خواهش می کنم کمکم کنیدخیلی به راهنماییتون نیاز دارم!

سلام


من تو تاپیک قبلیتونم براتون پست گذاشتم.پس حرفهای تکراری اون پست رو دیگه نمیزنم.


من شدیدا موافق اشنایی قبل از ازدواجم.ولی با اطلاع و زیر نظر خونواده ها.


وجهه بد بهم خوردن احتمالی نامزدی مهمتره یا خدای نکرده مسائلی مثل طلاق بعد از عقد رسمی؟


فقط به برخی از پستهایی که امروز ارسال شده نگاه کنید.ببینید چند تاشون مربوط به اینه که یکی از طرفین بعد از گذشت اندک زمانی از ازدواج دچار شک و دلسردی و پشیمونی ... شدن.


درسته شما میگید بعد از 2 ماه عملا همدیگر رو نمی بینید.اما مشکل دقیقا اینجاست که 2 ماه فرصت زیادیه برای اینکه دو نفر بهم وابسته بشن.بعد از وابستگی هم دیگه خیلی نیاز به دیدن هم نیست.تو همین تالار میتونید به وفور ببینید چند نفر فقط از طریق چت در ارتباط بودن و وابستگی شدید پیدا کردن.حتی بدون دیدن همدیگه(از چند هفته گرفته تا چند ماه).


نمیخوام نسبت به ایشون بدبینتون کنم.اما این احتمال رو هم بدید ایشون این 2 ماه رو فرصتی برای وابسته کردن شما به خودش میبینه(این فقط یه احتمال).


فقط خدا

دوست عزیز جوابم رو که ندادی!
ولی به نظر من اگه میدونی دنبال بهانه نیست(با توجه به دلیلی که برای خواستگاری رسمی نیومدن میاره) و واقعا قصدش ازدواج هست، میتونی قبول کنی دو ماه با هم رابطه ای زیر نظرخانواده ها داشته باشید.
البته خودت باید این رابطه رو مدیریت کنی، که حتی الامکان بدون دخالت احساسات، از همدیگه شناخت نسبی پیدا کنید

ولی اینکه این آقا خیلی صریح گفتن اگه دوست داری رابطه رو کات کنی،اونم قبول میکنه، و بازهم حاضر نیست اقدام جدی تری بکنه ،کمی غیر معمول به نظر میاد!!!

دوست عزیز ،اگر به ارشیو این سایت سری بزنید جوابتون رو می گیرید اگر ایشون شرایط ازدواج دارن که دیگه این نوع رابطه هیچ بهانه و دلیلی نداره می تونن رسما اقدام کنن اصولا روانشناسها با روابط بی هدف بین دختر و پسر مخالفن عده ایی از پسرها هم هستن برای اینکه دختری رو تشویق به رابطه با خودشون بکنن به اون پیشنهاد دوستی برای ازدواج می دن بچون اعتقاد دارن دخترها اعتمادشون جلب میشه و حالا هر خواسته ایی می تونن داشته باشن .برای همین توصیه میشه برای پرهیز از این نوع اسیبها تنها به روابط اشکار و تحت نظارت خانواده وارد بشن . تنها خواسته ی معقول شما از ایشون اقدام توسط خانوادشون و اشنایی با اطلاع می تونه باشه.حتما توصیه میکنم به ارشیو سری بزنید.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط arah

ممنونم از پاسختون؛
امامی دونید ما با وجود همکلاسی بودن تا1ماه پیش حتی خیلی کم هم صحبت شده بودیم،از طرفی 2 ماه دیگه من بر میگردم شهر خودم ورابطه خود به خود قطع میشه،چون الانم تابستونه وایشونم زیاد دانشگاه نمیاد امکان اینکه دورادور بخواد مراقب رفتار من باشه کمه!

---

من تجربشو نداشتم اما چون ازدواج با دوست دختر و پسر تو خانوادمون زياد ديدم ميگم كه اگر پسري دختري رو بخواد حتما ميتونه از راههاي مختلف سر از كارش در بياره. حتي شده شب وروز تعقيبش كنه.چون به نظر من پسر اگر دخترو از جون ودل بخواد تمام سختيهارو به جونش ميخره.واينم مشروط به اينه كه دخترو دست نيافتني ببينه.كه باز اونم به سياست دختر بستگي داره.
به قول معروف "هر كه يار خواهد جور هندوستان كشد"

اما همه چيز با ازدواج تموم نميشه وبايد تا آخر عمر مثل تمام ازدواجهاي موفق هميشه دنبال تازگي ونشاط باشي چون اگر اينطور نشه خيلي زود همون عاشق ودلباخته رو هم از دست ميدي.