فضای روانی محیط کار (رسمیت یا صمیمیت؟)

سلام میشل جان. ماهم درست متوجه شدیم فک میکنم دید اقای امین خیلی خشک و تند بود هرچند قانونی و درست هست ولی قانون خیلی چیزا درش جایی نداره ...
توی رابطه همکاری میشه بهم کمک کرد خب اینکه بگی من این کارو نمیکنم تا این حد رسمی خب شاید بازتاب خیلی خوبی نداشته باشه هیشکی نمیاد به زور ازت کاری رو بخاد شاید یه خاهش ازت داشته باشه ولی نباید فک کنه که وظیفت هست و خودت میتونی اینو تشخیص بدی ...

همکارا متناسب با شخصیت خود ادم برخورد میکنن و شخصیت درست و بجا و وظیفه شناس خودت هیچ وقت اجازه اینو بهشون نمیده که به فکر سو استفاده باشن .
مطمانا با اون همکارت هم که سرش تو هر کاریه و کارای به قول خودت چیپ انجام میده متناسب با خودش رفتار خاهد شد.
سوالت حدو مرز ظریفی داره که شامل خیلی روحیات انسانی میشه و نسبی هست که مطلقش همون فرموده اقاامین میشه.
فرشته مهربان خیلی شفاف اینو توضیح دادن که محیط میتونه محل رشد و کمک وتعاون و همدلی هم باشه ولی خودت میتونی تشخیص بدی که تا چه حد میتونی کمک کنی ...
الان که تازه رفتی سرکار بهتره در حد و حدود کارای موظفی خودت باشی.

فرشته جان:72: خوبم عزیزم، مرسی. تو چطوری؟ آره چه عنوانی هم پیدا کردم. :smile:

فکر کنم با توجه به توضیح بالا، منظورم مشخص تر شد. درسته؟

همکارهام آدمهای خیلی باشخصیت و فهیمی هستند.

با این حرفت هم کاملا موافقم که باید یه زمانی صرف شناخت بشه.

مرسی صبوری جان:72: هر سه نفرمون اخلاق گرا هستیم، و از این نظر مشکلی نیست.

مرسی امین جان:72: شما هم درست روی منظور اصلی من تمرکز نکرده بودی. اما پاراگراف آخر، راجع به مسئله من بود. امتیاز این کار هیچ ارزشی برای من نداره.

صحبت سر اینه که از یه طرف مجموعه ما (مثل همه ی مجموعه های نوپا) نیاز داره افرادی رو داشته باشه که کار راه انداز باشن. یعنی برای جمع و جور کردن کارها بشه روشون حساب کرد. از طرف دیگه من نمیخوام خودم رو با این استراتژی وفق بدم.

و گذشته از این، من اساسا به لحاظ شخصیتی نمیتونم کارهای چیپ انجام بدم. هرچند اگه ازم خواهش بشه، و بعد هم حسابی تشکر بشه، بعنوان یه لطف، به تعداد خیلی خیلی معدود، انجام میدم.

======================

اونقدر خستم که دیگه ذهنم نمیکشه. فردا میام. بازم مرسی.http://smileys.smileycentral.com/cat/16/16_3_136.gif

سلام دوستانhttp://oshelam.persiangig.com/image/...allsmiley4.gif

چه تعطیلی غیر منتظره ای بود. من دیروز اتفاقی متوجه شدم.http://www.pic4ever.com/images/2lbkos0.gif

البته خواهرم روز پدر رو یادآوری کرده بود، منم هفته پیش کادو رو گرفته بودم، اما خبر نداشتم روز پدر تعطیله.http://oshelam.persiangig.com/image/...akesmileyf.gif

خب برم سراغ موضوع تاپیک.

طی این روزهایی که از ایجاد تاپیک می گذره، افکارم در این مورد کاملا یکدست شد، نظرات شما هم که هماهنگ بود. بنابراین حله دیگه.

قطعا رسمیت لازم و کافیه. اما چیزیکه باعث میشه آدمها از رسمیت فاصله بگیرن (یعنی کارهایی که لازم نیست رو انجام بدن) اینه که منافع دیگری رو دنبال می کنن. مثلا اینکه میخوان تبدیل به آچار فرانسه بشن و از این طریق موقعیتشون رو تثبیت کنن. یا اینکه می خوان روابط دوستانه ای ایجاد کنن، که مجبور نباشن همه مدتیکه سرکار هستند رو کار کنن، یا یه چنین چیزایی.

اما هیچکدوم از اینا برای من کارایی نداره. نه استراتژی آچارفرانسه شدن دارم، نه تو محل کارم وقت زیادی برای استراحت میذارم که حالا بخوام چطوری پرش کنم.

آدم های اینجا دو دسته هستن (نسبت به من)، یک دسته شامل من و مدیرعامل و همکارم (که کارمون با هم مرتبطه) یکی هم اونائیکه کارشون با من مرتبط نیست.

رابطه غیررسمی با دسته دوم، فقط موجب تلف شدن وقت می شه. البته تا حالا هم موقعیتش پیش نیومده، چون گویا براشون واضحه که من چجوریم.

در این مورد همین رابطه کم رنگ و محترمانه فعلی خیلی خوبه.

در مورد ما سه نفر هم، بی شک بهتره رسمیت به رابطمون حاکم باشه. خصوصا اینکه من به لحاظ شخصیتی با این رویکرد خیلی سازگارم. از طرف دیگه کیفیت کارم خیلی برام مهمه و رسمیت به من کمک می کنه که ذهنم روی کارم متمرکز باشه. (اینها علاوه بر دلیل مربوط به دسته دوم بود)

تو پست قبلیم گفتم که استراتژی شرکت اینه که ما کارهای متنوعی رو انجام بدیم. این حرفم درست نبود. چون قراردادهای شرکت ما کلان هستند، و سود آوری ما (من و همکارم) خیـــــــــــــــــــــــ لی بیشتر از حقوق یه منشیه. و اگه یه افرادی این کارها رو انجام نمیدادن، قطعا شرکت یه فکر درست برای این موضوع می کرد. هرچند حالا که انجام میدن، میگن خب انجام بدن.

در مورد من، غیر از اون یه موردی که گفتم، پیش نیومده که کسی انتظاری ازم داشته باشه. در آینده هم فکر نمی کنم پیش بیاد، چون شخصیتم با سرعت زیادی داره جا میفته. به هرحال اگه پیش اومد، باید طرفم رو به سمت رسمیت سوق بدم. که با توجه به شناختی که از اعضای شرکت دارم، اینکار به راحتی پذیرفته میشه. و حتی نیازی به برخورد صریح نیست.

اینهاییکه بهشون اشاره کردم، نظر شما هم بود. از همتون ممنونم.http://www.pic4ever.com/images/toyou.gif گذشته از محتوای پست هاتون (که یادآور شخصیت هاتون بود)، از دیدن اسم ها و خوندن حرفاتون خوشحال شدم.

مینوش جان:72: مرسی عزیزم. خوبم، تو چطوری؟ چه خبر از زندگی؟http://www.gif-paradies.de/gifs/bunt...izeit_0228.gif

از لطفت ممنونم، ذهنیتی که ازم داری، چیزیه که دوست دارم باشم.http://www.millan.net/minimations/smileys/painting.gif

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط meinoush

در مورد اون همکارت که می گی همه کاری میکنه ادم مهربونیه؟ از ایناییه که دوست داره به همه محبت کنه؟ منم اینطوریم نه فقط کاری کلا واسه همه چی. ته و حد نمی ذارم واسه هیچی تا ادما با رفتاراشون برام این حدو تعریف کنن.

---

پسر خوبیه، اما حس میکنم داستان، داستان آچار فرانسه ست.

به هرحال چه بخاطر مهربون بودن باشه، چه چیز دیگه ای، به من مربوط نمیشه. من فقط کارهایی که میخواد از سر لطف برام انجام بده رو قبول نمی کنم. منظورم کارهای شخصیه، وگرنه از نظر حرفه ای از آموزش هایی که بهم داده میشه، یا همکاری هایی که باهام میشه، استقبال می کنم.

فرشته جان:72: پستت خیلی مفید بود و همه ابعاد مسئله رو پوشش داده بودی، مرسی.http://www.pic4ever.com/images/toyou.gif
در مورد رفتار سازمانی، روزیکه پستت رو خوندم، یکم سرچ کردم، بازم مطالعه می کنم.

در مورد همکاری و تعاون هم که کاملا باهات موافقم. اینکه من انتظار تشکر داشتم، بخاطر این بود که یه کار شخصی رو انجام داده بودم. بنابراین دیگه نباید چنین کاری رو انجام بدم. دلایلش رو هم که گفته بودی.

در مورد مسائل کاری انتظار تشکر ندارم، اما بازخورد مثبت برام ارزشمنده. مدیرمون هم یه فرد علمی و خیلی باشعوره، در پاسخ به کارهایی که انجام میدیم، نه تنها بازخورد مناسب و مثبت میده، بلکه قدردانی هم میکنه (درحالیکه وظیفه بوده). و این ارزشمنده، چون باعث شکوفایی توانایی ها میشه.

مرسی آقای خاله قزی:72: از توصیه هاتون متشکرم، چشم، حتما در نظر میگیرم.:72:

راستی نمردیم و یه پست از شما دیدیم که توش در مورد همسرتون صحبت نکرده بودید.http://smileys.smileycentral.com/cat/36/36_3_18.gif

ولی من مطمئنم می میرم و شیدا تاپیک نمیزنه، شما هم منتظر نباشید. آخه اون چه مسئله ایه که شیدا خودش نتونه حل کنه و بیاد براش تاپیک بزنه؟http://www.kolobok.us/smiles/artists...viannen_45.gif

تصمیم درستی گرفتی.
مطمنا بهتره ادم انرژیشو صرف چیزایی بکنه که برای خودش هم مفید باشه.
من خودم چند وقتیه که دارم تلاش می کنم حداقل توی رفتارم حد و حدود رعایت کنم. یعنی جلوی خودمو می گیرم که مهربون نشم. حتی لبخندامم با دقت به این و اون می زنم که بعدا برام دردسر نشه. خوب نیست اینطوری که من هستم. حد و مرز باید مشخص باشه. انرژیت بهتره صرف کارت و خودت بشه. مطمنم وقتی هم نیازه که مهربون شی خودت اینو می فهمی و مهربونی هم می کنی. یا وقتی ببینی واقعا نیاز داره کسی به کمکت و البته ضرری هم بهت نرسه اینکارو می کنی. ولی اینو با دقت می کنی. اینطوری هم قابل اعتمادی هم محترم. و اینو می دونن که تو حد و مرزات مشخصه ضمن اینکه ادم خوبی هستی و در مواقع نیاز کسی رو تنها نمی ذاری. بنابراین وقتی دقت کرده باشی توی این خدمات اضافی دادن ها و خیلی خیلی به وقت و کم اینکارا رو بکنی قدردان تر خواهند بود نسبت به تو. قدردانی همراه با احترام گذاشتن.
راستی حتما خودت اینطوری هم هستی اما بگم اینم. در عین حال که خدمات بیخودی به کسی نمی دی صورت مهربانی داشته باش. یعنی ملایمت و مهربانی توی چهره ات باشه. اینطوری دیگه حرف نداری میشل جونم همه هم دوستت خواهند داشت و خیلی خیلی هم بهت احترام خواهند گذاشت.
اصل اول هر نوع رابطه ای احترامه. و اولین احترام هم احترام ادم به خود ادمه. پس اون کسی که هی خدمات خارج از وظیفه اش میده به خودش احترام نگذاشته. مگر اینکه خودش هم صاحب اون شرکت باشه و در اصل یا برای خودش یا عضوی از خونواده اش یا دوست خیلی نزدیکش اینکارو بکنه. اما کمک رسانی خیلی کم و به وقت و بی توقع برای ادم احترام چند برابر میاره چون قابل اعتمادی رو می رسونه.
موفق باشی :72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط میشل

آقای خاله قزی:72:
راستی نمردیم و یه پست از شما دیدیم که توش در مورد همسرتون صحبت نکرده بودید.http://smileys.smileycentral.com/cat/36/36_3_18.gif

ولی من مطمئنم می میرم و شیدا تاپیک نمیزنه، شما هم منتظر نباشید. آخه اون چه مسئله ایه که شیدا خودش نتونه حل کنه و بیاد براش تاپیک بزنه؟http://www.kolobok.us/smiles/artists...viannen_45.gif

---

چه جالب منم دقیقا به این مطلب فکر کرده بودم
کاش شیدا جون برا دل ما هم که شده یه تاپیک بزنه و یکی از مشکلاتی که حلش کرده را بنویسه

در مورد موضوع تاپیک نظر خاصی ندارم
فقط فکر می کنم طرز رفتار هر کسی از اخلاق و سلایق شخصی اون فرد نشات میگیره و شما باید همانطور که دوست داری رفتار کنی نه به خاطر ملاحضات خاص
ومن شخصا ترجیح میدم که در محیط کار رسمیت بیشتر از صمیمت حاکم باشه
موفق باشی

فرشته مهربان پاسخ تکمیلی تر روگفتتد..اگه محیط کار برمبنای تعاون،همکاری و هماهنگی باشد که خستگی روانی بسیارکمترمیشه.


کار بیشتر ازوظیفه، درمحیطهای آموزشی ومعلمی معمولابدون مزایاوداوطلبانه هست چون تحکم دراین محیطها کمترازمحیط کارمندی سلسله مراتبی هست واهداف عالیه بیشتر؛اما درمحیط کارمندی اگر شرایط همکاری داوطلبانه وروحیه تعاون حاکم باشد که فبها..اما درغیراین شرایط ،معمولا کارمضاعف براساس این هست که

۱_ متقابلا چنین کارمضاعفی حتی به صورت بالقوه ازطرف رئیس نسبت به کارمندی که فراترازچارچوب تخصصی رفتارکرده امکانپذیرباشد.۲_براساس "نوعدوستی" باشد وشرایط اضطراری که برای همکاریاضیغ وقت و فرس ماژور برای رئیس مثلا رئیس کنفرانس یا مهمان زیاد یاچیزی شبیه این براش پیش اومده باشد۳_نسبت به همکار یامافوقی که موقتا مرخصی ساعتی رفته که اگراین موردبرای تو هم پیش آمد اونم جبران کند.۴_یا احتساب این کارهابه عنوان اضافه کاریا امتیازات ارتقا شغل.۵_کارمضاعف پورسانت جداواتوماتیک داشته باشد که این سیاست بعضی ازشرکت های خصوصی برای بهره وری بیشترهست. ۶_انجام دادن وانجام ندادنش برای مامساوی باشه وعرف وعادت وظایف بیشتر روایجاد نکنه که دراین موارد، قدردان بودن شخص برتصمیم به انجام اون کارموثره شبهه سواستفاده رورفع میکند.

اماهرگونه کارمضاعف که براساس تحکم واجبار غیرمنطقی رئیس برای نشان دادن قدرت واجبارنمودن کارمند به تمکین درغیرموارد تعیین شده،یاهرگونه سواستفاده دیگران باشد که فردبراساس ضعف اعتماد بنفس یاناتوانی درنه گفتن برخلاف رضایت قلبی خودش بخواد انجام دهد،کلا مطرودهست.(بعضی رؤساومافوقهاهم که کلا خودشون رومیزنن به اون راه واین درخواستهارو میکنن تا تشخیص نه گفتن برای کارمنددشوارباش. ظاهرارئیس شما ازاین دسته نیست)به همین خاطردربعضی محیطهای کارمندی وظایف هرکس به صورت قاب وبروشور باخط درشت پشت سراون کارمند نصب شده تا آشفتگی در روابط پیش نیاید..ب‏

دیگه خودت استادی

میشل جان، می خواستم کار جدید رو بهت تبریک بگم. جدیتت در کار قابل تحسینه.:104:

به نظرم حفظ فاصله ی منطقی با مدیر خوبه، البته تشکر نکردن او رو به حساب احساس صمیمیت یا توقع اش نمیذارم، مدیره دیگه.:18:

توی محیط های کوچیک امکان مانور بیشتری برای افراد وجود داره، به اهداف بزرگت فکر کن و ذهنت رو درگیر حاشیه نکن! امیدوارم موفق باشی.:72:

سلام دوستان:72:

میخواستم آخرین پست این تاپیک رو وقتی بذارم که این مسئله برطرف شده باشه. الان خیلی وقته برطرف شده، یعنی غیر از همون یکباری که گفتم، دیگه پیش نیومد.

فریبا جان، متشکرم.:72:

آقای توجیه اختیار دارید، اتفاقا امکان بلاک وجود داره، اگه کسی بلاکتون نمیکنه، بخاطر اینه که نخواسته اینکارو بکنه. من مثل همیشه پست های شما رو با دقت میخونم، و خوشحالم که بعد از یه غیبت نسبتا طولانی، بازم اینجا می بینمتون.:72:

فرشته جان، مینوش جان، نازنین جان، امین جان و شی عزیزم، از پست هاتون ممنونم.:72: