارج از کنکور و دانشگاه بگردی
انشالا هرجا هستی موفق باشی:72:

سلام دوستان.
متاسفانه من در آزمون وکالت پذیرفته نشدم با اختلاف 5 نفر.
این موضوع چندان برایم مهم نیست.شاید من فقط 1 ساعت ناراحت شدم.آنچه الآن دارد روانیم می کند رفتار ها و طعنه های مادرم است.متاسفم که تمام تلاشم برای نزدیک شدن به مادرم بی نتیجه بود ایشان کار خودشان را می کنند!و فقط با یک جمله ساده تمام وجودم را زیر سوال بردند.
الآن احساس می کنم مشکل من نداشتن خواستگار نیست، مشکل بزرگ تر از این حرف هاست.
من دیگر نمی توانم طعنه های مادرم را تحمل کنم.
احساس می کنم تا زمانی که مادرم و بعضا پدرم این رفتار را دارند من در هیچ آزمونی موفق نخواهم شد! من در یک دور باطل افتاده ام.آزمون می دهم، قبول نمی شوم، مادرم سرکوفت میزند و من اعتماد به نفسم را هر روز بیشتر از دست می دهم! من بی استعداد و کند ذهن نیستم! اما او سعی دارد این تفکر را به من القا کند!
خودم هم دارم باور می کنم.
خسته ام
خیلی خسته
خیلی خیلی خیلی خسته

سلام دوست عزیز

کسی که به خودش اعتماد داره ،
نه تشویق دیگران او را مغرور میکنه،
نه انتقاد بیجاشون باعث میشه که از خودش مایوس بشه.

چرا به خودتون نمیگید که بذار هر چی میگه بگه. من که تلاشم رو کردم؟
چطور حرف زدن ها انقد تحت تاثیر قرار میده شمارو ؟
دو روز دیگه از حرف های جامعه و مردم که منتظر سوژه ان میخاید چیکار کنید؟

موفق و موید