نمایش نسخه قابل چاپ
با تمام اين تفاسير به نظر من تادير نشده وهردوتون شرايطتون از اين سختتر نشده حتما حتما حتما زودتر به يك مشاور قابل مراجعه كنيد.
ازدواج صحبت يك عمره ارزش داره اگر نصف حقوق يكماهتونم خرج كنيد اما به نتيجه درست برسيد.
اينجا همه تجربه خانوادگيشونو ميگن اما مشاور خيلي از زندگيهارو از نزديك ديده ومسائل احتمالي رو ميدونه.اونوقت با ديد باز ميتونيد تصميم نهايي رو بگيريد.
ممنون از همه ی دوستایی که نظرشون رو گفتن!
حالا واقعا هم اونقدرا آدم راحتی نیست! بیرون آدم خجالتی و کم رویی هست! وقتی باهاش یکم اضافی شوخی می کنم لپاش گل می ندازن سرشو میندازه پایین و جیزی نمی گه! مادر برادرش هم آدم های معتقدی هستن! (لااقل دورا دور اینطوری حس می کنم!) به نظرم علت اینکه پیش فامیلشون راحتن به خاطر رفت آمد زیادشونه و اینکه اختلاف سنی کمی نسبت به هم دارن هستش! (ولی خونواده ی ما اینطوری نیست)
من اینکه پیش خودم کسی بدون حجاب باشه یا نباشه مهم نیست (یعنی توجهی نمی کنم عملا هم تجربه کردم) ولی خوب ما ایرانیا اکثرا نسبت به ناموس خودمون غیرتی هستیم نسبت به ناموس دیگران روشن فکر. به نظر خودم احتمالش هست که بتونم تحمل کنم. ولی واسه تصمیم قطعی لازمه که جو خونوادشو لمس کنم.
نظر مادرم هم اولش این نبود ولی بعدا که یکم مشکلات دیگه خودشون رو نشون داده اینو میگه (یه اکراهی تو هر دو خانواده به خاطر سن کممون هست!)
این که بعضی از دوستان میگن طی این مدت ممکنه نظرمون عوض بشه حرف قابل توجیه! (چون ناپختگی رفتاری رو تو ایشون چند بار احساس کردم، و نظرش در مورد موضوعی کاملا عوض شده! و من هم مستثنا نیستم و محتمل!) با همه اینی که خیلی وقتا به نظر من احترام می زاره و قبولش می کنه!
تصمیم مهمیه برام بازم هم منتظر نظارت شما دوستای گلم هستم! :72: و تو ذهنم هست بعد کامل شدن نظارات خونواده ها به یه مشاور هم مراجعه کنیم!
هرچه رشته بودم پنبه شد..!
تو این مدت که بحثا تو خونواده ها جدی شده! با اینکه خونواده دختر خانم راضی شده بودن که در آینده تو یکی از واحد های خونه ی پدریم زندگی کنیم (واحدا آپارتمانی و کلا مستقل هستن فقط حیاتشون یکیه!) ! حالا نظرشون عوض شده و میگن باید خونه ی مستقل بخرییین!!!!!!
از این طرفم خونوادم همه ی این تفاوت ها رو بهونه کردن و اون یه ذره نظر مثبت شون هم از بین رفته و کلا مخالف هستن :)
منم به دختر خانوم گفتم که این جور باشه نمی تونیم ادامه بدیمم! و باید جدا شیم! ولی ایشون راضی نیستن و میکن وابستگی شدیدی به من پیدا کردن!!! نظرشون اینه که یه مدت (در حد سال) صبر کنیم تا ببینیم بعدا چی می شه!
شرایطه خیلی مسخره ای پیش اومده موندم چی کار کنم?! لطفا کمکم کنید! :(
بريد پيش يك مشاور خوب.نبايد فرصتو از دست بديد. حداقل از مدير تالار درخواست مشاوره كنيد تا با اطمينان كامل راهتونو پيدا كنيد.