نمایش نسخه قابل چاپ
صابر جان به همین دلیل احساسی شدن که به راحتی توهین می کنیدو افکار دیگران رو مریض میدونید مشاوران نظرشون اکثرا اینه که 20 سال سن مناسبی برای ازدواج نیست. قرار نیست برای افزایش اعتماد به نفس یک بچه اون رو به سمت ازدواج هول داد. پسر 20 ساله در شرایط فعلی جامعه واقعا در شرایط ازدواج نیست.
آقآ مهران آدم با آدم فرق داره البته..
عزیرم ایشون کار و سربازیشون حله؟
ا
ب نظرم با هم برین پیش مشاور قبل ازدواج:72:
سلام تنها عزیز:
به تالار همدردی خوش امدید و امیدوارم که بتونید نتیجه خوبی بگیرید..
دوست عزیز درست هست که سوال شما در رابطه با اینکه بدونید میزان وابستگی ایشان به مادرشون چقدر هست شروع شده ولی در زیر لوای اون باید به تمام مسائل دقت کنید..ما فرض می گیریم که شما همه شرایط را بررسی کردی و معتقدی خود شما هم به بلوغ لازم برای ازدواج رسیدی و الان تنها مشکلت اینه که بدونی این اقا تا چه حد به مادرشون وابسته هست..
اول از پاسخ سوال خود شما شروع می کنم و بعد با اجازه شما کمی از حواشی این موضوع برات می گم..
دوست عزیز در طی چند خط کوتاه که شما در تالار نوشتی اصلا نمیشه در رابطه با ایشون اظهار نظر کرد ولی با توجه به چیزهایی که شما بیان کردی و اینکه ایشان تمام جواب سوالات شما را منوط به بعدا کردند و بعد از مشورت با مادرشون این پاسخ ها را دادند کاملا مشخص هست که ایشان اصلا به استقلال شخصیتی نرسیدند..
درسته که هستند افرادی چه پسر و چه دختر که خیلی زود به بلوغ فکری می رسند و می توانند کاملا ازدواج موفقی داشته باشند ولی امار نشان داده که درصد این افراد کم هست و اکثرا پسر ها بعد سن 25 سالگی به استقلال کامل می رسند..از همان یک خط شما میشه اینو متوجه شد..نه اینکه ایشان بچه ننه هستند..این واژه معنای جدایی دارد و استقلال شخصیتی هم معنای دیگری دارد و شما اصلا نباید این دو مقوله را با هم اشتباه کنید..
در نهایت شما اگر اصرار بر شناخت بهتر داری باید حتما دوره اشنایی و رفت و امد خود را قبل از عقد طولانی کنی و حتما از مشاورین قبل از ازدواج بهره ببری تا بررسی کنند هرکدام از شما به بلوغ لازم برای ازدواج رسیده اید یا خیر..تنها و بهترین کار برای شما مشاوره قبل از ازدواج هست...
در ادامه اون چند توضیح برای سایر دوستان...چه دهه هفتادی چه شصتی؟!
دوستان اول اینکه در هدایت کردن مراجع تنها نظر خودتون را معطوف به مشکل مراجع بکنید و اصلا در پاسخ دادن خودتون را جای ایشان نگذارید..چون یک پسر 20 ساله می تونه بسته به نوع تربیت..فرهنگ..شرایط اجتماعی و خانوادگی دارای یک سری معایب و مزایا باشه...بنابراین بحث شما بر سر ازدواج کردن و نکردن این خانم در این سن هیچ کمکی به مراجع نخواهد کرد..و همچنین دوستان اصلا اماری وجود نداره که دقیقا چه موقع و چه سنی فرد توانایی ازدواج داره فقط حداقل و حداکثری وجود داره و کلیت داره نه قطعیت...خواهش می کنم دوستان دقت کنند ..با هم در تاپیک ها برخورد نکنید تا ان شا لله همه ما باهم چیز یاد یاد بگیریم و به دیگران کمک کنیم..تجربیات خود و عقاید خود را تعمیم ندهیم.و تاپیک افت های احتمالی در کار مشاوره را مطالعه بفرمایید...
تنها عزیز سوالی داشتی باز هم مطرح کن تا ان شا لله نتیجه مطلوب بگیری..راستی نه تنها شما باید طرف مقابلت را از لحاظ بلوغ ازدواج بررسی کنی حتی باید در رابطه با شناخت خودت و بلوغ فکر و اجتماعی خودت هم شناخت پیدا کنی و بعد به ازدواج بیاندیشی تا ان شالله ازدواج موفقی داشته باشی..
موفق باشی
سارا بانو:72:
بهترین راه برای فهمیدن این موضوع این هست که بهش بگی من دوست دارم کار کنم...
اگر واقعا مرد باشه و بچه ننه نباشه همون موقع جوابت رو میده ! و جواب 99 درصد پسرها نه هست
من این سوالو پرسیدم .ایشون گفتند فکری تا به حالا راجع بش نکردم فکرمو بکنم میگم.که بعد از چند وقت گفتند ایرادی برای کار یا ادامه تحصیل نمیبینند.
ایشون هنوز سربازی نرفتند و الان اومدن بگند تا ببینند اگه بهم میخوریم من منتظرشون بمونم
شغل دایمی ندارند اما الان مشغول یک کاری هستند که بعدا گفتند که اگه شد شرکت میزنندو گفتند احتمالش 100٪که حداقل با پدرشون کارکنند.اما گفته که نمیخواد دستش جلو اونا دراز باشه و میخواد خودش سختی بکشه و از کم شروع کنه و اینکه حتی ارث پدرشون که الان تقسیم کردند هم گفته شاید قبول نکنم تا روی پا خودم باشم.
گفته که با مادرش راحته و مشورت زیاد میکنه.
اینا قسمتی از صحبتاشون و گفتند که قبلش با هم یکم رابطه داشته باشیم با اطلاع خانواده ها البته
که مادر من قبول نکردند.اخه ایشون هنوز رسما خواستگاری نیومدند و فقط دوبار با خودم حرفیدند با اطلاع خانوادم.
من الان چکار کنم؟
برم مشاوره؟؟
قبلش صحبتی داشته باشیم مثلا اس ام اس یا تلفن؟:325:
ایشون قلیون میکشیدند و من گفتم دوست ندارم
دو هفته بعد که باز صحبت شد گفت که این دفعه که دوستان قلیون اوردند من نکشیدمو و ترک کردم!
هیچ گونه ارتباطی بدون رسمی خواستگاری اومدن ایشون را نپذیرید .
وقتی خواستگاری اومدند ،شرط کنید که برای تشخیص میزان سنخیت و تطابق ویژگیهای هرکدام با معیارهای هرکدام مشاوره برید . و دغدغه ها و آنچه براتون مهمه که از طریق مشاور بفهمید را مطرح کنید و کلاً بخواهید مشاور به شما کمک کند هم خودتون را بهتر بشناسید هم همدیگر را .
نه اس ام اس ، نه تلفن ، نه ارتباط بیرونی بدون اقدام رسمی حتی با اطلاع خانواده ، راه شناخت درست نیست ، بلکه راهی هست که به وابستگی عاطفی و تحریف شناخت منجر میشه . و بهتره پرهیز کنید :305:.
موفق باشید
.