نام این رفتارهای من چیست ؟ غرور ؟

سلام مجدد خانم،
شما در همه موارد منفعل نیستید! اما در بعضی موارد منفعلانه عمل می کنید! ببینید منفعل به این معنی است: کسی که نظرات و عقاید خود رو یا بیان نمی کند و یا اگر بیان می کند به حقوق فردی خود هیچ احترامی نگذاشته و گاهی برای خود هیچ حق فردی قائل نیست!
به نظرم شما در این مواردی که فرمودید برای خودتون حق فردی قائل نیستید! یکی از حقوق فردی، حق درخواست کردن است! شما می توانید درخواستی داشته باشید... حتی این درخواست می تونه درخواست کمک باشه!
وقتی فردی منفعل است در مقابل اولین چیزی که انفعالش مشخص می شود، منتقد درونی اوست! او در مقابل این منتقد ناتوان است و نمی تواند پاسخگو باشد! این منتقد به او می گوید نگی به کسی که می ترسی تنهایی ها! کوچیک و ترسو قلمداد می شی! این یعنی دو آفت: انفعال! ترس از قضاوت دیگران!
موضوع دیگری که شما با اون دست به گریبانید، عدم کنترل احساسات منفی و منتقد درونی است. این منتقد رو باید آروم کنید.
و البته این در شرایطی است که این رفتار خودتون رو نپسندید! و در غیر اینصورت اگر فکر می کنید که همه کارها رو خودتون انجام بدید خیلی هم خوبه که دیگه ... خوبه حتما دیگه! مشکلی نیست
من فکر می کنم که شما باید درخواست جرات مندانه، شیوه گفتگو، آرام کردن منتقد درونی، و مهارت زندگی حرفه ای ( در مقوله جرات مندی و قاطعیت) رو تمرین کنید
موفق باشید

من در تکمیل فرمایشات جناب اس سی آی باید عرض کنم که عزیزم ایگوی شما افراطی عمل می کند ، یعنی

وجدان اخلاقیت به افراط افتاده از همان کودکی این افراط کاری او را حفظ کرده و تقویت کرده ای ... بهتره ایگو را

متعادل کنی .

همچنین در نظر داشته باش که کمک خواستن جزء آیتم های هوش هیجانی هست . انسانها چون ذاتاً اجتماعی

هستند و زندگی اجتماعی در ذات خود تعامل و یاری رسانی به همدیگر را می طلبد لذا کسی که نتواند از دیگران

کمک بگیرد نقطه قوت برای او نیست ... سوپر ایگو شدنت باعث شده که این آیتم از هوش هیجانیت نمره ضعیفی

داشته باشه که می توانی با متعادل کردن وجدان اخلاقیت و تمرین کمک گرفتن از دیگران نمره را بالا آورده و این

ضعف را برطرف سازی . اما برعکس آن ، ایتم احساس مسئولیتت نمره بالایی دارد .

در نظر داشته باش که آدمی در جایی که حقی بر گردن دیگری دارد کمک نمی خواهد که حقش ادا شود بلکه

مطالبه حق می کند . کمک گرفتن در جایی هست که نیاز به یاری دیگری داریم و ربطی به اینکه طرف

وظیفه قانونی یا شرعی در مقابل ما دارد نداره بلکه ما نیاز داریم و او هم در موقعیتی که می تواند کمک کند

حال یا می کند یا خیر ....

غرور جایی هست که یا ما می خواهیم بگوئیم هیچ نیازی به کسی نداریم یا می ترسیم که پاسخ نه بشنویم که

هردو مورد نشونه اشکال در صفت اجتماعی بودن هست که این هم ریشه در صفاتی دیگر دارد که اینجا جای بحث

آن نیست ... لذا به قول جناب اس سی آی این حالت شما غرور نیست بلکه همان افراط کاری ایگوی شما هست

که سر به اجتناب از کمک گرفتن می زند


موفق باشی

سلام

خانم آسمانی ببخشید که این سوالو توی تاپیک شما مطرح می کنم ولی پست های آقای sci برای همه ی ما درسه و من هر وقت درسو متوجه نمی شم سوال می کنم.

آقای sci عزیز سوال من در رابطه با این موضوعه:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط asemani

-
مثلا حق خودم نمی دونم که مادرم به خاطر من از خواب بیدار بشه . در واقع اگر نه اینکه نتونم بیان کنم. نمی خوام بیان کنم. انگار چیزی یا کسی خیلی محکم از درون ازم میخواد که خودم! و فقط خودم! کارم رو انجام بدم.

در مورد علاقه م به اون آقا و ابراز نکردنش
یکی اینکه تو فرهنگ ما یاد دادن که یه دختر نباید به یه پسر ابراز علاقه کنه و ما هم همیشه همین توصیه رو به دخترانی که به اینجا مراجعه می کنند می کنیم. بنابراین خواستم کاری عاقلانه ! انجام داده باشم.

---

من هم توی هردوی این موارد با خانم آسمانی موافقم. چون اینجا دلیل کاملا منطقی وجود داره:
که چرا من باید خواب شیرینو بخاطر خودم از مادرم بگیرم. به نظر شما این دلیل خوبیه یا فقط خانم آسمانی برای انجام ندادن کارشون دلیل تراشی کردن و خودشونو قانع کردن؟

و همین طور ابراز علاقه از سوی خانم ها که متاسفانه توی فرهنگ ما جا نیفتاده.
من الان نگرانم چون به خانم هایی که به پسری علاقه مند بودن و به این جا رجوع کردم گفتم ابراز علاقه نکنید ولی الان می بینم که شما گفتید که ابراز علاقه حق هر انسانه. لطفا راجع به این موضوع یه توضیح تکمیلی بدید ممنونم. چند بار پستاتونو خوندم متوجه نشدم. (البته چیز جدیدی نیست خیلی وقتا از طریق خوندن مطلبو نمی گیرم)

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط asemani

توی رفتار منفعلانه اگر فرد مقابل دوستان (مثلا همسر خانم she) کاری رو براش انجام بده ، اون خوشحال میشه.
اما در مورد خودم وقتی کسی برام کاری انجام میده ، احساس کوچیک شدن می کنم و سعی می کنم در اولین فرصت و به هر نحوی که شده کار اون رو جبران کنم. چون کاری رو که کرده یک وظیفه نمی دونم و یک لطف می دونم که باید سریع تر جبران بشه.

توی رفتار منفعلانه کسی از درون بیان می کنه که بگو و نمیگی . اما در مورد من کسی از درون بیان می کنه که نگو و نمیگم.

---

آسمانی جان چون گفتی خواستم بگم که اینطوری نیست.
وقتی همسرم کاری رو برام انجام میده البته که به خاطر رفع یک نیازمندی خوشحالم ولی بسته به موقعیتش کم یا زیاد احساس کوچیک شدن می کنم. احساس اینکه خوب نیستم. او رو به زحمت انداختم. یا حتی مواقعی که می دونم وظیفه داشته مثلا وقتی هزینه ی دکترم رو میداد از خودم بدم میومد.
.
خیلی از وظایف اونو عملا لطف تلقی می کنم. همین باعث شده به مرور دیگه بعضی کارها رو هم که قبلا انجام میداد دیگه انجام نده.
.
.
توی رفتار منفعلانه تا جایی که من دارم تجربه می کنم کسی از درون بهت نمیگه که بگو!! اولش میگه نگو! بعد که نگفتی، سرزنشت می کنه گه چرا نگفتی!
.
.
به نظرم من (البته اینجا روی نظر من نمی شه حساب کرد!) در مقایسه با خودم، شما خیلی کم منفعل هستی. خیلی کمتر از من.

- - - Updated - - -

اگر شوهرم بهم بگه(یادآوری کنه، منت بذاره که میذاره) پول دکتر رو دادم. من سریع جبهه می گیرم که وظیفه ات بوده و کاری نکردی. اما معنی اش این نیست که واقعن احساس خوبی دارم!
.
هر وقت که ازش پول می گیرم از خودم بدم میاد! و از اون هم بدم میاد!

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط asemani

یه تناقضی رو تو وجودم حس می کنم. من با این همه غرور و کمک نخواستن و رو پای خودم ایستادن و .... گاهی شدیدا احساس می کنم که به مردی نیاز دارم که ازش فرمان ببرم. مردی که دستور بده و خشن باشه و محکم باشه و مغرور باشه و .... از مردی که التماس کنه بیزارم. نمی دونم چجوری میشه این دو حس رو با هم جمع زد ؟؟
اینکه اون التماس می کرد و من ازش بیزار می شدم !!
دستور می داد و باز هم ازش بیزار می شدم !!
شاید جایی که باید دستور می داد با جایی که باید درخواست می کرد (درخواست و نه التماس) عوض شده بود.

افکار زیادی توی سرم می چرخه . احساس می کنم شدیدا نیاز دارم خودمو بشناسم. اگه کمکم کنید ممنون میشم.

---

سلام آسمانی عزیزم به نظر میرسه که داری یواش یواش منشاء مشکلت با خواستگارت رو رمزگشایی میکنی.
معمولا بیشتر خانما هرچه قدر هم که مستقل باشن دوست دارن که حمایت یه مرد قوی رو پشت سرشون احساس کنند. (یه مردی که واقعا موقعیت شناس باشه) بعضی وقتا از اینکه یه نفر روی شما غیرت بخرج بده خوشتون میاد و بعضی وقتا هم نه . این بستگی به طرف مقابلتون داره. یعنی اگه طرف مقابلت کسی باشه هی کنترلت میکنه و راه و بیراه تعصب و غیرت نشون میده از این رفتار متنفر میشی و دوست داری که آزاد و بدون محدودیت باشی ولی نه اگه طرف مقابلت آدم راحتی باشه و تو قید و بند اینجور مسایل نباشه توجه اون و غیرتش برات یه دنیا ارزش داره و از غیرتی شدنش کلی ذوق میکنی. به نظر من شما از مردی خوشت میاد که سختگیریش واقعا منطقی باشه نه به دلایل واهی و تعصبی . حالا با این ویژگیهای خوبی که شما از خودت تعریف کردی و شخصیت مستقلی که داری کنار اومدنت با این رفتارهای کنترل کننده خواستگارت واقعا برات سخت میشه و در آینده شمارو سرخورده میکنه.

سلام به همگی دوستان
از همه ممنونم که لطف کردید و کمکم کردید .
آقای sci واقعا ازتون ممنونم که برام وقت گذاشتید.
راستش من احساس می کنم که این رفتار من در آینده به زندگیم آسیب خواهد زد . اگر مردی منصف همسر من بشه ، مسلما از اینکه بهش اجازه نمیدم برام کاری انجام بده ناراحت خواهد شد و اگر انجام بده من ناراحت خواهم شد. (مثل پدرم که هر وقت خواست کمکم کنه نذاشتم ) . اما اگر مردی که منصف نباشه به مرور تمام وظایفش رو هم فراموش خواهد کرد .
من الان دارم به این موضوع فکر می کنم که همیشه از اینکه به دیگران کمک کردم چقدر احساس خوشحالی داشتم. اما اجازه این خوشحال بودن رو از اطرافیانم گرفتم. (چون مانع از این شدم که اون ها بهم کمک کنن)
احساس می کنم که باید رفتارم رو تغییر بدم و کمی روی میزان توقع خودم کار کنم.
اما با توجه به حرف فرشته مهربان الان باز هم وجدان من به کار افتاده که دارم به دیگرانی فکر می کنم که اجازه خوشحال بودن و خوشحال شدن رو ازشون گرفتم !!
نمی دونم چطوری می تونم حق بیشتری به خودم بدم ، بدون اینکه وجدانم سرزنشم کنه !
سوال بعدیم هم اینه که این انفعال و استقلال طلبی احساس خوبی رو به من داده که این احساس "نیازمند نبودن" هست.
یعنی اگر بخوام یه جمع بندی داشته باشم به این صورت میشه که من در تغییر دادن این رفتارم دو مشکل دارم
1. احساس عذاب وجدان بهم وارد میشه که به دیگران زحمت میدم
2. احساس نیازمند بودن می کنم که اصلا احساس خوبی نیست.
در این مورد اگر کمکم کنید واقعا ممنون میشم.


فرشته مهربان از حضورتون تو تاپیکم واقعا خوشحال شدم. مطالبی که گفتید کاملا برام تازگی داشت و تا به حال این عبارات رو نشنیده بودم. در موردشون جستجو کردم. چون ممکنه دوستان هم مثل من با این مفاهیم نا آشنا باشن قسمتی رو کپی می کنم تو این قسمت تا مطلب نا مفهومی تو ذهن کسی نمونده باشه
در روان شناسی موضوعی داریم به اسم: "اید"، "ایگو" و "سوپر ایگو" یا معادل فارسی تر و "به ذهن نزدیک"تر آن، همان "غریزه" ، "خود" و "وجدان". از نظر فروید و پیروان او (روان کاوان) که آغازگر و مبدع این نظریه بوده اند، تعارض موجود بین این سه سطح از انسان است که موجب اضطراب و احساس تنش در وی میگردد (البته اساسا روان کاوان زیاد حرف میزنند که ما کاری به بقیه حرف هایشان نداریم!). روان کاوان معتقدند که همواره "اید" یا همان غریزه خودمان در تلاش است که فعالیت های باب طبع خودش را انجام دهد و خود را بروز دهد؛ حال آنکه "سوپر ایگو" یا همان وجدان مانع آن می گردد. البته لازم به ذکر است که سوپر ایگو غرض شخصی و یا محض تفنن و یا حتا دل درد ندارد که این مخالفت را با غریزه انجام میدهد، بلکه به این دلیل است که اعتقاد دارد"اید" رفتارهایی انجام می دهد که جامعه آن ها را نمی پسندد و فرد نباید آنها را به صورت مستقیم بروز دهد؛ چرا که به احتمال قوی باعث افزایش پرخاشگری های جنسی و خشونت و چیزهای بد دیگر در فرد و بالطبع در جامعه می گردد.بنابراین بر طبق این دیدگاه همیشه میان غریزه و وجدان جنگ و جدالی پایان ناپذیر در جریان است و هر یک سعی دارند بر دیگری پیروز شوند. "اید" دوست دارد راحت و آزاد و رها به هر آنچه دلخواهش هست بپردازد ولی وجدان به دلیل رویکرد اخلاق گرایی که دارد با آن مخالفت میکند؛ راستی! این بخش از قلم افتاد که نقش "خود" یا " ایگو" به نوعی بها دادن "به اندازه کافی" به هر دوی این حالات است و در واقع "خود" نقش میانجی و حالتی بینابین و بیرونی را برای این دو عامل درونی بازی می کند....

شاپور عزیز من خوشحال میشم که تاپیکم بتونه بهتون کمک کنه. سوالات ذهن شما ، سوالات ذهن منم هست .

she عزیزم ممنونم که راهنماییم کردی. ظاهرا من اشتباه فکر می کردم. من هم دقیقا مثل تو فکر می کنم. همیشه از اینکه کسی بخواد برام کاری انجام بده ، احساس کوچیکی می کنم و برای اینکه به این احساس نرسم ، مانع از این میشم که کمکم کنن و با تمام سختی ها کارهای خودم رو خودم انجام میدم. حتی در جایی که بدونم وظیفه فرد مقابلم هست. امیدوارم این تاپیک برای تو هم کمکی باشه در راستای بالا بردن توقعاتت .

آی سوی عزیز ممنونم که به پست سوم من توجه کردی. درسته . اون مرد شدیدا وارد زندگی من شد. اون هم به طریقی که عنوان می کرد که من یک زن هستم و باید بهم کمک بشه. در نتیجه من احساس ناتوانی بیشتری کردم. امیدوارم آقای sci بتونن در مورد این موضوع هم صحبت کنن. چون واقعا ذهنم هنوز درگیره که مشکل من با اون آقا به خاطر این انفعال بوده یا خیر !!

آقای sci اگر نظرتون رو در مورد پست سوم همین تاپیک هم بدونم ، واقعا ازتون ممنون میشم.

آسمانی جان توصیه می کنم کتاب زن بودن نوشته تونی گرنت رو که البته نه مسلمون هست و نه سنتی رو مطالعه کنی

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط saraamini

آسمانی جان توصیه می کنم کتاب زن بودن نوشته تونی گرنت رو که البته نه مسلمون هست و نه سنتی رو مطالعه کنی

---

سلام سارا جان. ممنونم از راهنماییت
حتما کتاب رو می خونم. اما الان مشتاق شدم بدونم بیشتر در چه موردی هست این کتاب . می تونی یه کوتاه در موردش توضیح بدی ؟

سلام عزیزم
درباره جنبه های متفاوت وجودی زن هست و این رو بیان میکنه که این جنبه ها باید یه جورایی در زن به تعادل برسه تا به احساس آرامش دست پیدا کنه
خلاصه ای از کتاب اینجا بیان شده
خلاصه کتاب زن بودن تونی گرنت از سایت کانون مطالعاتی یونگ | سایت دکتر شیری

اسمانی عزیز از اینکه این تاپیک رو زدی خ خ ممنونم. من هم متاسفانه این مشکل رو دارم. خب خ وقتها پیش متوجه شدم و خ سعی کردم تعدیل بشه و تا حدی هم موفق بودم. به قول شما اون عداب وجدانش اون اوایل خ آزاردهنده است. اما تبدیل به عادت میشه! امیدوارم این تاپیک به جاهای خ خوب برسه. بازم ممنونhttp://www.freesmile.ir/smiles/63601...9fdqxrvb3f.gif


از اقای اس سی ای و خانم فرشته مهربان و باقی دوستان هم خ سپاسگزارم