نمایش نسخه قابل چاپ
اگ بری آموزشگاه خیلی خوبه.باورت میشه گواهینامه گرفتن من یک سال طول کشید؟ولی بالاخره گرفتم..با وجود همه ترس ها واسترس ها فقط برای اینکه به خودم ثابت کنم میتونم.
اگه مشکل مالی نداری برو دنبال کلاسای مختلف.باور کن فقط اولش سخته من خودم تنبلیم میشد ولی همین ک اولین جلسه رو بری راه میفتی.
با آدمای مختلف آشنا میشی و اعتماد ب نفست بالا میره.
اصلا و ابدا خودتو دست کم نگیر دوست من
به جز رشته های هنری یاد گرفتن زبان رو دوست دارم اما نه به عنوان رشته ی تحصیلیم . بیشتر فکر میکنم لازمه که حتما یاد بگیرم که اعتماد بنفسم بره بالا تا حالا هم کلاس نرفتم هر چی بلدم از دوران مدرسه بوده ، از کلاس رفتن میترسم چون باید به زبانی که خیلی بهش مسلط نیستی با دیگران صحبت کنی و من حتی اگه بلد باشم چون استرس میگیرم توپوق میزنم هل میشم آبروم میره! واسه همین ترجیح میدم تنها تو خونه زبانمو تقویت کنم بعد برم کلاس . کارای که دوستدارم انجام بدم طراحی لباس و دوخت هست ولی خیاطی اصلا بلد نیستم حتی وقتی تازگی تصمیم گرفتم امتحان کنم و پای چرخ مامانم نشستم انقدر ناشی بودم که مامانم بهم خندید فکر کنم استعداد ندارم ولی دوستش دارم و به نظرم کار قشنگ و لذت بخشی میاد . گرافیک نمیدونم توش موفق میشم یا نه نمیدوم نمیدونم بلا تکلیفی خیلی بده :161:نقل قول:
نوشته اصلی توسط salehe92
دوست عزیزم تنها مشکل شما اعتماد به نفس پایین هست که فکر میکنم در سن و سال شما طبیعی هست (چون خودمم توی اون سن همینطور بودم) ولی خواستم و تغییر کردم
چرا فکر می کنی چیزی نداری که بهش افتخار کنی حتما باید نفر اول کنکور باشی
شاگرد اول مدرسه تون بوده باشی
جزو نخبه ها یا مخترعین باشی
یا مدال طلا توی رشته ورزشی خاص گرفته باشی
نه عزیزم اینطور نیست
کسب مهارت توی هر زمینه ای باعث افتخار هست و فکر میکنم مشکل اصلی شما اطرافیان و در نهایت خودت هستی
وقتی مادرت مسخرت میکنه که نمیتونی پشت چرخ بشینی دلیلی نداره ناراحت بشی مگه تا حالا قبلا این کارو انجام دادی یا کلاس خیاطی رفتی و یا مهارتی در این زمینه داری
اولین بارته دوست عزیزم پس دلیلی بر ناراحتی یا سرخوردگی وجود نداره
کلاس زبان چرا نباید بری و چرا نباید تپق بزنی اصلا با همین تلاش و تپق زدنه که شما یاد میگیری و مهارتهای اجتماعیت میره بالا
تا وقتی توپوق نزنی نمی فهمی مشکل مکالمت کجاست و از چه اصطلاحی باید استفاده کنی
اتفاقا وقتی توپوق میزنی باید بخندی و بگی "وای عجب سوتی دادم " یا "باید از این کلمات استفاده کنم" یا میگی "اوکی چه نکته مهمی" و تشکر می کنی
در مورد کلاسای دیگه ببین به چه چیزی از بچگی علاقه داشتی و فکر میکنی در اون زمینه استعداد داری و همون رو ادامه بده
استرس هم نداشته باش یا استعدادت رو کشف میکنی و یا ازش زده میشی و دیگه ادامه نمیدی دنیا که به آخر نمی رسه
مشکل شما اینه که اشتباه رو برای خودت خیلی بزرگ میکنی
در مورد کم رو و خجالتی بودن هم باید سعی کنی بیشتر وارد جامعه بشی اگه میترسی که توی حرف زدن کم بیاری موقعیت های مختلف رو برای خودت شبیه سازی کن و جلوی آینه با خودت تمرین کن که معجزه میکنه
سعی کن در زمینه های اجتماعی مطالعه بیشتری داشته باشی
اطلاعات عمومی خودت رو بالا ببر
مباحث روز دنیا رو دنبال کن و توی جمع ها از این مطالب استفاده کن
یا از تکنیک جدیدی که یاد گرفتی برای دیگران صحبت کن
مرسی مرجان جون:72: همه حرفات رو قبول دارم اینکه یه اشتباه رو برای خودم خیلی بزرگش میکنم اعتماد بنفسم پایین میدونم همه بهم میگن خب نمیتونم به تنهایی خودم رو ببرم بالا ...توی آینه که خودمو میبینم دلم خوش نمیشه از دیدنه چهرم و حس بدی بهم دست میده گاهی وقتام حالت تهوع میگیرم پس چطوری جلو آینه با خودم تمرین کنم ؟!؟
- - - Updated - - -
نام کاربریمو رو عوض کردم صالحه جون راست میگی نباید اون اسم رو میزاشتم خیلی تلقین میکنم به خودم خیلی هم خجالتی نیستم یعنی نسبت به چند سال قبل خیلی بهتر شدم شاید بتونم خودمو عوض کنم و بهتر شم اما همش بستگیی به این داره که روحیه خوبی داشته باشم که ندارم تا میام خوب شم یه مسئله کوچیک زود بهمم میریزه :54:
سلام
دختر خانم گرامی
تنها آرزوی من اینه که به سن 19 سالگی برگردم
اون موقع من درست مثل شما فکر میکردم
خیلی احساسات بدی داشتم و خیلی از خودم بدم میامد
ولی حالا متوجه شدم که اگر در اون سن و سال بجای فکر کردن به مسائل بیهوده یک هدف برای خودم ترسیم میکردم و برنامه ریزی میکردم تا به اون هدف برسم و با مشکلاتم مواجه میشدم و ازشون نمیترسیدم چه آینده درخشانی داشتم
ماهی رو هر وقت از آب بگیرید تازه است
من الان 7، 8 سال با زمانی که 19 سالم بود فاصله دارم ولی این درس بزرگ رو گرفتم که قطعا وقتی 36 ساله شدم حس میکنم اگه زمانی که 26 سالم بود بجای یاس و ناامیدی و تفکرات منفی سخت تلاش میکردم الان خیلی خوشبخت تر بودم
پس برای همین الان که 26 سالمه دارم برای رسیدن به تک تک هدف هام سخت تلاش میکنم و خودمو باور دارم
باور کن تبدیل شدن به زیباترین زن روی کره زمین فقط 6 ماه زمان میخواد و هر وقت بخوای و توی هر سنی میتونی عمل زیبایی کنی ولی فعلا زمان لذت بردن از زندگیه و سرمایه گذاری روی خودته
(من جزء اون دسته از آدم ها هستم که باور قلبیم اینه که اگر کسی احساس میکنه با انجام عمل زیبایی به آرامش روحی و روانی میرسه و جا برای پیشرفتش باز میشه بهتره اون عمل رو انجام بده حتی اگه خیلی هزینه بر باشه )به نظر من باید فکرت رو از اینکه چهرت زیبا نیست خلاص کنی تا بتونی روی مسائل دیگه تمرکز کنی
من اگه جای تو بودم به حرف دوستهام گوش میکردم چون توی انتخاب دوست خیلی دقت میکنم و اکثرا دوست های من آدمای رک و صادقی هستند
وقتی دوست هات بهت میگند که دختر زیبایی هستی و در این حد که وقتی قصد عمل جراحی زیبایی داری (خیلی ببخشید)بهت میگند دیوانه ای حتما از دید اونها دختر زیبایی هستی
مطمئنن اگر صورت زشتی داشتی بصورت مستقیم یا غیر مستقیم تشویقت میکردند به عمل جراحی یا در بدترین حالت اگه قصد جراحی داشتی مانعت نمیشدند و نظری نمیدادند
بازم میگم همه چیز بستگی به نظر خودت داره که در چه حالتی احساس آرامش خواهی کرد
درسته شاید الان چیزی نداری که بهش افتخار کنی ولی میتونی با تلاش و رنج و سختی از خودت چیزی بسازی که در آینده به وجودت افتخار کنی
من خودم شخصیتم طوریه که از شعار بدم میاد اما باور کن اصلا حرفهایی که زدم شعاری نبود و واقعیت محض بود و تماما باورهایی بود که زندگی به من اثبات کرد و در گذر زمان به دست آوردم
امیدوارم به حرفهایی که اعضای با تجربه خصوصا دختر خانم های تالار که سنشون از تو خیلی بیشتره میگند توجه کنی و در نهایت بهترین تصمیم رو بگیری
http://upload7.ir/imgs/2014-03/51673402545438313050.jpg
- - - Updated - - -
راستی برای اینکه بهتر بتونم موضوع رو برسونم باید بگم من پسرم و همه این حرف ها از طرف یه پسر بود
من از جنس تو نیستم ولی کاملا میتونم احساسات رو درکت کنم
موفق باشی
خیلی ممنونم از همه دوستانی که راهنماییم کردین الان فهمیدم که مثل من خیلیها بودن حالا بزرگتر شدن تغییر کردن ... خودم باور دارم خجالتی بودن رو میشه کم کم کنار گذاشت چون من یادمه قبلا بدتر از اینها بودم اما هنوزم کم حرف میزنم تو جمع غریبه استرس میگیرم.برا اینکه بهتر بشم چیکار کنم چون افسردگی دارم باعث میشه گوشه گیر تر بشم هیچ تفریحاتی هم ندارم که شادم کنه تو خونه همیشه تو اتاقم نشستم و فکرای بیخود میاد تو سرم باز وقتی میرم دانشگا با دوستام هستم یکم بهترم ولی دوستا همیشه تو همون دانشگاه باهام هستن دانشگاه ما هم دخترانست با 3-4 تا از همکلاسیام در ارتباطم اونم فقط تو محیط دانشگاه خارج از اون همه در گیره مشکلاته خودشونن یا یسری دوست پسر دارن مثلا سرشون گرمه ومن نمیتونم زیاد به کسی نزدیک شم هر جا میخوام برم مثلا خرید یا سینما بهشون بگم باهام بیاین همیشه یه بهانه ای میارند یا خانوادشون نمیزارند یا حال ندارند یا کار دارند یا بدون دوست پسرشون هیچ جا نمیرند! پس منم حتما باید با یکی دوست شم ! اما من اصلا نمیتونم دوست پسر داشته باشم یعنی الان خودمو در حدی نمیبینم که آدم خوبی عاشقم بشه دیده نمیشم تا حالا از کسی خوشم نیومده با اینکه میخوام کسیو دوستداشته باشم اونم منو ولی موقعیتش پیش نمیاد چون کلا خانواده ی اجتماعی نیستیم گاهی احساس میکنم مامانم میترسه بمونم رو دستش ! البته احساسم اشتباست مامانم میخواد من دختر ایدآلی باشم که فکر کنم نیستم نمیدونم چرا فکر میکنم پدر مادرم ازم نا راضی اند :54:
من بیست و دوسالمه و ده ماهه از عقدم میگذره اگه به ده ما پیش برمیگشتم ترجیح میدادم تا آخر عمرم تنها بمونم....
من الان ازدواج کردم و تو عقدم ولی تنها چیزی ک بهم آرامش میده اتاقم و اینترنت و یه لیوان چای...فقط همین.
من اصلا تو جمع نمیرم ک بخوام حرفم بزنم!ببین.وضع من ب مراتب بدتره.من صب تا شب گوشه اتاقم.شوهرمو با التماس راضی کردم بذاره بعد عید برم کلاس.فقط گذاشت برم گواهینامه
بگیرم اونم ....ولی تو هنوز خیلی جوونی.مث من خودتو نباز...برای سال جدیدت از همین الان برنامه ریزی کن.برو باشگاه، هرچی رو دوس داری دنبال کن به هیچ وجه هم نترس.دیر
یا زود یاد میگیری.همین گواهینامه گرفتن من سوژه شده بود...خانومی ک ب من آموزش میداد باورت نمیشه گریه می کرد از دستم!از هیچی نترس دختر خوب...
آترین عزیز من تنهایی رو هم دوستدارم تازه فکر کنم بهش عادت دارم واسه همین تا الان با هیچ پسری دوست نشدم ... اما قبول کنید گاهی وقتا تنهایی و نداشتن یه نفر که حالتو بپرسه باهاش حرف بزنی بهت محبت کنه خیلی زجر آوره وقتی با خانوادت هم راحت نیستی وقتی 3 ساله تو عید مسافرت نرفتی حالا قراره امسال مسافرت برن خانوادت ولی به خاطر سخت گیری های بابات میترسی برات خاطره بد درست شه ترجیح میدی بازم عید بمونی خونه ....( چون من رفتم هر سری دعوا شده )
اصلا فررض بر اینکه هییییییییچی نداری شما
بدنت سالمه یا نه؟
میتونی کار کنی یا نه؟
هنوز زنده ای یا نه؟؟؟
همین که هنوز زنده ای یعنی هنوز وقت داری دیگه
وقت داری که یه چیزایی داشته باشی
وقت داری چیزایی رو بدست بیاری که بعده ها با کمکشون اعتماد به نفست بره بالا
بابا ملت دست و پا ندارن میرن داشنمند میشن ورزشکار میشن هنرمند میشن
من و تو بین اینا چ داریم برای گفتن؟
تو یه خدا داری که بالا سرته
درسته بقیه هم دارن
ولی وقتی یه چیزی داری و حواست بهش نیست چ فایده
تو حواست به خدات باشه
میشه اولین داراییت
میشه بزرگ ترین داراییت
بعد یه کوچولو که اعتماد به نفس گرفتی بشین یه ذره یه ذره پای درس خوندن
بعدشم یه مقدار طرز فکرت رو عوض کنی کمک میکنه
تو میتونستی الان سیگاری باشی
میتونستی از این دخترای معتاد گوشه خیابون باشی
میتونستی ... باشی
ولی نیستی که همین که بد نیستی خیلی خوبیه بزرگیه ( اینم بگم که غیب گو نیستم حدس زدم فقط)
تفریح کن
بخند شاد باش
اصلا هیچی هم نداشته باشی ولی خدا رو داشته باشی و شاد باشی حله دیگه
داشتم سعی میکردم چند تا طرح بزنم تا فردا نشونه استادم بدم تازه الان یکم انگیزه گرفتم که یه حرکتی کنم ولی تا یه طرح و رو کاغذ میزنم صبر نمیکنم که کامل شه ازش زده میشم دوباره یه یه کاغذ دیگه برمیدارم و همشون مثل هم مزخرف میشن دیگه هیچ لذتی نمیبرم از کارم ازون طرف دلم میخواد بهترین کارو انجام بدم ولی نمیتونم حالا با اینکه خیلی وقتا استادام تاییدم کردن بی انصاف و کر و کور نیستم ولی این تایید ها همیشگی نیست مخصوصا وقتی دیگه نتونی خوب کار کنی استادم بهم میگه تو هنر داری جوهره داری اما تنبلی باور نمیکنه نمییتونم