نمایش نسخه قابل چاپ
bi hamdard عزيز
اگر زياد هم دير اين مطلب را به خواستگارت بگويي ممكن او احساس كند كه او را بازي داده و حقايق را از او پنهان كرده ايد. شما بايد در جوي كاملاً دوستانه با او صحبت كنيد. در حين صحبت به هيچ وجه اعتماد به نفست را از دست نده و محكم صحبت كن به طوري كه نحوه صحبت كردند اطمينان را در وجود او بيشتر كند. بهتر است كسي مانند مادر شما در كنارتان باشد تا در حين صحبت حرفهاي شما را تأييد كند.
طاهره و shad عزيز
پيشنهاد شما بسيار خوب بود.
و از خدا توفيق
از همتون ممنون كه راهنماييم كرديد . خيلي آروم شدم .
البته من هميشه به اين فكر مي كنم كه اين بيماري من خودش يك فيلتر براي انتخابم حساب مي شه و به من اين اطمينان رو مي ده كه كسي كه باهاش زندگي مي كنم من رو به خاطر خودم مي خواد و اين خيلي ارزشمنده .
امروز با يك مشاور صحبت مي كردم ميگفت بعد از 3 جلسه صحبت ديگه پيشش بريم و تست شخصيت بديم تا ببينه اصلا تا چه حدي معيارهاي درونيمون به هم مي خوره و بعد اگه جواب مثبت بود من موضوع بيماري رو مطرح كنم اگر نه كه كلا جواب منفي بدم .
اون مي گفت من بايد خيلي خيلي بيشتر در انتخابم و شناخت طرف دقت كنم و اين موضوع بايد طي زمان به دست بياد تا اصلا ديد طرف مقابل ظرفيت اين موضوع رو داره يا نه .
من كه همه چيز رو به خدا سپردم اما خوب حق بديد هر وقت كه سر و كله يه خواستگار جديد پيدا مي شه منم دوباره ميرم تو فكر كه چي بگم و چي كار كنم و ....