با قد خاستگارم خیلی مشکل دارم

سلام. این مساله کاملا برمیگرده به احساس شما به شخص ایشون فارغ از معیار های ظاهری. من یک دوستی دارم که چهره زیبا و مقبولی داره البته قدش بلند نیست ولی اندامش متناسبه خیلی هم خوش لباسه. ایشون شیفته و دیوانه ی اخلاق یک پسری هست که اون پسر قدش کوتاهه و تپله. اصلا تو دانشگاه هر پسری رو می بینه از پشت سر که مثل اون آقا قد کوتاه و تپل باشن یه دفعه ضربان قلبش میره رو 1000 از هیجان! یعنی انقدر به اون آقا علاقه داره که قد و هیکل آقا به جای دافعه براش جاذبه داره! اینم بگم که دوستم اوائل که نمیشناخت این آقا رو تیپش و حتی تن صداش رو مسخره میکرد! اما حالا ببین شناخت باهاش چیکار کرده.... امیدوارم بهترین تصمیم رو بگیری:72:

از نظر مذهبی، تحصیلات،خانواده، کاملا شبیه هم هستیم. کار،ماشین و خونه هم دارن.
قیافش معمولیه

طبق نوشته های خودتون این آدم فرد مناسبی برای ازدواج با شماست

مسئله اضافه وزن در اکثر مرد ها و زن ها به مرور زمان رخ میده و حتی ممکنه چند سال آینده خود شما هم دچار همین مشکل بشید

قدشون هم که از شما کمتر نیست درسته که قد پسر معمولا 10 تا 15 سانت بهتره از دختر بلند تر باشه ولی اگه قدش از شما کوتاهتر بود جالب نبود که اینطور نیست

به نظرم دختر ها مسئله قد رو صرفا برای این در نظر میگیرند که مورد قضاوت دوستان و آشنایان و جامعه واقع نشند وگرنه چندان مسئله مهمی نیست

لطفا بگید علت اینکه معیار قد انقدر براتون مهمه چیه ؟

کلی خواستگار براتون اومده که هر کدوم یک ایراد اساسی داشتن ولی فکر نکنم مسئله قد انقدر مهم باشه

من هر چی فکر میکنم هیچکدوم از دوستام کامل نیستند یکیشون ظاهرش زشته یکیشون تحصیلاتش پایینه یکی دیگه خانوادش مناسب نیست اونیکی بیپوله
یکی دیگه هم خوشتیپه هم پولداره هم تحصیلکرده ولی اصلا اهل ازدواج نیست و تمام فکر و ذکرش روابط ... و پیدا کردن دوست دختر جدیده
یکی دیگه خیلی بد اخلاقه و ...

شاید چون دوستای منن اینطورین:311:
ولی باور کنید همینطور چشمی که به پسرای دیگه نگاه میکنم هیچکدوم کامل نیستند
هرچند خودم بصورت ترکیبی چند تا از مشکلات رو با هم دارم و اینطور که به نظر میاد قید ازدواجو بزنم بهتره :58:

ولی در خصوص خود شما

شما 30 سالتونه
باورم نمیشه یه دختر 30 سالش بشه ولی هنوز معیارهای ظاهری براش مهم باشن
فکر نکنم خودتون رو بتونید تغییر بدید

توصیه من به شما اینه که تا وقتی که با این مسئله به طور کامل کنار نیومدید ازدواج نکنید چون فقط مسئله زندگی شخصی شما نیست این وسط زندگی یه نفر دیگه رو هم به زندگی خودتون متصل میکنید و با ناراحتی شخص شما و در قبال اون بی محبتی شما نسبت به همسرتون هر دو متضرر میشید

شما اگر منتظرید که شاهزاده مورد نظرتون با اسب سفید از راه برسه و بخاطر اون دارید دیگران رو رد میکنید باید اینو بدونید که در قبال اون ریسک هر لحظه شانس شما برای ازدواج کمتر میشه

هر چند خود من به این مسئله اعتقاد دارم که مسیر خوشبختی صرفا از جاده ازدواج نمیگذره ولی امیدوارم کمی معیارهاتونو تعدیل کنید

اما در خصوص اون پسر به نظرتون آیا از همون لحظه ای که شما رو دید قند توی دلش آب شد و فکر کرد به پرنسس رویاهاش رسیده و شما رو دختری بدون عیب و بی نقص دید

یا اونم در حال حاظر در خلوت خودش درگیر مشکلات ذهنی در خصوص ازدواج با شما و عیبهایی که شما دارید هستش ؟

من که فکر نمیکنم اندام و چهره و خانواده و اخلاق و سایر مشخصات شما دقیقا همون چیزی باشه که اون پسر میخواد

احتمالا اون پسر در خلوت خودش به این فکر کرده که چون قدش کوتاهه یا سنش بالاست و یا قیافش معمولیه !! پس بهتره معیارهاشو تعدیل کنه و ...

بازم میگم تا وقتی که با این مسئله به طور کامل کنار نیومدید ازدواج نکنید اگه میتونید جلسات شناخت رو بیشتر کنید و هیچوقت به اصرار اطرافیان ازدواج نکنید که حتی اگر با بهترین پسر روی زمین ازدواج کنید بازم بخاطر اینکه انتخاب خودتون نبوده بعد ها پشیمون میشید

عزیزم این مسئله کاملا مربوط به خودت میشه.

اصلا به این حرف توجه نکن که چون 30 سالته معیار ظاهر نباید برات مهم باشه.این یه معیاره ممکنه تا ابد هم باشه

مثلا من خیلی از دوستام هستن که فقط به شخصیت طرف مقابل نگاه میکنن و اگه خوب باشه به ظاهر اصلا اهمیت نمیدن.

ولی من خودم یه پسری 5 سال خواستگارم بود همه ی این مواردی هم که گفتی در موردش صدق میکرد تحصیلات ، خونواده ، ماشین ، خونه .... و خیلی چیزای بیشتر حتی اخلاقش هم خوب بود ولی من قبول نکردم چون اصلا ظاهرشو دوست نداشتم خیلی سعی میکردم با خودم کنار بیام اون موقع اما دیدم نمیشه اگه بخوام باهاش زندگی کنم هم به خودم هم به اون ظلم کردم چون همش با ظاهر دیگران مقایسش میکردم.

هنوز که هنوزه هم همینم . البته نه اینکه تو برخورد با دیگران ظاهرشون برام مهم باشه نه اصلا. ولی واسه زندگی واسم فرق میکنه حتی حاضرم خیلی چیزای مادی رو نداشته باشه (نه معنوی) اما ظاهرش کاملا به دلم بشینه.

پس به خودت رجوع کن از آینده هم نترس.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط anisa

عزیزم این مسئله کاملا مربوط به خودت میشه.

اصلا به این حرف توجه نکن که چون 30 سالته معیار ظاهر نباید برات مهم باشه.این یه معیاره ممکنه تا ابد هم باشه

مثلا من خیلی از دوستام هستن که فقط به شخصیت طرف مقابل نگاه میکنن و اگه خوب باشه به ظاهر اصلا اهمیت نمیدن.

ولی من خودم یه پسری 5 سال خواستگارم بود همه ی این مواردی هم که گفتی در موردش صدق میکرد تحصیلات ، خونواده ، ماشین ، خونه .... و خیلی چیزای بیشتر حتی اخلاقش هم خوب بود ولی من قبول نکردم چون اصلا ظاهرشو دوست نداشتم خیلی سعی میکردم با خودم کنار بیام اون موقع اما دیدم نمیشه اگه بخوام باهاش زندگی کنم هم به خودم هم به اون ظلم کردم چون همش با ظاهر دیگران مقایسش میکردم.

هنوز که هنوزه هم همینم . البته نه اینکه تو برخورد با دیگران ظاهرشون برام مهم باشه نه اصلا. ولی واسه زندگی واسم فرق میکنه حتی حاضرم خیلی چیزای مادی رو نداشته باشه (نه معنوی) اما ظاهرش کاملا به دلم بشینه.

پس به خودت رجوع کن از آینده هم نترس.

---

از همه ی دوستان بابت راهنمایی واقعا ممنونم.

در مورد بعضی از صحبت های دوستان من آدم کمالگرایی هستم و همیشه سعی کردم از هرچیزی به بهترینش برسم در حد توانم ولی ولی ولی در مورد ازدواج خیلی سعی کردم واقع بین و منطقی باشم نه هیچ وقت منتظر شاهزاده با اسب سفید بودم نه دنبال مردی با قد 190 .
من همیشه دنبال به هم اومدن بودم.خودم چهرم معمولی و رو به خوبه پس هیچ وقت انتظار یه مرد خیلی زیبا رو ندارم. الان همین خواستگارم لیسانس هستن ولی من فوق لیسانس ولی به این هم اهمیت ندادم. (دیدین که اشاره ای نکردم)

یکی از دوستان علت مهم بودن قد رو از نظر من پرسیده بودن، همون دیدی که نسبت به مردهای کوچکتر از خودم در مورد ازدواج دارم همین دیدم نسبت به قد دارم.شایدم دیدم درست نیست ولی یه مرد کوچکتر از خودم اون حس امنیت و تکیه گاه بودن رو بهم نمیده متاسفانه در مورد قدهم همین نظر دارم. و به گفته یکی دیگه از دوستان بیرون رفتن با هم و نظر دیگران اذیتم میکنه.

یه چیزی هم که فکرکنم خوب بیان نکردم اینکه ایشون اگه تپل نبود شاید می تونستم خودم راضی کنم ولی اتفاقا من با استایل بدنیش مشکل دارم از نظرم خیلی زنونه و تپله. انگشتای تپلی و زنونه .اصلا حس مرد بودن و تکیه گاه بودن بهم نمیده .حالم بد میشه. حتی نمیتونم تصور کنم دستم رو بگیره چه برسه به...(نمی خواستم اینا رو بگم ولی دوستان پرسیده بودن)

تو صحبتهایی که داشتیم چیز خاصی نگفتن که جذب اخلاقش بشم خیلی عادی و معمولا هم من سوال پرسیدم. و گاها ایشون در جواب سوالی میگفت به این مسئله تا الان فکر نکردم!!!! به نظر میومد که ایشون میخواست با خانوادش بیان و صحبت اصلی رو بکنن!!!
ولی وقتی من گفتم زمان میخوام واسه شناخت بیشتر مخالفت نکردن. ولی یه سوالی تو ذهنمه که چرا سعی نمیکنه بیشتر هم بشناسیم مثلا موبایل من رو داره (واسه ملاقات اول که هم دیدیم) ولی نه زنگ میزنه سوالی بپرسه نه هماهنگی واسه ملاقات خصوصی نه هیچی....فقط مادرش زنگ میزنه خونمون با مامانم حرف میزنه و از این طریق قرار میذارن. اون روزی هم که با مادرش اومده بود همینجوری نشسته بود(نگاه میکرد و میخورد) تا اینکه آخرش مامان من گفت اگه صحبتی دارین برید بزنید.!! این یعنی چی؟؟؟
به نظر شما این غیر عادی نیست یکم واسه مرد 34-5 ساله؟؟؟

ببین ترنم جان این صحبت هایی که کردی یعنی این آقا به دلت ننشسته!!!

دل نشستن واقعا مهمه.شاید یه آقایی باشه که قدش همین باشه ولی به دلت بنشینه.

به نظرم اگر با این آقا دو تا سه جلسه صحبت کردی و همین حس را داری و این که حالت هم بد میشه؛به هیچ وجه ریسک نکن!

هم به خودت ظلم می کنی؛هم به طرف مقابلت!!!

اینجا پر تاپیکه که کسانی که با رودروایسی و به امید به دل نشستن ازدواج کردند ولی بعد عقد نه تنها به دلشون ننشسته بلکه بدتر هم شدند و طلاق گرفتند!!!

طلاق بعد عقد که بدتره!!! دیگه اون موقع خواستگارات هم از این هم کمتر میشه.

به نظرماگر 3 جلسه صحبت کردی فرقی نمی کنی.بیشترش ممکنه اون بی خودی اذیت بشه.

سلام
اینجا هر کسی بر اساس نوشته های شما نظر میده و کسی از قلب و احساسات و تفکرات و دیده ها و شنیده های شما شما که ننوشتید و بیان نکردید خبر نداره

شما فقط از قد ایشون گله کرده بودید و عنوان کرده بودید که ظاهر معمولی داره

اما حالا دیگه مشخص شد که این آقا برای شما جذابیت جنسی نداره و به قول دوستان به دلتون ننشسته

این موضوع در زندگی آیندتون خیلی آزارتون میده
نه فقط شما رو بلکه همسرتون هم ناخواسته درگیر میشه و رنج میبره
اینجا صرفا بحث خوشبختی فقط یک فرد نیست بلکه بحث خوشبختی یک زوجه

من اگه جای شما بودم دیگه بیشتر از این این رابطه رو کش نمیدادم و جواب منفیمو خیلی صریح میدادم و خلاص

جدا از صحبت هایی که داشتید یه نصیحت دارم برای هرکسی که میخواد ازدواج کنه
در موقع ازدواج به 3 اصل اساسی باید توجه کرد

1. قهرمان بازی در نیارید (مثلا یک ویژگی بارز منفی در طرف مقابل ببینید بعد اینطور استدلال کنید که اگه جواب منفی بدم دلش میشکنه یا خدا ازم بدش میاد یا پدر مادرم ناراحت میشن یا ...)فقط و فقط به فکر داشتن بهترین انتخاب برای خودتون باشید که در این صورت بزرگترین لطف رو به خواستگارتون و خانوادتون و خدا و مابقی میکنید چون در آینده کسی ناراحتی شما رو نمیبینه و از ناراحتی شما ناراحت نمیشه

2. این جمله رو از ذهنتون حذف کنید که بعدا تغییر خواهد کرد

3. هیچوقت به توصیه و اجبار دیگران با کسی که دوستش ندارید ازدواج نکنید

اما امیدوارم بازم با کمالگراییتون مبارزه کنید
مثلا همین گرفتن مدرک ارشد بجز یه سراب ذهنی چیز دیگه ای نیست
اولا دیگه ارشد گرفتن انقدر راحت شده و ظرفیتا زیاد شده و با پول مدرک میدند که ....
ثانیا هیچ تفکر معقولانه ای پشت این مسئله نیست
مثلا کسی که ارشد میگیره تضمینی نیست که حتما همسر مناسبی برای شما خواهد شد

اگر قصد استخدام کسی رو برای شرکتتون داشتید پذیرفتن فردی که نسبت به بغیه لیسانسه ها ارشد داره منطقی تر بود هر چند دیگه در استخدام ها نه به مدرک کار دارن نه به معدل و نه دانشگاه و ... فقط به تجربیات طرف مقابل بها میدن چون داشتن مدرک تحصیلی بهتر دلیلی بر باهوش بودن و مفید بودن و بهتر بودن و... نیست

برای ازدواج هم همینطوریه و کسی که ارشد داره دلیل نمیشه اجتماعی تر یا با درک و فهم تر یا ...باشه

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط معاون کلانتر

سلام
اینجا هر کسی بر اساس نوشته های شما نظر میده و کسی از قلب و احساسات و تفکرات و دیده ها و شنیده های شما شما که ننوشتید و بیان نکردید خبر نداره

شما فقط از قد ایشون گله کرده بودید و عنوان کرده بودید که ظاهر معمولی داره

اما حالا دیگه مشخص شد که این آقا برای شما جذابیت جنسی نداره و به قول دوستان به دلتون ننشسته

این موضوع در زندگی آیندتون خیلی آزارتون میده
نه فقط شما رو بلکه همسرتون هم ناخواسته درگیر میشه و رنج میبره
اینجا صرفا بحث خوشبختی فقط یک فرد نیست بلکه بحث خوشبختی یک زوجه

من اگه جای شما بودم دیگه بیشتر از این این رابطه رو کش نمیدادم و جواب منفیمو خیلی صریح میدادم و خلاص

جدا از صحبت هایی که داشتید یه نصیحت دارم برای هرکسی که میخواد ازدواج کنه
در موقع ازدواج به 3 اصل اساسی باید توجه کرد

1. قهرمان بازی در نیارید (مثلا یک ویژگی بارز منفی در طرف مقابل ببینید بعد اینطور استدلال کنید که اگه جواب منفی بدم دلش میشکنه یا خدا ازم بدش میاد یا پدر مادرم ناراحت میشن یا ...)فقط و فقط به فکر داشتن بهترین انتخاب برای خودتون باشید که در این صورت بزرگترین لطف رو به خواستگارتون و خانوادتون و خدا و مابقی میکنید چون در آینده کسی ناراحتی شما رو نمیبینه و از ناراحتی شما ناراحت نمیشه

2. این جمله رو از ذهنتون حذف کنید که بعدا تغییر خواهد کرد

3. هیچوقت به توصیه و اجبار دیگران با کسی که دوستش ندارید ازدواج نکنید

اما امیدوارم بازم با کمالگراییتون مبارزه کنید
مثلا همین گرفتن مدرک ارشد بجز یه سراب ذهنی چیز دیگه ای نیست
اولا دیگه ارشد گرفتن انقدر راحت شده و ظرفیتا زیاد شده و با پول مدرک میدند که ....
ثانیا هیچ تفکر معقولانه ای پشت این مسئله نیست
مثلا کسی که ارشد میگیره تضمینی نیست که حتما همسر مناسبی برای شما خواهد شد

اگر قصد استخدام کسی رو برای شرکتتون داشتید پذیرفتن فردی که نسبت به بغیه لیسانسه ها ارشد داره منطقی تر بود هر چند دیگه در استخدام ها نه به مدرک کار دارن نه به معدل و نه دانشگاه و ... فقط به تجربیات طرف مقابل بها میدن چون داشتن مدرک تحصیلی بهتر دلیلی بر باهوش بودن و مفید بودن و بهتر بودن و... نیست

برای ازدواج هم همینطوریه و کسی که ارشد داره دلیل نمیشه اجتماعی تر یا با درک و فهم تر یا ...باشه

---

ممنونم که راهنمایی کردین حرفاتون کاملا درست بود ایشون اصلا جاذبه ای واسه من ندارن.
بهترین جواب همون نه هست که حس میکنم اگه بگم یه بار بزرگی از روی شونه هام برداشته میشه.!!

ولی منظور من از گفتن ارشد دارم اصلا این نبود که بگم خیلی کار مهمی کردم منظورم این بود که بعضیها میگن بهتره زن و مرد تحصیلاتشون مثل هم باشه یا حتی مرد بالاتر باشه ولی من این موضوع خیلی برام مهم نیست ولی واقعا از این نظر هم باید همخوانی باشه ازدواج یه خانم با مدرک بالا با مردی که اصلا تحصیلات دانشگاهی نداره ممکنه بعدها واسه اون آقا تفکرات بدی به وجود بیاره.
منظورم فقط این بود

سلام
نمیدونم چرا ما ادما گاهی برا خاستن کسی به خودمون زور میگیم!(یعنی زور میزنیم)

وقتی نه گفتن این قدر خوشحالت میکنه معلومه که باید رد بشه البته اگه نخایی به هر قیمتی ازدواج کنی.

اگه هدف ازدواج ارامش هست باید تو انتخاب حس خوبی داشته باشی یه امر اجباری نیست باید حس دلخواهی برات داشته باشه حداقل بعد از چند جلسه شناخت این ایجاد بشه اگه نشد قابل تامل هست.

ازدواج با حالت اکراه چه معنی میده دوست من؟