رابطم با خونوادم در کل بد نیست بچگی هم همینطور فقط زیاد آرامش نداشتم و الانم زیاد همیشه استرس دارم تو بچگیم دعواهای خانوادگی زیاد داشتیم اما در کل از نظر محبت پدرمادرم کم نمیذاشتند برامون نمیدونم چرا من اینطوریم!!!....
روانشناسم گفت کمبود محبت دارم اما نه از طرف خانوادم بلکه از طرف هم سالانم اما گاهی مثل همین موردی که گفتم این کمبود شدید میشه طوری که عین عاشقها در نبود طرف بی دلیل اشک میریزم آنقدر گریه میکنم که از حال میرم اما وقتی طرفا میبینم برعکس اصلا نشون نمیدم و خیلی خیلی سرد برخورد میکنم و همینطور استرس زا طوری که طرف میفهمه و این طرز برخوردم دست خودم نیست با اینکه نمیخام اما نمیشه!!
4، 5 نفر دیگه ایم بودند که البته به خاطر از "دست دادنشون یا بدست نیاوردنشون" دچار استرس و غمگینی زیاد میشدم اما نه به اندازه ی این دوستم که همیشه باهاش همینطورم و هرچه زمان میگذره بدتر میشم
