1=1 فقط در رياضي

من با بی دل عزیز در مورد پیچیده کردن بحث توسط فرشته خانوم موافقم ولی در یک حرف شما شک دارم.؟
ایا شما مطمئن هستید که بحث شرقی و غربی راه انداختتن در این جا مناسب است من در مورد نابرابری کشوری یا چیزی شبیه این چیزی نگفتم من راجع به نابرابری اجتماعی و رعایت نکردن برخی هنجار ها ی اجتماعی که منجرب این نابرابری ها میشود حرف زدم .
ازتون خواهش می کنم هر چیزی که مطرح میشه فورا اون رو به خارج و بیرون از کشور ربط ندهید . در همین ایران خودمان هم رمپ ها اسانسور ها و سایل پیشرفته برای هدایت معلولین وجود دارد . ایا شما مطمئن هستید که دارای اون امکاناتی که گفتید هستند که با قطعید ان را بیان میکنید.و این تفاوت ها را نباید با خارج مقایسه کنید زیرا که این جز نابرابری نیست این جز ضعفه اونم ضعف مملکت ما که به قول سارا خانوم ما این جا توان صحبت کردن در مورد سیاست های مملکتی نداریم.

تمام حیوانات برابرند اما بعضی برابرترند.



رمان قلعه حیوانات - اثر جورج اورال - داستانی ست درباره گروهی از حیوانات که با تصور آنکه انسان دشمن حقیقی و باعث تمام بدبختی ها و وضعیت فلاکت بار آنهاست، دست به انقلاب می زنند و با بیرون راندن صاحبان مزرعه (در حالی که هنگام به وقوع پیوستن این انقلاب هیچ آگاهی و علمی نسبت به کار خود ندارند)، خود اداره آنجا را به دست می گیرند.

... و اسنوبال که نوشتن بهتر می دانست قلم موئی در میان دو انگشت پاچه اش گرفت و تابلوی مزرعه قبلی را با عنوان "قلعه حیوانات" رنگ آمیزی کرد.

و اصول و قوانینی را به امید داشتن آینده ای روشن، آزادی و عدالت اجتماعی بر روی دیوار طویله ثبت می کنند.

...هفت فرمان
1. هر موجودی که روی دو پا راه می رود دشمن است.
2. هر موجودی که روی چهار پا راه می رود یا دو بال دارد دوست است.
3. هیچ حیوانی حق پوشیدن لباس را ندارد.
4. هیچ حیوانی حق خوابیدن در بستر را ندارد
5. هیچ حیوانی حق نوشیدن مشروب را ندارد.
6. هیچ حیوانی حق کشتن حیوان دیگری را ندارد.
7. تمام حیوانات با هم مساویند.

ولی پس از مدتی این حکومت جدید به حکومتی خودکامه مشابه قبل تبدیل می شود.


سرود را خوانده بودند که اسکیولر با دوتا از سگها ظاهر شدند. بنظر می رسید که مطلب مهمی برای گفتن دارد. او گفت: "بفرمان رفیق ناپلئون از امروز به بعد خواندن "سرود جانوران سرزمین ما" ممنوع خواهد بود." ...

... در روی دیوار بجز این شعار چیز دیگری نبود:

تمام حیوانات برابرند اما بعضی برابرترند.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط کنجکاو

من با بی دل عزیز در مورد پیچیده کردن بحث توسط فرشته خانوم موافقم ولی در یک حرف شما شک دارم.؟
ایا شما مطمئن هستید که بحث شرقی و غربی راه انداختتن در این جا مناسب است من در مورد نابرابری کشوری یا چیزی شبیه این چیزی نگفتم من راجع به نابرابری اجتماعی و رعایت نکردن برخی هنجار ها ی اجتماعی که منجرب این نابرابری ها میشود حرف زدم .
ازتون خواهش می کنم هر چیزی که مطرح میشه فورا اون رو به خارج و بیرون از کشور ربط ندهید . در همین ایران خودمان هم رمپ ها اسانسور ها و سایل پیشرفته برای هدایت معلولین وجود دارد . ایا شما مطمئن هستید که دارای اون امکاناتی که گفتید هستند که با قطعید ان را بیان میکنید.و این تفاوت ها را نباید با خارج مقایسه کنید زیرا که این جز نابرابری نیست این جز ضعفه اونم ضعف مملکت ما که به قول سارا خانوم ما این جا توان صحبت کردن در مورد سیاست های مملکتی نداریم.

---

کنجکاو گرامی
من هم اتفاقا راجع به نابرابری اجتماعی حرف زدم. و قیاس ایران با کشورهای دیگر از این نظر بود که در کشورهای پیشرفته تا حد زیادی با تغییراتی که در ارائه سرویسهای اجتماعی به شهروندان به وجود آورده اند این برابری حقوق رعایت شده.

شما در تاپیک قبلی ات یک بحثی شرقی غربی راجع به تربیت کودکان مطرح کردی که بنده هم با اونجور شرقی غربی کردن مخالفم. اما اینجا بحث چیز دیگری است. خیلی خوب شما نمیخوای راجع به غرب حرف بزنیم باشه راجع به همین شرق حرف میزنیم ( منتها چون بنده بحث معلولین را مطرح کرده بودیم و شما فکر میکنید اینجا هم مسئولین تکلیفشان را انجام داده اند و از خجالت ملت در آمده اند پس فعلا همین را برایتان روشن میکنم:

چرا راه دور بریم؟ دوبی رفته اید؟ متروی دوبی را که همین پارسال افتتاح شد دیده اید؟ فعلا یک خط مترو بیشتر ندارند. اما مترویی شاخته اند که متروی کشورهای آلمان و فرانسه و انگلیس هم به گرد پایش نمیرسند. کشورهای غربی مترویشان تکنولوژی چند دهه پیش است اما متروی دوبی از بهترین تکنولوژی روز دنیا استفاده کرده و به جرأت میتوانم بگویم که یک معلول بی هیچ دقت کن!: بی هیچ دردسری از آن استفاده میکند و حالش را میبرد.

همینطور مالزی و چین و کشورهای دیگر در حال پیشرفت شرقی. هتل های 3 ستاره به بالای همه این کشورها دارای اتاق هایی مخصوص برای استفاده معلولین هستند که یک معلول میتواند به تنهایی و بدون نیاز به کسی سفر کند و از آنها استفاده کند. پیاده رو ها جان میدهند برای ویلچر سواری و کالسکه رانی و دوچرخه سواری.

کنجکاو! یک هتل در ایران اسم ببر که اتاقی مناسب سازی شده برای معلولین داشته باشد!

کنجکاو! مردی! بازوهات قدرت داره و از چهار ستون بدن سالمی! اما جان من! سوار ویلچر شو و سعی کن از شیب جلوی بیمارستان باهنر ( توی منظریه ) بالا بروی! اگه تونستی به تنهایی این کار را بکنی من بهت جایزه میدم.

سوار ویلچر شو برو خود اداراتی مثل شهرداری!!!!!!! نه اصلا چرا جای دو میریم برو یه دوری با مترو توی تهران بزن! اگه توی یکسری ایستگاهها نادانسته پیاده شدی و دیدی ای دل غافل باید اندازه 3 طبقه پله تو اون شلوغی بری بالا ( نه آسانسور دارند نه پله برقی!!!) اونوقت چی میگی؟

ببین کنجکاو عزیز! همین رمپی که شما داری میگی جلوی بعضی! از ساختمانها هست به این دلیل است که شهرداری این اواخر یک قانونی گذاشته بود که اگر ساختمانی با خیابان اختلاف سطح دارد و رمپ نزند بهش پایان کار نمیدهند دیگر هیچ قاعده ای هم برایش نگذاشته بود. از اونور سازندگان هم دیدند که میشود برای گرفتن پایان کار یک سکوی پرتاب موشک!!! به جای رمپ درست کنند و رفع تکلیف کنند.

در صورتی که یک رمپ استاندارد باید شیبی معادل 6 الی 7 درصد داشته باشد. اما تقریبا در ایران این استاندارد اصلا یا به ندرت رعایت میشود.

اگر بحث شرقی غربی نکنیم بر اساس کدام معیار بسنجیم؟ برادر من! توی دوبی تا همین 20 الی 30 سال پیش ملت شناسنامه نداشند. به قول صادق هدایت اینها توی بیابان دنبال سوسمار میدویدند و ملخ میخوردند! حالا مسئولینشان مدینه فاضله ای ساخته اند برای ایرانیان که بیا و ببین. مالزی هم یک کشور اسلامی است برو ببین چه کار کرده اند!

من هم از هنجارها حرف میزنم: دین ما دین برابری انسانهاست! دین ما اسلام است! من هم میگویم بر اساس دین اسلام که (کشور ما داعیه حکومت بر اساس اسلام را دارد) همه آحاد جامعه حق دارند از منابع و امکانات به طور برابر استفاده کنند. شما دوست داری اگر فردا خدایی نکرده در اثر یک اتفاقی که هر لحظه در کمین است یک دو ماهی بشینی روی ویلچر اونوقت مجبور بشی از خانه ات بیرون نروی؟ برو شیب جلوی متروی علم و صنعت رو نگاه کن!!! برو ساختمان معاونت شهر سازی معماری شهرداری تهران را ببین! وای به روزی که بگندد نمک!
برو یک سری به دانشگاههای تهران و سراسر کشور بزن! ببین معلول بدبختی که باید همپای بقیه داشجوهها درس بخونه و تلاش کنه آیا بدون آسانسور میتونه بره طبقه دوم و سوم که کلاس توش تشکیل میشه؟ میتونه بره بخش نشریات که دو طبقه زیر زمینه بدون آسانسور؟ میتونه بره آزمایشگاه؟ و...

ساختمان اکثر بانکها را نگاه کن!!!

اگر هنوز فکر میکنی رمپ های سکو موشکی در بعضی ساختمانها معلولین ما را راحت کرده اند مثالهای عینی تری برایت خواهم زد.

در غیر این صورت به سایر ناهنجاریهای جامعه خواهم پرداخت که تناسب زیادی به زندگی بشر در قرن 21 ام ندارد.

اصلاح زمانی صورت می پذیرد که ما بدانیم و بپذیریم که اشتباه و نقصی وجود دارد. اگر ما اشکالاتمان را نپذیریم و همه اش بخواهیم بگوییم که همه چیز درست است و این بحث ها سیاسی است!!! و بحث سیاسی نکنید، که دیگر نمیدانم از چه باید حرف زد. چون منم معتقدم که اینها مشکلات اجتماعی است منتها این شکل مشکلات اجتماعی که بنده ذکر کردم مسبب اش مسئولین بی درایت و سهل انگار هستند.

با شما در مواردی موافقم و باز هم در موارید مخالف ولی کار ما نیست شناسایی راز گل سرخ کار ما شاید این است که در افسون گل سرخ شناور باشیم.
میدونید باز هم در حرف های شما ریشه گریز به خارج وجود دارد نمیدونم ولی از شما خوشم میاد ادم خیلی خیلی زیرکی هستی.
یه جورایی بحث رو کاملا سیاسیش کردید که من در این مورد با شما کاملا موافقم ولی سکوت می کنم.چون اجازه ندارم به قول بچه ها که میگن اگر حرف بزنیم حذف میشیم.پس سکوت می کنیم .
من ازتون خوهش میکنم در ادامه بحث رو کمی از سیاست دور و از زاویه ای متفاوت به ان بنگرید.

فقط یه موضوع دیگه تو تاپیک بود که در حیطه تخصصی من بود بد نیست کمی در موردش حرف بزنم.

در مورد رمپ که شما اسرار زیادی دارید من با شما موافقم رمپ مورد استفاده برای معلولین باید از شیب 5 % بسته به ساختمان تا حداکثر 10 الی 15% باشد.که این طور نیست و معمولا به قول شما همانند سکوی پرتاب موشک است اصلا رمپ ها باید کار به جایی برد که معلول تلاشی نکند رمپ متحرک باشد مانند سایر کشور ها بخصوص همان دوبی که اشاره فرمودید.واقعا نابرابری معلول ها شیمیل ها و دیگر ادم های معلول از لحاظ جسمانی با ما اصلا معقولانه و درست نیست. در مورد مترو و بیمارستان و چه و چه و چه هم باشما کامل موافقم ولی به دلایلی که عرض کردم قادر به ادامه بحث با شما که احساسم میگه سیاسی هست نیستم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط مدیرهمدردی

سلام بر شما عزیزانم

این سئوال بعضی از اعضاء عزیز هست که چرا این مدیر همدردی اینقدر سخت گیرانه ، تنگ نظرانه قوانین تالار همدردی را وضع می کند، پست ها را ویرایش یا حذف می کند .(بخوانید سانسور )، و بدون اغماض نسبت به مسدود کردن حساب کاربران خاطی اقدام می کند؟

این تالار و قوانین سخت گیرانه آن (که به خاطر مقتضای خدمات تخصصی به مراجعین، در چنین تالاری هست)، واقعا تنگنایی برای افرادی هست که می خواهند روشنفکرانه و انتزاعی مباحث را به چالش بکشانند.

لذا می توانم درک کنم که جو بسته چنین تالاری چقدر کسالت آور و خفقان آور برای افرادی هست که تالار همدردی را نمونه جامعه به حساب می آورند و انتظار دمکراسی و مباحثه و ... دارند.

در حالیکه ما صریحا در قوانین تالار همدردی آورده ایم که اینجا ماکت یک جامعه دمکراتیک نیست. که افراد بحث کنند و نظرات آزاد اندیشانه و متفاوت ارائه دهند. بلکه اینجا مانند یک کلینک خصوصی در مورد مشکلات هست که صرفا افراد می توانند در راستای تخصصی به دیگران کمک کنند نه نظر شخصی.(و در این مورد مدیر همدردی مسئول هست.) و البته دیدهای واگرایانه تخصصی هم در انجمن های عمومی باید تحت نظر مدیر همدردی و همگرا ارائه شود و مراجعه کنندگان را آشفته و سردرگم نکند.

---

نقل قول:

---

مدیر همدردی :

متاسفانه هميشه بين آنچه كه تمايل داريم و آنچه مي توانيم فاصله زيادي هست.
براي هر تغييري در تالار متد مشخص و معيني هست. كه اگر چه گاهي بعضي را مي رنجوند ولي در نهايت به همه كمك مي كند و وحدت بخش هست.

هركجا تنش و عدم صميميت هست حتما حداقل يكي از بندهاي تالار همدردي نقض گرديده است.

ما در اين تالار به شدت با كمبود بودجه، وقت و كارشناس مواجهيم.
علت آن هم اينست كه بسيار به محتوايي بودن تالار ارزش داديم.

هميشه هر سايت و هر تالاري نحوه شكل بندي و مفاهيم و موضوعاتش با صاحب امتياز سايت هست كه هدف گذاري مي كند.
ما براي اينكه هيچ عضوي هم حقش ضايع نشود. اين موضوع را از اول در قوانين تالار گنجانديم كه اين تالار شخصي هست. و نحوه چينش و سو گيري و مسائلش با اهدافي هست كه مدير تالار تبيين كرده است.

اما اين اهداف بر اساس وظايف و مسئوليت هاي متقابل مدير و اعضاء تعريف شده است. يعني اگر اعضاء قوانين را دقيق عمل كنند. مشاور هم مي تواند دقيق بازسازي ارتباطات را درون تالار به شكلي هدايت كند كه افراد در زندگي واقعي بتوانند از آن بهره ببرند.

همه اعضاء بايد ميزاني از ناكامي ها را تجربه كنند حتي در اين تالار.
مهم نحوه تعامل با اين ناكامي هاست.
بعضي قهر مي كنند و مي روند
بعضي درگير مي شوند و دعوا مي كنند.
بعضي نمره منفي مي دهند و پيام خصوصي
بعضي ديگران را تحريك به درگيري و مقاومت و جريان سازي مي كنند
بعضي سعي در تعامل و شفاف سازي و حل مسائل مي كنند.
بعضي بي تفاوتي پيش مي گيرند.
بعضي مي سوزند و مي سازند.
و بعضي....
همه اينها شيوه هاي مختلف شخصيتي هست. اما در اينجا با اين همه مقاله و مطلب بايد روشهاي صحيح تمرين شود تا در زندگي واقعي به هنگام ناكامي بهترين روش به كار گرفته شود نه يك روش احساسي و دم دستي.

هر كدام از ما بايد ياد بگيريم كه بيشترين چيزي كه در
زندگي به ما كمك مي كند ارتقاء خودمان، تغيير خودمان و بازسازي نگرش ،‌احساس و رفتار خودمان هست. چون اگر انرژي خود را فقط روي تغييرات بيروني سرمايه گذاري كنيم دير يا زود متوجه بي نهايت بودن آنها و محدود بودن خودمان مي شويم و سر به سنگ باز خواهيم آمد.

---

1 - همدردی جایی است که لازم است در آن بحثهایی که بتواند به افراد کمک کند تغییراتی رفتاری در خود ایجاد کنند که بهتر و مناسب ، تا با خود و دیگران در تعامل و ارتباط باشند و کلاً بهتر زندگی کنند . آنجا که همدردی مواجه با مشکل یک مراجع است که از طریق فضای نت کمکی نمیشه به وی کرد اغلب دوستان عزیز و متخصصان تاکید می کنند مراجعه حضوری داشته باش .

2 - همدردی هدفش تا اونجا که در امکان و توان دارد ایجاد بحثهایی است که از یاس و الم کم کند و به مراجعین یاد دهد کمتر برای داشتن آرامش و نشاط و مفید بودن و ... به عوامل بیرونی وابسته باشید و بدانید دنیا باهمه ناملایماتش اگر از درون سیستم ایمنی روانیتان قوی باشد شما را غمیگین و مأیوس نخواهد ساخت حتی در اوج دردمندی .

3 - همدردی هدفش این است که هدایت کند تا بیاموزیم سهم خود را از مسئولیتها باز شناسیم و بپذیریم و عمل کنیم .

4 - همدردی رسالتش این است که مراجعینش یاد بگیرند که تنها به نیمه خالی لیوان نظر کردن جز بدبینی و رنج روانی کاهنده چیزی به دنبال ندارد ، از این رو منصفانه نیمه پر را هم ببینید ، و در میان عیبهای خود و دیگران حسنها را هم ببینید و بگویید تا آرام شوید و وقتی اشکالی را در زندگی به اطرافیانتان گوشزد می کنید هم سهم خود را هم ببینید ، هم راهکار دهید ، نه فقط ناله و غم و عیب و .....

5 - همدردی همتش مراجع محوری از منظر راهنمایی و هدایت برای حل مشکلات خانوادگی و فردی از بعد رفتاری و روحی و شخصیتی است و ... هر عضوی که در این زمینه فعالیت می کند چه با راهنمایی دادن ، چه تهیه مقاله و چه ایجاد بحثهای مناسب را مورد قدردانی قرار می دهد به هر نحوی که برایش ممکن باشد .

6 – همدردی توصیه می کند که دوستان از بحثهایی که نه تنها هیچ کدام از این اهداف راتأمین نمی کند ، بلکه ورود به حواشی و بحثهایی است که ربطی به اهدافش پیدا نمی کند ، بلکه زمینه درگیری و تنش را ایجاد می کند و بیان نظرات و قضاوتهای شخصی مصرانه است ، بپرهیزند و همانگونه که به مراجعی که مشکلش طوری است که نیاز به درمان با مراجعه حضوری به متخصص دارد و همین را صادقانه و صریح توصیه می کند ، می خواهد که این گونه بحثها را نیز به جایی ببرید که ربطی به آن و اهدافش داشته باشد و در این زمینه فعالیت می کند چه در دنیای مجازی و چه حقیقی ، لذا با همه احترامی که برای اعضاء قائل است بنا به ضرورت حفظ مسیر مطابق با اهداف ، پستها و تاپیکهای اینچنینی را ( که خلاف جهت اهداف است ) حذف خواهد کرد .

=================

درست به همین دلایل بدون هیچ پیچیدگی و کاملاً روشن خواستم بحث را به سویی هدایت کنم که ربطی به اینجا داشته باشد ، لذا خواستم به نقش تربیت و خانواده در موضوع مطروحه توجه شود ، که در همین راستا برای نمونه اشاره داشته باشم به اینکه این که مثلاً چه چیز باعث می شود بنده برای گذراندن دوره سربازی و یا طرح و فلان و بهمان در بهترین نقطه که راحت باشم و .... و برای رسیدن به این منظور بر خلاف عدالت ، راه پارتی بازی را در پیش می گیرم ، زمینه راهم به کس دیگری که یاد گرفته ، به نونش که از راه حلال باشه یا نه توجه نکنه و فقط بدست آوردن بیشتر براش مطرح باشد زمینه پارتی دادن ( که نون به دست آمده بابت همون لحظاتی که پارتی بازی می کند از حلیت خارج می شود ) را بدهد (سهیم در ظلم ) .

و تاکید می کنم ، همه این مسئولین بی درایت و .... که ما از آنها می گوییم ، عدم احساس مسئولیت و بی وجدانی و اصلاً نداشتن خلاقیت و پر کاری و فکر آبادانی بودن و ... را از کجا آموخته اند ؟؟ ........ منم سالهاست با دردهایی این چنین مواجهم اما ریشه یابی کردم و دیدم خانه از پای بست خانواده ویران است .

سال گذشته یکی از تکالیف شاگردانم را در گروه های کاریشان تهیه وبلاگ در درس مربوطه قرار دادم و ... بعضی ها بهانه می آوردند تا از زیر بار کار شونه خالی کنند و مایل بودند که قبول کنی که موضوعی را انتخاب کنند و در نت به دنبالش بروند و بعد هم کلید پرینت و ... مثلاً تهیه یک کار تحقیقی که حتی از محتوایش کامل خبر نداشتند و من نمی پذیرفتم و به سوی تولید کار و ابتکار و خلاقیت در این فضا سوق می دادم نه ریزه خواری بی خبرانه ، لاجرم مشغول کار شدند، روزی بحث شهر سوخته سیستان پیش اومد که قدمت تمدنیش از بین النهرین هم بیشتر است و قدیمی ترین تمدن شناخته شده ، و بنا به آثار به دست آمده از پیشرفتهای آن در هزاران سال پیش گفتم از جمله در زمینه پزشکی که حتی جراحی مغز هم داشته اند ، و یا ساخت چشم مصنوعی و .... شاگردان پرسیدند پس چرا حالا این همه پیشرفته نیستیم ، ضمن این که اشاره داشتم که در هر زمینه که منظور دارید با اطلاعات قضاوت کنید ، اذعان داشتم که یکی از دلایلش شمایید ، گفتند چرا ما ؟ گفتم یادتون میاد برای این که تکلیف کارتون تهیه وبلاگ باشه چند نفرتو سعی کردید شونه خالی کنید؟!!! ، دقت کردید برای کارهای فوق العاده مربوط به درس میل زیادی به استفاده از اینترنت به صورتی که خوراک آماده بده و نامش را تحقیق بگذارید دارید ؟!! ... با این تنبلیها و .... آیا میشه به جایی رسید ؟؟؟ گفتند خانم راستی چرا ما اینجوریم و چه باید بکنیم ، سوقشون دادم به عادتهای غلط و ضرورت زدودنش و ....

آری حکایت اینه که ریشه ای تحلیل نمی کنیم تا بتوانیم درمان ریشه ای بیابیم ، شاید یکی از عللش اینه که ما باز هم از نظر تربیتی عادت نکریم که به اهداف بلند مدت توجه کنیم و صبر فعال داشته باشیم و اول خود را مورد سئوال قرار دهیم و ارزیابی کنیم بعد دیگری را ( یک سوزن به خود و جوالدوزی به بقیه ) لذا یا عجله می کنیم و محتوا را رها می کنیم یا کند می رویم و محتوا را بعد از مرگ سهراب نوشدارو می کنیم ، و تعادل را بلد نیستیم ، یا از این ور بوم می افتیم یا از اون ور ، یا بی ستون می سازیم یا چهل ستون و ... اینها از تربیت نشأت می گیرد ، هدفم این بود بحث به این سو بیاید که در راستای اهداف همدردیست .


ضمن تشکر ویژه از جناب کنجکاو که سعی داشتند تاپیک را هدایت کنند که به خروج از سمت و سوی اهداف نکشه .

امیدوارم در ادامه ، بحث با نظر به این اهداف ، که بندهایی از آن ذکر شد ادامه پیدا کند .

.

چقد فکر کردم در مورد این تاپیک اون روز ها برای ایجادش ....

بروز رسانی