نمایش نسخه قابل چاپ
گل دختر :)
خوب بهتره اینجا کاملتر بگی که بدونیم ساناز خانم ما دقیقا از چی خسته شده؟
بیشتر خسته به نظر میای و اینکه پر از امواج منفی شدی نیاز به تخلیه روحی داری. یعنی باید این تلخی ها رو به یکی
بگی تا سبک شی. نیاز داری درک بشی و گاهی هم برای خودت زندگی کنی.
خوب میشه بگی من هیچی ندارم یعنی چی؟
یعنی اگر چی داشتی خوشحال و راضی بودی؟ میدونی اینو؟
سلام عزیزمنقل قول:
نوشته اصلی توسط bahar.shadi
من آدم بشدت اجتماعیی هستم . عاشق جمع های دوستانه ام. میدونی چرا؟ شده بچگیات روزای عید شب یلدا یا هر مناسبت کوفت و زهرمار دیگه ایی تنها باشی؟ شده کل تابستونو خونه باشی؟ وایییییییی یاد اون روزا میوفتم از غصه دلم میترکه. دلم برا بچگیام میسوزه. خیلی معصوم بودم خیلی گناه داشتم. بخدا هرکی دردش برا خودش خیلی بزرگه الان شرایط فرق کرده ولی نمیتونم گذشته رو فراموش کنم.
در مورد دوستای صمیمیم که زیاد نیستن شاید 2تا خیلی صمیمی و بقیه هم دوستای نیمه صمیمی که آره بازم کمن. در مورد دوستام چون انتخابی در کار نبوده (یا دوستای مدرسه ایی یا دانشگاهین) برا همین اخلاقاشونو دوست ندارم. اصلا نمیتونم فکرشو بکنم که نباشنا ولی صمیمیترین دوستم آدم بدبین و سرکوفت زنیه. تا یکی دوسال پیش فقط ازش حرف میخوردم ولی الانه جوابشو میدم و تو خلوتم هم ازش بدم میاد:D
وای من چرا اینجوریم!!!!!!!!!!!
سعی کردم دوست جدید وارد زندگیم کنم ولی دیگه حال حوصله برام نمونده. همه ی ادما بلاخره یجای کارشون میلنگه. منم دیگه از سنم گذشته
میدونین یه دوستی اینجا میگفت ادمارو اونجوری که هستن قبول کن، اخه چجوری میشه بدیاشونو ندید؟ خودخاهیاشونو ندید؟
سلام عزیزمنقل قول:
نوشته اصلی توسط bahar.shadi
من آدم بشدت اجتماعیی هستم . عاشق جمع های دوستانه ام. میدونی چرا؟ شده بچگیات روزای عید شب یلدا یا هر مناسبت کوفت و زهرمار دیگه ایی تنها باشی؟ شده کل تابستونو خونه باشی؟ وایییییییی یاد اون روزا میوفتم از غصه دلم میترکه. دلم برا بچگیام میسوزه. خیلی معصوم بودم خیلی گناه داشتم. بخدا هرکی دردش برا خودش خیلی بزرگه الان شرایط فرق کرده ولی نمیتونم گذشته رو فراموش کنم.
در مورد دوستای صمیمیم که زیاد نیستن شاید 2تا خیلی صمیمی و بقیه هم دوستای نیمه صمیمی که آره بازم کمن. در مورد دوستام چون انتخابی در کار نبوده (یا دوستای مدرسه ایی یا دانشگاهین) برا همین اخلاقاشونو دوست ندارم. اصلا نمیتونم فکرشو بکنم که نباشنا ولی صمیمیترین دوستم آدم بدبین و سرکوفت زنیه. تا یکی دوسال پیش فقط ازش حرف میخوردم ولی الانه جوابشو میدم و تو خلوتم هم ازش بدم میاد:D
وای من چرا اینجوریم!!!!!!!!!!!
سعی کردم دوست جدید وارد زندگیم کنم ولی دیگه حال حوصله برام نمونده. همه ی ادما بلاخره یجای کارشون میلنگه. منم دیگه از سنم گذشته
میدونین یه دوستی اینجا میگفت ادمارو اونجوری که هستن قبول کن، اخه چجوری میشه بدیاشونو ندید؟ خودخاهیاشونو ندید؟
چه خوب پس هم سن هم هستیم :)
یه جوری میگی ازم سنی گذشته فکر کردم 50 سالته :305:
دختر 27 سال یعنی گل جوونی. من که حسابی احساس جوونی می کنم. تو رو نمیدونم.
خوب یه خواهشی ازت بکنم؟ دوست بدبین و سکوفت زن رو که ازش بدت هم میاد بذار کنار خواهشا! میدونی چرا؟
چون اینجور آدمها ، آدمو منفی نگر می کنن و روحیه آدم رو خراب می کنن.
اگر میخوای باهاش گودال تنهاییت رو پر کنی و یک دوست واقعی نیست که جام نیازت رو پر کنه بذارش کنار!
از اینکه دوست جدید تو هر سنی پیدا کنی اصلا نترس گلم.
باورت میشه چیزی که توی زندگی بیش از همه چیز به من خط و جهت داد بعد خانوادم دوستان خوبم بودن؟
دوست 50 ساله هم دارم ، دوست 13 ساله هم دارم ، 2 ساله و 5 ساله و هم سن و بزرگ و کوچیک!
دوستی ماله روح آدمهاست و روح ما هم که سن نمیشناسه!
ما با کسانی دوست میشیم که روحمون رو سیراب می کنن و بهشون کشش داریم. پس این نیاز رو تنها یک دوست
خوب مرتفع می کنه! همسر جای خودش! خانواده جای خودش و دوستان خوب هم جای خودشون :)
خیلی خوبه که اجتماعی هستی و عاشق جمع های دوستانه! این یک پوئن مثبته عزیزدلم :104:
فقط روحیت از اون همه تنهایی کشیدن که واقعا هم سخته کسل شده و منزجر و کلافه شدی!
فقط باید یک روحیه خوب برای خود بسازی.
یک روحیه عالی و از همه مهمتر توی جمع های دوستانه و شاد باید شرکت کنی!
خودت باید این اجتماعات رو ترتیب بدی یا توشون بری! چون کسی برای ما دلسوز تر از خود ما نیست!
اگر دنبال حال خوبی باید دنبال روحیه ساختن برای خودت باشی.
دوستان بدبین و ملامت گر برای ناخودآگاه و روحیه تو مثل سم هستن توی فضا برای ریه.
پس ازشون اجتناب کن. چون دوستان ما روحیه و باورهای ما و آینده ما رو میسازن!
تو حق داری که فکر کنی آینده خوب وجود نداره و خسته باشی. چون روحیه ات کسله دوستم.
حالا دوست داری این روحیه کسل عوض بشه؟
راستی همسرت چطور آدمیه؟ چرا گاهی پشیمون میشی از انتخابش؟ و چرا نمیری سر خونه زندگی خودت؟
مرسی بهار جون
اینکه میگی دوستتو بذار کنار اصلا امکان نداره چون صمیمی ترین دوستم واقعا در بدترین شرایط زندگیم کنارم بوده و اصلا نمیتونم فکرشو بکنم ک یه روز نباشه. اونم به من احتیاج داره. نمیدونم چکار باید کرد ولی نمیشه از هم جدا شیم.
دیگران که منو میبینن دختری با انرژی و پررو میبینن ولی نمیتونی باور کنی که من چقد خجالتیم. به هرکی میگم خجالتیم باور نمیکنه. ولی نمیدونم چرا دوست پیدا کردن برام سخته. فکر میکنم نمیتونم نیازهای یه دوست رو برطرف کنم. خداییش چطور میشه الان یکیو پیدا کرد که بتونی به معنای واقعی باهاش درددل کنی؟
شوهرم آدم به شدت شوخیه. سروکله زدن با همچین آدمای پرانرژیی هم خیلی سخته. البته برای زندگیه مشترک. چون حفظ ارزشها سخت میشه. اینجور آدما خیلی کم جدی میشن و تو نمیتونی راحت باهاشون درددل کنی. گاهی پشیمون میشم چون ما خیلی شبیه همیم. مخصوصا از نظر اجتماعی. احساس میکنم که نمیتونیم به هم کمک کنیم. خیلیییییی دوسش دارم و باهاش خوشبختم اما .........
ما از نظر مالی وضع خوبی نداریم. خوب بودا تا اینکه تحریم شدو کارش خیلی بد پیش رفت و خونواده هامون هم نمیتونن کمک زیادی به ما کنن. برا همینه که هنو نتونستیم خرج عروسی رو جور کنیم و هنو توعقدیم.
گاهی فک میکنم اگه جای من یه دختر پولدار بود اونم الان اینقد مشکل نداشت. اونم مثه من سختی کشیده حقش یه زندگی بهتره:302:
خوب تو فکر می کنی زن و شوهر قراره شریک آسونی های زندگی هم باشن؟
نه! شرایط اقتصادی واسه همه سخته. درست مدیریت صحیحشه.
اتفاقا یکی از دلایل دلسردی و کسلیت همین نرفتن سر خونه و زندگیته.
پس دیگه به افکار منفی اجازه نده خوشبختی تو رو ازت بگیرن! اونم تو زمونه ای که خیلی ها شانس داشتن یک همسر
خوب رو ندارن و اگر هم همسر داشته باشن ، همسرای خوب و به راهی نیستن.
همین که تو و همسرت سالم و خوشبختین یک نکته مثبته و میتونین با برنامه ریزی سر زندگیتون هم برین.
زندگی بهتر رو ما با افکارمون و تلاشی که در جهت اون افکار می کنیم می سازیم. وگرنه تحریم برای همه هست و
اوضاع اقتصادی همه به یک نحوه.
مهم استفاده از فرصت هاست که چطور بتونیم شرایط بهتری فراهم کنیم.
خیلی خوبه که آدم شوخیه و تو این شرایط روحیه اش رو حفظ کرده. بهت تبریک می گم برای داشتن چنین همسری.
اما در مورد دوستت!
خوب اگر انقدر دوستش داری نذار انقدر جلوت منفی بافی کنه و تو بهش امید بده و بگو که دوست نداری سرزنشت
کنه. بذار بفهمه که دوست ها باید مرحم زحم باشن نه سوهان روح!
ضمنا قرار نیست برای دوستانی که پیدا می کنی کار خاصی بکنی. فقط کافیه باهاشون همدلی کنی. همین.
دوست پیدا کردن هم اصلا سخت نیست. نگه داشتن دوسته که سخته.
همین الان تو داری با منی که نمیشناسی درد و دل می کنی. پس پیدا کردن یک دوست چندان هم سخت نیس
اصلا تا حالا فکر کردی چطور اومدی به این سایت و چطور اینجا رو پیدا کردی؟
احتمالا چون خدا خواسته و تو رو به این سایت رسونده. چون احتمالا ازش طلب کمک کردی و گفتی خسته ام.
پس چندان هم مسائل پیچیده نیست. فقط همه چی به خود تو بستگی داره.
:72:
نمیدونم ولی احساس میکنم همه چی بی فایدست
همه چیزای خوب برای لحظات خوبه و در مواقع بدی همه ادما بد میشن. هیشکی درکم نمیکنه. اینکه ادما با من چطور رفتار میکنن دیگه دست خودم نیست.
خوب گلم
چی بی فایدست؟ دقیق برام بگو!
به نظرت چه وقتی همه چی فایده داره؟
ما به آدمها کاری نداریم! ما داریم راجع به ساناز صحبت می کنیم و زندگی خودش.
تو باید یاد بگیری چطور با آدمها و بدی هاشون رفتار کنی که روی تو اثر منفی نگذارن یا قدرت اون اثر کم بشه!
اتفاقا اینکه آدمها با ما چطور رفتار می کنن خیلی به نحوه رفتار ما بر میگرده. شنیدی میگن احترام هر کس دست
خودشه؟ یا چطور رفتار کنیم که سرمون کلاه نذارن؟ یا چطور عمل کنیم که به خودشون اجازه رفتار بد ندن؟
این جهان ، جهان کنش ها و واکنش هاست!
فقط باید بدونی کجا باید ساده و رو راست باشی و کجا محتاط!
کجا باید مهربان باشی و کجا قاطع!
ضمنا این توقعه که باعث میشه ما از رفتار خوب و بد ادمها ناراحت یا خوشحال بشیم.
اگر کاری رو برای رضای خودمون و پرودگارمون انجام بدیم دیگه رفتار آدما برامون مهم نیست.
تازه همه ادمها هم که بد نیستن. فقط رفتارشون با ذائقه ما گاهی سازگار نیست.
درسته؟
راستش نمیدونم. من آدما رو بد نمبدونم ازشون بدم میاد. مثلا الان هایده داره میخونه و من ازش بدم میاد:311:
خدا چی آفرید!!!!!!!!!
اینکه بخاین یه راهکاری بدین و من عملیش کنم به نظرم بی فایدست چون من آدم کاملا بی اراده یی هستم. اصلا نمیتونم یه کارو به سرانجام برسونم
احساس میکنم در درونم یه چیزایی وجود داره که اصلا خوب نیست.:302:
سلام خانمی... دلم میخواد چند کلمه باهات حرف بزنم و می خوام که روش خوب فکر کنی باشه؟ لازمه اش هم اینه دیدگاه منفی ات رو فعلا بگذاری کنار و با دیدگاه بیطرفانه نگاه کنی...
.
.
هیچکدوم از ما در انتخاب پدر و مادر و خانواده امون نقشی نداشتیم. حتی بود و نبودشون هم دست ما نبوده بوده؟
یک جمله زیبا از دکتر علی شریعتی هست که میگه: "خدایا به من آنقدر توانایی بده تا بپذیرم آنچه را که نمی توانم تغییر دهم."
خانواده ما بخشی گریزناپذیر از زندگی ما هستند که نمی شه عوضشون کرد. حتی اگه تا صبح بیای و در مورد بد بودن خوب بودن یا کم فکری والدینت بگی هییچچچ تاثیری نداره چرا؟ چون چیزی نیست که بتونی عوضش کنی. پس از اعتراض در مورد این مقوله از زندگیت دست بردار و بپذیر و بپذیر و بپذیر این شرایط دوران کودکی تو بوده و لاغیر...( شرایط کودکی من هم سخت بوده برات شعار نمی دم)...
بخش دوم قضیه تویی. انسان در دایره ارتباطاتش با سه مساله همیشه درگیر خواهد بود. رابطه خودش با خودش، رابطه خودش با دیگران و رابطه دیگران با خود.
موارد بالا رو به ترتیب اولویت برات نوشتم یعنی اینکه اگر اینها به ترتیب درست نشه اصلاحاتی اتفاق نمی افته.
مشکل تو تا به امروز این بوده که به عنوان "دختر خوب مامان و جامعه" به بند سوم گیر دادی و حالا با وجود داشتن همسر و زندگی، احساس سرزندگی و نشاط نمی کنی و تقصیر ها رو انداختی گردن گذشته ای که غیرقابل کنترله و آدمهایی که احساساتشون در اختیار تو نیست!
برای شروع اول از همه از خودت باید شروع کنی و باید خودتو پیدا کنی. می دونی چرا تمام عالم و آدم یک کاری می کنند تو تنها باشی و هی زجر بکشی؟ هدف دارند... می خوان که خودتو پیدا کنی و پله اول رو بری. "آشتی با خود!"...
اگر با حرفهام موافقی بگو تا ادامه بدم.
چرا موافق نباشم؟ بلاخره یجای کار میلنگه دیگه. اینکه میگی با خودم آشتی کنم، مگه من با خودم قهرم؟ چرا همچین چیزی میگید؟نقل قول:
نوشته اصلی توسط سرافراز
و اینکه خودمو پیدا کنم، یعنی چی؟ چطور باید خودمو پیدا کنم؟
چطور میتونم از دیگران(خانوادم) انتظار نداشته باشم؟ یا حداقل کم انتظار داشته باشم؟