مشاوره های تلفنی تهران هم بد نیستند بهتر از هیچ کاری نکردنه .. در هر صورت این اقا برای خودش هم شده مجبوره که مشکلات کودکیش و پرخاشگریش رو حل کنه و این تنها با روان درمانی حضوری حل میشه
نمایش نسخه قابل چاپ
مشاوره های تلفنی تهران هم بد نیستند بهتر از هیچ کاری نکردنه .. در هر صورت این اقا برای خودش هم شده مجبوره که مشکلات کودکیش و پرخاشگریش رو حل کنه و این تنها با روان درمانی حضوری حل میشه
هر كسي سه تا من داره من كودك كه احساسيه من والد كه حمايتكر وسرزنشكره ومن عقلاني كه منطقيه همسر شما به نظر من بيشتر از من والد استفاىده ميكنن با من والد نميشه برخورد كرد وارتباط داشت اين ارتباط موثر وكوش بدين راههاي خوبي ميكه كه جلوي برخاشكري وميكيره وميشه شما با درست برخورد كردن يا ايشون رو احساسي يا عقلاني كنين وبعد حرف بزنين هيج كس نمي تونه با من والد ارتباط برقرار كنه ادماي برخاشكر وبايد با درايت اروم كرد
کسی درباره مشاوره های تلفنی تو تهران آگاهی داره؟ممنون میشم کمکم کنین
سلام خانمی
تو نت سرچ کنی، "مراکز مشاوره تلفنی" ( حدودا ساعتی 60 هزارتومان در قبض تلفن) براتون میاد
من سال گذشته از این شماره استفاده کردم، مشاور خوبی بود9092301919 و شماره مشاور 3280 بود در روزهای فرد (خانم صالحیان بود هرچند نامشان را نباید ذکر میکردند اما بنده اصرار کردم)
شاید الان تغییر کرده باشه، نمی دانم
شماره مشاوره رایگان دانشگاه تهران هم هست، 66962377
موفق باشی :72:
[quote=رها92;278648]سلام خانمی
تو نت سرچ کنی، "مراکز مشاوره تلفنی" ( حدودا ساعتی 60 هزارتومان در قبض تلفن) براتون میاد
من سال گذشته از این شماره استفاده کردم، مشاور خوبی بود9092301919 و شماره مشاور 3280 بود در روزهای فرد (خانم صالحیان بود هرچند نامشان را نباید ذکر میکردند اما بنده اصرار کردم)
شاید الان تغییر کرده باشه، نمی دانم
شماره مشاوره رایگان دانشگاه تهران هم هست، 66962377
موفق باشی :72:[/quoteممنونم عزیزم.خیلی لطف کردی...
البته انقد ذهنم آشفته اس که اصلا نمیدونم از کجا و چجوری مشکلاتمو شروع کنم و از مشاور کمک بخوام.مثل یه کلاف سر در گمم.خودمم نمیدونم مشکل اصلیم کدومه.همه مشکلاتم تو همدیگه گره خوردذن وگنده و گنده تر شدن.ایکاش کارشناسای تالار کمک میکردن.متاسفانه هیچ وقت به تاپیکم سر نزدن:54::54::54:
من از سایت تنظیم خانواده هم کمک گرفتم اما بهم گفتن حتما باید من و همسرم حضوری مشاوره بگیریم اون حتی حاضر به صحبت درباره این موضوع و سایر مشکلاتمون نیست مشاور که دیگه جای خود داره....
از طرفی تو تاپیک قبلیم دوستان بهم پیشنهاد دادند در خصوص حل مسائل جنسیتون به همسرت نامه هم ننویس چون غرورش خدشه دار میشه...یکی بهم بگه من چیکار کنم؟؟؟؟مستقیم که نمیتونم..نامه هم ننویسم...مشاور هم که فرض محاله....همینطور بشینم و بیشتر شدن فاصلمون رو نگاه کنم.هر وقت هم خودمو به بیخیالی میزنم بیشتر از یه هفته دووم نمیارم دوباره ذهنم میره سمت مشکلاتم و اذیت میشم.هربار خودم رو سرگرم میکنم که یادم بره چقدر زندگی و رابطم خالی و پوچه اما دوباره حس اولیه برمیگرده...حتی اگه تو کاری هم موفق باشم تا وقتی احساسم اینهمه درب و داغونه چه کنم؟
چرا اینجا خبری از همدردی نیست؟
تاپیک شما واقعیت تلخی داره خانم الهه آذر عزیز، بجز من اینجا بقیه با جملات قشنگشون از تلخی ها فرار می کنند
توجیه عزیز بخدا خودمم موندم.نمیدونم دیگه چیکار کنم.دیشب رفتم سراغ لب تاپم...رفتم سراغ هیستوریش .حالم بهم خورد حتی حق ندارم بگم چرا ؟؟...داغونم بخدا.اگه ذره ای خودم مقصر نبودم دلم نمیسوخت.بخدا واسه این زندگی از همه لحاظش همه کار کردم..میدونی تو خونواده ثروتمند بزرگ شی و بدون حتی یک هدیه(خدا شاهده حتی یک هدیه)و مراسم و خرید بیای سر خونه و زندگیت یعنی چی؟میدونی همیشه از خواسته هات بزنی.همیشه برا شوهرت حاضر و در دسترس باشی و بعدش بی تفاوتیهاشو تحمل کنی یعنی چی؟دوران عقدمون بخاطر اینکه نیازهاشو همیشه براورده کنم حتی ملاحظه مامان و بابامم نمیکردم.همیشه به خواسته هاش تن دادم.الان که ازم سیر شده همه چیو از یاد برده.انقد تو این زندگی عذاب کشیدم که گاهی خودمم باورم نمیشه که این منم؟؟ من کجا و سر و صورت کبود کجا؟؟؟من و تحقیرهای مدام تو جمع دوست و آشنا کجا؟
دلم از دست خدا هم گرفته...من سر ازدواجم با خودش معامله کردم و قرار مدارامو گذاشتم.بهش گفتم مادیات نمیخوام.ظاهر و خونواده باکلاس برام مهم نیست.فقط انسانیت و مردونگی...که متاسفانه هیچ کدومش رو ندیدم. از اینکه پول رو ملاک قرار ندادم پشیمون نیستما.اینا رو میگم که بگم مثل خیلی دخترها پی مادیات نبودم.میخواستم ازدواج سالمی داشته باشم.
از همه جا رونده شدم که اومدم اینجا اما کسی کمکم نکرد.فقط گفتن سیاست داشته باش.بهش محبت کن و...
نمیدونم چرا تو همدردی تاپیکها از طرف مدیران بصورت گزینشی و سلیقه ای پیگیری و جواب داده میشه