برم یا نرم؟ (تردید در ادامه تحصیل در خارج به علت نگرانی برای مادر تنهایم)

دوست عزیز سلام. من هم یک پسرم تقریباً هم سن و سال خودت و در اروپا درس می خونم. درسته زندگی در اروپا و تحصیل در یک دانشگاه معتبر چیز جالبی به نظر می رسه و آینده ی شغلی خوبی براش متصوره اما به چه قیمتی؟ ببین شما اگر ایران رو ترک کنی یعنی از هر آنچه که اونجاست دور می شی. ته دلت شاد نیست دیگه. کاش می تونستی توریستی بری یه سفر اون میل یا عطشت برای دیدن کشورهای دیگه کمی کاسته بشه. اونوقت با خیال راحت تر می تونستی ایران زندگی کنی. من اگر شرایط شما رو داشتم و مادرم تنها بود و پایبند یک کشور دیگه نمی شدم ایران می موندم. شما با گرفتن دکترا در ایران هم آینده ی خوبی خواهی داشت. مهاجرت و تحصیل در فرانسه خوبه اما شاید انقدر ارزش نداشته باشه که مادرت رو ترک کنی و از یک طرف همش خودت دلتنگش بشی و از طرفی مادرت غصه ی دوریت رو داشته باشه. به نظر من اگر شرایط اجتماعی و اقتصادی ایران جور باشه و شرایط عادی باشه اصلاً ارزش نداره آدم بره چند سال خارج زندگی کنه. ولی خب الان با توجه به تنگناهای داخل میل به خروج از کشور دو چندان شده اما باز باید هر کسی شرایط شخصی خودش رو بررسی کنه قبل از تصمیم گرفتن. من می گم اگر همه چیزت جوره و فقط برای درس و دانشگاه می خوای از ایران دور بشی نکن این کار رو. باز تصمیم با خودته. مجرد هم که باشی زن گرفتن در خارج خیلی خیلی سخت تره چون گزینه های زیادی دو رو برت نیست اما اگر ایران باشی باز دور و برت آدم زیاده. خلاصه خیلی خوب فکر کن بعد تصمیم بگیر. بورسیه و اسکالرشیپ چند وقت اولش برات جالبه و هیجان داره اما به مرور برات عادی می شه و اگر دلت شاد نباشه و دلتنگ باشی احساس موفقیت چندانی نخواهی داشت. اگر بتونی مادرت رو ببری خوبه و شاید بهترین راه برات تو این موقعیت باشه اما بعید می دونم زنی با این سن و سال طاقت زندگی در غربت رو داشته باشه.

سلام به همه ی دوستان عزیزم
ممنون بابت پاسخ ها و راهنمایی هاتون.
قبل از اینکه این موضوع رو تو فروم مطرح کنم خیلی بهش فکر کرده بودم، بعضی از مسائل تو زندگی مون وجود دارند که وجود ما از اونهاست، منظورم نقش پدر و مادر تو زندگی شخصی مونه، اینکه ما کی هستیم، کی خواهیم شد و ... . خیلی از دوستان عزیز به عواطف و احساسات اشاره کرده بودند که قربانی این تصمیم خواهند بود که البته کم غرامتی نیست. خیلی به این موضوع فکر کردم و پس از سنجیدن راهنمایی ها و پیشنهادات شما دوستان عزیز به این نتیجه رسیدم که بهتره در ایران بمونم و داستان خارج رفتن رو فراموش کنم. تو زندگی مون چیزهایی وجود دارند که ارزش قمار کردن رو ندارند (منظورم مامانمه)، دیگه بقیه اش با خدا.
قربان همه تون
حامد

خدمـــت به مادر چیزیه که به هیـچ عنوان بی جواب نمی مونه...

موفق باشی حامد جان

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط gole kaghazi

خدمـــت به مادر چیزیه که به هیـچ عنوان بی جواب نمی مونه...

موفق باشی حامد جان

---

سلام، من هم از شما ممنونم گل کاغذی جان.

سلام آقا حامد،

خوشحالم که به نتیجه رسیدید.
با توجه به اینکه (خوشبختانه) اینقدر برای مادرتون احترام قائل هستید، به نظرم بهترین تصمیم رو گرفتید.

امیدوارم هر جا هستید موفق و سلامت باشید.

بغضم گرفت این تاپیک رو خوندم!
آدم از اینکه هنوز این احساسات هست به زندگی روی این کره امیدوارتر میشه
امیدوارم هزاران برابر اون موفقیتی که قرار بود اونجا داشته باشین ، توی ایران به دست بیارین

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط رویای صداقت

بغضم گرفت این تاپیک رو خوندم!
آدم از اینکه هنوز این احساسات هست به زندگی روی این کره امیدوارتر میشه
امیدوارم هزاران برابر اون موفقیتی که قرار بود اونجا داشته باشین ، توی ایران به دست بیارین

---

سلام، ازتون ممنونم.