رفتارهای روز آشنایی

بنده برای اقا مهدی پست کاملی ارسال کردم که متاسفانه نمیدونم چی شد که همش پرید !!

سعی میکنم هرچی یاد بود رو دوباره بنویسم....

اقا مهدی..برادر عزیز

من قبول دارم که باید واقیعتهای جامعه رو دید ...اما از طرفی واقیعتهای دیگه جامعه ما رو هم باید دید...مثل طلاقهای مکرر....مثل ینکه از هر سه ازدواج یکیش منجر به طلاق میشه....

هنوز که هنوزه ازدواجهای سنتی پابرجا تر و محکم تر از ازدواجهای غیر سنتیه....

توجه داشته باشید اگر الان انقدر امار طلاق بالا رفته فقط به بعد ازدواج مربوط نیست...نحوه اشناییها...نحوه مراسم..و هزار مسئله دیگه در جدایی ها موثره....

من در تاپیک یکی از اقایون هم گفتم.ما خانومیم و خصوصیات اخلاقیمون رو به شما میگیم.ما خیلی دوست داریم مرد مورد نظر ما رسمی پا پیش بذاره تا اینکه بیاد از ما بخواد صحبت کنیم و بالاخره برای صحبت باید پارکی..کافی شاپی....سینمایی...خیابونی...جا یی بریم دیگه؟درسته؟

این کجا تا اینکه یک اقا موقرانه بیاد و شماره منزل رو جهت امر خیر از ما بخواد...یا اینکه واسطه ای مثل خواهر..مادر...عمه...خاله... رو بفرسته جلو.

این برای یک زن خیلی ارزش داره...مردی برای زن قابل قبوله که برای بدست اوردنش تلاش کنه...زحمت بکشه....

من خودم اگر اقایی بیاد و بهم بگه بریم باهم صحبت کنیم اصلا خوشم نمیاد و جوابم قطعا منفیه.کما اینکه در دانشگاه دو مورد به همین شکل بود که هر دو ردکردم.

مردی که رسما وارد کار بشه یعنی پایبند به خانوادست و هدفش چیزی جز ازدواج نیست.

از طرفی اینطور که من از نوتههای شما فهمیدم شما انقدر هم از ایشون کم اطلاع نبودید...چون گفتید هم دانشگاهی بودید و سن و سال کمی هم ندارید...یعنی ورودی جدید نیستید..درسته؟

از طرفی همین که ان خانوم شرایط اولیه رو داشته که شما پا پیش گذاشتی برای اقدام رسمی کافی بود.(در واقع میخوام بگم شما یه شناخت نسبی داشتی..درسته؟)

شیدای عزیز

منم خوشحالم با شما اشنا شدم.

اما شما برداشت درستی از حرفهای من نکردی.البته من سعی کردم واضح توضیح بدم.من نگفتم مانند مادربزرگ شما رفتار کنن و تا شب عروسی همدیگ رو نبینن !!!توجه کن این اقا و این خانوم هم دانشگاهی هستن...یعنی ممکنه هفته ای چند بار همدیگ رو ببینن....

وقتی این اقا محترمانه شماره منزل این خانوم رو میگیره و یا یک واسطه میفرسته و میگه مثلا من خواهر اقای x هستم و میخواستم در مور برادرم باش ما صحبت کنم....به نظرت اصلا این خانوم به ذهنش نمیرسه که این اقا ممکنه بیادخواستگاریش؟!

از طرفی گرفتن شماره تلفن برای چیه ؟!برای زنگ زدن و اجازه گرفتن برای امدن به خواستگاری.(همون خبری اطلاعی اجازه ای شما).ضمن اینکه شماره تلفن فقط گرفته شده....که طبیعتا از روش نمیشه ادرس رو پیدا کرد !!

حالا نمیدونم چرا فکر میکنی منظور من این بوده که اقا مهدی بره پشت درو زنگ بزنه و بگه من همکلاسیتونم...امدم خواستگاری !!!

اگر حد اعتدال رو بگیریم و نه از اینور بوم بیفتیم و نه از اونور....مشکلات همه حل میشن.

موفق و موید باشید

کمکککککککککککککhttp://www.hamdardi.net/thread-27690.html#post261090

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط maryam123

توجه داشته باشید اگر الان انقدر امار طلاق بالا رفته فقط به بعد ازدواج مربوط نیست...نحوه اشناییها...نحوه مراسم..و هزار مسئله دیگه در جدایی ها موثره....

این کجا تا اینکه یک اقا موقرانه بیاد و شماره منزل رو جهت امر خیر از ما بخواد...یا اینکه واسطه ای مثل خواهر..مادر...عمه...خاله... رو بفرسته جلو.

---

مریم جان،
من منظورم این بود که یک تغییرو تحولاتی اجتناب ناپذیره و به هر حال سیستم امروزی با 80 سال پیش (زمانی که مادربزرگ من ازدواج کردند) متفاوت است. و البته از عواقب بد ازدواج های اون مدلی هم باید بگم که مادربزرگ من شب عروسی از خانه داماد فرار کرد و رفت منزل عموش قایم شد. نوجوون بود و می ترسید. همسرش (پدربزرگ من) 15 سال بعد در اثر حادثه ای فوت کردند. و خانم با سن زیر سی سال و زیبایی چشمگیر و خواستگاران زیاد و نیاز مالی، هرگز ازدواج نکرد. دلیلش را هم تاثیری که ازدواج اولش توی ذهنش گذاشته بود عنوان می کرد.

به هر حال هر سیستمی یک مزایا و معایبی دارد.

اما این که گفتید این آقا برن شماره منزل را بگیرند، خب این همون مقدمه ای است که من گفتم. آخه این آقا که نمی تونه یه روز مادرش را برداره ببره دانشگاه که شماره منزل اون خانوم را بگیرند.
اگر این آقا یک ربع با اون خانم خودش صحبت کنه مشکلی پیش نمی آد. اما اگر مادرش بره دانشگاه ... راستش به نظر من عجیب می آد و هیچوقت ندیدم خاله و مادر کسی بیاد دانشگاه با کسی صحبت کنه و شماره تلفن بگیره.

فکر می کنم کلیت حرف هردومون یکی است. شاید سوتفاهمی در جزییات بوده. ببخشید که زیاد نوشتم.

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط mahdi24

با سلام به دوستان و تبریک سال نو :)

مسئله ای که می خواستم این جا مطرح کنم این بود که من حدود 1 ماه قبل با دختر خانمی به منظور آشنایی برای ازدواج یک جلسه قرار گذاشتیم و صحبت کردیم. هر دومون 24 سالمونه(من 4 ماه بزرگتر) و توی دانشگاه آشنا شدیم . شهرهامون هم از هم خیلی دوره. با توجه به این که آشناییهای قبلیمون از هم کم بود، قرارمون بر این شد که ایشون بعد از صحبت های اون روز فکر کنن و با خانوادشون مشورت کنن که اگر مشکلی وجود نداشته باشه، خانواده ی ما برن و به طور رسمی آشناییمون شکل بگیره. ولی متاسفانه جواب ایشون و خانوادشون منفی بود و دیگه آشنایی ادامه پیدا نکرد... با وجود اون که ما وابستگی خاصی به هم نداشتیم، ولی از اون موقع تا حالا این مسئله هنوز از فکر من بیرون نرفته و منو به خودش مشغول کرده. دائم فکر می کنم که چرا جواب ایشون منفی بوده؟ دائم دارم به حرف هایی که زدم و نوع رفتارم جلوی ایشون فکر می کنم و به خودم ایراد می گیرم. حس می کنم اون روز اصلن آمادگی فکری برای حرف زدن نداشتم. هر موقع به این فک می کنم که نتونستم خودم رو اون طوری که واقعن هستم نشون بدم اعصابم کلی خورد میشه...
خلاصه این که اولا نمی دونم باید چه کار کنم که از این وضعیت بیرون بیام؟ چون واقعن زندگی عادی منو مختل کرده :(
یه سوال دیگه هم که برام پیش اومده اینه که من الان خیلی از رفتارهای اون روزم رو زیر ذره بین گذاشتم و به نظرم برخی از این رفتارهام خیلی نامناسب بودن(هل شدم). ولی خانوادم بهم میگن اینایی که تو میگی خیلی هم مهم نیستن. بهم میگن خوب تو تجربت کم بوده، همه این ضعف ها رو دارن. ولی من نمی تونم اینو قبول کنم. حس می کنم خانواده برا دلخوشی من میگن این حرف ها رو. به عنوان یه نمونه مثلا من اون روز در خلال حرفها وقتی صحبت از شهر زندگی ایشون شد، یه دفعه از دهنم بیرون پرید و گفتم "درسته که میگن مردم .... خسیسن ؟". حس کردم ناراحت شد ولی من هیچ منظوری نداشتم .. الان که فک می کنم به خودم میگم آخه من چرا این قد بی ادب و بی ملاحظه ام!؟ ولی اطرافیانم بهم میگن "شاید این حرف زیاد خوب نبوده اما قطعن معیار تصمیم گیری یه دختر نمی تونه این حرفای کوچیک قرار بگیره، اصن مگه با یه جلسه میشه در مورد یه آدم قضاوت کرد." خلاصه این که من نمی دونم واقعن تصمیم ایشون چقدر متاثر از این اشتباهات من بوده؟؟ من خیلی افسوس می خورم که چرا اون روز فلان حرفو زدم یا فلان جور رفتار کردم ، چرا با آمادگی فکری بیشتری نرفتم .

---

چقدر سخت میگیری
هرکسی برای خودش معیارهایی داره برای انتخاب همسر که اگه یک مورد رو طرف مقابل نداشته باشه اتوماتیک وار به موارد دیگه فکر نمیکنه
اختلاف سنی شاید مهم بوده براش
دوری محل زندگی همدیگه
یه پدر دوست نداره دخترش رو بفرسته راه دور
میخواد هر روز که نه هر هفته دخترش رو ببینه
بعضی ها ملاکشون مادیه یعنی حتما باید خونه وماشین داشته باشی برای آسایش دخترشون این تفکر رو دارند
وقتی ملاکشون این ها باشه دیگه براشون بقیه کارها و حرفات مهم نیس