میخوام به طور قانونی از همسرم جدا زندگی کنم

ممنون از نظرات همه
جناب تماس من فکری هم به ایشون خیانت نکردم و نمیکنم
جناب واحد ممنون از نظرتون من بدون عشق ازدواج نکردم برعکس با توجه به چیزایی که گفتم فقط بخاطر شخصیتش باهاش ازدواج کردم وگرنه واقعا چیز دیگه ای نداش اینکه میگم خانواده ش از نظر فرهنگی به ما نمیخورن نمیدونم چرا همه دوستان جبهه میگیرن باور کنین فرهنگشون ضعیفه حرف زدنشون رفتارشون لباس پوشیدنشون غذا خوردنشون کثیفی خونشون دوروبرشون برخوردشون تربیت بچه هاشون یه بار بچه سه سالشون فحشی به داداشش داد که به عمر سی سالم نشنیده بودم جالبه که شوهرمم انگار نه انگار اصلا بابت این رفتاراشون شرمنده نمیشه بگذریم چندین بار خواستم خصوصیات مثبت و منفی همسرمو بنویسم ولی نشد اوایل مهربون بود که دیگه نیس مثلا 2ساعت بشینی جلوش گریه کنی واسش مهم نیس فقط میگه گریه کن بشین تا صبح گریه کن آقایون متاهل جواب بدین این حرف مردیه که زنش رو دوس داره؟؟
اوایل با احساس بود که الان نیس مودب بود که نیس برخورد اجتماعیش خوب بود که نیس خوشگذرون و اهل تفریح بود که از وقتی اومدیم خونه خودمون هیچ جا نرفتیم 6روزه هفته سرکارم روزای تعطیلم تو خونه یه بار نشده بپرسه ازم حوصله ت سر نرفت؟اصلا تو هم آدمی؟.... متین و آروم و باحوصله بود که الان پرخاشگر و عصبی و بی حوصله شده باملاحظه بود که دیگه نیست
و بزرگترین مشکل اخلاقیش که از همون دوران عقد داشت به شدت اهل قهر کردنه مثل دختربچه ها سر یه بحث کوچیک قهر میکنه و رختخوابشو برمیداره و میره تو اتاق دیگه یا از خونه میره بیرون تا چندین روزم حرف نمیزنه شایدم بیشتر یه بار اوایل جاریم بهم گفت شوهرت اخلاق بدی که داره بدقهره من محل ندادم فکر کردم از روی حسودی اینو گفته ولی الان میبینم بیچاره راست گفته انقد که حتی اونام فهمیدن یعنی احتمالا جلو اونام قهر میکرده...دیگه هیچ ارزشی واسش ندارم هیچ اهمیتی بهم نمیده واقعا نمیده دیگه به اینجام رسیده دیگه نمیتونم تحمل کنم و ادای یه زوج خوشبخت رو دربیاریم نمیدونم چکار کنم هرروز خسته از کار ولی پای رفتن به خونه رو ندارم خونه ای که هیچ دلخوشی ندارم

اون چیزی که شما می گی ما تو ایران نداریم.
تا زمانی که در عقد شوهرت هستی باید تمکین کنی، باهاش زندگی کنی و ....

بعضی کشورها برای طلاق این قانون را دارند که زن و مرد یکسال باید جدا زندگی کنند و اگه تو این یکسال تصمیمشون عوض نشد، طلاقشون ثبت می شه.

من اصلا استدلالهای شما را نمی فهمم.

جاری من زشته، دیپلمه است و پدرش سبزی فروشه و تو خانوادشون مطلقه دارند، من هیچکدوم از اینها را عیب نمی دونم.

شکوفه جان یا اشتباه انتخاب کردی که اون هم دلیل داره. حتما کیس بهتر از ایشون نداشتی، نگران سنت بودی و ...
یا این که با رفتار اشتباهت شوهرت را به این مرحله رسوندی.

در هر دو حالت مقصر خودتی.
به نظر من حالت دوم بوده. شوهرت مرد خوبی بوده و تو انتخاب خوبی داشتی، ولی با رفتارت خسته اش کردی.

چرا به زمین و زمان گیر می دی، یه نگاه به خودت نمی کنی؟
قسطهای شوهرت را می دی، خونه ای که نشستین مال تو هست، حقوقت از شوهرت بیشتره، شوهرت به برادرت بدهکاره، همه خانواده ات ازش سر هستند و ....

من هر چی می خونم و می بینم نشانه ای از زندگی مشترک توش نیست.
زنی هست که شغل خوب و تحصیلات و حقوق بالا و پس انداز خوب و خونه و ماشین داره (چیزایی که برای زن خوب بودن و همسر خوب بودن ملاک نیست )
یک مرد بی عرضه و بی تربیت و بی فرهنگ از یک خانواده سطح پایین که نمی دونم اون زن چرا انتخابش کرده؟


برای درست کردنش باید همونطور که دو سه سال خراب کردی، دو سه سال هم سعی کنی تا درست بشه.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط شکوفه کویری

خصوصیاتی که یه مرد برای اینکه شوهر خوبی باشه باید داشته باشه:

اوایل با احساس بود که الان نیس
مودب بود که نیس
برخورد اجتماعیش خوب بود که نیس
خوشگذرون و اهل تفریح بود که از وقتی اومدیم خونه خودمون هیچ جا نرفتیم
متین و آروم و باحوصله بود که الان پرخاشگر و عصبی و بی حوصله شده
باملاحظه بود که دیگه نیست.

عزیزم تو که گفتی خانواده اش دهاتی و عقب مانده و بی تربیتند. پس همسرت این همه خصوصیات خوب رو از کجا یاد گرفته بوده. مگه غیر اینه که تو اون خونه و پیش همون خانواده ای که سر کار خانم بی دب و بی تربیت خطاب میکنی بزرگ شده؟؟؟؟ با این طرز فکر صد سال دیگه هم بگذره زندگی شما درست نمیشه.

و نتیجه این همه تحقیر و خودخواهی زن به خاطر اینکه خودشو سرتر از مرد میدونه:

...دیگه هیچ ارزشی واسش ندارم
هیچ اهمیتی بهم نمیده واقعا نمیده
دیگه به اینجام رسیده
دیگه نمیتونم تحمل کنم و ادای یه زوج خوشبخت رو دربیاریم
نمیدونم چکار کنم
هرروز خسته از کار ولی پای رفتن به خونه رو ندارم خونه ای که هیچ دلخوشی ندارم

---

عزیزم خواهرانه بهت میگم یه کم روی رفتارات و افکارت تجدید نظر کن. مثل تو همون مثل از ماست که بر ماست هست.

1) اگر برای ازدواج با مشاور صحبت نکردید و ازدواج اشتباه داشتید مواظب باشید این بار اشتباها طلاق نگیرید، قبل از هر تصمیمی با مشاور صحبت کنین.
2) قانونا هیچ زنی مجبور به زندگی با همسرش نیست. فقط اگر شما با ایشون زندگی نکنین ، میتونن برن دادخواست عدم تمکین بدن و شما نفقه ای بابت دورانی که با ایشون زندگی نکردین نمیگیرین. در حالت شدید تر ممکنه به ایشون اجازه ازدواج مجدد بدن.

- - - Updated - - -

1) اگر برای ازدواج با مشاور صحبت نکردید و ازدواج اشتباه داشتید مواظب باشید این بار اشتباها طلاق نگیرید، قبل از هر تصمیمی با مشاور صحبت کنین.
2) قانونا هیچ زنی مجبور به زندگی با همسرش نیست. فقط اگر شما با ایشون زندگی نکنین ، میتونن برن دادخواست عدم تمکین بدن و شما نفقه ای بابت دورانی که با ایشون زندگی نکردین نمیگیرین. در حالت شدید تر ممکنه به ایشون اجازه ازدواج مجدد بدن.

samanis عزیز،

قانونا هیچ زنی مجبور به زندگی با شوهرش نیست؟
مگر نه این که زن موظف به تمکین است
زن موظف است در محلی که شوهر تعیین می کنه زندگی کنه؟ (مگر موارد خاص که زن این شروط را قبول نکرده باشه و محضری ثبت شده باشه)


این دو تا باید، به معنی زندگی کردن با هم نیست؟
برای خودم سوال هست، از نظر قانونی مگه معنیش این نیست که زن و شوهر باید با هم زندگی کنند و تعیین جزییاتش هم با مرد هست و زن باید اطاعت کنه؟

عزیزم خیلی خوبه که شما با عشق ازدواج کردید پس اون عشق کجاس چرا ما هیچ نشانی از اون تو زندگیتون نمیبینیم ؟ کسی که عاشق شوهرشه این همه منت سرش میزاره ؟ این همه تحقیرش میکنه ؟ شما خانواده خوبی داری این خیلی هم خوبه یه دختر اصیل که تو یه خانواده خوب تربیت شده یه همسر خوبه با تربیته صبوره خوش صحبته متینه شاده خلاصه همه رویای یه مرده . آیا شما اینطوری بودی تنها از لحاظ اقتصادی بالاتر بودن نمیشه نشانه برتری شما باشه من نمیگم همسر شما هیچ ایرادی نداره ولی شما باید با رفتار درستتون تربیت خوب خانوادگی رو به خودش و خانواده اش نشون بدید نه با منت گذاشتن و غر زدن . عزیزم قهر کردن نشانه اینه که ایشون توجه شما رو طلب میکنه و از طرف شما بی توجهی میبینه . غرور شما رو به جایی نمی رسونه شما ایشون رو انتخاب کردید پس همه چیزش رو پسندیدید من نمیگم هر اخلاق و رفتارشو از طرف خودش و خانواده اش قبول کنید ولی با صبوری و مهربونی خیلی چیزا رو میشه حل کرد مثلا وقتی بچه ای فحش بد میده انتظار دارین همسرتون به جای اون خجالت بکشه ؟ سرکوبشو سر اون میزنید؟ به نظرتون اون چیکار کنه چطور خجالت بکشه ؟ یادمه یه روز یکی از بچه های خانواده شوهرم با پسرم دعواش شد و یه فحش خیلی بد به پدر من داد ولی من خودمو به نشنیدن زدم و از روش گذشتم منم خیلی چیزا از خانواده اش دیدم که با من سازگار نبود اختلاف فرهنگی داشتیم ولی هیچ وقت اینو به سرش نزدم ولی اونم آدما و خیلی چیزا رو میبینه و درک میکنه حتی اگه به روی خودش نیاره . شما اینقدر خودتو سطح بالا گرفتی که ایشون جرات نمی کنه از پله های کاخت بالا بیاد و غرور لگد مال شده اش رو با قهر ترمیم میکنه . عزیزم اگه غرور مردتو شکستی انگار خودتو شکستی . روی خودت بیشتر کار کن اونم تصمیم میگیره در خودش اصلاحاتی بکنه . ولی خانواده اشو نمیشه کاری کرد البته عروس خوب و مهربونو همه دوست دارن حتی یه خانواده بی تربیت

شیداجان بارها گفتم دلیل انتخاب من فقط و فقط شخصیت شوهرم بود که الان 1درصدشم نمونده اون موقع کیس های بهتر از لحاظ مالی و خانوادگی داشتم ولی احمق بودم و فکر میکردم اخلاق از همه چی مهمتره الانم میگم مهمتره ولی الان میفهمم مردها شخصیت اصلی خودشون رو فقط زیر یه سقف نشون میدن.
این موردی که من گفتم توی یه فیلم ایرانی دیدم البته توافقی بود و هردو میخواستن جدا زندگی کنن و دادگاه اجازه داد الانشم زندگی ما فرقی با جدا زندگی کردن نداره اوایل وقتی قهر میکردیم کارهای همیشگیمو انجام میداد ولی بعد یه مدت وقتی دیدم شوهرم محل نمیده چایی میریزم نمیخوره غذا میارم نمیخوره میره یه جای دیگه میخوابه منم سرد شدم چقد غرورمو بذارم کنار؟ اونم باید قدمی برداره حالا منم شدم مثل اون بحث لجبازی و تلافی نیس دیگه رغبتی به اینکارا ندارم غذا درست نمیکنم حتی ظرفارو نمیشورم خونه رو تمیز نمیکنم نصف بیشتر روزم خداروشکر سرکارم با هم یک کلمه حرف نمیزنیم حتی به هم نگاه هم نمیکنیم شوهرمم کوچکترین شکایتی ازین وضعیت نداره چون کلا آدم یخ و خشکی شده جالبه که هروقت کار بدی میکنه خودش قهر میکنه دست پیش میگیره آرزو به دلم موند یه بار فقط یه بار ناراحتم کنه و بعد بیاد معذرت خواهی حتی یه ببخشید کوچولو گل و کادو و.... پیشکش عمرا ازین کارا بلد نیس من اوایل از قهر خیلی ناراحت میشدم گریه میکردم غصه میخوردم بهش زنگ میزدم اس میدادم ولی مگه یه آدم تا کی تحمل داره بالاخره یه روز خسته میشه حالا دیگه نبودنش قهر و حرف نزدنش مثل اوایل اذیتم نمیکنه دیگه بود و نبودش فرق برام نداره انقدر قهر کرده که قهرش واسم عادی شده خیلی خسته م فقط دلم میخواد تنها باشم

عزیزم قهر کردنش نشونه اینه که از یه چیزی ناراحته ولی راحت نمی تونه حرفشو بزنه یا از عکس العمل شما میترسه شما نباید بزارید این اتفاق بیافته وقتی قهر میکنه باید وادارش کنی حرف بزنه اون یه آدم منفعله برای همین راحت نمیتونه حرفشو بزنه برای همین یا قهر میکنه یا با پرخاشگری سعی میکنه خودشو در مقابل شما توجیه کنه . چون شما در هر چیزی اونو مقصر میدونی . ایا اوایل ازدواجتون هم اخلاقش اینطوری بود ادما بعد از ازدواج اخلاقشون عوض نمیشه بلکه شرایط وادارشون میکنه که طور دیگه ای رفتار کنن حتی شاید خودش هم از این رفتارش ناراحت باشه و بخواهد که تغییر کنه ولی اونجور که من فهمیدم شما هیچ علاقه ای به بهبود زندگیتون ندارید وفقط به جدایی فکر میکنید اگه یه مدت تو همین سایت باشید متوجه میشید که شوهر شما مرد بدی نیست و مشکل شما در مقابل مشکل بقیه هیچه و شما اگه بخوای میتونید حلش کنید مشکل اصلی شما در زندگیتون چیه قهر کردن ایشونه یا بی ادبیه خانواده شونه یا چیز دیگه ای هست اگه توضیح بدید دوستان میتونن کمکتون کنن . رابطه جنسی شما چطور هست ؟

سلام دوستان.
واحد عزیز باهاتون موافقم الان داشتم یه مقاله رونشناسی در مورد قهر میخوندم نوشته بود دلیل قهر برمیگرده به دوران کودکی معمولا کسانی که قهر میکنن از بزرگترشون یاد میگیرن و یا اینکه تو خونه اصلا بهشون محل نمیدادن و بدون اعتماد به نفس بار اومدن و میخوان با قهر جلب توجه کنن که البته خانواده همسرم متاسفانه ازشون بعید نیست که چنین رفتارهایی داشتن بعد من میگم رفتاراش به خاطر تربیت و فرهنگ غلط خانواده ش بوده همه دوستان شمشیر رو از رو میبندن این یه نمونه شه نمونه دیگه بددهنی و بداخلاقی نمونه دیگه اینه که تو خانواده اونا اصلا به زن محل نمیدن مثلا ما زن داداشم تا قهر میکنه دادشم میره تو اتاق 2ساعت منتشو میکشه حتی میره واسش گل میخره چندبارشو خودم دیدم گاهی خودش اینکارو انجام میده گاهی مامانم بهش میگه من تو چنین خانواده ای بزرگ شدم حالا مادرشوهر من اگه شوهرم باهام بد حرف بزنه یا قهر کنه خوشحالم میشه شوهرم عذرخواهی منت کشی گل خریدن و.... واسه زنشو یاد نگرفته ندیده نشنیده تو خونه شون اگه کسی این کارا رو بکنه بهش میخندن یه بار میخواستم تولدشو تو خونه خودشون بگیرم گفت نههههههههههههههه مسخره م میکنن من روز اول اینا رو میدونستم البته فکر نمیکردم به این وحشتناکی باشن ولی گفتم میاد تو خونه ما میبینه یاد میگیره ولی افسوس که اصل بد نیکو نگردد چونکه بنیادش بد است
حالا فرضا من همه کارهایی که شما میگین رو انجام بدم من ببخشم من عذرخواهی کنم باهاش حرف بزنم و..... فکر میکنین درست میشه؟ دیگه قهر نمیکنه؟ یاد میگیره دفعه بعدی چطور رفتار کنه؟ یعنی من مستقیم بیام بهش بگم من نیاز به عذرخواهی دارم؟ من دوس دارم واسم گل بخری هدیه بخری منو بیرون ببری؟ فکر میکنین یاد میگیره؟ فکر میکنین تا حالا اینارو بهش نگفتم؟؟
خانم واحد شما خودت متاهلی کدوم زنی 1شبه از زندگیش زده میشه؟ من خوشی زیر دلم زده که جدایی میخوام؟
نه عزیزم شوهر من زندگی من دیگه درست نمیشه
در جواب سئوالتون بله از اول قهر میکرد گفتم که حتی یه بار جاریم بهم گفت یعنی قبل از ازدواجم همینجور بوده و رابطه جنسی هم وقتهایی که قهر میکنیم مسلمه که اصلا نداریم

شکوفه کویری عزیز پست هاتون را که می خوندم انگار خودم را می دیدم اما با یک سری تفاوت ها .
با توجه به اینکه عنوان تاپیکتون نشون دهنده این هست که قبلا تصمیم گرفته اید و الان در روش اجرای اون از دوستان یاری می خواین ازتون سوالی داشتم
اینکه اگر به شما بگوییم هنوز هم پتانسیل های زیادی وجود داره تا شما و همسرتون تبدیل به یک زوج خوشبخت شوید آیا دوست دارید این زندگی را بسازید؟

میدونید تمام حرف هاتون برام قابل لمسه اما قدم اول اینه که شما نگاه بالا به پایینی که به همسرتون دارید را اصلاح کنید .
شکوفه جان فکر نمی کنی عشق و آرامشی که می تونی در کنار همسرت به اون برسی ارزشش خیلی بیشتر از پرداختن به تفاوت های خانواده اون با شما داشته باشه؟
من هم این تفاوت ها را دیده ام اما مهم همسرت هست ونگاه شما به زندگی.
به هر حال شما با آگاهی همسرتون را انتخاب کردید با فضایل اخلاقی که داشتند و شما را جذب کردند.
خیلی بی انصافیه که در تغییر رفتار همسرتون خودتون را کم تقصیر بدانید.

به هر حال در به وجود اومدن شرایط کنونی شما هم خیلی نقش داشتین .
خراب کردن یک رابطه لحظه ای وقت می بره و ساختنش مدتها.
2 ساله ازدواج کردید و چقدر زود به این مرحله رسیدید خیلی خودخواهی می خواد که هنوز با همسرتون زیر یک سقف دارید زندگی می کنید وطبق گفته خودتون به این زندگی بعدیتون دارید فکر می کنید که هنوز جوونم و اگه از این رابطه بیرون بیام یگ زندگی خوبی خواهم کرد. چون کار خوبی داری چون جوونم چون خونه به اسم منه چون یهتر از همسرم هستم چون ....اصلا به همسرتون هم فکر می کنید؟

چقدر تو این دو سال به همسرتون بها دادید؟چقدر اعتماد به نفس دادی؟ نکنه همش در حال سر کوفت زدن به ایشان بودی؟

پدرشان سبزی فروش است؟ دزد که نیست از راه حلال داره زحمت می کشه به هر حال هر شغلی یه سری رفتارها را هم به دنبال می یاره
مگه موقع ازدواج نمی دونستین که پدرشان چه کارند که حالا با تحقیر ازش یاد می کنید؟

شما مثل من تفاوت ها را دیدین اما بدون تجریه وارد زندگی شدید وشروع کردید به انتقاد.
شاید از اون روزها خیلی گذشته باشه ولی به هر حال اثرش مونده.

عزیزم اینو بگم راجع به خودم اینکه آدم ها را می شه دوست داشت حتی اگه به قول تو از لحاظ فرهنگی خیلی پایین تر از ما باشند من محبت خالصانه مادر شوهرم را با تجملات و عقاید متکبرانه خیلی از فامیل هام عوض نمی کنم البته بگم یه سری رفتارهای ناصحیح می بینم اما مهم اینه که روابطم باهاشون کنترل شده هست واز اثر گذاریش روی فرزندام و همسرم پیشگیری می کنم.

اگه تاپیک هام را بخونی بهتر متوجه می شی که چقدر من هم اذیت شدم اما با این حال برای ساختن زندگیم خیلی تلاش کردم و هنوز هم تا حدی درگیرم.

سعی کردم همسرم را با تمام کاستی هاش بپذیرم کارم را که حقوقش دو برابر اون بود رو رها کنم تمام سرمایه این چند سال کارم را به خاطر زندگیمون(خیلی مهمه یه این مرحله برسی که من و تویی را بتونی کنار بذاری و بگی زندگیمون)گذاشتم وسط. به خاطر زندگیم از روی کرسی برتر بینی اومدم پایین وسعی کردم اون را بالا ببینم .

ذات زن به گونه ای هست که می تونه این کارو بکنه گذشتش زبادتره اما مردها قدرت طلبن یه سری به کارگاه های آقای baby بزن راجع به اقتدار مردها دستت می یاد.

هم اون روابطش را با خانوادش کم کرده هم من سعی کردم دورادور به خانوادش محبت کنم و احترام کنم.

می گی من دوستش ندارم اون اگه دوستم داشت فلان کارو می کرد پس اونم دوستم نداره.پس تمام. زود به نتیجه نرسیدی؟

با این همه مزایا و برتری هایی که داری بهت گفته دوست ندارم؟ تو همسر خوبی نیستی ؟ ازت بدم می یاد ؟ شده شب ها تنهات بذاره و نیاد خونه؟ کتکت بزنه؟

سخته نه اما باز هم این زندگی رو می شه ساخت.نتیجش می ارزه. اون آرامشی که در کنار همسرت می تونی به دست بیاری می ارزه تلاش کنی.

منتظر پالس های مثبتت هستیم.