نمایش نسخه قابل چاپ
سلام . اگه واقعا این ازدواج به نظرت یک ازدواج اجباری میاد اصلا قبول نکن. من خودم ازدواج اجباری داشتم و الان بیشتر از ده ساله دارم زجر میکشم یعنی این مسئله که ازدواجم اجباری بوده و همسرمو خودم انتخاب نکردم همیشه باهامه. و اینکه هر چی میشه مقصر رو بابام میدونم. خلاصه همیشه این تو ذهنم هست.
دستت درد نکنه از محبتت خیلی حرف خوبی زدی.دم همه اونایی که اینجا کمکم کردن گرم.من تصمیمم رو گرفتم و همون 30 ازدواج میکنم.کاری به این کارا ندارم ولی نمی دونم چرا از مهندس کارگر پولدار فقیر کاسب دکتر و.......از هر کی میپرسی میگه زن نگیری خودت رو بدبخت نکنی.نمیدونم چرا؟نقل قول:
نوشته اصلی توسط شایسته89
سلام آقا فرزاد http://www.pic4ever.com/images/626gdau.gif
سال نو تون هم مبارک.
جسارتا از نوشته هاتون معلومه که شما تا به این لحظه از لحاظ فکری و بینش اصلا آمادگی و شایستگی پذیرش مسوولیت ازدواج و زندگی مشترک رو ندارید.
چون: برنامه تون برای 5 سال آینده تفریح و خوشگذرونی و دلخوشی کردنه نه پذیرش مسوولیت.http://www.pic4ever.com/images/chase.gif
میتونید بگید تا به امروز چه مسوولیتهایی رو به گردن گرفتید؟ مثلا دوره خدمت نظام وظیفه رو گذروندید؟
اصلا چرا تو چند سال گذشته نرفتید دنبال به قول خودتون جوونی کردن؟http://www.pic4ever.com/images/interview.gif
البته به نظر من شما در حال حاضر در بهترین شرایط و سن و سال برای شروع زندگی مشترک هستید و تنها مانع برای اینکار افکار ناپخته خودتون http://www.kolobok.us/smiles/artists..._cupidgirl.gif و احتمالا رویا پردازیهای فانتزی و کاملا غیر واقعی ذهنتون هست.(ناراحت نباشید این دوره ترانزیشن یا انتقال به بزرگسالی برای همه پیش میاد و این سوال شما برای خیلیا پیش اومده و خود این سوال نشونه خوبیه که شما با درایت دارید این دوره رو رد میکنید.)
این نوع جوونی کردن مثل بازی با بادبادکها http://www.millan.net/minimations/smileys/balloons.gifمیمونه که چند روز وقت میزاری و یکیشو میسازی و جند روز هم بیشتر دووم نداره و امروز دست توئه و فردا دست هم بازیت http://www.pic4ever.com/images/snapoutofit.gif ، خلاصه کلی با هم بازیهات میگی و میخندی و دلخوشی میکنی ، بعد چند سال هم میبینی که همه رفتن دنبال زندگی جدی خودشون و فقط تو موندی و بادبادک ات و یکی دوتا همراه مثل خودت که از قطار زندگی جا موندن و با حسرت دارن به قطاری که با سرعت در حال دور شدنه نگاه میکنن.
اما تشکیل زندگی مثل درست کردن یک بالون ( میشل این خندانکهات چرا بالون نداره؟http://www.pic4ever.com/images/swear1.gif) میمونه ، که سالها برای ساختنش زحمت میکشی و خودت رو برای پرواز و طوفانها http://www.millan.net/minimations/smileys/twister3.gif آماده میکنی و وقتی با همراه همیشگی ات پرواز کردی و از اون بالا به کسایی که دارن بادبادک هوا میکنن نگاه کردی چقدر به خودت افتخار میکنی و چقدر اون کار بادبادک بازها که به نظرت بازیچه ای بیش نیست به چشم ات مسخره میاد.
واقعیت اینه که برای شروع کردن به ساختن این بالون و پرواز و تماشای دنیا از اون بالا همیشه دیره ، مخصوصا اگه شرایطش فراهم باشه. البته انتخاب همپرواز مناسب خیلی مهمه و اگه همراه مناسبت رو پیدا نکردی بهتره هیچ وقت نپری چون ممکنه هم خودتون از اون بالا بیافتی پایین و هم اینکه به دیگران آسیب بزنید. البته این به این معنی نیست که خیلی وسواس به خرج بدی ، همینکه مشکل اساسی تو معیارها نداشته باشی و به دلت هم بشینه کافیه.
در مورد اون خانوم هم باید بدونی که اگه بدون آرایش پنجاه درصد به دلت نشسته ، آرایش که بکنه درصدش بالاتر میره ، البته به شرط اینکه چهارچوب ظاهر و اندامش به دلت نشسته باشه. و واقعیت اینه که با توجه به جنس مردا ، اولین فیلتری که باید طرف مقابل رو ازش عبور بدی جذابیت زنانه اونهاست.http://diszitok.lapunk.hu/tarhely/di.../kepek/084.gifhttp://alham.persiangig.com/image/Du...792gameup7.gif
راستی اون بازی با بادبادکها درسته که چیز خاصی نیست ولی بعضی وقتها آدم دلش میگه کاش ما هم وقتی بچه بودیم بادبادک بازی رو تجربه میکردیم ولی یه خورده که کلاهت رو قاضی میکنی میبینی که نه تنها چیز خاصی نیست بلکه اصلا چیز خاصی نیست ، آدم برا کیک بستنیhttp://oshelam.persiangig.com/image/...akesmileyf.gif بیشتر دلش تنگ میشه تا بادبادک بازی.
سلام داداش دمت گرم که این همه یه خاطر من تایپ کردی خیلی حال دادی.در جواب شما باید بگم که اره سربازی رفتم.اتفاقا سه ماه هم به خاطر دیر رفتن زیاد خدمت کردم.اموزشی بیرجند بودم و یگان هم همین تهران.شما قبول داری بزرگترین خوشبختی ارامش هست؟اقا من الان ارامش دارم.نقل قول:
نوشته اصلی توسط kiann
خوب باید بگم این چیزی که تو بهش میگی داشتن آرامش در واقع نداشتن دغدغه فکریه. در واقع تو این شرایط تو هیچی نداری نه زندگی نه دغدغه. اسم این چیزی که تو میگی دارندگی نیست ، ندارندگی و بیچارگیه.
مثل کسی که حس بینایی نداره و فکر کنه که چون بدیهای این دنیا رو نمیبینه پس راحتتره و آرامش بیشتری داره.
یا کسی که حس چشایی نداره بگه که خیالش راحته که مزه غذاها رو نمیدونه.
تو باید سهم خودت رو از زندگی بگیری تا تو حوزه های مختلف زندگی و حس زندگی فقیر و ندار باقی نمونی.
بارها گفتم که زندگی یعنی ساختن و آفریدن ، برو و زندگیت رو بساز ، غیر از این مطمئن باش که احساس پوچی و بیهودگی میکنی.
من هیچ آدم فرهیخته و عاقلی رو ندیدم که کسی رو از یک ازدواج صحیح منع کنه.
فقط آدمهای سطحی یا کسانی که ازدواج اشتباهی داشتن اینکار رو میکنن و جالبه که همین آدمها اگه شکست بخورن باز هم میرن دنبال ازدواج.
پول ، ثروت ، مدرک و چیزهایی از این قبیل ارزونترین و کم ارزشترین داشته های یک انسان به حساب میان.
دوست داشتن ، منتظر کسی بودن ، اضطراب پدری که منتظر تولد بچه شه و داشتن یک خانواده که بدونی فقط و منحصرا مال تو هستند با ارزشترین داشته های یک نفر به حساب میان.
سلام. سال نو مبارک
من هم با نظر دوستان موافقم, اگر خودتون در حال حاضر قصد ازدواج کردن ندارید, با اجبار اینکار را نکنید.
اما درباره مباحث تفریح و جوانی و ارامش....
اجازه بدید یک مثال واقعی براتون بزنم, یکی از بستگان ما مثل شما فکر می کردند و نظرشون این بود که 30 سالگی ازدواج کنند و همینکار را هم کردند و در سن 33 سالگی با خانمی که می خواستن و مورد علاقشون بود ازدواج کردند و همین 6 روز پیش در سن 40 سالگی صاحب یک پسر شدند, الان فقط شما باید این اقا را ببینی که چه قدر از دیدن پسرش خوشحال و شاد و خندانه. یعنی شخصا فکر نمی کردم که ایشون انقدر هیجان زده باشن و به همه می گن اینطوری پسرم را بغل نکنید, نه اجازه بدید خودم پسرم را می خوابونم, نه مامان جان شما نمیدونی! اینطوری بهتره و.... و خلاصه انقدر که ایشون به پسرشون در این چند روز میرسن که خدا میدونه. حالا شما ببینید اگر ایشون کمی زودتر ازدواج می کردند و بچه دار میشدن, خیلی زودتر این شادی و نشاط را تجربه می کردن. تازه ایشون و خانمشون از اندسته از افراد بودند که بچه هم نمی خواستن.... ولی در نهایت تغیییر عقیده دادند و حالا که بچه دار شدن دارن از خوشحالی بال در میارن. (خدا را صد هزار مرتبه شکر:203:)
و همینطور ایشون از وقتی که ازدواج کردند واقعا خیلی با هدف تر و ارام تر شدن, این گفته مادر ایشون هست....
و درباره ارامش....
بستگی داره تعریف شما از ارامش و عدم ارامش چی باشه...
مثلا همونطور که یک روز میریم دانشگاه و با چالش های مختلف رو به رو میشیم تا در نهایت فارغ التحصیل و کارشناس و متخصص بشیم, بالاخره باید یک روز هم ازدواج کنیم و با چالش هاش دست و پنجه نرم کنیم تا احساس شیرین زندگی مشترک و بچه و.... تجربه کنیم.
البته اگه در انتخاب همسر اشتباه کنید, کاملا باهاتون موافقم که ارامش تون را از دست می دید, ولی اگه با شناخت و تعامل عقل و دل یک انتخاب درست بکنید, یک زندگی ارام همراه با چالش های طبیعی خودش را تجربه می کنید.
به نظر من با اجبار کاری را نکنید و کم کم به ازدواج فکر هم بکنید و حداقل معیارهای دختر مورد علاقتون را مشخص کنید و اگه در مسیر زندگی باهاشون اشنا شدید و هنوز تصمیم ازدواج نداشتید, حداقل اجازه فکر کردن بهشون را به خودتون بدین و ببینید اگه باهاشون ازدواج کنید چه چیزهایی بدست می اورید و چه چیزهایی از دست میدید و کفه ترازو به کدام سمت میره....
و در نهایت باید بهتون بگم که من پسر نیستم و نمی تونم شما را در این مورد تفریح درک کنم! ولی به نظر من هر چی ادم جوانتره, بیشتر انرژی و حال و حوصله داره و اگه شرایط ازدواج فراهم باشه و همسر مورد علاقه و مناسب هم در دسترس باشه, پس چه بهتر که ازدواج کنه و از شور و نشاط و انرژی اش استفاده کنه,چرا که بعدا کمتر حال و حوصله داره.
مثلا هر چه دیرتر ازدواج کنیم و بچه دار بشیم, بعدا که بچه هامون بزرگ میشن, ما هم سن بالاتری داریم و انرژی کمتر! ان بچه ها چه گناهی کردند که ما دیر بچه دار شدیم و حالا خیلی حال نداریم! این را هم دیدم که خدمتتون عرض می کنم.
انشالله که سال خوبی داشته باشید و در اینده با دختر مورد علاقه عقل و دلتون! هم ازدواج کنید و خوشبخت بشید:72:
از راهنماییت یه دنیا ممنون هستم salehe92 حالا دارم فکرامو میکنم ولی فکر نکنم حالا حالا ها به ازدواچ تن بدم!
سلام امیدوارم که عید بهتون خوش گذشته باشه.خواستم بگم که من تصمیم رو گرفتم یا ازدواج نمی کنم یا اگه ازدواج کردم بالای 30 سال.تو این مملکت ادواج بزرگترین اشتباه جبران ناشدنی هست!به قول بهرام راست میگه:هر کسی به اندازه خودش تنهایی داره,بهرام بیشتر از از همه تنها شده,اره حس خوب تنهایی رو از من بپرس! البته بازم میگم خیلی خیلی ممنون هستم.
تا وقتی نیاز به ازدواج رو در خودت احساس نکردی ازدواج نکن
چه سی سال ، چه چهل سال ، چه ....
خواهشا به دختر مردم هم فکر کنید دوستانی که پیشنهاد می دید این آقا قبل از احساس نیاز به ازدواج ، ازدواج کنه.
من نمونه های این مدلی زیاد دیدم. که ازدواج می کنن ولی چون نیازی بهش نداشتن ازش لذت نمی برن. و کماکان اون دختر بیچاره رو توو خونه می شونن و خودشون به مجردی می پردازن.
حتی من آقایی رو می شناسم که همسرش رو به دوستانش با عنوان "دوست دخترم" معرفی می کرد.
پس خواهشا تا وقتی نیاز به ازدواج و تشکیل خانواده و فرزند پروری در وجودتون شعله نکشیده ازدواج نکنید.
ایشاالله از سی سالگی تا صدو بیست سالگی هم ارامش داشته باشید که اون مدتش بیشتره و مهمتر!نقل قول:
نوشته اصلی توسط farzadn