نمایش نسخه قابل چاپ
آقای خاله قزی
درسته که هرکس مسئول رفتار خودشه اما خانم فرخ رو کاملا درست میگه . وقتی تو از ته قلبت به یه چیزایی اعتقاد داشته باشی و ارزش واحترام برات اشته باشن مخصوصا اگه از جنس مذهب باشه سختت میشه که بهشون بی احترامی بشه بی توجهی بشه. مثلا خودمن وقتی میرم تو جامعه و این وضع حجاب و ظاهر دخترا رو میبینم واقعا از درون زجر میکشم و داغون میشم. سخته به اعتقاداتت توهین بشه و نتونی کاری بکنی . خیلی سخت ...
سلام دوست خوبم چرا فکر نمی کنی که شما وسیله هدایت اونها هستی...شاید خدا در تقدبر شما نوشته که این سختی ها رو بکشی تا از عبادت شما روی خوش شما تقیدات شما اونها هم تسلیم خدا شوند...
من یکی از دوستام توی چنین خونوادهای بود و اونها که از همه چی بری بودن الان به همه چی عشق می ورزند...فقط به نطر من شما اولین حرکتت در این راه دشوار تاثیر گداری خودت روی همسرت هست روی اون کار کن تا توی این حرکت دو نفر شید....
صبور باش شاید تو نماینده باشی از جانب او...یا حق
- - - Updated - - -
سلام دوست خوبم چرا فکر نمی کنی که شما وسیله هدایت اونها هستی...شاید خدا در تقدبر شما نوشته که این سختی ها رو بکشی تا از عبادت شما روی خوش شما تقیدات شما اونها هم تسلیم خدا شوند...
من یکی از دوستام توی چنین خونوادهای بود و اونها که از همه چی بری بودن الان به همه چی عشق می ورزند...فقط به نطر من شما اولین حرکتت در این راه دشوار تاثیر گداری خودت روی همسرت هست روی اون کار کن تا توی این حرکت دو نفر شید....
صبور باش شاید تو نماینده باشی از جانب او...یا حق
کاغذ بیخط عزیز من در ابتدا همینطور شاید فکر میکردم. اما بعدها فهمیدم صورت مسئله چیز دیگری است عزیزم بحث هدایت این اشخاص نیست.
بی اعتنایی به مذهب جزیی از فرهنگ این اشخاصه. با تار و پود وجودشون عجین شده.
نوعی روشنفکری به حساب میاد.
اگه حتی بخوای خیلی ظریف و مخملی هم عمل کنی(مثلا فرستادن کلیپ هایی که معجزات قران بصورت علمی ثابت شده) جبهه میگیرن.
هر چیزی که نشانی از دین باشه جبهه میگیرن.
در مقابل چادر پوشیدن من، محجبه بودن منو به حساب توهین به خودشون میدونن. به شدت به محجبه بودن من ایراد میگرفتن. (مگه ما چشم ناپاکیم و هزار حرف و حدیث دیگه)
اگه بریم پیک نیک از کنار یه امامزاده ای رد شیم مسخره میکنن و
نحوه پوشش من
ماهواره نداشتنمون
انتخاب نام فرزندمون
حتی مکان ماه عسل رفتنمونکه مشهد بود(میگفتن ایییششش... مشهد هم شد جا؟ اونم برای ماه عسل؟
قاطی نبودن عروسیمون
عکس نگرفتن من با نامحرمها
چادر سر کردن منبیرون منزل
چادر سفید سر کردنم وقتی مهمون میومد
و هزار هزار مورد دیگه ای که میشه ازش نام برد و به اندازه سر سوزن اگر رنگ و بوی مذهب به خودش بگیره(مثلا نام غیر ایرانی برای فرزند انتخاب کردنم) مایه جر و بحث شدیده.
یعنی در عمل خانواده همسرم میگن یا اونی باش که میخوایم یا اعصابتو خورد میکنیم.با انداختن بحث بین من و شوهرم. با گله و چغلی کردن از من. بی ابراز اینکه بهمون بیمحلی وبی احترامی میمنه و ...
حتی 1 بار برادر شوهرم دست منو گرفتمن دستمو کشیدم دقیقا 1 سال و نیم !!!!! جواب سلام منو نداد.
در نهایت همیشه من کوتاه اومدم چون اونا کوتاه بیا نیستن اعصاب اینو دارن که تا قیامت بحث کنن باهات و دخالت کنن و همسرم هم جلوی دخالت ها نمیایسته برای تک تک مسائلی که در بالا نام بردم قرنها بحث بوده .
یعنی من به مرور زمان فهمیدم نقطه ضعف اینا اشاره به مذهبه.همین که یه رنگ و بویی بگیره کارت از مذهب هجمه رفتارا شروع میشه.برای همینه که من علیرغم میلم از خیلی از ابراز کردن های دین دست کشیدم تا اعصابم کمتر لطمه ببینه.
و این برام ازار دهنده اس
- - - Updated - - -
در واقع من بسیاری موارد هست که میدونم کافیه بفهمن مصیبت به پا میشه برای همین پنهان عمل میکنم.فرض کنید ثبت نام فرزند در مهدکودک قرانی. باید بدون اینکه صداشو دربیارم عمل کنم.
اما همه چیز که نمیشه پنهان باشه که.
حتی در مورد پوشش دخترم اگه پوشیده باشه صداشون درمیاد و عینا این جمله رو گفتن که هاااااان؟ چیه؟ نکنه اینم میخوای بپیچونیش تو چادر چاقچور..!!!!؟
این هست مسئله... شکنجه واقعیه...
ای کاش پیش از ازدواج چشمهایتان را باز می کردید و تفاوت هایی چنین عمیق و بنیادی را می دید. به هر حال اکنون:
1- شما هیچ مسئولیتی برای هدایت اونها ندارید. (فیلمی که مطمئن نیستید چقدر درسته رو می فرستید براشون و اسمش رو میذارید هدایت ظزیف و مخملی، بعد انتظار دارید یه شبه عوض بشن؟!!)
2- زندگی کردن با اونها به معنی کنار گذاشتن اعتقاداتتون نیست. بلکه به کار بردن مفهومی به نام سازگاری است. سازگاری گاهی بی خیال شدن است، گاهی کوتاه آمدن، گاهی درک متقابل، گاهی همراهی و ...
3- اگر اونها چیزی رو مسخره کردن، منظورشون به شخص شما نیست. به خودتون نگیرید و اجازه بدید خود امامزاده از خودش دفاع کنه!!
4- در موقعیت های چالشی، جوری عمل کنید که حساسیت برانگیز نشه.
5- گاهی می تونید توی شوخی ها همراهیشون کنید. یک جایی خوندم که امام علی گفتن" سخت دینداری نکنید" شما همین رو الگوی خودت قرار بده. ( کتاب "بی وتن" از رضا امیرخانی را بخوان. یه رمانه اما دید خوبی بهت می ده که در محیط های مخالف با عقایدت چه منشی پر سودتر است)
6- هدف از مناسک دین، آدم بهتری ساختن از مردم است. نباید برگزاری این مناسک شما را فریب دهد که شما قطعا از آنها بهترید و آنها بدتر. شاید شما هم اگر در شرایط آنها بودید همین راه را می رفتید.
شاد باشی:72:
[QUOTE=آویژه;341651]ای کاش پیش از ازدواج چشمهایتان را باز می کردید و تفاوت هایی چنین عمیق و بنیادی را می دید. به هر حال اکنون:
چشم باز کردن مگه چیه؟
سوال میپرسم تو جلسه خواستگاری که عروسی ها چطور برگزار میشه؟عروسی قاطی دارین؟
ایشون در جواب میگن عروسی قاطییییییی؟(با لحنی نکوهشگرانه و با تعجب) نه نه...ما حتی توی عروسیامون یه نفر جلوی درب زنونه میایسته که پسر 12 سال به بالا میخواد بیاد داخل زنونه اجازه نده(این عبارت رو عینا و بدون کم و کاست همسرم به کار برد.)
و از ریز ترین و حتی بی اهمیت ترین مسائل مذهبی من سوال پرسیدم
بعد از عقد توی اولین مراسم که عروسی خواهرش بود دیدم ای وای بر من کاملا قاطیه مجلس و الی اخر.....
1- شما هیچ مسئولیتی برای هدایت اونها ندارید. (فیلمی که مطمئن نیستید چقدر درسته رو می فرستید براشون و اسمش رو میذارید هدایت ظزیف و مخملی، بعد انتظار دارید یه شبه عوض بشن؟!!)
من مطلقا هیچ تلاشی نمیکنم برای هدایت اونها.هیچ فیلمی هم ارسال نکردم فقط یه مثال بود.گفتم که اگه یک سر سوزن حس کنن حرفی از مذهب میخواد بیاد وسط جبهه میگیرن.
2- زندگی کردن با اونها به معنی کنار گذاشتن اعتقاداتتون نیست. بلکه به کار بردن مفهومی به نام سازگاری است. سازگاری گاهی بی خیال شدن است، گاهی کوتاه آمدن، گاهی درک متقابل، گاهی همراهی و ...
من در بسیاری موارد با اونها سازگار شدم از سر ناچاری و این که ول کن نیستن.
3- اگر اونها چیزی رو مسخره کردن، منظورشون به شخص شما نیست. به خودتون نگیرید و اجازه بدید خود امامزاده از خودش دفاع کنه!!
من توی این جور مواقع هیچ حرفی نمیزنم و خودمو به یه چیز دیگه سرگرم میکنم.فقط از درون آزار میبینم
4- در موقعیت های چالشی، جوری عمل کنید که حساسیت برانگیز نشه.
5- گاهی می تونید توی شوخی ها همراهیشون کنید. یک جایی خوندم که امام علی گفتن" سخت دینداری نکنید" شما همین رو الگوی خودت قرار بده. ( کتاب "بی وتن" از رضا امیرخانی را بخوان. یه رمانه اما دید خوبی بهت می ده که در محیط های مخالف با عقایدت چه منشی پر سودتر است)
6- هدف از مناسک دین، آدم بهتری ساختن از مردم است. نباید برگزاری این مناسک شما را فریب دهد که شما قطعا از آنها بهترید و آنها بدتر. شاید شما هم اگر در شرایط آنها بودید همین راه را می رفتید.
مطلقا تفکر من بهتر بودن من از اونها نیست. به هیچ عنوان. اونها مردمان مذهبی ای نیستن اما مردم شریفی ان.
شاد باشی:72:[/QUOTE]
ممنون آویژه عزیز از پاسخگوییت.
دوستان نمیدونم آیا من درست میتونم منظورمو بگم یانه
من مشکلم آزار درونی ای هست که از دست رفتارهای این ادمها میکشم. ول کن هم نیستن.
یعنی من محیط رو طوری تدارک میبینم که حرف مذهب نیاد وسط اصلا که حساس ترشون کنم اما ول کن نیستن.
مثلا دایی شوهرم توی جمع با دانستن مذهبی بودن من میاد بازوی من رو میگیره. یکی از مردان نامحرم فامیلش توی عروسی میاد جلوی خودم به همسرم میگه فلانی گله دارم ازت خانومت بلند نشد برقصه هااااا
یه مدت بحث داغ فامیلا ماهواره نداشتن ما بود.!!!! و همه در تک و تاب...ابراز افسوس و ...!!!
قبل از بدنیا اومدن بچه من یه بار گفتم اگه پسر باشه دلم میخواد اسمش علی باشه... عکس العملشون وامصیبت...!! با پرخاااااش که مگه ما عربییییییییم؟(از این عکس العملها قطعا خیلیهاتون دیدین جدیدا خیلی مد شده!!!!)
حق من مبنی بر حق بر داشتن عقاید مذهبی به رسمیت شناخته نشده در عمل.
در عمل میگن مثل ما باش. عروسیامونو قاطی میگیریم باید بیای. محرم و نامحرم نکن. سخت نگیر اعتقادات رو.و ...و ...و ....
خوب منم نمیخوام.
خیلی از حرفای روانشناسا اونجا جواب میده که طرف مقابل هم منطقی باشه وقتی نباشه واویلاس
شناخت صرفا با حرف زدن به دست نمی آید. حتا سوال مستقیم پرسیدن هم به هیچ دردی نمی خورد و موضع واقعی شخض را رو نمی کند. اینکه شما از کسی بپرسی "حجاب برای من خیلی مهم است. نظر شما چیست؟" معمولا با این پاسخ همراه است که "خوب است." یا می شنوی که "برای من هم مهم است و فلان".. ولی اگر بپرسی "اگر همسر شما مایل باشد با پسرخاله و پسر عمه دست بدهد یا با آنها برقصد، از نظر شما که عیبی ندارد؟". آنوقت است که طرف مقابل اگر تلاش کند همیشه موافق حرف بزند به دام می افتد.
ضمن اینکه خیلی مشکلات را هم باید در بستر خانواده دید. باید چند جلسه با خانواده می رفتید و می آمدید، بیرون زیاد تر همدیگر را می دیدید، از اقوام و آشنایانشان می پرسیدید و الی آخر.
چند خط بالا را برای کسانی نوشتم که اول این مسیرند و اکنون برای شما جای این حرف ها نیست.
عزیزم، نوشته ای انسان های خوبی هستند. پس نگاهت را به آنها تغییر بده. اگر در برابر عقیده تو جبهه می گیرند، از سر بدذاتی‌شان نیست. بلکه از سر ناآگاهی است. اگر کودک دو ساله ای تف کند توی صورتت، قطعا او را دعوا نمی کنی و شاید حتا خنده ات بگیرد. اما همین عمل را از یک آدم بزرگ نمی توانی تحمل کنی. چرا؟! چون پذیرفته ای آن کودک نسبت به قبح عملش ناآگاه است. اگر دایی همسرت بازوی تو را می گیرد، شاید رفتار همراه با حیای تو باعث شده گمان کند، خجالت می کشی و می خواهد تو را با جمع بیشتر مانوس کند. به جاش با خنده بگو " بذارید یه دیوار بلندتر بهتون نشون بدم، دایی جان" و موضوع را بکشان به چیز دیگری.
عروسی مختلط‌شان رو برو ولی بنشین و تماشا کن. همراهیشان کن اما خودت مرتکب نشو. اینقدرها هم که فکر می کنی سخت نیست. گفتند "اسم علی عربی است"؟ بخند و بگو تازه کجاشو دیدین؟! می خواستم بذارم عبدالقادر که همه از پسرم بترسن. اگر اسم ترسناک تر سراغ دارید بگید! D:
بگذار هر چه می خواهند در مورد مذهب حرف بزنند. مگر شما این دین را آورده ای که احساس مسئولیت می کنی در برابر این رفتارها؟! که احساس آزار درونی می کنی؟!گفتم که، خود خدا و پیامبر و امام، هر چقدر لازم بوده از خودشان دفاع کرده اند. شما صرفا یک رهرو هستی. پدر همسرم رفتاری دارد که برای من بی نهایت لذت بخش و آموزنده است. بسیار بسیار خوش مشرب است حتا با کسانی که با او 180 درجه اختلاف دارند. اگر بحث به جایی بکشد که دوست ندارد، بدون هیچ واکنشی مقداری گوش می دهد و بعد بهانه ای پیدا میکند برای عوض کردن آب و هوا. حالا یا خودش آنجا را ترک می کند یا شوخی می کند و حال و هوای جمع عوض می شود و ..
پایدار بمان آنقدر که منش تو را به رسمیت بشناسند و بفهمند نه از سر حیا است نه از سر جوگیری، نه از سر لجبازی. خود خودت هستی وقتی دوست نداری دست بدهی. اما نگذار این تفاوت باعث فاصله بین شما شود.
سلام به دوست عزیز
من جای شما بودم اصلا حساسیت نشون نمیدادم اگه بازومم بگیرن یا قضیه رقص رو بگن حالا که با همچین خانواده ای وصلت کردی به نظرمن کوتاه بیا برای خوشبختیت خدا خودش میدونه که تو دلت چیه دین رو خیلی سخت میگیرن بعضیا
من خودم ادم مقیدیم اما تو همچین جمعی باشم مثل خودشون برخورد میکنم که اتو دستشون ندم جلو اونا چادر نبوش راحت صحبت کن راحت بشین راحت پاشو .... دهن مردم رو نمیشه بست .....
وقتی خودت و شوهرت و خانوادتی همونطور با اعتقادات خودت پیش برو اما وقتی میری پیش اونا نمیتونی مثل خودشون باشی عیب نداره اما سعی نکن رو مذهبی بودنت پافشاری کنی عادی برخورد کن...
خانوادت مشکل نداشتن با مذهبی نبودنش؟
این یعنی چی؟ شوهر شما گفت عروسیهامون اینجوریه در حالی که عروسیهاشون مختلطه؟!!!نقل قول:
نوشته اصلی توسط فرخ رو
اینکه مصداق کامل تدلیس و فریب در ازدواجه!!!
فقط در یک صورت میشه این فریب رو قبول کرد که شوهر شما مثل شما مذهبی باشه و در این صورت جلوی خانوادش بخاطر اعتقاداتش(اعتقادات خودش) باید بایسته و نباید بزاره به شما فشار بیاد اصلا. و خواه ناخواه باید رابطه با خانوادش در این شرایط(یعنی مذهبی بودن آقا در حد خود شما)محدود بشه. چون اون چادری که شما سرتون میکنین دیگه نیاز به حرف نداره.. همینکه شما چادر سر میکنین از نظر یک خانواده غیر مذهبی مصداق ابراز عقیده دینی هست و از نظر اونها شما شروع کردین بحث دینی رو(اگه بحثی میکنن در واقع اونا دارن جواب این عمل شما رو نسبت به خودشون میدن).
من خودم ادم مذهبی نیستم و وقتی خودمو جای خانواده همسرتون میذارم درکشون میکنم که وقتی شما چادر میذارین اونا هم سختشون میشه
در این صورت بهترین کار اینه که شما رفت و امد خودتون رو با خانواده شوهرتون محدود کنین(البته با حفظ احترام) ولی شوهرتون وظیفه داره به خانواده( البته بیشتر پدر و مادرش و بقیه خانواده در حد محدود) سر بزنه. بهتره بیشتر مواقع تنها بره.
به نظر من خانواده همسرتون درک میکنن که شما مثل اونها نیستین و همینطور که به شما سخت میگذره به اونها هم سخت میگذره. پس محدودیت رفت و امد به نفع هر دو طرفه
و اگه شوهرتون مثل شما مذهبی نباشه که دیگه واویلا.. کاملا مصداق فریب در ازدواج هست.
همواره از مطرح کردن مسائل طوری که باعث رویارویی مستقیم بشه دوری کنین، با سیاست و زرنگی طوری مسائل رو مطرح کنین که اونا حساسیتشون زیاد نشه (مانند مثالهایی که آویژه گفتن)
البته لازمه که قبل از مواجهه با این مسائل و یا مطرح کردن مسئله از جانب خودت، حتما روی نحوه بیان خودتون فکر کنین و از قبل آماده ی عکس العملشون باشید.
پیچوندن موضوع، بحث و عوض کردن، مدیریت صحبت ها، عدم استفاده از الفاض محرک، احساساتی نشدن، پافشاری نکردن در موضوعی که از نظر عقلانی هنوز برا خودمون ثابت شده نیست(تعصب نداشتن) ... همه ی اینها میتونه به شما در تعامل بهترتون کمک کنه
مثلا به شوهرتون نگید که جلسه مختلط و روابط آزاد رو قبول ندارم چون دین گفته یا پیامبر گفته بلکه از تاثیرات سوئی که روابط آزاد میتونه به خانواده و ارتباط زن و شوهر بزنه بگید و مثال بزنید، مثلا سرد شدن زن و شوهر به همدیگه یا خیانت ... و سعی کنین مصداق بیارین از کسایی که میشناسین به خاطر این مسائل زندگیشون دچار مشکل شده
اگه خونه جدا از خانواده ی شوهرتون دارید پس مشکلتون زیاد نیست
نقل قولی از شما: "از بس توی ماه رمضون رفتم خونشون دیدم 15 نفر ادم نشستن سر سفره ناهار دیگه دهن کجی کردنشان به دین و مذهب برام عادی شده."چرا این رفتارشون رو دهن کجی به دین یا خودتون تفسیر میکنین؟ باید توی اعتقاداتتون تجدید نظر کنین! برای اونها این امر کاملا عادی بوده هرگز توهین به حساب نمیاد، تازه خدا رو شکر کنین چون بدترش رو ندیدین
یکی از دوستام مهمانی به خونه اقوام همسرش رفته که اونا اعتقادی به نماز روزه نداشتن، وقتی که اونها فهمیدن دوست ما روزه هست به حساب شوخی سه چهار نفری دست و پاشو گرفتن و به زور بهش غذا خوروندن! فقط صحنه رو تصور کنید!:161:
اونها با تمام این کارهاشون عملا شما رو مجبور به کاری نکردن و شما هم کم کم میتونین به مرور روابطتون رو با اونا مدیریت کنین
در ضمن کمی هم از زاویه دیگه به قضیه نگاه کنین، ظاهرا رابطه شما و شوهرتون از جهات دیگه مشکلی نداره؛ اگه شوهرتون آدم مذهبی بود که مسائل ظاهری دین رو رعایت میکرد ولی بد اخلاق بود یا دست بزن داشت راضی میشدین؟ زندگی با آدمای بد اخلاق مثل جهنم میمونه و کسی که باهاشونه صدبرابر بیشتر از دین زده میشه ...
سلام
من چندتا تانکته میگم امیدوارم تاحدودی به آرامش شماکمک کند
۱_پیامبر(ص)میگه دین خود راباعلم محکم کنید بنابراین سعی کنید درمورداعتقادات واعمالی که رفتاراونهاشمارودچارچالش ورنج ذهنی میکند اطلاعات ومعرفت بیشتری ازمتون دینی وقرآن وحدیث یاحتی نت کسب کنید؛به عنوان مثال من موردچالش عده ای که میگن دین خشن هست یادین مبنایی ذهنی دارد مطالعات زیادی کردم خودم به نتایج خوبی رسیدم که باعث آرامش خودم شد.دیگه این بحث هاچندان آزارم نمیده...ازطرفی آزموده را آزمودن خطاست وقتی دراین زمینه هاخودت قوی و ورزیده بشی بسیاری از رنجهاکاهش پیدامیکند.
۲_رویه مدارا وصبر خویشتن داری روپیش بگیر این اذیت های(بخصوص) روحی درقران برای مومن پیش بینی شده امابسیارتوصیه به صبروخویشتنداری ومنطق نرم وزیباشده. این رویه هم مطمئنابخشی از رنج روکاهش خواهد داد(البته ما این خانواده مصداق یک خانواده دین ستیز حساب نکردیم شایدمنصفانه نباشه).
همانطورکه خودت هم تأکید کردی نیازی نیست اوناروتغییربدی هدایت دست خداست.مهم اینه شوهرت اعتقاداتش نزدیک یامشابه به خودت
۳_تامیتونی مسائل محل چالش روازجدال بین مذهبی بودن وغیرمذهبی بودن منتقل به سایر مسائل ومسئولیت هاکن مثلاتربیت بچه مطمئنا حق تو وشوهرت هست ودیگران نهایتا پیشنهاد مشورتی بدهند مگراینکه خدای نکرده تو یاشوهرت دچاراختلال روانی موثر،کودک آزاری یاهرعنوانی که اونا ازطریق مراجع قانونی بخوان دخالت موثرکنند.بنابراین مسئولیت تربیت بچه به عهده پدرومادرش هست.یانوع پوشش شما سلیقه خودت هست همانطورکه تو اونارومجبورنکردی که چادرسرکنن وپوششون رودست مایه تمسخروآزارقرارندادی. با این رویه من دیدم که جبهه گیری ها کمترشده.
۴_سعی کن دوستان وآشنایانی که باهاشون اشتراک اعتقادی وفکری داری داشته باشی وروابط صمیمانه تری با اونابرقرارکن ضمن اینکه رابطت روباخانواده شوهرت قطع نکن.
۵_مهارتهای ارتباطی خودت روقویترکن سعی کن کیفیت گفتگو هاومهارتهای ارتباط اجتماعیت بهتربشه این هم به برطرف شدن چالش هاکمک میکنه مثلا اگه کمرو یاضعف اعتمادبنفس داری سعی کن کم کم کنارش بذاری چون ممکنه نتونی دراین شرایط باسلیقه وحقوق خودت زندگی کنی.
۶_حتی افراد غیرمذهبی ممکنه دربعضی جزئیات رفتاری وفکری خصوصیتهای خوبی داشته باشندکه قابل تحسین هست هرچند به نظرماومتأسفانه اصل رو ندارندیارعایت نمیکنند اماسعی کن اون خوبی هاروببینی وبه صورت ظریف بازگوکنی ومحل ارتباط قراربدهی بدون اینکه ازمنفی هاش تأثیربگیری.
۷_حتی الامکان ازاینکه ازلج اونارفتاری مذهبی روانجام بدهی یا پررنگ ترانجام بدهی صرف نظرکن واون رفتاروعمل رومث سابق مطابق میل قلبی وخواست خودت انجام بده.
۸_ودرنهایت بیشترتمرکزت این باشه که ایمان ومنشا رفتارها واعمالت "درون جوش"ومعطوف به درون باشه وکمترین تمرکزو رنجش روبر رفتارهای اشتباه اوناداشته باش معمولا اینجورمواقع خداهم به صورت اعجازانگیزتری کمک میکنه وبهت آرامش میده.. ..درآخرفراموش نکن الصبرمفتاح الفرج"صبرکلیدگشایش است.آیه ای ازسوره بقره میگه ازصبرو نماز کمک بگیرید.:72:.
- - - Updated - - -
پ.ن:منظورم ازقسمت ۴ داشتن دوستانی هست که باعث قوت قلب واستحکامت بشن نه اینکه از روابطت باخانواده همسرکم کنی یا اینکه بخوای دوستان روجایگزین نسبی اونا کنی