و بازهم حسرت و وسواس فکری لعنتی.....

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mohammad-ra

بازهم امروز حسرت خرید مبل یا رنگ اون به حد جنون رسیده نمیدونم چیکار کنم با این افکار لعنتی
هر کی که بیاد و مبلمان رو ببینه بیشتر اعصابم به هم میریزه :102::grief:

نظر شما بدون این که بخواین دلگرمم کنید چیه؟
http://upload7.ir/imgs/2014-12/77039224346264739922.jpg
http://upload7.ir/imgs/2014-12/90246391061798227823.jpg
http://upload7.ir/imgs/2014-12/26304777692909794900.jpg

---

دوستان نظری در مورد مبل ها ندارید دارم دیوونه میشم

محمدرضا، سلام
به نظر من خیلم خوبند، رنگ پسزمینه ی مبلا به فرشا میخوره ، و طرح درخت ها هم با طرحای پرده ها هماهنگ هستند. من مشکل خاصی نمیبینم.
دیگران چطور برخورد می کنند که این قدر ناراحت میشی؟ هر چند برخورد اونا مهم نیست .
هیچ چیزی ارزش اینکه بخوای به خاطرش دیوونه بشی رو نداره.
منم با بقیه ی دوستان موافقم، باید این مساله رو ریشه ای حل کنی مشکل مبل و نمای ساختمون و اگه درست یادم مونده باشه لپ تاپ و شاید چیزای دیگه، نیست.
بدرود.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط m.reza91

محمدرضا، سلام
به نظر من خیلم خوبند، رنگ پسزمینه ی مبلا به فرشا میخوره ، و طرح درخت ها هم با طرحای پرده ها هماهنگ هستند. من مشکل خاصی نمیبینم.
دیگران چطور برخورد می کنند که این قدر ناراحت میشی؟ هر چند برخورد اونا مهم نیست .
هیچ چیزی ارزش اینکه بخوای به خاطرش دیوونه بشی رو نداره.
منم با بقیه ی دوستان موافقم، باید این مساله رو ریشه ای حل کنی مشکل مبل و نمای ساختمون و اگه درست یادم مونده باشه لپ تاپ و شاید چیزای دیگه، نیست.
بدرود.

---

ببینید مشکل من اینه که همه کارا برای من جوری اتفاق میافته که به این وسواسی دچار بشم مثلا برای همین مبل دوهفته قبل خریدش یک مبل دیدیم و من خودم نظرم رو همون بود و میخواستیم از اون مبل عکس بگیریم تا در خاطرمون باشه اما فروشنده این اجازه رو نداد و ما که بعد از دو سه هفته همون جا رفتیم و اون مبل نبود و به فروشنده گفتم ولی اونجا اینقدر بزرگ بود که اصلا یادش نبود اون مبل کدومه و هرچی هم به خانواده گفتم قبول نکردن و یکی دیگه انتخاب کردن...یعنی یک عکس نگرفتن باعث این همه حسرت و جگر سوزیه من شده و من اگه همون دو هفته بعد هم اون مبل بود اون رو میخریدیم و این همه حرص نمیخوردم طوری که الان خانواده دیگه از صحبتهام کفری شدن...بله من از این بیشتر حرص میخورم که چرا یک عکس نگرفتن باعث اینکار شد(کاش پنهانی عکس رو میگرفتم)
شاید شما هم مثل خانواده ام بگید که چرا اینقدر بچه گانه صحبت میکنی اما این چیزیه که در درون من ریشه دونده واگه هم بخوام بیخیال بشم خیلی بتونم دو سه روز فراموش میکنم ولی بعد چند روز همین حس دوباره سراغم میاد و دست خودم نیست
(((اگه فعل هام در جملات مشکل داره عذر میخوام چون خیلی درگیرم

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mohammad-ra

ببینید مشکل من اینه که همه کارا برای من جوری اتفاق میافته که به این وسواسی دچار بشم مثلا برای همین مبل دوهفته قبل خریدش یک مبل دیدیم و من خودم نظرم رو همون بود و میخواستیم از اون مبل عکس بگیریم تا در خاطرمون باشه اما فروشنده این اجازه رو نداد و ما که بعد از دو سه هفته همون جا رفتیم و اون مبل نبود و به فروشنده گفتم ولی اونجا اینقدر بزرگ بود که اصلا یادش نبود اون مبل کدومه و هرچی هم به خانواده گفتم قبول نکردن و یکی دیگه انتخاب کردن...یعنی یک عکس نگرفتن باعث این همه حسرت و جگر سوزیه من شده و من اگه همون دو هفته بعد هم اون مبل بود اون رو میخریدیم و این همه حرص نمیخوردم طوری که الان خانواده دیگه از صحبتهام کفری شدن...بله من از این بیشتر حرص میخورم که چرا یک عکس نگرفتن باعث اینکار شد(کاش پنهانی عکس رو میگرفتم)
شاید شما هم مثل خانواده ام بگید که چرا اینقدر بچه گانه صحبت میکنی اما این چیزیه که در درون من ریشه دونده واگه هم بخوام بیخیال بشم خیلی بتونم دو سه روز فراموش میکنم ولی بعد چند روز همین حس دوباره سراغم میاد و دست خودم نیست
(((اگه فعل هام در جملات مشکل داره عذر میخوام چون خیلی درگیرم

---

:grief::302: