مدیریت کردن بحران طلاق برای فرزندم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط maedeh120

سلامی دوباره
واقعا مشکلات سختی رو گذروندی .....متاسفم
اگه میخوای طلاق بگیری و فکر میکنی برات بهتره اقدام کن اما خوش بین هم نباش که همه چیز رو به بهبودی میره ... فقط بعد از طلاق چند نکته رو توی ذهنت داشته باش
1.اصلا حسرت گذشته و گذاشتن جوونیت پای همسرت رو نخور چون به هرحال خوب یا بد هرچه که بوده تموم شده و افسوس گذشته نه حالت رو بهتره میکنخ نه کاری رو از پیش میبره



2.سعی کن به حرفای اطرافیانت اصلا توجه نکنی و بهتره مدتی ازشون دور بمونی

خوشبختانه از تمام اقوام دورم و سالی یکبار میبینمشون.

چون معمولا معذرت میخوام که این حرف رو میزنم حتی اگه شوهرت روای هم باشه میگم تو میتونستی درستش کنی تو باهاش نساختی زیر سرت بلند شده بود و هزاران حرف دیگه که پشت سر زنای مطلقه تا چندین سال هستش ... بازم هم عذر خواهی میکنم ...
3.الان مسئولیت شما در قبال فرزندت تقریبا دوبرابر شده پدری که راحت حضانت بچه رو بهت میده پس بدون مسئولیت پذیر و دلسوز نیست ...

همین الان هم نقش عمده به عهده خودمه. همسم 2-3 ساعت پایانی روز رو خونه هست فقط.

باید دقتت روی تربیت فرزندت چند برابر بشه و هم نقش نادر رو براش داشته باشی هم نقش پدر .... باید کامل مستقل بشی و فکر زمانی که سرکار هستی و بچت کجا بمونه رو بکنی ... بچه الان تمام اتفاقات توی ذهنش حک میشه و بعد از طلاق دخالت توی زندگیت چند برابر میشه و هر کس دوست داره نصیحتت کنه چه در مقابل خودت چه در مقابل تربیت فرزندت .... باید مدیریت خییییلی قوی داشته باشی .... الان اگه غم شوهر داری فردا غم های بزرگ تری داری ... که باید تمامشون رو به جون بخری چون خودت خواستی که جدا بشی ....
4.در مقابل نفقه بچت یه مبلغی رو مشخص کن که تا حدودی نه به شوهرت فشار بیاد که نتونه پرداخت کنه و هم بتونی ازش به عنوان یه کمک خرج استفاده کنی ....

تعیین کردم حدود 500 تومان که هر سال توافقی بیشترش کنه


5.اگه موقعیت ازدواج مجدد برات پیش اومد نباید به خاطر بچت ندید بگیری چون کاملا عکس قضیه عمل میکنی یعنی فکر میکنی پدر نداشتن بهتر از نا پدری هستش و به خاطر شکست قبلیت به تمام مردها به یه چشم نگاه نکن و بدبین نباش چون 5 انگشت یکی نیست .... سعس بشناسی و تمام شرایطت رو کلی توضیح بده و به خدا توکل کن .....شکست تجربه ای هستش برای بهتر انتخاب کردن
6.تا زمانی که بچت به سنی برسه که حودش رو بتونه مدیریت کنه بهتره با پدر مادرت یا اگه خواهر کوچیکتر داری زندگی کنی که کم نیاری ....

احتمالا مادرم یه مدت بیاد پیشم که در نگهداری بچه کمکم کنه و درد عین حال تو خونه ی خودم باشم که حس استقلالم رو داشته باشم و تربیت بچه رو بتونم مدیریت کنم.

7.روحیه تو خیلی تاثیر توی روند زنگیت داره اصلا خودتو نباید سرزنش کنی و فقط امیدوارباش که روز به روز وضع بهتر میشه و احساس رضایت بیشتری میکنی ....
امیدوارم موفق باشی

---

ممنونم ازت مایده عزیز. نکات خیلی خوبی رو یادآوری کردی به من. واقعا عالی بود برام.
الان که دارم این سطور رو مینویسم احساس ادمهای شکست خورده رو ندارم. احساس میکنم یه سری تجارب ارزشمند دارم که در ادامه زندگی میتونه بهم خیلی کمک کنه.
من تجارب زیادی اموختم توی زندگی مشترکم. بالغ و پخته تر شدم.
رشد کردم ،یاد گرفتم و اینها در اینده خیلی به دردم میخوره.
اگر دوستان دیگه بازم نکاتی رو جهت یاداوری و تذکر به من ضروری میدونن اگه لطف کنن بگن ممنون میشم

دوست عزیزم خوش به سعتدتت که تونستی یه تصمیم قاطع بگیری و امیدوارم همسرت به این قرار مدارها پایبند بمونه. و په خوبه که حاضر شده حضانت رو بهت بده بدون اینکه ازش به عنوان یه وسیله برای آزارت استفاده کنه. من شرایطم خیلی شبیه شما بود. می تونم بپرسم با خانواده مطرح کردین یا نه؟ و اگه کردین عکی العمل چی بوده؟ من از مطرح کزدن این مساله با خانواده ام وحشت دارم و همین نمی ذاره درست تصمیم بگیرم. به هر حال برات آرزوی موفقیت و آرامش می کنم. من مطمئن هستم از عهده یه زندگی خوب برای خودتون و فرزندتون بر میاین.

سلام
من مشكل شما رو دارم.
1 ساله از همسرم جدا شدم.منم مثل شما ارماني فك ميكردم .حالا هم سعي ميكنم تا حدي طبق اعتقاداتم رفتار كنم. ولي واقعا همسر سابقم به اين مسله پايبند نبود.بعد طلاق هر وقت پسرمو ميبره پيشش شروع به بد گويي از من ميكنه.
شايد باورتون نشه با تمام حروف الفبا يه فحش كنا اسم من ساخته بود و ياد پسرم داده بود.
من تا حالا هيچ عكس العملي پيش پسرم نداشتم و بهش گفتم باباش داره با هاش شوخي ميكنه.
اينو خواستم بگم اينقد آرماني هم نميشه ولي شما به حد خودتون بايد سعيتون رو بكنين
اميدوارم تصميم خوبي بگيرين و افقهاي روشني پيش روتون باشه

سلام. من مجردم. تجربه ی زندگی مشترک و نداشتم . اما تجربه ی رابطه ی احساسی و داشتم و تا حدی فشارهای روحی شمارو در کنار همسرتون درک میکنم.
برای شما خیلی ناراحت شدم. تایپیک هاتون و که میخوندم انگار با تمام وجودم حس میکردم
ناراحتی تون و.
منم تو یه زندگی نابسامان و پر از مشکلات عاطفی ، تربیتی و اقتصادی و ... بزرگ شدم.
با یه پدر بی مسئولیت و خودخواه در تمام مسائل زندگی و معتقدم اگه مادرم همون سال های اول زندگی ازش جدا میشد خیلی بهتر بود تا بچه های بی گناه دیگه ای و به دنیا بیاره که مجبور به تحمل شرایط وحشتناک این زندگی بشن.
در حالی که اگه همون روزها جدا میشد مشکلات بعد از جدایی خیلی کمتر از مشکلات و آسیب های زندگی ای بود که با پدرم ادامه داد.

به نظرم اینکه به خاطر ترس از طلاق و مشکلات احتمالیش با هر شرایط وحشتناکی کنار بیایم
و یه رابطه ی فرسایشی و یه عمر ادامه بدیم اصلا قابل قبول نیست.
همه چیز دو جانبه ست. یه نفر هر چقدر هم که خودش و به در و دیوار بکوبه تا طرف مقابل همکاری نکنه راهی به جایی نمیبره . زندگی مشترک یعنی همین. در همه ی مساتل دو طرف باید با همدیگه جلو برن. وقتی یه نفر قصد تغییر نداره با وجود اینکه میبینه رفتارهای اشتباهش زندگی با همسرش رو داره به چه سمتی میبره ، نمیشه همه ی بار مشکلات و فقط رو دوش یه نفر بذاریم و بگیم تو خودت و تغییر بده ، تو فلان کن ، تو اینجوری باش ، اونجوری باش. پس طرف مقابل چی ؟ چقدر میتونیم سهم اون و در زندگی و پذیرفتن مشکلاتش نادیده بگیریم.

من به وضوح حس کردم که این زندگی و مشکلاتی که در رابطه با همسرتون دارید ، چقدر از نظر روحی شمارو تحت فشار قرار داده. مطمئنم اگه همسرتون از نظر عاطفی حداقل بیشتر به شما توجه میکرد خیلی راحت تر میتونستین با مشکلات اقتصادی ای که در زندگیتون پیش اومده کنار بیاین و به آینده تون در کنار ایشون امید داشته باشید. اما احساس میکنم همسرتون در ارتباط با شما همه جوره با نا آگاهی و بی توجهی پیش رفته و هیچ قدمی به معنای واقعی برای حل مسائل و مشکلات زندگیش با شما برنداشته.

به نظر من اگه اونقدر قوی هستین که بتونید بدون حضور همسرتون زندگی خوبی برای خودتون و فرزندتون بسازید جدایی راه حل درستی میتونه در ارتباط با این آدم باشه.
نگران مشکلات عاطفی فرزندتون هم نباشید. چون هیچکس نمیتونه ادعا کنه آسیب بزرگ شدن در چنین زندگی ای و با چنین شرایطی ( با این همه مشکلات اقتصادی و مادری که به شدت از نظر روحی خسته و درمانده ست ) برای فرزندتون کمتر از آسیب های جدایی هست.

امیدوارم که خیلی زود بتونید خودتون و زندگیتون و مدیریت کنید به بهترین نحو ممکن.