نمایش نسخه قابل چاپ
شما اولین کاری که میکنی این باشه این فکرهای منفی رو از سرت بیرون کن،چون تا این فکرها از سرت بیرون نرن با استعداد ترین ادم زمین هم باشید کاری از پیش نمیبرید،بعدش ببینید چه چیزی توش وجودتون هست که با رفتن به سمت اون میتونید موفق شید و ازش لذت ببرید،مثلا همین موسیقی که گفتید برید کلاس و شروع کنید پیشرفت خودتونو ببینید،مطمئن باشید اون وقت زندگی جور دیگه ای براتون نمایان میشهنقل قول:
نوشته اصلی توسط خانوم مجرد
توفیقی نه دوست عزیز توفیری نداره :305:
اگه هدف داشتی بهش نرسیدی بهتره تا نداشته باشی که واسش تلاش کنی و خودتو محک بزنی
زندگی یه مسیره نه هدف
ناامید نباش بالاخره همه زندگیت که تلخ نبوده که بخوای خودکشی کنی
ادم تو زندگی با انسانیت زندگی کنه حالا به جایی هم نرسید اشکالی نداره
مهم تلاشه
- - - Updated - - -
saman
ممنونم اره باید یه کاری رو شروع کنم همش نمیشه نشست و فکر کرد عمر داره میگذره... بالاخره خدا یه جا یه راهی برای من گذاشته
ممنون از همفکریتون
سلام خانوم مجرد عزیز:72:
دنبال تاپیکت می گشتم که دیدم و دوست داشتم بگم که خیلی ماهی :43:، همیشه راهکارهاتو تا تاپیک های دوستان دیگه می خونم و خیلی خوشم میاد.
راستی تاپیک راهنمایی در مورد طرز فکر نو تجربه های من ، تو قسمت روانشناسی عمومی و مشکلات فردی هست ، یه سری بهش بزن تجربه های جالبی توش هست راستی تجربه های خودت رو هم برام بنویس
فدات شم:43:
سلام بی همدم عزیز:43:
خواهش میکنم شما به من لطف دارین
چشم حتما سر میزنم ممنون از توجهتون:72:
سلام
من هم شرایط و مشکلات مشابه شما را دارم. با این تفاوت که خودم را به خارج رسانده ام و امروز در دو قدمی اقامت هستم.
اما مشکلات من نه تنها رفع نشده بلکه بسیار بدتر هم شده. اکنون هم بنده فکر میکنم اینجا هم هدف و انگیزهای برای ماندن ندارم. و احساس میکنم که بی خود خودم را دچار دردسر کردم.
روزی هزار مرتبه خودم را لعنت میکنم که به اینجا آمدم. حالا فکر میکنم فارق از تمام تفاوتهای آن محیط و اینجا که از بهترین کشورهای دنیا هم هست بنده قید تمام داشته هایم را زدم و به جایی بهتر امدم اما اینجا هم هدف و انگیزهای ندارم از طرفی زندگی هم سختی هایی دارد که با درد غربت و تنهایی دوچندان میشود. اکنون از صمیم قلب میخواهم به خانه خود برگردم. اما از پشیمانی هم بسیار بیم دارم. و همین من را دچار ناراحتی های فراوان کرده و نمیدانم چه کنم و قدرت تصمیم گیریم را به کل از دست دادم.
دیالوگ:
ما کارهایی رو می کنیم که ازشون متنفریم چون می خوایم با پولش چیزایی رو بخریم که بهشون احتیاجی نداریم
بچه های نسل وسط تاریخ هستیم، هیچ هدف و مقصدی نداریم، هیچ جنگ بزرگی نداریم، رکود شدیدی نداریم . جنگ بزرگ ما یه جنگ روحیه، رکود شدید در زندگی خود ماست!
همه ی ما بزرگ شده ی تلویزیونیم و می خواهیم باور کنیم که یه روز میلیونر یا ستاره ی سینما و راک می شیم، ولی نمی شیم
آروم آروم داریم متوجه واقعیت می شیم و خیلی خیلی هم کفری هستیم.
(من فیلم زیاد می بینم:single_eye:)
عزیزم خیلیا مثل توئن میرن اولش اینطوره اما تو انشانی و مطمئنا میتونی اولش سخته بعدش خودساخته میشی سعی کن سختیا رو منفی نبینینقل قول:
نوشته اصلی توسط muskito
من هنوز جراتشو نکردم
اما بهت تبریک میگم که رفتی و میخوای زندگیتو بسازی واست دعا میکنم
همینه من وقتی میگم هدف ندارم ندارم دیگه :(
خارج هم برم بهم خوش نمیگذره
از یه نظر شبیه همیم . علاقه به موسیقی و دو دلی از اینکه اگر شروع کنم ممکنه میانه ی راه پس بزنم و پشیمون بشم .
من مدتهاس با این مسئله دست و پنجه نرم میکنم . در عین اینکه در همه کار استعداد دارم ولی به هیچ کاری علاقه ندارم و فکر میکنم استعدادی برای خوب شدن ندارم .
بلاتلیفی سخته . اینکه شرایط محیط اجازه نده کاری که دوست داری شروع کنی . نه سرمایه ای نه پشتوانه ای و نه امیدی به موفقیت .
انگار تو یه جاده ی طویل قدم میزنی که یه طرفش دره س یه طرف کوه . باید بین سقوط به دره- صعود به قله یا ادامه دادن به حرکت در امتداد جاده ای که انتهاش ناکجا آباده یکیو انتخاب کنی .
نگاه کردن به قله جز حس ترس چیزی بهتون نمیده .من توصیه میکنم هدفهای کوچکتر رو دنبال کنید و ببینید رسیدن به اونها چه تاثیری در روحیهتون میذاره .یه تپه ی کوچیک رو برای بالا رفتن انتخاب کنید .میتونه محرکی باشه برای رسیدن به هدفهای بزرگتر .
مثلا خود من اوایل امسال بین ادامه ی شغل فعلیم و تغییر شغل مردد بودم .یه سری موانع بود . دیدم بخوام بشینم و مدام به این فکر کنم کار به جایی نمیبرم . چند تا هدف کوچیک برای خودم در کنار کار و درسم تعیین کردم .
الان تقریبا به 50 درصدش رسیدم و تصمیم دارم تا آخر سال به همش برسم . اون 50 درصد هم نیاز به پول زیادی داره وگرنه تا الان رسیده بودم .با شروع سال 93 و دیدن شرایط تصمیم میگیرم که چیکار کنم . یا شغلم رو به کل تغییر میدم یا در کنارش یه کار پاره وقت هم برای خودم راه میندازم .
خیلی راضی نیستم از وضعیت کنونی چون میدونم میتونست خیلی بهتر باشه .ولی همین که درجا نزدم مایه ی دلگرمیه .
یه مدت 24 ساعته کارم شده بود گوش دادن به این آهنگ .یه جورایی کامل توصیف میکرد حالمو.
همش توی خونه ت تو بگیر بشین
ببین ثانیه هات دارن حروم میشن
تموم میشن این روزای لعنتی
ولی به چه قیمتی ؟
دلت می خواد زندگیتو کسی نبینه؟
این روزا زندگی همه همینه
زل زدن به دیوار- موسیقی و گیتار
سیگار بعد چایی و چایی بعد سیگار
دیشب تا 3 ساعت از شدت فکر و خیال خوابم نمیبرد گریه کردم به حال و روز خودم ...
خسته م هم روحی و فکری و هم جسمی
نمیتونم تصمیم بگیرم و راه بیفتم .. نشستم و هی فکر و هی فکر ...
هر از گاهی بهتر میشم یه جور سرخوشی ولی طولی نمیکشه ... چون عمیقا خوب نمیشم بعد مدتی برمیگردم به همون شرایط
میبینم بعضیا قلم خوبی دارن.. وبلاگ دارن یا جایی مینویسن.. بعضیا شعر میگن.. بعضیا هنر دیگه...
بعضیا عشق ورزشن و با هدف دنبالش میکنن.. بعضیا دنبال ..
هر چی... مهم اینه که ادم دنبال چیزی باشه وو من مدت هاست همه چیز برام گذراست.. خیلی خیلی کوتاه.. حتی شاید هنوز از خیالم بیرون نیومده ازش زده بشم..
هیچ چیز برام حیاتی نیست.. تفننیه
و عمرم داره میگذره ... حالم اصلا خوب نیست
سلام.
خانم مجرد...میگمااااا قول بده بعد که انشاالله به امید و یاری خدا متاهل شدی این نام کاربریت رو تغییر بدی.:smile: باشه؟