نمایش نسخه قابل چاپ
عذر میخوام اما من نکته منفی ای ندیدم. چون شما تحصیلکرده هستین و ایشون هم استاد دانشگاه هستن، شاید پروژه ای دارن یا ترجمه کتابی یا سمیناری که میخوان شما که خانم تحصیلکرده ای هستین، باهاشون همفکری کنین و کمک برسونین.
با توجه به اینکه شما با حوصله و با جزئیات از خودتون و ماجرای مهمونی و اینا گفتین، به نظر میرسه یه خورده با حساسیت یه مسائل نگاه میکنین و باریک بین هستین.
اخه فرد مطرحی که متأهل هم هست با نیت بدی اینجوری بی گدار به آب نمیزنه.
شما یکبار تلفنشون را جواب بده و مطمئن شو که فکرت درسته، بعد برخورد لازم را بکن.
ضمن این که وقتی شما صددرصد از خودت مطمئنی که هیچ تمایل و کششی به این رابطه احتمالی نداری، نگرانی نداره.
خیلی محترمانه و جراتمندانه ردش می کنید.
گل آرا و شیدا جان از پاسخ هاتون ممنونم. نظرات شما هم میتونه محتمل باشه.حتماً من حساسیت زیاد به خرج دادم.صبر میکنم ببینم چی میشه...
:sad:از اینکه به توصیه جناب آقای روزنه که حرف دل و عقل خودم هم بود کم توجهی کردم بسیار ناراحتم. اما بعد از پاسخ دادن به یکی از تماس های ایشون ( تمام گفتگوی 12 دقیقه ای ما پیرامون ادبیات و عرفان(موضوع تخصصی این آقا) بود که من هم اظهار داشتم که به این دو مقوله بی علاقه هستم(البته راست نگفتم و خیلی هم علاقه دارم) و در آخر هم خداحافظی کردم.) در پیامکی که به من زدند بیان کردند که به پربار بودن رابطه با من امیدوار هستن و در مورد آشنایی با من با کسی صحبتی نداشتند.
با توجه به این جمله اصلاً به ادامه رابطه خوشبین نیستم(از اول هم نبودم)و مطمئن شدم بحث علمی در کار نیست و اصل ماجرا اینه: پیرانه سرم عشق جوانی به سر افتاد...(البته واژه عشق بسیار مقدس تر از اینه که درباره اینجور روابط به کار بره)
من فرد بسیار قاطعی هستم اما با توجه به نسبت خانوادگی با این فرد نمیدونم چگونه برخورد کنم و از چه کلماتی استفاده کنم.
ازتون درخواست راهنمایی دارم.
خب با جواب دادن به ایشون حداقل متوجه شدید قصد نامناسبی دارند و این طوری میشه راحت تر و قاطع تر برخورد کرد
دیگه جواب ایشون رو ندید هیچ گونه عکس العملی نشون ندید تو مهمونی هایی که ایشون هستند تشریف نبرید تا یه مدت
بعد از مدتی که شما هیچ گونه کاری انجام ندادید خودشون متوجه میشن که شما هیچ علاقه ایی به رابطه ندارید
ولی به نظر من تو مهمونی یا هرجای دیگه ای که ایشون هست، تشریف ببرید!
حالا شما نیت ایشون رو میدونی. اگه بخوای تو مهمون نری یا اینکه کلا خودت رو از دید ایشون مخفی کنی، ایشون 100% متوجه میشه که شما مطلب رو گرفتی! اونوقت ممکنه بیش از پیش سرخوش بشه که حداقل تونسته شما رو متوجه خودش بکنه اون موقع جسارت بیشتری پیدا میکنه.
من فکر میکنم بهترین کار اینه که به هیچ وجه به روی خودت نیاری...
برو مهمونی. خیلی با ایشون گرم نگیر اما معمولی باش. در حد یه سالمند محترم باهاش برخورد کن. اینقدر بی تفاوت رفتار کن که انگار اصلا متوجه منظور ایشون نشدی و تو باغ نیستی...
یه مدتی که باهاش اینطوری برخورد کنی و جواب پیامک و تلفن رو مطلقا ندی، ایشون میبینه فایده نداره و تیرش خورده به سنگ، بی خیال میشه.
اما هرگونه عکس العمل شما که نشون دهنده این باشه که مطلب رو گرفتی، حتی اگه بخوای برخورد جدی و معترضانه باهاش داشته باشی، ایشون رو گستاخ تر میکنه.
عزیزم یه کاری کن.اگه ایشون رو دیدین که دوباره حرفی زدند بگین شما هم مثل پدر من احترامتون واجبه.و..... خلاصه به یه بهانه ای سن و سالشون رو یادشون بندازین.شما خیلی محکم و با اراده هستین بهتون تبریک میگم.این موضوع هم اصلا مساله مهمی نیست.با درایت و کمی بی اهمیتی حل میشه به امید خدا
- - - Updated - - -
عزیزم یه کاری کن.اگه ایشون رو دیدین که دوباره حرفی زدند بگین شما هم مثل پدر من احترامتون واجبه.و..... خلاصه به یه بهانه ای سن و سالشون رو یادشون بندازین.شما خیلی محکم و با اراده هستین بهتون تبریک میگم.این موضوع هم اصلا مساله مهمی نیست.با درایت و کمی بی اهمیتی حل میشه به امید خدا
- - - Updated - - -
عزیزم یه کاری کن.اگه ایشون رو دیدین که دوباره حرفی زدند بگین شما هم مثل پدر من احترامتون واجبه.و..... خلاصه به یه بهانه ای سن و سالشون رو یادشون بندازین.شما خیلی محکم و با اراده هستین بهتون تبریک میگم.این موضوع هم اصلا مساله مهمی نیست.با درایت و کمی بی اهمیتی حل میشه به امید خدا
ناراحت نباش که چرا باهاشون صحبت کردید. الان دیگه با خیال راحت و مطمئن می تونید ردش کنید و جواب توهینشون را بدید.
شاید اگر مطمئن نبودید و برخوردی می کردید، بعدا خودتون را سرزنش می کردید که بنده خدا حرفی نزده بود که ... نکنه من اشتباه کردم و ...
کمی رفتار جرات مندانه تان را نقویت کنید واتفاقا با لحنی صریح نارضایتی خودتون را اعلام کنید مثلا می توانید پیامکی بزنید به این مضمون که:نقل قول:
نوشته اصلی توسط ایران بان
ضمن عرض سلام
به شما پدر گرامی متذکر می شوم نه تنها به پر بار بودن رابطه امیدوار نباشید چون بنده به کل این نمونه ارتباط را دارای مشکل می دانم و بر خلاف شما اگه بخواد این به قول شما آشنایی ادامه داشته باشدمتاسفانه مجبورم دیگران را در جریان بگذارم و فکر نمی کنم نه برای شما و نه برای من صورت جالبی داشته باشد.
این اولین و آخرین پیامی بود که به شما دادم و هیچ تماسی از جانب شما را پاسخ نخواهم داد.
مطمئن باش بعدش پیام می ده و می خواد خودش را توجیه کنه ویا شما را متهم کنه که با نگاه بد به این رابطه وایشون نگاه کردید اصلا جواب ندهید.
در مهمانی هایی هم که ایشون هستند تا یه مدت اصلا شرکت نکنید.
دوستان عزیزم همراهی، گل آرا، هلما، شیدا و بی نهایت جان به خاطر توجهتون به مساله من سپاسگزارم....
سعی میکنم با صراحت به ایشون پاسخ بدم و این ماجرا رو برای همیشه تمومش کنم...اما نمیدونم چرا رفتار ایشون تاثیر بسیار بدی روی من گذاشته و توی این مدت کوتاه کم صحبت، بی حوصله و مضطرب شدم.با اینکه به تلفن همراهم وابستگی ندارم و در طی روز و توی خونه همیشه توی کشوی میزه اما اگر صدای زنگ تلفن و پیامکش رو بشنوم میترسم:311:! حتی نمیتونم به صحبت های استادم گوش بدم(مشغول انجام پروژه دکتری هستم) و دیروز هم ازشون تذکر گرفتم که چرا میخوام از پیششون فرار کنم و دل به کارم نمیدم.فکر کنم دچار اختلال رفتاری شدم.نمیدونم چرا از سن و سالم خجالت نمیکشم و مثل بچه ها رفتار میکنم!