آيا با رفتارهاي شوهرم بچه دار شدن به صلاحه؟

سلام. عزیزم ببخشید که اینو میگم ولی من فکر میکنم شوهر شما مشکل داره و اگه میتونید قانعشون کنید و برید پیش روانپزشک (منظورم مشاور و روانشناس نیست) بین اکثر خانواده ها اختلاف هست ولی به خاطر اختلافات کسی کتک نمیزنه و حیوان آزاری نمیکنه رفتارهای ایشون خیلی تنده و مشکل اساسی داره جدی تر به این قضیه نگاه کنید وگرنه اگه بچه دار هم بشید و ایشون کاری بکنه و برای شما و جنین خدای نکرده مشکلی پیش بیاد ممکنه خیلی بیشتر ازونی که دکتر گفته طول بکشه واسه بچه دار شدن دوباره تون و آسیب جبران ناپذیری بهتون وارد شه و حالاها دیگه نتونید بچه دار شین. پس بهتره به جای بچه اول یه فکر اساسی واسه رفتارهای ایشون بکنید وگرنه علاوه بر اینکه مسئولیت بچه رو به عهده نمیگیره ممکنه از لحاظ جمسی هم به شما آسیب بزنه. موفق باشید

با همسرتون برین پیش همون دکتر زنان که واسش توضیح بده که ممکنه تا مدتی بچه دار نشید و بارداری تو سن بالا واسه بچه خوب نیست و ...

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط samanis

به نظر من حتما قبل از تصمیم برای بچه دار شدن با یک یا دو روانپزشک به تنهایی مشاوره کنین. آزار دادن حیوانات به بهانه اختلاف با خانواده همسر یا کتک زدن شما نشونه های خوبی نیستند.

---

ببخشيد ميشه بگيد ميتونه نشون دهنده چه چيزهايي باشه؟

سلام دوست خوب.

ضرب و شتم و به قول بعضی دوستان حیوان آزاری !!! نشونه های بیماری روانی هم میتونه باشه هم میتونه نباشه !

عزیزم، با 4 تا پستی که دوستان میذارن و نظرشون رو میگن نگران نشو. هییییچ کس غیر از خود شما نمیدونه رفتار شوهرت تا چه حد غیر طبیعیه ...

تو باید اول بفهمی رفتار شوهرت از چه جنسیه تا بتونی راه حل درست رو برای از بین بردن اون رفتار پیدا کنی...اما تا نفهمیدی دلیل این برخوردها چیه و راه تغییرشو پیدا نکردی و به نتیجه نرسیدی، بهتره بچه دار نشی.

شما اومدی 2 جمله نوشتی که بچه ها رو نگران کرده یکی ضرب و شتم یکی رفتارش با اردک ها. اما توضیحی ندادی....شاید قضیه به اون بغرنجی که ما برداشت کردیم نیست.
لطفا یه مورد از دعواهاتون رو که منجر به کتک کاری میشه با جزئیات برامون تعریف کن....بگو چی شد که زد؟ مثلا بدون دلیل و بی کنترل از هر چیزی بهت حمله میکنه؟ یا اینکه تا حد انفجار عصبیش میکنی که میزنه؟
در هر دو صورت زدن یک رفتار غیر انسانی و زشته که اگر میخوای زندگی مشترک داشته باشی باید تا ابد این رفتار حذف بشه...اما اگه ما بدونیم رفتار ایشون دقیقا از چه نوعیه، بهتر میتونیم کمکت کنیم که بری مشاوره یا روانپزشک یا خودت یه سری رفتارهاتو تغییر بدی ....

من اسم این کار شوهرتو حیوان آزاری نمیذارم. چون با یه جمله شما که نمیشه نظر قطعی داد....خشمش رو سر تو نمیخواد خالی کنه سر یه چیز دیگه در میاره. شاید هم نگرانی دوستان به جاست. باید بیشتر توضیح بدی.

مرسي گل آراي عزيز.
من تاپيكهاي شما رو خوندم و خيلي برات متاثر شدم. انشالله خدا خودش همسر شما رو آرام كنه و اونو سر راه درست قرار بده.

راستش زماني كه ميزنه خيلي خيلي عصباني ميشه و بعدش ميزنه واينطوري نيست كه با كوچكترين چيزي به من حمله ور بشه و حتي گاها من كه عصباني ميشم مياد و منو آروم ميكنه. تمام ريشه هاي اختلاف ما برميگرده به همون موقع عروسي كه خانواده اون يه كاري كردن و يه مقداري حريمها از بين رفت و خانواده ها تو روي هم قرار گرفتن و ...

و ميدونم مثلا اگه الان اونا با هم آشتي كنن و رفت و آمد داشته باشن اينم خيلي خوب ميشه. فعلا هم كه هيچ كدوم تمايلي به آشتي كردن ندارن. و من و همسرم هم تصميم گرفتيم خودمون رو دخالت نديم.

من خودم با شناختي كه از همسرم دارم اصلا نميتونم قبول كنم كه حيوان آزاري داره و يا نيازه بره پيش روانپزشك. به قول شما داره عصبانيتش رو سر اون زبون بسته ها خالي ميكنه و ميدونم يه جورايي عرصه برش تنگ شده. آخه 2 ماهه كه هم سر كار ميره و هم دانشگاه و هم اينكه بايد به اينها برسه. راستش من خودم محاله به اونا دست بزنم و فقط گاه گاهي كه ببينم گشنه يا تشنه هستن تو ظرفشون غذا يا آب ميريزم و همه مسوليتشون با همسرمه و چون فصل امتحاناتش هست الان يه جورايي خسته شده. يه هفته ديگه بايد صبر كنه تا امتحانات خواهرزادش تموم بشه كه جوجه اردكها رو بده به اون.

ولي اون چند باري كه پيش اومد با يكي از جوجه اردكها اين كارو كرد حس ميكنم يه جنون بهش دست داد چون من با اينكه كاري به جوجه اردكها ندارم ولي دلم براشون ميسوزه و رفتم جلوشو گرفتم و بهش گفتم چكار ميكني؟ آزارت به اين بيچاره ها رسيده؟ مگه آزار داري؟ و حتي چند بار سعي كردم از پيش اونا دورش كنم ولي دوباره ميرفت سراغشون و انگار تا تخليه تخليه نميشد ول كن نبود. و جالبيش اينجاست كه بعدش هيچ اظهار پشيموني نكرد (حداقلش اينه كه پيش من چيزي نگفت) شايد پيش وجدان خودش ناراحت شده باشه ولي من نميدونم. آخه بعضي وقتها اگه توي عصبانيت كاري كنه بعدش كه پشيمون ميشه ميگه.

يكي از دوستان حرف خوبي زد كه گفته بود اگه مشكل حادي نداريد كه به جدايي فكر كنيد. واقعا هم همينطوره و من و اون هيچ وقت به جدايي فكر نكرديم.

ولي من با جميع جهات به اين نتيجه رسيدم كه بايد فعلا صبر كنم. حداقلش تا آخر امسال. تا بعد ببينم خدا برامون چي ميخواد. توكلم به خدا هست.

سلام دوست خوبم.
ممنون از دعایی که کردی....انشاالله خدا به همه مون کمک کنه.
مطمئن باش مشکل شما حل میشه. مثل مشکلی که من داشتم. با امروز 2 ماه هست که شوهرم هیییچ کدوم از اون کارها رو نکرده.
چون من 4 ماه ازش دور بودم و فهمید که اگه به این کارش ادامه بده جدا میشم و مشاوره خانواده هم رفت و بیشتر متوجه اشتباهش شد... من هم رفتم مشاوره و فهمیدم خیلی اشتباه کردم.
اما تا وقتی که خود ما، من... همسرم...شما...همسرت....یا هر کس دیگه نپذیریم مشکل از خودمونه و نتونیم ریشه یک رفتار غلط رو پیدا کنیم و راه درست کردنش رو بفهمیم محاله خود به خود و با گذشت زمان مشکلی حل بشه!
من پیش 3 تا مشاور و یک روانپزشک رفتم حتی با همسرم!!! اما جواب نمیگرفتیم. چون هیچ کدوووم اشتباهاتمون رو نمیپذیرفتیم و طرف مقابل رو مقصر میدونستیم.
تا اینکه من 4 ماه ترکش کردم و تو اون مدت هر دو قبول کردیم کجاها مقصر بودیم!!! و تلاش کردیم تغییر کنیم!!! هر دو مون! نه فقط من یا اون.
الان 2 ماهه همه چی تحت کنترله و هر دو با هم کنترلش میکنیم.
شما هم اینقدری درایت داری که ریشه مشکل رو حدس زدی...پس تا جاییی که ممکنه از یاداوری مسائل مربوط به خونواده ها حتی به طور غیر مستقیم پرهیز کن. تا جایی که ممکنه عوامل حساسیت زا رو شناسایی کن و از مطرح شدنشون جلوگیری کن.
اون هربار میره سراغ اردک ها. چون دفعه اول که رفته شما مانعش شدی و حالا فهمیده رو این موضوع حساسی، عمدا میره سراغ اردک ها که لج تو رو در بیاره!!!
اگه به دستگیره در حساس میشدی، دستگیره درو از جا میکند!!! مگه نه؟
سعی کن تا جایی که میتونی بیشتر بشناسیش تا بیشتر بهش نزدیک شی...این جور آدما دیر اعتماد میکنن.
تا جایییی که در توانته سعی کن از پیش اومدن شرایطی که باعث بشه کتک بزنه پرهیز کنی. اون هربار که میزنه 2 تا اتفاق وحشتناک میفته!!!
یکی اینکه به شدت اعتماد به نفس و عزت نفس و انسانیت خودش نزول میکنه و این موضوع بیچاره اش میکنه و زندگیتون رو تباه میکنه چون از خودش متنفر میشه نمیتونه تو رو هم دوست داشته باشه! مشاور به شوهرم یاد داده بود که اول خودشو دوست داشته باشه...
و دوم اینکه قبح این رفتار چنان از بین میره و چنان برای هر دوتون! عادی میشه که در آینده سر هر مسئله جزئی میزنه؛ حتی جلوی بقیه...وبا اینکه از خودش متنفر میشه اما این رفتاررو حق شما میدونه و میگه تو از من یه اینچنین آدمی ساختی!!!
پس تا جایی که در توان داری نذار کار به جایی برسه که بزنه...حتی اگه خورد بشی...چون این موضوع همیشگی نیست. اگه مثلا ماهها طول بکشه و نزنه و ببینه چه مرد خوبیه و تو چقدر ازش راضی هستی اینقدر عزت نفسش بالا میره که دیگه حاضر نیست حتی با یه فحش شخصیت خودشو پایین بیاره چه برسه به کتک !!!
اما تا اون روز بیاد بچه نیار.
مطمئن باش حل میشه. تمام انرژیت رو بذار رو اینکه بیشتر بشناسیش، علاقه مندی هاش، حساسیت هاش، نقاط ضعف و قوتش، تا جایی که میتونی نقاط قوتش رو پررنگ کن و از برجسته کردن نقاط ضعفش و حساسیت هاش پرهیز کن. تا به مرور زمان کمرنگ بشن...از مشاور، مطالعه، اینترنت ... از همه چی کمک بگیر.
یادت باشه این تلاشیه که داری برای زندگی خودت میکنی!
فکر نکن مأمور شدی تربیتش کنی...نه. باید راه آروم کردن و آروم نگه داشتنش رو یاد بگیری چون آرامش اون آرامش خودته.

سوای رفتارهای ایشون تا دو طرف 100% تفاهم واسه آوردن بچه نداشته باشن بچه دار شدن به هر دلیل و بهانه ای اشتباهه بسیار بزرگیه چون بعدا دوسش نداره و درست مسولیتشو بعهده نمیگیره