برای آیندم برنامه ریزی کردم میخوام تا بچم 7 سالش بشه پیش خودم باشه
بعدشم حالا که محیطش فراهم شده بشینم اون رشته ای که دوست دارم بخونم یه دانشگاه خوب قبول بشم
یه زندگی جدید با فرزندم شروع کنم به درو از تنش به دور از نا امیدی
و تمام.........
:104::104::104:
من از تو تمام حرف هایی که زدی، همین یه عبارت بالا رو پسندیدم. آفرین.
راجع به بقیه حرف هات نظری نمیدم.
چون نمیدونم تو چه شرایطی هستی... کسی تهمتی زده و ناراحتت کرده یا اینکه فکر میکنی این کارو خواهند کرد.
الان زوده که نصیحتت کنم
:18: حق داری زودرنج شده باشی...
اما این دیدی که الان به همه مردم و جامعه داری خیلی آسیب زاست. هم برای خودت هم برای پسرت.
ولی نگران نباش.
یه خورده که از این فضا و این حال و هوا دور بشی و خودت رو پیدا کنی و اعتماد به نفست بره بالا، دیدت به مردم جامعه ! بهتر خواهد شد.
فعلا همین که تصمیم درست گرفتی خوبه.