نامزدم بهم گفت منو اشتباه انتخاب کرده

برادر عزیز خودتون خیلی عاقلانه تر از خیلی دوستان به این قضیه نگاه کردین.
شاید این خانم تو شرایطی قرار گرفته و این حرف رو ناگهانی زده. به خصوص اینکه بعدش خودش هم به این قضیه اعتراف کرده . به نظر من تنها به خاطر این حرف زندگیتون رو به دردسر نندازین. الان هم که متوجه شدن از این قضیه و این حرف شما ناراحت میشین به احتمال خیلی زیاد دیگه به روتون نمیارن. خیلی از حرفهای خانمها واقعا از ته دلشون نیست. زندگی رو زیاد سخت نگیرید و یه کمی هم مطالعاتتون رو در خصوص اخلاق خانمها بالا ببرید.

نمی دونم چرا بعضی دوستان علاقه خاصی به سرپوش گذاشتن روی واقعیت ها و توجیه شرایط به حالت آرمانی دارن. ایشون گفتن از اول مایل نبودن ادامه بدن و به زور و اصرار ایشون ادامه می دن و حالا هم حرف از اشتباه در انتخاب می کنن
اگر فردا در زندگی سر هر مسئله خاصی بخواد اینو تکرار کنه به نظرتون میشه زندگی رو ادمه داد ؟ در ضمن خانم ها اگه یه نفرو واقعا دوست داشته باشن هیچ وقت همچین حرفی رو نمی زنن حتی از روی عصبانیت .
در کل منظور من جدایی نیست هدفم اینه به جای احساسات و ادامه شرایط به هر نحوی کمی هم از روی منطق و واقعیات تصمیم بگیرین . کاری کنین احساس نکنه به هر قیمتی حتی شکستن خودتون می خواین بهش برسین و کمی هم اون باید جلو بیاد

موفق باشین

غیر از این بحث ،بحثهای دیگه هم داشتید؟
رفتار شما در بحثها چطوری هست؟آرومید یا نه از کوره در می آیید؟
اون خانم خواهر دیگه هم دارن یا نه؟
در کلام و صحبت کردن با هم چطوری هستید ؟یعنی هر کلامی به هم میگید یا نه؟
بعد از بحث هاتون اگر ناراحتی شکل بگیره شما پیش قدم میشید یاایشون؟
رابطه هردوتون با خانواده ها خوبه؟

همونطور که خودتون هم متوجه شدید بهتره که دیگه این موضوعو کشش ندید اوایل نامزدی خیلی حرفایی که زده میشه به خاطر بی تجربگیه من خودم خانمم و خانما چون با روحیات همدیگه آشنایی بیشتری دارن بیشتر میتونن تو این قضیه به شما کمک کنن قدر نامزدتون رو بدونید سعی کنید ببخشیدش تازه اول قهر و آشتیاس همه کسایی که ازدواج کردن این تجربه ها رو داشتن خیلی ازین حرفا بی منظوره و از روی قصد نیست

ممنون از همه دوستان.اول بگم گفتم از اول نمیخاسته به گفته خودش روز اول 1 دل نه صد دل عاشقم نشده و گفت این طبیعیه و فرایند علاقه مند شدن دخترا برعکس پسرا تدریجیه.من که دختر نبودم نمی دونم دخترا چجوری هستن و این خانم اولین دختریه که من از نزدیک دیدم.کلا نه دختر توفامیلمون زیاده و نه من هیچ رابطه ای تابحال باکسی داشتم.منم اولین خاستگارش بودم که صحبتامون ادامه پیدا کرده و با بقیه به جلسه دوم هم نکشیده بود.منم اولین پیشنهاد ازدواجیه که به کسی دادم.بعدش گفتم خاست بهم بزنه واسه این بود که من گفتم خیلی وقت نیست نماز میخونم و این واسش مهم بود گفت اگه به دلم باشه که من رو میخاد ولی ازنظر مذهبی میترسید و بهش اطمینان دادم.این نبود که دلش بخاد بهم بزه دلش از اول بامن بود ولی مسائل مذهبی واسش مهمه. مادیگه مشکلی نداشتیم.فوق العاده خوب و مهربون،با همه ،دوستاش،خانواده،تنهاخواهر ش،با منم مهربونه ولی زیاد نمیگه چون میگه نامحرمیم صحیح نیست.بعدشم من تابحال ازش ناراحت نشدم.واقعا مهربون و خوش قلبه. باهم بیرون هم میریم به من که خیلی خوش میگذره اونم بهش خوش میگذره ولی باز میگه چون نامحرمیم آنجور که باید لذت نمیبره.ولی هربار که زنگ میزنم یا اس میدم یا میخایم بریم بیرون میاد و هیچ مشکلی نداریم.واقعا من بهش علاقه مندم و با اینکه فوق العاده مذهبیه ولی خیلی کم اونم ابراز احساسات میکنه.دوست داشتم بیشتر باهام راحت باشه ولی خودش میگه نامحرم و این حرفا که من بهش حق میدم.من فقط مشکلم با ابراز احساسات زیاده که میگه واس اونم نگفتنش سخته ولی بعد محرمیت این مشکل حل میشه ومیگه اگه الان اینکارو نکنیم بجاش خدا بعدا عوضشو بهمون میده.نمیدونم چی بگم شاید حق با اون باشه.........

ایشون یه خانم مذهبیه خب یه چیز طبیعیه که میخواد بعد از محرمیت رابطشو با شما نزدیکتر کنه و دیگه اینکه تو ازدواجای سنتی با نگاه اول که معمولا کسی عاشق طرفش نمیشه به مرور که باهم آشنا میشن از هم شناخت بیشتری پیدا میکنن علاقشونم بیشتر میشه

ممنون از جوابتون.آره حق با شماست علاقش به مرور زمان بیشتر میشه.اما ازدواج ما انقدرها هم سنتی نبود و من چندسال تودانشگاه میدیدمش و خوشم امده بود و بعد تموم شدن دانشگاه با واسطه گفتم و جلسه اول هم با اطلاع خانوادش ولی بیرون خونه دوتایی صحبت کردیم(البته یکی از دوستاشم باهاش امده بود) خیلی زود بهم علاقه مند شدیم بطوریکه خودشم میگفت هیچوقت تصور نمیکرد بخاد اینشکلی ازدواج کنه و رابطه ما هیچوقت عین خاستگاری نبود.از دید من عین 1 دوستی اما با هماهنگی خانواده ها بود البته بماند تا میگم ما باهم دوستیم بدش میاد و میگه چون خانواده ها درجریانن این رابطه دوستی نیست:confused:اما مشکلی که من همش بهش گفتم همین ابراز محبته که اون همش میگه بعد ازدواج،تواینکه حق با اونه شکی نیست ولی خوب من دوس داشتم الان بیشتر باشه(یعنی الانم خشک و خالی نیست هفته ای یدونه دوست دارم میگه اونم با اصرار من )ولی همش میگه دلیل نگفتنش فقط حیا و نامحرمیه امیدوارم مشکل فقط همین باشه........

درست گفته . رابطه شما دوستی نیست. چون هدفتون ازدواجه و از اول هم با مدیریت و نظارت خانواده ها آغاز شده .
از نظر ابراز علاقه هم باید بهش حق بدید. اون یه دختر مذهبیه و مسلما ابراز علاقه به شما که هنوز نامحرم هستین سخت خواهد بود. اگه میخواین مطمئن بشید که بعدا ابراز علاقه اش شدت خواهد گرفت یا نه باید بررسی کنید ببینید به بلوغ عاطفی رسیده یا خیر.
به نوع ابراز علاقه اش به دوستاش ، خانواده اش ، بچه های کوچیک و .... نگاه کنید. اگه به راحتی قربون صدقه اون ها میره و ابراز احساس می کنه یعنی به بلوغ عاطفی رسیده و شما نیاز نیست نگرانی داشته باشید.

ممنون، اگه بخام به

نوع ابراز علاقه اش به دوستاش ، خانواده اش ، بچه های کوچیک و .... نگاه کنم که باید بگم فوق العاده مهربون و احساساتی.اگه ابراز علاقش به منم شبیه به اونا باشه نتنها مشکلی نیست زیادم هست

:chuncky: آخه منم خیلی احساساتیم و دوس دارم زنم هم همینطور باشه.آخه آدم یبار ازدواج میکنه و این ابراز علاقه البته اگه به همسر باشه تداوم زندگی رو بیمه میکنه.البته با احترام به همسر و خانوادش هم باید محبت رو نشون داد.فقط به گفتن کلمات عاشقانه نیست تو عمل باید ثابت کرد....

ببین خانمها کلا احساساتی تر از آقایون هستن. این خانم هم با این توصیفاتی که کردین مسلما به بلوغ عاطفی رسیده و این خیلی خوبه . تو زندگی هم مطمئن باشین آدم به هیچ کسی بیشتر از همسرش ابراز علاقه نمی کنه .
اگه شناختتون به حد لازم رسیده اقدام کنید و برای رسمی تر شدن رابطه تون شروع کنید. این وضعیت مسلما هم شما رو و هم ایشون رو که یه دختر احساساتی هستن اذیت می کنه.