امیرعزیز.به نظرمیرسه شما کمال طلب هستی وبیش ازحدازخودت انتظار داری این کمال طلبی باعث شده هنوزازحال وهوای آن چه فکرمیکنی اشتباه هست نیایی بیرون.اگه قراربود ما اشتباه نکنیم میموندیم همون بهشت اومدیم اینجا چکار؟؟حتی انسانهای بزرگ هم اشتباهات زیادی کردندخیلی هم تا سطح ارشد ودکتراتحصیل کردند سنشان هم ازشمابیشتر تازه به این نتیجه رسیدند مهارتهاوهنرهای دیگه ای داشتند راه رو اشتباهی اومدند،من ازحرفات اینطوراستنباط کردم که"محوریت افکارت" الان شده زیبایی صورتت.خودت رو نمیبخشی چون فکرمیکنی ریتالین،رشته اشتباه(به قول خودت)وکارباعث شده زیبایی صورتت کم بشه یعنی دنبال علتهای من درآوردی هستی.اگه کسی ازچاقویی زخم خورد دیگه به چاقو فکرنمیکنه به مرهم فکرمیکنه مرهمت"شادی ونشاط"هست تحرک،فعالیت و"برداشتن این حساسیت"ازصورتت اینقد حساس شدی که تامیخادگودی زیرچشمات خوب بشه خودت جلوشو میگیری.درمانت خنده است خنده.