سلام عزیزم. درکت میکنم چون بعضی اخلاقای بد شوهرت (منت گذاشتن، منم منم کردن، نادیده گرفتن طرف مقابل و ...) رو خودم داشتم. دانشجو که بودم دوستام میگفتن تو خوبی همه کار خوب هم انجام میدی ولی با یک منت گذاشتن بی موقع کارتو خراب میکنی. معنی حرفاشون رو نمیفهمیدم. با ازدواج با یک مرد خیلی مهربون که هیچ توقعی ازم نداشت پرروتر شدم و چنان منم منمی منو گرفت! اون سرش ناپیدا. مخصوصا فوق هم قبول شدم و ... تا این که یک بار شوهر نازنینم ازم دلخور شد و گفت فقط خودتو میبینی و فقط خودت مطرحی و من ارزشی ندارم. اون اول با محبتای بی اندازه اش بهم یاد داد که منم میتونم مهربون باشم. خشن نباشم. از همه توقع نداشته باشم و بعد با یک واکنش تند منو به خودم آورد که بله تمام کاراش به خاطر اینه که اون منو دوست داره و نه اینکه ((باید منو دوست داشته باشه)) و اینکه اون هم حق داره ناراحت بشه و اعتراض کنه و خلاصه برای اونکه زندگی خوشی داشته باشیم اون هم باید خوشحال باشه. ازش یک دنیا ممنون.
تو هم خودت میدونی. اگه به این زندگی رضایت داری برایت آرزوی موفقیت می کنم. اما اگر میخای خودت رو در کنار شوهرت یکی از زوجای موفق ببینی بهتره کاری بکنی. من مشاوره رفتم از اولی رضایت نداشتم رفتم سراغ بعدی که بهتر بود. باید بگم تاثیر مشاوره حضوری خیلی بهتر از حرفای ما تو اینترنته. یک تجربه دیگه این که مشاوره هاتو با فاصله های حدود 2 تا 3 هفته برو و چند جلسه مرتب. از نطر منکه لزومی نداره شوهرت هم باشه. اما مهمتر از همه سعی کن نگرشت رو نسبت به وقایع زندگیت عوض کنی و نه رفتارهای همسرت.
حتی با این اوضاع هم میتونی احساس خوبی داشته باشی. به نطر من همسرت درست میگه که باید شکر کنی. همسرت نکات مثبت زیادی داره. نسبت به جامعه ای که توش زندگی میکنیم.
