راههای موفقیت در زندگی مجردی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط نوپو

من هم مجرد هستم. اما خانواده داشتن را به معنی ( ازدواج ) نمی دانم. من ( مجرد ) هستم اما ( خانواده دارم ). من مجرد بودن را به معنی زندگی تنها و تنها بودن در یک خانه نمی دانم. خوب من پدر و مادر دارم و با هم یک ( خانواده ) هستیم. برای همین حس تنهایی ندارم و خوشبختانه مشکلاتی که می گویند مجردها دارند من ندارم.
( زندگی مجردی ) هم ندارم. کاملا به خانواده ام مقید هستم. پس مجرد بودن وقتی مشکل زا است که از قالب خانواده بیرون بیایی.
اما اگر کسی خدای نکرده پدر یا مادر نداشت باید چه کند؟ چنین کسی باید اولا با خواهر و برادرش رابطه محکمی داشته باشد و حتی اگر می تواند در همسایگی یا حداقل نزدیک آنها باشد. درست است که همسر خواهر یا برادر دوست ندارند او قاطی زندگی شود اما هیچ کس از یک رابطه معقول و بدون دخالت ، جلوگیری نمی کند. حتی اگر کمی سیاست داشته باشد می تواند حمایت همسر خواهر یا برادر را هم به دست آورد.
دومین کاری که چنین کسی باید بکند این است که خیلی مطابق با هنجارها رفتار کند و کاری نکند که کسی به او شک کند. مثلا یک دختر مجرد که تنها در خانه ای زندگی می کند باید بیشتر از دختران معمولی در روابطش با مردان همسایه دقت کند. به هر حال چنین کسی باید بیشتر از افراد معمولی در روابط ، مسایل امنیتی ، سلامت و... محتاط باشند و امکان ریسکشان بسیار کمتر است.

---

خانوم نوپو خیلی ممنون که به این بحث سر زدین و نظرتون هم کاملا محترمه:72:

اما در حرفاتون یه سری نکات و مسائلی (که با رنگ دیگه ای مشخص کردم) وجود داره که یا سوء تفاهم شده و یا جای سوال هست؟!

چقدر خوبه که ما همیشه سعی کنیم بدور از هرگونه تعصب و واقع بینانه اظهار نظر کنیم. چون تعصبات ما گاهی مانع پذیرفتن برخی واقعیات میشه.

در این موضوعی که مطرح شده به هیچ عنوان نفس ازدواج و یا نقش خانواده و اعضای اون کمرنگ نمیشه . ما همه مون به آموزه های دینی مون معتقدیم که چقدر به ازدواج تاکید شده و یا به احترام به والدین و نقش قیومیت اونها ...

در مورد زندگی مجردی (من ازتون دعوت میکنم دوباره مقاله ی بالا رو یه دور دیگه با دقت بخونید) باید بگم اتفاقا بجث تنها زندگی کردن در اولویت دوم قرار میگیره. شرط اول تجرد وضعیت تاهل شما (متاهل نبودن) و سن شماست . این چیزیه که شما رو به عنوان یه مجرد معرفی میکنه. وگرنه یه دختر 20 ساله هم ممکنه بنا به دلایلی تنها و در یه پانسیون زندگی کنه اما یا تحت سرپرستی خانواده شه و یا اینکه ممکن در سالهای آتی ازدواج کنه. پس بحث بودن با خانواده اینجا مطرح نیست کمااینکه خیلی از پسران و دختران مجرد بالای 35 سال ما در کنار خانواده شون زندگی میکنند ولی همچنان با این مشکلات رو به رو هستند.

در مورد اینکه احساس تنهایی نداری باید بگم فقط خداوند متعال هست که الله صمد هست و بی نیاز از هیچ نوع موجود زنده یا غیر زنده. خدا در قرآن فرموده که ما از هر چیزی زوج آن را آفریدیم. پس چه بخواهیم چه نخواهیم قشر مجرد و مطلقه خلاء ای در خودشون احساس میکنند که در صورت عدم امکان ازدواج(مجدد) باید مدیریت بشه و راهکاری برای کم کردن لطمات ناشی از آن ارائه بشه.

نکته سوم هم معضلات و مشکلات مجردی هست که شما فرمودین در خانواده مشکل ساز نیست با احترام به نظر شما میخوام بگم هر چقدر اتفاقا به سن ما افزوده میشه احساس نیاز به یک فضای مستقل و حریم خصوصی برای ما بیشتر احساس میشه. چرا که هیچ دو آدمی شبیه هم نیست و اختلاف سلیقه های بین پدر و مادر و فرزندان اتفاقا در سنین بالا بیشتر نمود پیدا میکنه. یه مثال میزنم یه مرد 40 ساله و یا یه زن 50 ساله که هم از نظر عقلی و هم از نظر تجربه دیگه پخته و بالغ شده به نظر شما میتونن همچون فرزندان زیر 18 سال در امور شخصی و انفرادی خودشون تابع نظرات پدر و مادر باشند؟!!!

خانم نوپو در مورد نکته سوم این راهکاری که شما فرمودین به نظر شما تا چه حد میتونه عملی بشه؟! خانم مجرد یا مطلقه ای که در منطقه ای نزدیکی خواهر یا برادر خودش زندگی کنه (تازه اگر خواهر و برادری داشته باشه و تازه اگر رابطه محکمی هم با اونها برقرار کرده باشه) تا چه حد میتونه از نظر امنیت و اقتصادی و معضلات تجرد خودش به اونها تکیه کنه؟!!!

در خصوص هنجارهایی که فرمودین به نظر شما آیا همه هنجارهای جامعه ی ما صحیح و قابل قبول هستند؟!!!!!!!!
نگاه مردم کشور ما به یک دختر یا پسر مجردی که سنش بالاست چطوریه؟! نگاه مردم ما به زن یا مردی که از همسرش جدا شده چطور؟!!! در کلان شهرها ، شهرستانها و روستاها چه درجه ای داره؟! آیا این نگاه در امنیت روانی و زندگی اجتماعی این قشر تاثیرگذار نیست؟!!!!

و در جمله ی آخر خودتون به وضوح تایید کردین که نوع نگاه به یه دختر مجردی که سنش بالاس و یا مطلقه در جامعه ی ما متفاوته.

به نظر شما دختری که مجرد هست معمولی نیست؟!! دختری که به هر دلیل مجبور به جدایی شده یه دختر معمولی نیست؟!!!!!!!!

میخوام بگم نظرتون کاملا درسته بخاطر همین من این تاپیک رو زدم و از همه ی دوستان کمک و مشاوره خواستم.

امیدوام کارشناسان و مشاورینی که با این سایت در ارتباط هستند هم ما رو از نظرات خودشون بهرمند کنند.

باشه.منم نمیخوام جای تاپیک ایشونو تنگ کنم.
امیدوارم شما وبقیه بهره ببرید.
من نخواستم کسی واسه من کاری کنه چون هیچکسجز خدا نمیتونه.
خودم ننشستم یه جا بگم هیچ کار نمیکنم اما از خدا طلب دارم.
از وقتی خودمو اشتباهاتمو شناختم دارم با نفسم مبارزه میکنم.
بارها قرآن خوندم ووقتی به این جمله میرسمکه خدا همه چیز را جفت آفریده ناخودآگاه اشکم سرازیر میشه.
تا کی میتونم خودمو زیر تمام اعتقاداتم حبس کنم وکار اشتباهی انجام ندم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
تا کی به هرکی کوچیکتر از منه نگاه کنم که بچش تو بغلمه وحسرت بخورم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
از خوبی کردن خسته نیستم چون اگر خوبی نکنم مردم.
اما ............
بهتره بیخود وقت کسی گرفته نشه وشما به مقاله بچسبید شاید چیزی ازش یاد گرفتید که به دردتون بخوره.

سلام بر دوستاي عزيز،منم با دوستان موافقم منم ي دختره 26 ساله که در دواران نامزدي به دليل اينکه متوجه شدم همسرم قرص هاي اعصاب استفاده ميکرد مجبور به جدا شدن شدم، منم کاملا موافقم کشور ما کشوري هست که بيشتر مشکلات براي قشر خانوم هاست تو کشور ما آقايون به واسطه مرد بودنشان هر کاري که دوست داشته باشن ميکنن ولي ي خانم هيچ وقت نميتونه احساسه شو حرف دلشو بزنه،هميشه بايد زجر و تنهايي تحمل کنه مبادا حرف از آبروش بياد وسط چرااااااااا؟؟؟؟؟؟؟؟ واقعا چرا؟؟؟؟؟؟من 26 سالمه بايد اوج جوونيم باشه از جوونيم لذت ببرم ولي افسردم......هر روزم با گريه تموم ميشه........چرا ما دخترا حق زندگي خوبو نداريم!! توي سايت ميبينين بيشتر دختران که حرف دلشونو ميان ميزنن بيشتر دخترا دلشون غصه داره.....چرا ي دختر نميتونه آزاد زندگي کنه چرا معمولا ي دختر بيايد حس تنهايي شو نو تحمل کنن چرا؟؟؟؟؟؟؟؟؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط earth

باشه.منم نمیخوام جای تاپیک ایشونو تنگ کنم.
امیدوارم شما وبقیه بهره ببرید.
من نخواستم کسی واسه من کاری کنه چون هیچکسجز خدا نمیتونه.
خودم ننشستم یه جا بگم هیچ کار نمیکنم اما از خدا طلب دارم.
از وقتی خودمو اشتباهاتمو شناختم دارم با نفسم مبارزه میکنم.
بارها قرآن خوندم ووقتی به این جمله میرسمکه خدا همه چیز را جفت آفریده ناخودآگاه اشکم سرازیر میشه.
تا کی میتونم خودمو زیر تمام اعتقاداتم حبس کنم وکار اشتباهی انجام ندم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
تا کی به هرکی کوچیکتر از منه نگاه کنم که بچش تو بغلمه وحسرت بخورم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
از خوبی کردن خسته نیستم چون اگر خوبی نکنم مردم.
اما ............
بهتره بیخود وقت کسی گرفته نشه وشما به مقاله بچسبید شاید چیزی ازش یاد گرفتید که به دردتون بخوره.

---

earth عزیز
دوست خوب من

باور کن تک تک کلماتی که میگی درک میکنم و اگه شما بخوای از نظر من مشکلی برای پاسخ دادن به مطالبی که شما فرمودین توسط اعضای دیگه وجود نداره .

و به نظر من شما هیچ جایی رو تنگ نکردی و فقط داری دردو دل میکنی.

اما اگه ما چیزی گفتیم فقط به این دلیل بود که اسم این تاپیک و موضوع انتخاب شده یه مسئله ی کاملا متفاوتیه و اگه ما همزمان به مسائل دیگه بپردازیم بحث کمی به حاشیه کشیده میشه(اینم اختصاص به این تاپیک نداره در همه ی تاپیک ها بهتره این روند رعایت بشه تا بتونیم روی یه مسئله تمرکز داشته باشیم و به یه جمع بندی برسیم).

راستش اگه قابل بدونی یه پیشنهاد دارم . :72:

مطالبی که شما عنوان کردی میشه در قالب یه تاپیک جدید و پرمحتوا (مثلا با عنوان آسیب شناسی زندگی مجردی ، معضلات تنهایی با هر عنوانی که صلاح دونستی)مطرح بشه و مطمئنا پیگیری اون خیلی مفید و ارزشمند خواهد بود.
من در مورد حرفایی که زدی خیلی صحبت دارم که اگه با افتتاح یه تاپیک جدید فرصتی برای من و دیگر دوستان برای یه گفتگوی کامل و جامع در مورد اون فراهم کنی خیلی خوشحال میشم . :72:

وگرنه همونطور که گفتم از طرف من مشکلی برای پاسخ به مسائلی که مطرح کردی وجود نداره عزیزم :) .

- - - Updated - - -

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط غصه

سلام بر دوستاي عزيز،منم با دوستان موافقم منم ي دختره 26 ساله که در دواران نامزدي به دليل اينکه متوجه شدم همسرم قرص هاي اعصاب استفاده ميکرد مجبور به جدا شدن شدم، منم کاملا موافقم کشور ما کشوري هست که بيشتر مشکلات براي قشر خانوم هاست تو کشور ما آقايون به واسطه مرد بودنشان هر کاري که دوست داشته باشن ميکنن ولي ي خانم هيچ وقت نميتونه احساسه شو حرف دلشو بزنه،هميشه بايد زجر و تنهايي تحمل کنه مبادا حرف از آبروش بياد وسط چرااااااااا؟؟؟؟؟؟؟؟ واقعا چرا؟؟؟؟؟؟من 26 سالمه بايد اوج جوونيم باشه از جوونيم لذت ببرم ولي افسردم......هر روزم با گريه تموم ميشه........چرا ما دخترا حق زندگي خوبو نداريم!! توي سايت ميبينين بيشتر دختران که حرف دلشونو ميان ميزنن بيشتر دخترا دلشون غصه داره.....چرا ي دختر نميتونه آزاد زندگي کنه چرا معمولا ي دختر بيايد حس تنهايي شو نو تحمل کنن چرا؟؟؟؟؟؟؟؟؟

---

سلام خانمی:72:

ای کاش نام کاربریتو چیز دیگه ای انتخاب میکردی چون غصه اصلا برازنده ی شما نیست. درسته که تجربه ی تلخی داشتی اما نباید توکلتو به خدا از دست بدی و نا امید بشی...
اولا گریه رو بزار کنار و غصه نخور چرا که با این چیزا کاری درست نمیشه. میشه؟!! اینکه بعد از این تجربه ی تلخ ناراحت باشی خوب طبیعیه و ممکنه افسرده بشی اما نباید ادامه دار باشه چون خدای نکرده مشکلات حادتری برات پیش میاد. تو این تاپیک میخوایم به همین معضلات که فقط به خانمها هم اختصاص نداره بپردازیم. مطمئن باش اکثر مردانی که از همسرشون جدا میشن دچار درجاتی از افسردگی و سرخوردگی میشن... اما بهرحال باید با مشکلات و سختی ها مبارزه کنیم و راه حلی برای زندگی بهتر پیدا کنیم.


از دوستای عزیزی که از الان به بعد به جمع ما می پیوندند خواهش میکنم حتما پست اول ، دوم و چهارم رو بخونید تا در جریان موضوع تاپیک قرار بگیرید.