گاهی دلم میخواد ذهنم از همه چیز خالی بشه.از همه چیز فرار کنم.از همه کس .
گاهی فکر میکنم می بینم نه کار ثابتی،نه زندگی مشترک،نه ادامه تحصیل.هیچی هیچی .بطالت محض.خدا گاهی فکر میکنم نباید زنده میموندم.گاهی با خودم میگم چرا زنده ام؟چه کار مفیدی میکنم که میتونم به خودم امیدوار باشم.اصلا چکار باید بکنم؟
خدا اگه بنده هات صدامو نمیشنون شما که میشنوی!!!!!!!!!!!
دیرگاهی ست که دلم ،روانم،ذهنم فرسایش یافته و سخت یاریت را می طلبد...
