نمایش نسخه قابل چاپ
اصلا ملاک خوبی برای خوشبختی نیست
الان هم اگه می بینی که شوهرت مخالفه یا می ترسه چون اولشه و برای هم تازگی دارید و نمی خواد به هیچ قیمتی زندگیشو از دست بده
اما 4 سال بعد اگر با هم خوب بودید و مشکل خاصی نبود که خدا رو شکر زندگیتونو می کنید
اما اگه مشکلی بود فکر می کنی با این حق طلاق که دستت اومده می خوای چی کار کنی ؟
اولین فکری که به ذهن حتی خودت می رسه اینه که چطوری زندگیمو درست کنم چون طلاق که رسیدن به خوشبختی نیست
به حرف کسی گوش نکن ! منم سال 90 یک هفته بعد از عقد 600 تا محضر گشتم تا یکیشون پیدا شد این وکالت از شوهرم گرفت...اینم بگن دوستان احساسی برخورد میکنند الان من بعد از سه سال به مشکل برخوذدم برگشتم خونه پدرم اگه این حقو نداشتم الان من بدو آهو بدو ..به شوهرت بگو عزیزم یه 5 دقیقه محضره و امضا ..کاره خاصی نداره محض اطلاع بگم حق طلاقی که تو عقد نامه ذکر میشه حتی نوشته باشه بلاشرط به درده هیچی نمیخوره فقط حق طلاق محضری لونم بلا شرط و بلا عزل .نمیخام ذهنتو مغشوش کنم ولی 100% بگیر کاریم نداره یه امضا کوچیکه
نقل قول:
نوشته اصلی توسط golbarge
این همه تفسیر توضیح دوستان الکی بود؟؟
حق طلاق در بهترین شرایط ازدواج هم بدست زن باشه، پایه های زندگی رو سست میکنه!
انتخاب که عاقلانه باشه، زندگی عاشقانه می شه
وقتی کسی انتخابش عاقلانه نبوده، پس نباید توصیه کنه که حتما حق طلاق رو بگیر!!! چون اشتباه خودشه که اونو به اینجا رسونده
وقتی در عقدنامه ات ذکر شده است یعنی همسرت قبول کرده است. پس اگر کسی چیزی را قبل از ازدواج قبول کرده است و در عقدنامه هم ذکر کرده است الان نباید شانه خالی کند و بهانه بیاورد. دوستان می گویند شما به همسرت اعتماد نداری. اما من می گویم این همسرت است که به شما اعتماد ندارد. اگر اعتماد داشت و شما را زن عاقل و کاملی می دانست هرگز نمی گفت که شما پایبند به زندگی نیستی و احساسی عمل می کنی. اگر اعتماد داشت هرگز نمی گفت شما کاری را بدون فکر و از سر لجبازی انجام می دهید.
اصلا موضوع حق طلاق نیست. موضوع این است که گفتن چنین حرف هایی به شما شخصیت شما را زیر سوال می برد. دوست عزیز شوهر شما الان حق طلاق دارد و حتی می تواند ازدواج مجدد هم بکند. اما شما هیچ وقت نگفته اید که از این چیزها بیمناک هستید و می ترسید شوهرتان از سر لجبازی و زورگویی زندگی را برهم بزند. او تمام این حق ها را دارد و شما به خاطر حقی که دارد این چنین شخصیتش را زیر سوال نبرده اید. اما او به خودش این اجازه را داده است که این کار را بکند.
دوست عزیز فکر می کنم این رابطه ای که بین شما است درست نیست. شوهرت به شما اعتماد ندارد و آن وقت انتظار دارد که شما کاملا به او اعتماد کنید. در حالی که اینکار برای شما سخت تر است . اولا به خاطر اینکه زنان آسیب پذیرتر از مردان هستند و مردان قوی تر هستند و می توانند به راحتی به زن مسلط شوند. دوم اینکه پشتوانه مردان از زنان بسیار محکم تر است. یک مرد اگر هر مشکلی با همسرش داشته باشد آزادی هایش محدود نمی شود. می تواند بگذارد صبح از خانه برود نیمه شب که همه خوابند برگردد. می تواند سرش را با کارش گرم کند و کسی مانع اشتغال او نیست. اما یک زن اگر خانه را ترک کند توسط شوهرش و قانون توبیخ می شود. حتی اگر یک زن به خانه پدرش برود مرد می تواند گواهی عدم تمکین بگیرد. اگر زن بخواهد برای رهایی از مشکلات با شوهر سرش را با کار گرم کند شوهر می تواند گواهی منع اشتغال بگیرد و حتی نیاز به دادگاه هم نیست. به محل کار زن می رود و می گوید من نمی خواهم زنم اینجا بیاید یا اینکه مانع رفتن زن می شود چون زورش بیشتر است.
پس با این شرایط یک شوهر چه از نظر طبیعی ، چه از نظر اجتماعی برتری و امنیت بیشتری دارد نسبت به همسرش. پس اگر بی اعتمادی در اول زندگی حق کسی باشد یا طبیعی باشد ، این موضوع در مورد زن مصداق دارد نه درباره شوهر.
شما اختیار زندگی ات و حتی بدنت ( برای جراحی احتیاج به رضایت شوهر داری ) را به همسرت داده ای. پس کسی که این اختیار را دارد و نسبت به شما برتری پیدا کرده است باید اعتماد شما را جلب کند نه اینکه شما حسن نیت خود را به او ثابت کنید.
اما انگار این مساله در رابطه شما برعکس شده است.
برخلاف نظر دوستان که می گویند زندگی اگر بخواهد به طلاق برسد می رسد باید بگویم گاهی زندگی باید به طلاق منجر شود اما این اتفاق نمی افتد و زن در یک دوزخ گرفتار می شود. چون اولا قانون به این سادگی اجازه طلاق به زن نمی دهد. حتی اگر زنی بگوید شوهرم مواد مصرف کرده است طبق قانون این اعتیاد باید به زندگی لطمه زده باشد که زن بتواند طلاق بگیرد. این را در یک برنامه تلویزیون دیدم.
در ثانی خیلی وقت ها مرد به دلایلی مثل بار مالی طلاق ، اعتبار اجتماعی اش ، سنت های خانوادگی و آداب و رسوم ، لجبازی با زن و آزار دادن او ، امکان محرومیت از خدماتی که زن در منزل به او می دهد و منزل را برای او آماده می کند و.... علی رغم اینکه مایل به طلاق است و علی رغم اینکه شرایط زندگی برای زن زجر آور و تحمل ناپذیر است اقدام به طلاق نکند و زندگی به صورت زجر آور ادامه داشته باشد و به طلاق نرسد.
- - - Updated - - -
همچنین این شیرینی اول زندگی که می گویند با حق طلاق تلخش نکن مال همین اول زندگی است. بعدش شما باید با واقعیت ها و حقایق زندگی مشترکت روبه رو شوی و دیگر از آن شور و هیجان اول عقد خبری نیست. پس آدم باید آینده نگر باشد و تمام راه های بازگشت را به خودش نبندد. شما با امضای سند ازدواج اختیار زندگی ات را به همسرت داده ای و او را ولی خود کرده ای. یعنی به او قدرت به او داده ای که زندگی ات را اداره کند و قبول کرده ای که تمکین کنی. قدرت اگر خیلی زیاد شود یا اینکه اهرم مهار کننده ای نداشته باشد دردسر و مشکل ایجاد می کند. پس اینکه شما بخواهی راه فرار ، دریچه اطمینان و اهرمی برای کنترل قدرت داشته باشی نشانه بی اعتمادی نیست .
- - - Updated - - -
بلکه نشانه عقل و درایت است.