خب حالا چند دقيقه گوش كنيد
١.لطفا ،خواهش مي كنم ،لطفا به اين رابطه دوستي نگيد
٢.من كه نگفتم الان ازدواج كنيم دست كم ٧ سال ديگه !
٣.من واسم مهم نيست چه فكري مي كنيد اما اين عشقه من مطمئنم
اگه يا وابستگي با احساس زود گذر بود به اين شكا نبود
هم من از درسو زندگي مي افتادم هم ايشون
در ضمن من الان درس مي خونم اما قبلا نه
شما درك نمي كنيد تنهايي يعني چي!
درك نمي كنيد قصد خودكشي براي تنهايي يعني چي
و درك نمي كنيد من كسي كه مثل وجودم شده رو نمي تونم ترك كنم
من واسه دوستاي معموليم كه الكي تنهام گذاشتند چندين روز گريه كردم حالا شما مي خوايد اين كارو كنم
جدايي واسم با مرگ فرقي نداره حتي اگه بتونم با دارو هم اين دردو تحمل كنم ديگه روزي هيچ كس نمي تونه بياد تو زندگيم
هيچ كس
خودتون مي دونيد اين سن ،سنه تحركات جنسيو ايناست اما من يك بار در مورد عشقم اين فكرو نكردم همون وقت هم كه نبود فكر ازدواج رو از سرم بيرون كرده بودم چون از دخترا متنفرم ،همين طور از مامانم و بقيه
پس نمي فهميد كه ديگه هيچ دختريو نمي تونم دوست داشته باشم!
شما مي خوايد تنها اميد زندگيمو الكي از دست بدم؟
از اون دوستاني هم كه يكم شعور نداشتن و به جاي دليل منطقي دري وري گفتند به هر حال ممنونم كه اين تاپيك رو خوندند
از دوستاني كه خيلي قشنگ جواب دادند هم خيلي ممنونم
