من و همسرم میخواهیم یه تصمیم برای مهاجرت یا ماندن بگیریم ولی ...

samanis عزیز ممنون ازت خیلی خوشحالم که یکی که دقیقا تو این شرایط هست بهم جواب داد ،

من هم منکر دلتنگی و ناراحتی های غربت و دوری نیستم ولی من خودم خدا رو شکر توی خانواده ای بزرگ شدم که کاملا مستقل بودم و خیلی مواقع پیش اومده که تنها بودم و پدر و مادرم به مسافرت رفتن ولی برعکس من همسرم خانواده خیلی نگرانی داره و چون همسر من هم تک پسر خانواده هست خیلی هم هواش رو دارن واسش دور از جونشون پرپر می زنن من فکر میکنم اگه یه مدت پسرشون رو نبینن خیلی داغون میشن ... یعنی فکر کنم اگه این اتقاق بیافته مادر همسرم روزی سه یا چهار بار بخواد زنگ بزنه و با پسرش صحبت کنه فقط از روی نگرانی ... این یکی از نگرانی های منه به خاطر خانواده همسرم و انتقال نگرانی و دلتنگی بیشتر از حد به همسرم ... همسرم هم بعضی اوقات تو حرفهاش مستقیم نمیگه که دل تنگ خانواده میشه بیشتر میگه دلم واسه ایران تنگ میشه دلم واسه جاده چالوس واسه شمال تنگ میشه :43: بعد از یک طرف هم میگه من می تونم چند سال هم نیام ایران تا به یه مرحله ای از زندگیمون برسیم ... میدونی من خیلی نگرانی ما بیشتر برای کار و امرار معاشه رشته من و همسرم رشته قابل قبولیه و همه جا براش کار هست من سابقه کار خوبی هم دارم ولی همسرم کارش به رشته اش خیلی ارتباط نداره ترس من بیشتر از کار پیدا کردن هست ....

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط malakeh

برعکس من همسرم خانواده خیلی نگرانی داره و چون همسر من هم تک پسر خانواده هست خیلی هم هواش رو دارن واسش دور از جونشون پرپر می زنن من فکر میکنم اگه یه مدت پسرشون رو نبینن خیلی داغون میشن ... یعنی فکر کنم اگه این اتقاق بیافته مادر همسرم روزی سه یا چهار بار بخواد زنگ بزنه و با پسرش صحبت کنه فقط از روی نگرانی ...

میدونی من خیلی نگرانی ما بیشتر برای کار و امرار معاشه رشته من و همسرم رشته قابل قبولیه و همه جا براش کار هست من سابقه کار خوبی هم دارم ولی همسرم کارش به رشته اش خیلی ارتباط نداره ترس من بیشتر از کار پیدا کردن هست ....

---

خانمی تو تالار تاپیک داشتند که مشکلشون تماس های بیش از حد خانواده همسرشون با اونها در خارج از کشور بود و این که همسرش هم دائما نگران اونها بود و آرامش زندگیشون به هم خورده بود. شاید اون تاپیک کمکتون کنه برای قسمت اول صحبتتون.

در مورد کار معمولا اگر حداقل یکی از مدارک تحصیلیتون، ترجیحا آخرین مدرک دانشگاهیتون، از کشور مذکور نباشه کار پیدا کردن سخت تر می شه.
کارفرما برای استخدام شما باید با قوانین کار و مهاجرت و مالیات و ویزا و ... درگیر بشه. اما برای استخدام یک هموطنش ( که طبق قانون اکثر کشورها اولویت استخدام هم داره) کارش خیلی ساده تر هست. به همین دلیل ترجیح می دهند کسی را استخدام کنند که بی دردسرتر است. مگر این که شما را از طریق کسی بشناسند و یا از کار دانشجویی، کارورزی و ... ذره ذره وارد کارشون بشید.

در مورد سطح دانش و تکنولوژی چند بار صحبت کردید. نتایج عملی و کاربردی دانش در همه دنیا همزمان داره استفاده می شه ( به جز موارد خاص). نمی دونم منظورتون از سطح بالای دانش کشور چیه؟ چه استفاده ای در زندگی شخصی شما داره؟ اگر ممکن هست در این مورد توضیح بدهید.

اگر همسرتون محوریت خانواده و جایگاه اقتصادی اش را از دست بدهد، برای خانواده اش هم دلتنگ بشود کار شما سخت می شود. با توضیحاتی که در مورد ایشون و خودتون دادید من حسم این بود که شما بیشتر مایل به مهاجرت هستید و احتمالا همین انگیزه و شرایط کاری که گفتید کمکتون می کنه موفق بشید، همسرتون احتمالا در مقابل شما ضعیف تر عمل خواهد کرد و شکافی بینتون ایجاد می شه که زندگی خانوادگیتون را به خطر می اندازه.

ممنون پیدای عزیز تاپیک مورد نظر رو پیدا میکنم و می خونم حتما
در مورد سطح دانش و تکنولوژی که واسم مهمه فقط واسه آینده بچه ام هست بعد خودمان...
همسر من یک روز مصمم میشه که بریم خودش هم میره تحقیق میکنه که کجا بریم و میگه می تونه دوری خانواده اش رو تحمل کنه .... ولی باز موندیم چیکار کنیم ....

در مورد تماس تلفنی و اسکایپ خوشبختانه همه جا اینترنت هست و تقریبا میتونین هر روز مجانی با ایران در تماس باشین. هرچند وقتی کار پیدا کنین دیگه مجال ارتباط مداوم با ایران رو پیدا نمیکنین.
مهم ترین مساله مهاجرین پیدا کردن جایگاه اجتماعی(که شامل شغل هم میشه) متناسب با جایگاه اولیه شون در ایرانه و این دقیقا نقطه آسیب پذیری خانواده های مهاجره، خانواده ای که یکی از اعضای اون طاقت دوری و غربت نداشته باشه و بیکار باشه به شکل بسیار بدی آسیب میبینه و ممکنه هرگز نتونه آسیبشو ترمیم کنه. من بیشتر توی خانواده های ایرانی این مساله رو در مورد آقایون دیدم که توی ایران مدیر (مخصوصا مدیران دولتی) یا کارشناس ارشد بودند و اینجا باید از صفر کارشونو شروع کنند و قضیه خیلی پیچیده تر و بدتر میشه اگه اون مدیر بلند پایه توی ایران تو غربت بیکار بشه.
قبل از اقدام به مهاجرت اول تا حد امکان با زبان کشور مقصد آشنا بشین، حتی اگه شده روزی ده ساعت زبان بخونین. از ایران در سایت های اینترنتی کاریابی اونجا جستجو کنین و ببینید آیا با دانش و تجربیات فعلی شما کاری براتون وجود داره؟ ببینید چه دوره ها یا تجربیات و مهارتهایی باید کسب کنین تا راحت تر شغل پیدا کنین. در مرحله بعد به وضعیت اقتصادی کشور مقصد حتما توجه کنین ، مثلا در حال حاضر اسپانیا ، یونان یا پرتغال کشورهای مناسبی برای مهاجرت نیستند.
توجه کنید که اینجا هیچکس دستتون رو نمیگیره و در عین حال براتون ایجاد مزاحمت هم نمیکنه ، زندگی موفق در خارج از ایران نیازمند کار بیشتر ، پشتکار و استراحت کمتر از ایرانه.
خانواده ها در صورتی میتونن موفق باشن که به برابری زن و مرد معتقد باشند و دلتنگی اذیتشون نکنه.

مرسی samanis عزیزم .... از راهنمائیت