احساس می کنم دیگه همه چیز واسم دیر شده ( برای هرکاری این حس را دارم )

فقط پست اولو خوندم. شاید نظرم تکراری باشه.
هیچوقت واسه هیچی دیر نیست. این حس درونی توئه که باعث می شه فکر کنی دیره. می دونم چون خودمم هم مدت های زیادی همینطوری بودم. الانم حسم خیلی خوب نیست اما می دونم واقعیت نداره. می دونم مثله یه سرابه. گول این احساسات منفیتو نخور. یه منشایی داره این احساساتت. مثلا شاید ادمای اطرافت هی منفی ان یا هی با حرفاشون ازارت می دن. ولی واقعا دیر نیست. 20 سالگی سن خیلی خوبی هم بوده برای ویولن. 27 سالگی هم برای ادامه تحصیل سن خیلی خوبیه. تنها چیزی که ادمو بیچاره می کنه ناامیدیه. باعث میشه روز و ماه و سال بره و دست خالی بمونه چون تلاشی نشده از سر ناامیدی. اما اگه ادم تلاش کنه حتما تو دستاش چیزای خوبی میاد. حتی اگه احساس ناامیدی هم کردی باز به راهی که درسته از نظرت ادامه بده. احساست فقط یه احساسه. مثله یه سرابه. وهمه. خیاله. واقعی نیست. زندگیتو نباید روی یه وهم ناواقعی بذاری. حتی اگه خسته ای بازم به تلاشت ادامه بده. اگه خیلی خیلی خسته و ناامیدی باید بری پیش یه روانپزشک خوب شاید کمک کنه. اما یادمه یکی از اعضای خیلی خوب اینجا که اسمش estaf بود توی یکی از پست هاش نوشته بود اگه فقط یه درصد باشه احتمال موفقیتمون باید انقدر به خودمون تلقین کنیم و تلاش کنیم که اون یه درصد بشه 99 درصد.
موفق باشی.

سلام به همه دوستان و تشکر:72:
ممنون خانم مهتاب به خاطر پست ارامش بخشتون.و همچنین ممنون بابت تعریفتون از اسم انتخابی.راستش از وقتی که یادم میاد همینجوری بودم.پدرم یه جورایی همینطوره اما سایر افراد خانوادم نه.متاسفانه خانواده هم جدی نمی گرفتن این مسئله رو که دلیل اصلیش هم نداشتن اگاهی بود.باور کنید دلم میخواد اما.... .
از شما هم بسیار ممنونم خانم مجرد گرامی.ولی فکر کنم هزینه مشاوره تو شهر ما خیلی بیشتر از اینها باشه.من ساکن تهران نیستم متاسفانه.اون جمله هم واقعا طلایی بود.خیلی دوست دارم برم پیش یه مشاور.ولی باورتون میشه گاهی با خودم می گم دیگه الان چه فایده داره با 30 سال سن درستم بشی اخه؟!اونهمه موقعیتی که رفت رو میتونی برش گردونی مگه؟!
از شما هم ممنون فقط خدا عزیز.راستش اره.فکر می کنم ادامه این تاپیکم دیگه دیر شده.ولی لطفا کمکم کنید تا سر پا شم.حالا بعدش اگه خوب شدم خودم میام و داوطلبانه تو مستندتون شرکت می کنم.
از خانم مینوش هم کمال تشکر رو دارم.اره بدترین افت نا امیدیه.حقیقتی به روشنی روز.
بازم برام از نظراتتون بگید لطفا.
کاش میشد یکی از کارشناسان محترم هم نظرشون رو می گفتن.

سلام اقای خوشبختی

مطمانید که این که شما هیچ کاری رو ادامه ندادید علتش کمبود اراده نبوده؟

وقتی کسی اراده نمیکنه با دلیل تراشی سعی داره از ادامه اون کار سرباز بزنه

که این ادامه ندادن و نصفه کذاشتن پیش خودت حتما باید یه دلیل کاذب داشته باشه که به ظاهر درسته

کاذب بوده چون 20 سال خیلی مناسب بوده برا ویولن من هم تو 23 سالگی ساز رو شروع کردم

خیلی خوب بود نتیجش یعنی راحت میتونم یاد بگیرم .

و در مورد شما علاوه بر اینکه مقایسه با دیگران کاملا نادرست بوده بلکه یه دلیل بوده تا راهت رو ادامه ندی

اما چون دلیل درستی نبوده به مرور باعث افسردگی و خستگی روحی شده...

در مورد مقایسه: این شعار نیست ولی بهترین و درست ترین اینه که خودت رو با خودت مقایسه کنی اینو باید به عنوان یه اصل به خودت بقبولونی

اما تقویت اراده هم راه هایی داره:

داشتن هدف روشن : این هدف هست که انسان رو جمع و جور میکنه و انگیزه میده

عشق به کاری که میخایی شروع کنی: مثل بنزین برا ماشین میمونه هدف بدون عشق و انگیزه وسط راه میمونه یا میره ته دره ..که برا تمرین باید از کار مورد علاقه شروع کنی

مقاومت: در برابر فکرهای اضافه و دلیل تراشی ها باید مقاومت کنی اولش سخته ولی مقاومت کن

امید: اونطور که معلومه شما از یادکیری نا امید بودید که اصل قضیه است بسیاری از کارها با وجود امید زیاد به سختی به نتیجه میرسن چه برسه به نا امیدی

تلقین به داشتن اراده و توانایی ادامه دادن راه انتخاب شده :در مورد خودت دید منفی نداشته باش که سنم مناسب نیست و ...

تمرکز حواس: خیلی مهم هست برا تقویت تمرکز بهترین راه نظم و برنامه ریزی هست.

شاید این مدل شما بخاطر میل به تنبلی - بی هدفی باشه که شما در هر مورد فقط این راه رو انتخاب کردید که برام دیر شده پس ادامه نمیدم

اما در مورد سن درسته که برای یادگیری هرچیزی سن مناسبی وجود داره اما منظور بهترین سن هست نه تنها سن لازم ..مثلا بهترین سن استعداد یابی 10 سالگی هست که پدر مادرا

باید درون سن فرزندشون رو باز مینه های مختلف اشنا کنن اما تو هرسنی میشه یاد گرفت که گاهی تلاش مضاعف واراده میخاد و کار شاقی نیست

میدونم این مساله ای بود که امسال کمی در موردش فک کردم و برا خودم شروع کردم کاری که با دلیل تراشی های کاذب ترکش کرده بودم و عذاب وجدان داشتم(رشته هنری) رو دوباره از

نوع شروع کنم مطمانم این کار راه رو به روی مسایل دیگه هم با ز میکنه و به خودم اجازه نخاهم داد که کاری رو بی دلیل واقعی ترک کنم .

انسان یعنی اراده که میتونه هرچیزی رو بدست بیاره و بهترین چیز ها رو هم از خودش بگیره فقط خواست و تمرین مهمه البته برا شروع نباید سخت گرفت و باید با یک هدف معمولی شروع

کرد نه چند کار همزمان

نکته دیگه هم که میتونه کمک کنه باید یه ناظر داشته باشی مثلا به کسی بگو هر از گاهی پیگیر باشه که اون کارو ادامه دادی یا نه رهاش کردی

این ها صرفا تجربه من بودن و کارشناسی نیستن

موفق باشی

ممنون فرشته اردیبهشت گرامی.خیلی توضیحاتتون خوب بود.حتما کارایی رو که فرمودید انجام میدم.اما این حس همین الان که دارم مینویسم هم ولم نمی کنه.نمیدونم ریشه این مشکل دقیقا چیه ؟
من ارادم بد نیست.اما هیچ رغبتی به ادامه دادن کارها ندارم.مثلا یه کاری رو شروع می کنم اما بعد مدتی به همون دلیلی که عرض کردم ادامه نمیدم.فعلا که خیلی دلسرد تر از این حرفام که بتونم حرکت جدیدی رو شروع کنم.واقعا خسته شدم.بازم ممنون

شده نیم ساعت برید پیش یه روانشناس حتما این کارو بکنید
وقتی یه متخصص ادمو راهنمایی میکنه خیلی اثرش بیشتره. من میترسم چیزی بنویسم و تخصصی نباشه بدتر بشه
من تا وقتی دیگران راهنماییم میکردن زیاد روم اثر نداشت اما متخصص یه چیز دیگه است
شما جوان و پر از نیرو هستین حیف نیست عمرتون به بهانه های پوچ هدر بره؟؟ نمی ارزه که برای خودتون وقت و هزینه صرف کنید تا از این مشکل رها بشید؟ هر سنی خوبیهای خاص خوودشو داره .. میشه از نو شروع کنید به شرطی که درمان بشید . ممکنه تکنیک های فکری ای براتون مفید و مشکل گشا باشه که روانشناس بهتون میگه انجامش بدین
حداقل برای مراجعه به روانشناس دنبال اهداف و انگیزه والا نباشید و نگید برم پیش روانشناس که چی؟ واسه درمان دیگه دیره .....حتما پیگیری بفرمایید . از نظر روانشناسا 50 سالگی کمی برای درمان های روحی دیره!!!!!!!! ببینید!! شما فقط 30 سالتونه .. :72::72: برای شغل عشق سفر بچه دار شدن دیره؟؟؟ اصلا اینطور نیست :43:

خوشبختی عزیز،

شما تا سی سالگی تقریبا باید تکلیف کار و تخصصتون معلوم شده باشه. الان مشخصه تو چه زمینه شغلی ای هستید یا خواهید بود؟
تخصصتون در چه زمینه ای هست؟
البته همیشه استثناهایی هست و بوده. اما من حالت نرمالش را می گم.

در زمینه ورزش یا موسیقی و ... هم که مثال زدید، اگر به شکل تخصصی کار نمی کنید،
قرار نیست که همه ما نوازنده چیره دست بشیم و در کنارش آهنگسازی کنیم و در لیگ برتر هم توپ بزنیم (درست نوشتم؟) جایزه اسکار هم ببریم و ....

می شه یه کم بیشتر از خودت بگی؟
چیکار کردی؟ چیکار می کنی؟

ممنون خانم مجرد.پستتون به ارامشم کمک کرد.اره باید جدی تر پیگیر مشکلم باشم.بازم سپاسگذارم از پیگیری تاپیکم:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شیدا.

خوشبختی عزیز،

شما تا سی سالگی تقریبا باید تکلیف کار و تخصصتون معلوم شده باشه. الان مشخصه تو چه زمینه شغلی ای هستید یا خواهید بود؟

میدونید این شاه بیت مرثه سرایی من واسه خودم.بزرگترین حسرتی که میخورم.هر روز به خودم همین رو می گم که باید تا حالا تو هر چی رو که باید می اموختی ، اموخته باشی و الان وقت درو کردنت باشه.(نمونش همون تخصص شغلی).وقتی دوستام رو میبینم که یکی تو 28 سالگی دکتراش رو گرفته.یا یکی دیگشون یه صافکار خیلی خبره تو شهرمونه.دوست دیگری تو همین سن من یه تولیدی بزرگ داره با چندین کارگر و ... .اما من هنوز هیچ چیزم معلوم نیست.خیلی کارا تو عمرم کردم.اما ارزش چندانی نداشتم.مثلا نزدیک به 4 سال مغازه شوهر عمم فروشندگی کردم.یعنی عملا هیچ چیزی به داشته هام اضافه نکرد و فقط جوونیم رو بر باد دادم.اینها همه در حالیه که من تو خیلی زمینه ها همیشه جزء بهترین ها بودم.تو هر کلاسی(ورزشی،هنری،درسی)جزء دو سه تای اول بودم.اما ... .


تخصصتون در چه زمینه ای هست؟

هیچی.امثال من همون همه کاره هیچ کاره هستن.از هر چیزی یه ذره بلدم.اونقدری هم نیست که بشه بهش گفت مهارت.


البته همیشه استثناهایی هست و بوده. اما من حالت نرمالش را می گم.

بنده با این تز و ذهنیت صد سال دیگه هم همینم.میدونم باید خودم بخوام تا همه چیز عوض شه.اما بارها شروع کردم به اعمال تغییراتن تو زندگیم اما بعد چند قدم به یاد عمر رفته افتادم و دست از تلاش کشیدم.

در زمینه ورزش یا موسیقی و ... هم که مثال زدید، اگر به شکل تخصصی کار نمی کنید،
قرار نیست که همه ما نوازنده چیره دست بشیم و در کنارش آهنگسازی کنیم و در لیگ برتر هم توپ بزنیم (درست نوشتم؟ بله) جایزه اسکار هم ببریم و ....

من تو فوتبال فوقالعاده بودم.اما کیه ندونه واسه فوتبالیست شدن 30 دیره.ساز هم میزنم اما اونم دست و پا شکسته.اونجوری نیست که ازش بتونم بعنوان تخصص نام ببرم.شاید مسخره کنید اگه بگم تو دوران دانشجویی کاردانی من کلاس خصوصی میذاشتم.سه تا از شاگردام بچه های ارشد بودن.تو زمینه درس های عمومی من کمکشون می کردم.اما همه اینها چه فایده داره.چند روز پیش رفتم یه کتاب گرفتم.اصلا نمیفهمیدم چی نوشته.انگار ذهنم پوچ شده باشه.دیگه اون قدرت قبلی رو نداشت.


می شه یه کم بیشتر از خودت بگی؟

کاردانی رو که خوندم درس رو ول کردم.البته مشکلاتی تو خانوادم پیش اومد که لاجرم باید این کار رو میکردم.بعدشم که شدم 27 ساله خواستم بخونم همین ذهنیت لعنتی که می گه همه چیز دیر شده نمیذاشت.به لحاظ شخصیتی هم بشدت مشکل اعتماد بنفس و عزت نفس دارم.پدرم هم همینطوره.دوستان صمیمی کمی دارم.بشدت احساس محورم.زیاد اهل ریسک نیستم.تازگی ها که دیگه خودمم نمیدونم از زندگیی چی میخوام.حس می کنم ایدئولوژی تو زندگیم ندارم.زندگیم چهارچوب و باید و نباید نداره.ادم خوبی نیستم.اما ادم بدی نیستم.ازارم به کسی نمیرسه جز خودم.اگه بخوام از 20 تا 30 سالگی عمرم رو بنویسم واقعا کار خاصی نکردم.یعنی عملا 10 سال لز بهترین سالهای عمرم بر باد رفت.حالا هم خیلی امید ندارم تو این تاپیکها نتیجه بگیرم.اما کلا نا امید هم نیستم.همونطور که می بینید با این ذهنیت سیاهی که دارم هنوز هر از گاهی سر شوق میام.مثلا همین اسمی که انتخاب کردم.اگه یکی ندونه فکر می مکنه دارم از زندگیم نهایت لذت رو میبرم.اما دریغ از ذره ای لذت.


چیکار کردی؟ چیکار می کنی؟

تو یه شرکت انبار دار بودم.الان هم تو یه شرکت دیگه یه کارگر ساده ام که حدود دو ماهه حقوق نگرفته.10 میلیون هم پس انداز تمام این سالها جون کندنمه.واقعا اگه الان منو از کار بندازن بیرون هیچ تخصصی ندارم.

---

ازتون ممنونم شیدا خانم:72:

ببخشید طولانی شد.بذارید به حساب درد و دل یه ادمی که دیگه جایی پیدا نکرد واسه گفتن حرفاش.کسی که مدتهاست دیگه هیچ چیزی شادش نمیکنه.

شما از رشته های ورزشی فوتبال را خوب بلدین
ساز می زنید
4 سال تجربه مغازه داری دارید
چند سال تجربه انبار داری
مدرک کاردانی

چرا فکر می کنید این ده سال هیچ کاری نکردید؟
درسته که می تونست بهتر از این هم باشه، اما می تونست خیلی بدتر هم باشه.
اونقدرها هم که گفتید زندگیتون به بطالت نگذشته.

باید سعی کنی از نظر شغل و درآمد یه مقدار وضعیتت را مشخص تر کنی.
چون به هر حال زندگی بدون درآمد و کار که نمی گذره. سعی کن از این نظر خودت را تقویت کنی.
اگر کار مستقلی می تونی شروع کنی، اگر می تونی تخصصی تر کار کنی یا ... هر چیزی که توی رشته یا تخصص یا علایق خودت باشه.

در مورد سرگرمیها و امور متفرقه ای هم که گفتی نباید اینقدر بهشون فکر کنی و سخت بگیری.
فوتبال و موسیقی و ورزش و هنر و ... را به عنوان فعالیتهای جانبی دنبال کن.
برای روحیه خودت. برای شادتر و سالم تر زندگی کردن.
اما این که انتظار داری فوتبالیست معروفی بشی و ... را بذار کنار.
اینقدر حسرت نخور، زندگی کن. الان باید فکر یه کار و پس انداز درست حسابی باشی و ازدواج کنی.

حالا بشینی فکر کنی که اگر 12 سالگی رفته بودم مدرسه فوتبال چی می شد چه دردی از شما دوا می کنه؟
به فکر زندگیت و آینده ات باش.
برنامه ای برای ازدواج داری؟

خوب معلومه هر کسی با دید ضعف و ناتوانی بره سراغ یه کتاب کلا همه ش با اضطراب میخوندش و طبیعیه که هیچی از مطلب کتاب دستش نیاد
مثلا فکر میکنید چند هزار نفر مثل شما تو ایران ساز میزنن؟ در حد شما؟ پایینتر از شما؟ ولی طرف انقدر اعتماد نفس داره ممکنه از شما پایینتر باشه اما میگه من خیلی خوب مینوازم!!! ببینید هیچ کس تو دنیا واسه ادم دلسوزتر از خود ادم نیست
شنیدی میگن دید و طرز نگاه مهمه؟ بخدا من یکی رو که کلی عوض کرد منم تا 2 ماه پیش مثل شما بودم یعنی کلا از دبیرستان همه میگفتن خودتو دست کم میگیری و نقاط مثبت خودتو نمیبینی
حتی الانم روانشناسم میگه فلان ویپزگی مثبتو داری میگم نه بابا! اونم بخاطر فلان ویپزگی نسبتا منفی منه که باعث شده نتیجه مثبت بده
خلاصه که من دارم سعیمو میکنم خودمو نجات بدم منم مثل شمام خیلیا مثل شما هستن
شما تجربه کاسبی ، نوازندگی ، تدریس دروس دانشگاه رو دارید . اگه شغل الانتونو دوست ندارین برید سراغ تجاربتون
بابا خوش بحالتون 10 میلیون که خوبه من 27 سالمه هیچی ندارم :18:
پس حالا که میتونید هزینه کنید روانشناسو بذارید تو اولویتتون فکر نکنید پولتونو دور میریزید هااا .. به این فکر کنید که در چند ماه میتونید انقدر عوض بشید که کاری رو شروع کنید که هم دوستش دارید هم پولتون خیلی بیشتر بشه :310:
من اهل خوش بینی نیستم هاا تازه با بدبینی نظر میدم واسه دلخوشی هم جواب نمیدم اینا عقیده منه
دعا میکنم موفق باشید :72:

- - - Updated - - -

خوب معلومه هر کسی با دید ضعف و ناتوانی بره سراغ یه کتاب کلا همه ش با اضطراب میخوندش و طبیعیه که هیچی از مطلب کتاب دستش نیاد
مثلا فکر میکنید چند هزار نفر مثل شما تو ایران ساز میزنن؟ در حد شما؟ پایینتر از شما؟ ولی طرف انقدر اعتماد نفس داره ممکنه از شما پایینتر باشه اما میگه من خیلی خوب مینوازم!!! ببینید هیچ کس تو دنیا واسه ادم دلسوزتر از خود ادم نیست
شنیدی میگن دید و طرز نگاه مهمه؟ بخدا من یکی رو که کلی عوض کرد منم تا 2 ماه پیش مثل شما بودم یعنی کلا از دبیرستان همه میگفتن خودتو دست کم میگیری و نقاط مثبت خودتو نمیبینی
حتی الانم روانشناسم میگه فلان ویپزگی مثبتو داری میگم نه بابا! اونم بخاطر فلان ویپزگی نسبتا منفی منه که باعث شده نتیجه مثبت بده
خلاصه که من دارم سعیمو میکنم خودمو نجات بدم منم مثل شمام خیلیا مثل شما هستن
شما تجربه کاسبی ، نوازندگی ، تدریس دروس دانشگاه رو دارید . اگه شغل الانتونو دوست ندارین برید سراغ تجاربتون
بابا خوش بحالتون 10 میلیون که خوبه من 27 سالمه هیچی ندارم :18:
پس حالا که میتونید هزینه کنید روانشناسو بذارید تو اولویتتون فکر نکنید پولتونو دور میریزید هااا .. به این فکر کنید که در چند ماه میتونید انقدر عوض بشید که کاری رو شروع کنید که هم دوستش دارید هم پولتون خیلی بیشتر بشه :310:
من اهل خوش بینی نیستم هاا تازه با بدبینی نظر میدم واسه دلخوشی هم جواب نمیدم اینا عقیده منه
دعا میکنم موفق باشید :72:

سلام و ممنون.
شیدا خانم اینا همش رو رو هم بذارید چیزی ازش در نمیاد.کاش فقط یکیش رو اونهم کامل و خوب بلد بودم.پارسال خواستم یه وام بگیرم و یه مغازه بزنم.اما وام جور نشد.با 10 میلیون هم تو شهر ما فقط میتونید پول پیش یه مغازه رو تو یه محله متوسط بپردازید.
بارها سعی کردم ،شروع کردم به تغییر،اما نشد که نشد.فکر می کنم این حس به اندازه خودم سن داره.هر چی دقیقتر میشم تو گذشتم رگه هاش رو تو کوچکیم بیشتر میبینم.واقعا فلج کرده منو.
در مورد ازدواج پرسیدید.یه نفر بود که قسمت هم نشدیم.جدا از شرایط بد اقتصادیم،فعلا به لحاظ اینکه کاملا اون درد التیام پیدا نکرده به ازدواج فکر نمی کنم.نمیدونم چی میشه.ممنونم از حضورتون:72:

از شما هم خیلی ممنونم خانم مجرد.خدا رو شکر که شما بهتر شدید.حتما ادامه بدید.شاید منم یه روزی تونستم برگردم به زندگی.تو پستهاتون یه چیزی باعث ارامش میشه.نمیدونم چیه.در هر صورت ممنون به خاطر حضورتون:72: