نوشته اصلی توسط دختر بارونی
بله درسته چیزهای مثبت هم هست واقعا به خاطره سلامتی و پدر و مادرم از خدا ممنونم اما یه چیزی توی زندگی ادما هست که خدا خودش جاشو خالی گذاشته و هیچ چیز جای اونو نمیگیره اون هم یه همسر یه همراهه که محبت و بودن کنارش ارامشی به ادم میده که هیچی نمیده یه نعمته بزرگه خودش گفته همه جفتن افریده شدن ولی.....
ولی چرا به بعضی داده نمیشه بعضیا باید حسرت بخورن؟ باید توی تنهاییشون گریه کنن؟ باید تنها بمونن؟ واقعا کسانی که خودشون ازدواج کردن اینو درک نمیکنن براشون عادی شده خودشون دلگرمن ولی نمیفهمن واسه همین اطراف من دختر مجرد مثل خودم نیست که بتونم باهاش حرف بزنم راهنمایی بخام . مشکل خیلی هاست ولی این خیلیها باید چیکار کنن که به ارامش برسن
