+بعد از یک وابستگی عمیق جدایی کشنده است به خدا...

سلام
همیشه جدایی سخت هست، مخصوصاً اگه خاطرات خوب از رابطه داشته باشی. حتی اگر آدمش هم بد باشه، خاطره های خوبی برات رقم زده باشه قابل احترامه. همیشه از یادآوری اش یه لذت تلخ میافته تو تنت.
دل بستگی برای همه ما پیش میاد. زندگیه دیگه. وقتی به این نقطه رسیده بودم که من میترسم دیگه با کسی ارتباط برقرار کنم که نکنه دوباره درد جدایی رو بخوام تحمل کنم دوستی گفت: تو روز اولی که میری رانندگی یاد بگیری همش میترسی که تصادف کنی، نکنه بزنی به تیر برق! نکنه اینطور بشه، اما با این وجود میری سراغش ، چون این یه مهارت هست که باید کسب کنی. حالا یه روز تصادف میکنی، یا برمیگردی میگی عجب آدم بد و فلانی بود زد ماشینم رو داغون کرد، یا میگی فلان جا اشتباه کردم، حواسم نبود، سرعت رفتم ... اما نمیای ماشین رو بذاری توی پارکینگ که چون تصادف کردی دوباره سوار نشی. بلکه باز هم میری، اما این دفعه با احتیاط بیشتر. اینکه دوباره اون اشتباهای قبلی رو تکرار نکنی.
زندگی و رابطه های ما هم مثل همین جریانه. از هر رابطه ای درس میگیریم. هر آدمی وارد زندگی ما میشه چه خوب چه بد، حتماً واسه تکامل ما لازم بوده. لازم بوده که بریم جلو تا امروز با دید بازتری ادامه بدیم.
و چقدر خوبه که آگاه باشیم و اولین رابطه ها رو با راهنمایی های یک مشاور تجربه کنیم. مرحله به مرحله اش رو مشورت بگیریم. میدونم که یه جاهایی توصیه ها رو جدی نمیگیریم، اما بالاخره یک چارچوب توصیه شده داریم و حواسمون هست که فلان کار رو که انجام دادیم خط قرمزی بود که سفارش شده بود. هشدارها...

برای همه ی کسانی که دارند لحظه های جدایی رو تجربه میکنند آرزو میکنم که زودتر به آرامش برسند. کتابی که بسیار بسیار میتونه کمک کنه : "جدایی معنوی" هست. حتماً بخونید. عالیه.