نمیتونم راجع به خواستگارم تصمیم قطعی بگیرم

سلام shabnam z
من با Pooh کاملا موافقم 53% اصلا کافی نیست !
26 سال واقعا سن بالایی نیست برای ازدواج یعنی دیر نشده , سن ازدواج بالا رفته , به بعضی از اطرافیانت نگاه نکن که پسر متولد مثلا 68 ازدواج کرده , و به این خاطر مجبوری قبول کنی که صرفا ازدواج کرده باشی و بعدش یه دنیا مشکلات !
این آقا خصوصیات خیلی خوبی داره اینکه اخلاق خوبی داره این واقعا خوبه , اما مردی که تنبل باشه و انقدر تنبلیش زیاد باشه که تو رو نگران کرده به نظرم مورد خوبی نیست ! من که جای شما بودم قبول نمیکردم با توجه به اینکه تو همین الانشم یه جورایی راضی از این نیستی که تحصیلاتت از اون بالاتره ! اینا خودش هر کدوم یه آیتم مهمه !
در مورد اینتر هم واسه من که کار می کنه http://www.pic4ever.com/images/clap.gif

سلام violet جان
خیلی دلم گرفته، اندازه یه ابر سیاه گریه دارم، کسی سر راهم قرار گرفته که عاشقانه پرستشم میکنه ولی من فکر میکنم باهاش خوشبخت نخواهم شد، چرا؟

چون حدس میزنم هیچوت تو زندگیش هیچ پیشرفتی نداشته باشه، چون حدس میزنم بخاطر حرفها و افکار عجیب و غریبش تو زندگی باهاش افسرده میشم، چون هیچوقت تو این مدت بجز یه چند باری احساس نکردم قلبم از این رابطه شاده، احساس نکردم قلبم سرشار از شادی باشه

گاهی وقتا میگم نکنه مشکل از منه که عاشق نمیشم، شاید من اصلا شخصیتم اینجوری باشه که هیچوقت عاشق نشم

چیز دیگه ای که فکرمو مشغول میکنه اینه که ما ساکن تهرانیم و اینجا آنچنان دوست و آشنایی نداریم، از این میترسم که دیگه به کسی معرفی نشم، دیگه موردی واسم پیش نیاد

راستی در مورد سستی این آقا تو کارم یکم توضیح بدم
کسی که باهاش کار میکنه از تنبلیش تو کار گله داره، از اینکه منتظره سر ساعتی که باید بره بدون تاخیر بره و بیشتر نمونه، از اینکه به نظافت محل کار نمیرسه، از اینکه منتظر میمونه جنس تو مغازه ته بکشه بعد جاگزینش کنه

شنبم عزیز به نظرم اگه که به چیزی شک کردی و دو دل شدی مطمئن باش که اون مورد مناسب تو نیست ! تو خیلی دو دل هستی , بله الان اون خیلی عاشقه تو هستش پسر با محبتی هم که هست و همش داره محبت میکنه (حتی بیشتر از اون چیزی که تو زندگی مشترک خواهد بود) که تو رو به دست بیاره که قبولش کنی چون تو تمام آیتم های مورد نظر اونو داری ! اما تو چی ؟ اونطوری که باید و شاید دوستش نداری چون که نگرانی .. نگرانه شغلش , نگران تحصیلاتش , نگران تنبلیش و ..
شبنم جان به نظر من که برات خواستگار بهتر از این مورد پیدا میشه , تهران خب سر کار مگه نمیری یا درس نمیخونی؟ خب اینجا هم دوست و آشنا خانوادت پیدا میکنن , اون وقت با کسی ازدواج میکنی که وقتی کنارش هستی راضی هستی و خوشحال از انتخابت !

نمیدونم اینا نظر منه , باز همه چی بستگی به تصمیم خودت داره , اینکه میتونی با تنبلی و ... کنار بیای ؟ ( در ضمن اصلا به این فکر نباش که بعد ازدواج تغییرش میدم چون این کار واقعا غیر ممکنه , همونجوری که الان هست باید قبولش کنی )

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط violet

اونطوری که باید و شاید دوستش نداری چون که نگرانی .. نگرانه شغلش , نگران تحصیلاتش , نگران تنبلیش و ..

---

violet جان ممنون از توجهی که به تاپیکم داری:72::72::72:

آره شاید علتش همینه، حرف دلمو زدی عزیزم

چرا سر کار میرم ولی متاسفانه اونقدر اعتماد به نفس بالایی ندارم که خودمو اونجور که باید نشون بدم، اعتماد به نفسم خیلی پایین نیست ولی بالا هم نیست

من شرایطشو برای هر کسی که توضیح میدم میگه تو حیفی، چه تو آشنا و فامیل چه غریبه البته اینم بگم همین آدمها که میگن تو حیفی پاش بیوفته خودشون واسه آدم قدمی برنمیدارن، بعضی وقتها با خودم میگم به خاطر خودت زندگی کن نه حرف و فکر مردم اما میبینم واسه خودمم که بخوام زندگی کنم بازم ته دلم واسه بودن باهاش قرص نیست

سلام

به تاپیک منم سر بزنید، نیاز به کمک فوری دارم، باید هر چه زودتر تکلیف خودمو اون آقا رو مشخص کنم

اگه چیزی به ذهنتون میرسه یا تجربه ای از موارد اینچنینی دارید یا تو اطرافیانتون داشتید خیلی خوشحال میشم بهم بگید

خدایا کمکم کن تصمیم درستو بگیرم :203: