برای سوار شدن در ماشین همکارغیر همجنس یاصحبت کاری محرمانه با رئیس، چطور عمل کنم بهتره؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sara 65

بنظرتون راجع به من چی فکر میکنن؟ میخوام بدونم اگه توی موقعیت اون آقا بودینو متاهل هم بودین چه برداشتی از حرکت من میکردین؟ آیا وجهه ی اون خانوم پیشتون خراب میشد؟

---

سلام، به نظر من اگه همونطور که گفتی بقیه رفتارهات متین و موقره این یکی مشکلی ایجاد نمیکنه. معمولا آقایون اینقدرها روی این موضوعات و خطاهایی که در رفتار بقیه میبینند اونهم فقط یکبار زیاد فکر نمیکنند! و به نظرم کلیت رفتار رو میبینند. از طرفی خیلی هم فراموش کاریم!! کافیه چندباری جور دیگه ای رفتار رو ببینه.

خانم سارا، از وقتی شما پست گذاشتی یعنی گویا دیشب که خواب بودم یک امتیاز ازت جلو زدم!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط پونه

:
میشه مثلا چند تا جمله مودبانه که بیانگر این عذر حواهی باشه را بگین؟ برای کار اشتباه ادم عذر خواهی میکنه خوب تو دلش نمیگه اگه فکر میکنی کارت غلط چرا داری انجامش میدهی؟
مثلا بگم:: عذر میخواهم که عقب نشستم؟؟
واقعا بی احترامی به ان فرد نیست که عقب بشینیم؟

---

این مثلا عقب نشستن به خاطر رعایت همون عرفی هست که عموما پذیرفته شده. و شما با معذرت خواهی یعنی داری میگی که ضمن اینکه به ایشون اعتماد داری و براشون احترام قائلی ولی به خاطر عرف جامعه که هر آدم عاقلی باید توی روابط اجتماعیش رعایت کنه مجبوری عقب بشینی. بدون اینکه روی اون خیلی تاکید کنی همینکه بگی "ببخشید من عقب نشستم" کافیه. خودش تا تهش رو میفهمه. شاید فکر کنید آقایون زیاد باهوش نیستند ولی نه دیگه در این حد که منظور این جمله ات رو نفهمند!!

با سلام دوباره
اومدم سری به تاپیکم بزنم و ببینم دوستان شرمندم کردن یا نه که دیدم تاپیکم نیست! بعد چند دقیقه گشتن دیگه ناامید شدم! میخواستم یه تاپیک باز کنم و به فرشته ی مهربان بگم که نه فرشته ای و نه مهربان! حداقل به بقیه هشدار میدادین نه اینکه اینجوری تاپیکو از صحنه ی روزگار محوش کنین!:311: که یهو دیدم بعععععله تاپیکم اینجاست با عنوان طولانی جدید:227:(البته این آقایون رئیس من نیستن! از این کلمه خوشم نمیاد!). بهرحال ممنون ازتون:72:
پونه ی عزیز
اگه مثل من خیلی روی رفتارات سختگیری حتما این مسائلو قبل ازینکه باهاشون مواجه بشی حل کن! اگه این تاپیک به انجمن آزاد منتقل نمیشد دوست داشتم دوستان از تجربه های مشابه شون بگن تا برای خودمون تحلیل کنیم که چه کاری بهتره و از قبل آمادگیشو داشته باشیم. البته همیشه یه گزینه ای به نام قبول نکردن و یه جورایی پاک کردن صورت مساله هست اما گاهی بعضی برخوردا اجتناب ناپذیره.
آقای توجیه
ممنون از نظر دوباره تون
امیدوارم که همینطور باشه که میگین و احتمالش هم زیاده. قطعا اون آقا الان ننشسته به من فکر کنه که چیکار کردم!:18: توی رفتارای بعدیم هم سعی میکنم جبران کنم

اخه این همه وسواس برا چی؟

خانوم عزیز عقب بشینی انگار اون بدبخت راننده شخصیه و خیلی خیلی بده

کافیه یا عذر خواهی کنید بگید میخوام پیادهروی کنم یا جایی کار دارم یا قرار دارم ، یا بگید اینطوری راحت ترم..

اگرم تونستید میتونید تو ماشین جلو بنشینید و سکوت کنید ، یا مثلا به مناظر بیرون نگاه کنید سرتون به بیرون باشه اصلا بی احترامی نیست..

من کلاس زبان که میرفتم معلمم منو تا خونه میرسوند و میرفت خونشون نزدیک ما بود خانوادم هم میدونستن اصلا بد نبود ، ی معلم دیگه هم همکارا رو میرسوند و اصلا چیز بدی نبود ، فرض کن نشستی تو تاکسی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط sara 65

جوابتو تا حدی دادم. متا سفانه نمیتونم خیلی نسبت به قضاوتهای دیگران بی اعتنا باشم و روی اصول خودم باشم! با این حال این اشتباه و عذاب وجدان بعدش منو مجاب کرده که توی این زمینه ها یه اصولی برای خودم تعریف کنم که همیشه ثابت باشه و برای هر موقعیت و شخصی هم مناسب باشه. بازم ممنون از نظرات خوبت

---

با سلام و احترام
بخشی از بیانات شما را که به رنگ قرمز در آورده ام، همان چیزی هست که به شما در موارد تعمیم یافته کمک خواهد کرد.
و نتیجه گیری صیحیح هست.
اما قسمت اول که"قضاوت های دیگران و عرف برای شما از اعتقادات خودتون مهمتر هست "، همچنان به عنوان کانون های بحران در موارد مشابه عمل خواهند کرد.

کلا پراکندگی و واگرایی در عرف بسیار زیاد هست. در هر محیطی انواع سلیقه ، نظر و دیدگاه هست. وقتی که شما سعی در هماوایی با عرف تنها می کنید دچار پریشانی و پراکندگی ذهن می شوید.
و در انتها بعد از آسیب و فشارهایی که دیدید تازه به این نتیجه می رسید که باید به یک اصولی برای خودتون به صورت دقیق دست پیدا کنید.

برای اینکه از این موارد در هر زمان و تجربه ای نجات یابید پیشنهاد می دهم . روی توجه زیاد به قضاوت و نظرات دیگران در مورد خودتون فکر کنید و روی آن کار کنید تا اثرش را کاهش دهید. ممکن است بررسی اعتماد به نفس خودتون اولین گام برای این خودآگاهی باشد.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط Elena1994

اخه این همه وسواس برا چی؟

خانوم عزیز عقب بشینی انگار اون بدبخت راننده شخصیه و خیلی خیلی بده

کافیه یا عذر خواهی کنید بگید میخوام پیادهروی کنم یا جایی کار دارم یا قرار دارم ، یا بگید اینطوری راحت ترم..

اگرم تونستید میتونید تو ماشین جلو بنشینید و سکوت کنید ، یا مثلا به مناظر بیرون نگاه کنید سرتون به بیرون باشه اصلا بی احترامی نیست..

من کلاس زبان که میرفتم معلمم منو تا خونه میرسوند و میرفت خونشون نزدیک ما بود خانوادم هم میدونستن اصلا بد نبود ، ی معلم دیگه هم همکارا رو میرسوند و اصلا چیز بدی نبود ، فرض کن نشستی تو تاکسی

---

عزیزم این همه وسواس برای اینه که آینده ی کار نامطمئن من بستگی به شخصیت و طرز برخورد من و حفظ احترام های دو طرفه داره. به هیچ وجه دلم نمیخواد بخاطر همچین اشتباهات کوچیکی قضاوت بدی راجع بهم بشه و خودمو به حاشیه ببرم! همینطورم که میبینی واقعا قضاوتها فرق میکنه یکی مثل شما روی صندلی عقب نشستن رو زشت میدونه یکی اصلا سوار شدن رو. مرسی از اینکه نظر خودتو گفتیی

در مورد اتاق در بسته و در باز خواستم بگم فکر نکنی این تنها به خاطر جنبه مذهبیش هست. اینجا که من هستم یک محیط مذهبی نیست و اصلا نامی از مدهب نیست ولی جالبه بدونی در دانشگاه قانون وجود داره که استادها هیچ وقت حق ندارند در اتاقشون رو زمانی که در اتاقشون حضور دارند ببندند (حتی اگر دانشجو و یا همکاری در اتاقشون باشه). همیشه رعایت حاشیه اطمینان ها و پیشگیری بهتر از درمانه.
در مورد ماشین هم شما که قضاوت دیگران برات مهمه؛ این قضاوت برات در دو جنبه کاملا متضاد در میاد. یکی قضاوت کسی که سوار ماشینش میشی و دوم قضاوت اونایی که شما رو سوار ماشین یک مرد می بینند. میخواهی به کدوم قضاوت اهمیت بیشتری بدی ؟ می بینی که اهمیت دادن به قضاوت دیگران در اکثر اوقات ادم رو دچار تضاد می کنه . پس من اگر جای شما باشم به اصول خودم بیشتر اهمیت می دم و البته اصولم رو بر پایه پیشگیری عاقلانه انتخاب می کنم.

سلام.

سارا جان،

ببخشید که در تاپیک شما سوالم رو مطرح می کنم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

با سلام و احترام
بخشی از بیانات شما را که به رنگ قرمز در آورده ام، همان چیزی هست که به شما در موارد تعمیم یافته کمک خواهد کرد.
و نتیجه گیری بسیار حالی هست.
اما قسمت اول که"قضاوت های دیگران و عرف برای شما از اعتقادات خودتون مهمتر هست "، همچنان به عنوان کانون های بحران در موارد مشابه عمل خواهند کرد.

کلا پراکندگی و واگرایی در عرف بسیار زیاد هست. در هر محیطی انواع سلیقه ، نظر و دیدگاه هست. وقتی که شما سعی در هماوایی با عرف تنها می کنید دچار پریشانی و پراکندگی ذهن می شوید.
و در انتها بعد از آسیب و فشارهایی که دیدید تازه به این نتیجه می رسید که باید به یک اصولی برای خودتون به صورت دقیق دست پیدا کنید.

برای اینکه از این موارد در هر زمان و تجربه ای نجات یابید پیشنهاد می دهم . روی توجه زیاد به قضاوت و نظرات دیگران در مورد خودتون فکر کنید و روی آن کار کنید تا اثرش را کاهش دهید. ممکن است بررسی اعتماد به نفس خودتون اولین گام برای این خودآگاهی باشد.

---

آقای مدیر اگه اجازه بدید من با مثال سوالم رو بپرسم. با این مثال من میتونم پاسخ شما رو به موارد دیگه ای که قضاوت های دیگران رو در اولویت میگذارم، تعمیم بدم.

من در شرکتی کار میکردم که کاملا به مدیرپروژه ام اطمینان داشتم. کلا مجموعه شرکت، شامل انسان های فهیم و متشخصی بود و افرادی نبودن که من ذره ای شک داشته باشم که ممکنه رفتار ناشایستی از هرکدومشون سر بزنه.

چون من و اون آقا یه تیم به حساب میومدیم، گه گاه پیش میومد که ما دونفر جایی جلسه داشته باشیم. یا گاهی که بیشتر شرکت بمونیم و بعد ایشون منو برسونن خونه.

در اینجور مواقع، وقتی بیرون از شرکت بودیم (چه تو خیابون، چه در جلسه، چه تو ماشین ایشون) فاصله بیشتری حفظ میکردم (البته تو شرکت هم کاملا فضا محترمانه و با حفظ فاصله بود، اما بیرون رسمی تر برخورد میکردم). یعنی فرضا تو ماشین، حتما عقب می نشستم، چون من و اون آقا و خانومشون و بقیه بچه های شرکت و خونواده من، همدیگه رو می شناختیم، اما یه فردی تو خیابون، یا تو شرکتی که درش جلسه داشتیم، که ما رو نمی شناخت. (هرچند ارزش فکر و قضاوت اون افراد ناچیزه، اما خب من بهش اهمیت میدم.)


حالا با این مثال، باز هم روی پست قبلیتون تاکید دارید؟ یا چجوری اصلاحش میکنید که این مورد رو هم در بربگیره؟

کلا من از یه زمانی به بعد به آبروی اجتماعی بها دادم، و یادمه حدود یکسال پیش شما و فرشته مهربان بهم تذکر دادید که خیلی به "حیثیت" اهمیت میدم. این سوال رو بیشتر از این بابت پرسیدم. از پاسختون متشکرم.

- - - Updated - - -

البته من متوجه منظور شما شدم. منظور شما اینه که سارا بخاطر قضاوت همکارش، جلو نشینه. اما از اون طرف قضاوت دیگران در نظر گرفته شده.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

با سلام و احترام
بخشی از بیانات شما را که به رنگ قرمز در آورده ام، همان چیزی هست که به شما در موارد تعمیم یافته کمک خواهد کرد.
و نتیجه گیری صیحیح هست.
اما قسمت اول که"قضاوت های دیگران و عرف برای شما از اعتقادات خودتون مهمتر هست "، همچنان به عنوان کانون های بحران در موارد مشابه عمل خواهند کرد.

کلا پراکندگی و واگرایی در عرف بسیار زیاد هست. در هر محیطی انواع سلیقه ، نظر و دیدگاه هست. وقتی که شما سعی در هماوایی با عرف تنها می کنید دچار پریشانی و پراکندگی ذهن می شوید.
و در انتها بعد از آسیب و فشارهایی که دیدید تازه به این نتیجه می رسید که باید به یک اصولی برای خودتون به صورت دقیق دست پیدا کنید.

برای اینکه از این موارد در هر زمان و تجربه ای نجات یابید پیشنهاد می دهم . روی توجه زیاد به قضاوت و نظرات دیگران در مورد خودتون فکر کنید و روی آن کار کنید تا اثرش را کاهش دهید. ممکن است بررسی اعتماد به نفس خودتون اولین گام برای این خودآگاهی باشد.

---

سلام آقای مدیر
خیلی متشکرم که وقت گذاشتین
خوشحالم که این نتیجه گیری رو تائید میکنین. البته بگم که اهمیتی که برای نظر جمع و عرف قائلم معنیش این نیست که نظرات خودمو کاملا ندیده میگیرم. گفتم که ترجیح میدم توی جمعی که با من خیلی متفاوته شرکت نکنم یعنی اعتقاد خودم مهمه اما اگه مجبور باشم، بیشتر به عرف جمع اهمیت میدم. با این حال منظورتون رو اینطور درک کردم که باید اصول خودم رو که با عرف کلی جامعه هماهنگ و همسو هست تعریف کنم و به طور غالب همین رفتار رو نشون بدم. نه اینکه هر بار با توجه به هر جمع و دیدگاهی این رفتار تغییر کنه.
راهکار عملی برای اینکه توجه زیادم به قضاوت و نظر دیگران رو کم کنم بلد نیستم اما سعی میکنم بیشتر راجع بهش مطالعه کنم.
باز هم ازتون ممنونم:72:

- - - Updated - - -

میشل جان
میدونم سوال رو از من نپرسیدی اما من دقیقا متوجه ی سوالت نشدم
به نظرم مساله یکی اومد. فقط روی اعتماد خودت به این آقا بیشتر تاکید داشتی.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط deljoo_deltang

در مورد اتاق در بسته و در باز خواستم بگم فکر نکنی این تنها به خاطر جنبه مذهبیش هست. اینجا که من هستم یک محیط مذهبی نیست و اصلا نامی از مدهب نیست ولی جالبه بدونی در دانشگاه قانون وجود داره که استادها هیچ وقت حق ندارند در اتاقشون رو زمانی که در اتاقشون حضور دارند ببندند (حتی اگر دانشجو و یا همکاری در اتاقشون باشه). همیشه رعایت حاشیه اطمینان ها و پیشگیری بهتر از درمانه.
در مورد ماشین هم شما که قضاوت دیگران برات مهمه؛ این قضاوت برات در دو جنبه کاملا متضاد در میاد. یکی قضاوت کسی که سوار ماشینش میشی و دوم قضاوت اونایی که شما رو سوار ماشین یک مرد می بینند. میخواهی به کدوم قضاوت اهمیت بیشتری بدی ؟ می بینی که اهمیت دادن به قضاوت دیگران در اکثر اوقات ادم رو دچار تضاد می کنه . پس من اگر جای شما باشم به اصول خودم بیشتر اهمیت می دم و البته اصولم رو بر پایه پیشگیری عاقلانه انتخاب می کنم.

---

deljoo عزیز
مرسی از نکته هایی که یاد آوری کردی. حرفای همه تون کاملا درسته اما مشکل اینجاست که حس میکنم وقتی تئوریه قاطع تر و درست تره. وقتی عملا توی همچین موقعیتهایی قرار بگیریم خواه ناخواه نظر دیگران با اهمیت تر میشه و همیشه به خاطر همون واگرایی و پراکندگی در عرف که مدیر همدردی گفتن، این تردیدها هست.

مدیر گرامی شاید همین پیدا کردن اصول برای فرد به این راحتی که شما میگین نباشه!!!!!!!! چون تفاوت عرفی و فرهنگی در این کشور بسیار زیاد است..

تو همین مورد سوار ماشین شدن من یه اقایی میشناسم که خودش تعریف میکرد یه زمانی به یکی از اشنایان دورشون تعارف زده که ایشون رو با ماشینش برسونه که بعدش خانومه رفته و عقب نشسته بعدش میگفت که به شدت از این کار خانوم ناراحت شده و داشت به ما میگفت که کارش خیلی زشت و بی احترامی بوده...نمیدونم والا من خودم هم موندم تو این کشور با این همه تفاوت فرهنگی و عرفی!!!!!:203: