چکار کنم که صلاح فرزندم باشد؟

سلام برادر عزیز
البته اینجا محکمه نیست و ما قصد قضاوت در مورد ارتباط شما و همسرتان نداریم ولی کمی تناقض در صحبت هایتان به چشم می خورد کمی با خود رو راست باشید. واقعا دلتنگ کودکتان هستید و یا از رفتارهای همسرتان به تنگ آمده اید.
در پست اول گفته اید:

نقل قول:

---

حانزدیک به 14ماه است او را ندیده ام.شب و روز به یادشم و روزی نیست که در فراغش اشک نریزم.اصلا" گرفتن دخترم از همسرم برایم آرزو شده و قصد دارم اگر موفق به اینکار شدم من هم کاری را که او بامن کرد و نگذاشت 14ماه حتی با او صحبت کنم من هم با او چنین نمایم.

---

و در پست دوم:

نقل قول:

---

لذا بهتر است او هم با یک حساب سرانگشتی و با بخشیدن مهریه اش هم طلاقش را بگیرد و هم حضانت بچه را بگیرد و با قدری تعامل وضعیتی را مهیا نماید تا امکان ملاقات بچه برای من هم میسر باشد.کجای این زیاده خواهی است.باور بفرمایید این کار عین صلاح هر سه ما است.

---

اینکه خانم شما منطق و درکش در چه حد است چیزیست که ما نمی دانیم و حتی در مورد موارد اختلافی بین شما و همسرتان هم هیچ اطلاعی نداریم.

ولی برادر بزرگوار
تصمیم گیری در مورد دخترتان مسئله ساده ای نیست که با دید غرض ورزی و تلافی جویانه بتوان بدان نگاه کرد. در مورد آینده دخترتان دلسوزانه تصمیم بگیرید و اون طفل معصوم هیچ تقصیرینداشته نگران نباشید شاید الان تحت تاثیر حرفایی که پشت سر شما بهش می زنند ازتون دوری کنه ولی در آینده خوبی ها و ازخودگذشتگی های شما رو درک خواهد کرد.

باسلام و احترام به همه بزرگواران
من در حال حاضر قدري عصبي و دلگيرم.شايد هركس ديگري هم جاي من بود اگه از من بدتر نبود قطعا" وضعيتي بهتر از من هم نداشت.بهرحال اگه روي زنم هم دست بلند كردم بعد از تلاش مستمر خودش بوده كه اين اتفاق افتاده.اون چون نميتونست با منطق و دليل كافي من رو به چالش بگيره تمام سعي خودش رو ميكرد كه به نوعي منو عصباني كنه كه من هم گزك به دستش بدم تا بتونه آب رو گل آلود كنه و بعدش با مظلوم نمايي و ياركشي منو مغلوب خواسته ناحقش كنه.كتك زدن من يا مردايه ديگه مگه فكر ميكنيد چيه يه سيلي يا فوقش دوتا.اين كه از نظر جسمي زنو ناكار نميكنه فقط باعث تحقيرش ميشه.اينكه زنم منو با زبون تلخش صدها برابر بيشتر از اين تحقير و خوار ميكنه بد نيست اما يه سيلي زدن من اينهمه بد ميشه .عليرغم احترامي كه براي شما كارشناسها قائلم اما احساس ميكنم به خاطر همجنس بودنتان داريد بيطرفي را فدا ميكنيد.من دنبال تاييد و تمجيد شما نيستم اما قبول كنيد اين يكه تازي شماو تماما" قصور را متوجه بنده كردن اصلا" راه و رسم منطقي يه مشاوره درست نيست شما داريد منو از مشاوره گرفتن پشيمون ميكنيد.من كه نيومدم اينجا مورد شماتت قرار بگيرم.من اومدم براي همدلي و راهنمايي.اگه قراره منو بندازيد گوشه رينگ و چپ و راستم كنيد.مارو بخير و شمارو به سلامت .اصلا" نميدونم چرا يه آقا بين شما نيست.آقايون احتمالا" منو بيشتر درك خواهند كرد.فقط يه آقاي ميتونه بفهمه زن بد يعني چي.:104:
همونطور كه دوستان اشاره كردند من تصميم خودمو گرفتم حالا كه زنم بچه را وسيله مبارزه قرار داده و منو از تنها فرزندم دور كرده من هم به لطف همون قانوني كه به ايشون اين فرصت رو داده مقابله به مثل ميكنم تا بفهمه كار بد چه عواقبي ميتونه داشته باشه.كسي كه حرف حساب حاليش نميشه بايد به روش خودش حاليش كني.من بهش پيشنهاد سخاوتمندانه اي كردم.من قصدم اين بود كه هر سه مون با كمترين آسيب از اين ماجرا خارج شويم اما حالا كه قدرت تحليل موضوع به اين سادگي رو نداره من هم به همون روشي كه گفتم عمل خواهم كرد.اميدوارم درست باشه انشاأالله

[/quote]
اوایل با سیلی و در آخر هم با کتک زدن او را مهار مینمودم.بسیار بی ادب و گستاخ بود میدانست که پاسخ گستاخی سیلی است اما بازهم نابخردانه گستاخی و در بعضی موارد فحاشی هم میکرد.[/quote]

برادر عزیز، اگر همه محاسن عالم در وجود شما جمع شده باشند، داشتن چنین طرز تفکری کافیست که هر زنی را از شما دلزده کند. نمیدونم هیچ وقت مشابه این جمله هارو به همسرتون هم گفته بودید یا نه. ولی اگه گفتید مطمئن باشید که آنچنان غرورش رو خورد و خمیر کرده اید که کاملا از دلش رفتین... برادر من " با کتک مهار کردن" و "پاسخ گستاخی سیلی است" بیشتر در مورد چارپایان کاربرد دارد نه شریک زندگی و مادر فرزند آدم.

بهر حال تصميم خودم رو گرفتم بچه را به هر طريقي كه امكان پذير باشد پس ميگرم.معتقدم دنيا دار مكافات است حالا كه بد كرده و بين من و بچه ام جدايي انداخته بايد منتظر بازخورد اعمالش باشد.شماها هم كه فقط بلديد آدم رو سرزنش كنيد ميگيد چرا كتكش زدي من كه به اين چراها چندبار پاسخ داده ام گفتم كه بابا جون اون از كتك خوردن بهره برداري ميكرد اصلا" خودش منو تحريك به اين كار ميكرد.چون براي حرفهاش هيچ منطقي نداشت ميخواست به نوعي مورد حمايت ديگر اعضاء فاميل باشد.ميخواست به هر طريقي به ديگران ثابت كند كه من مقصرم و براي اين كار چه چيزي بهتر از مظلوم نمايي و كتك خوردن.منو تحريك ميكرد كه كتكش بزنم بعدشم به همين بهونه قهر كنه بره خونه باباش و اوناهم فرداش راه بيفتن برند دادگاه دنبال مهريه اين قصه تو خونه ما بارها و بارها اتفاق افتاد.اما اين بار براي من بار آخره چون ديگه دوست ندارم با اين ادم حيله گر زير يه سقف زندگي كنم واسه همينم براش نوشتم كه بهتر از همه اينه كه با گفتگو و بصورت توافقي از هم جدا شويم.اين كار به صلاح هر سه ماست.اما اون مصر به دريافت مهريه است و باز هم بدون تفكر از عواقب كارش اصرار به تحميل عقيده اش دارد.اون اصلا" فكر اينو نميكنه كه من هم اگه بخوام مهريه بدم بچه را ازش ميگيرم و نهايتا" بايد راضي به توافق بشه فقط اين وسط باعث ميشه هم من بيشتر ازش متنفر بشم هم باعث آزردگي اين طفل معصوم ميشه و هم مايه آبروريزي و مضحكه كردن خودش و من ميگردد.اون تو تمام مراحل زندگي همين رويه را داشت.براي هيچ كارش استدلال و منطق و يا حتي احساس هم نداشت.تنها چيزي كه ياد گرفته بود مخالفت با حرفهاي من بود.بهر ترتيب از همه ممنونم كه وقت گذاشتند و راهنمايي كردند.بدرود

sina_f عزیز سلام

یه کم به خودتون مسلط باشین...

اینجا هیچ کسی قصد قضاوت یا سرزنش نداره!!

وقتی شما تاپیک باز کردی یعنی ذره ای امید در وجودته !!!

در حال حاضر به هیچ وجه در شرایط تصمیم گیری نیستید پیشنهاد دارم در کنار آرامش تاپیکتون رو ادامه بدید تا کارشناسان نظر بدهند.

تاپیک شما رو در تاپیک های نیازمند حضور کارشناس گذاشتم.

امیدوارم به نتیجه برسید:72:

آقای محترم

راستش عنوان تاپیکتان که توجه مرا به خود جلب کرد این است که "چکار کنم که صلاح فرزندم باشد؟"

من خیلی خوشحالم که شما پدری هستید که در قبال فرزندتان احساس مسولیت می کنید. خوب من فکر می کنم بهتر است که در این تاپیک بدون پرداختن به حاشیه ها بیشتر به این موضوع رابطه پدرو فرزندی توجه کنیم. بهترین کاری که می توانید انجام دهید که به صلاح فرزندتان باشد این است که برایش پدری کنید.

اما اگر دوست داشته باشید لطف کنید و برایمان بنویسید که معنای پدری کردن برای شما چیست و چه دغدغه ها و کارها و مسولیت هایی را شامل می شود؟

سینای عزیز
خواهش میکم آروم باش
مردی مثل شما که این همه فهمیده و مسئولیت پذیر هستید، وقتی اینگونه از زندگیش میبره و دلزده شده، یعنی خیلی سختی کشیده.
یعنی دوست نداشته این روزا رو ببینه اما متاسفانه دیده. یعنی خانواده و زندگیشو دوست داشته اما ناخواسته اینطوری شده.
من رحف شما رو باور میکنم. من دیدم اینگونه زنانی که مظلوم نمایی میکنند. زنانی که خودشون همسرشونو وادار میکردند که کتکشون بزنه و بعد راه دادگاه و پزشکی قانونی رو در پیش میگرفتن. حق دارید. دلتنگ دختر نازنینتون هستید. خیلی سخته که 14 ماهه که ندیدینش.
انشالله به زودی در آغوشش خواهی گرفت.
اما بحث اینه که شما در مورد فرزندتون سوال کردید و صلاح او در این شرایط .
1- از نظر مالی حتماً بهش رسیدگی کنید تا سختی نکشه. اون فقط 6 سالشه و تو این اتفاقات با مادرش رخ داده ، مقصر نبوده.
2- حتماً برای دیدنش برید. نه تحقیر میشید و نه از حرف مردم بترسید. شما یه پدر هستید. حق دارید ببینیدش.
3- واقعا گزینه طلاق از همسرتونو ، در اخر لیست راه حل ها قرار بدید. به خاطر آینده دخترتون که تا اونجا که ممکنه فرزند طلاق نباشه. شما الان خیلی غصه و خشم دارید. عصبانی و دلتنگ هستید ، اما با اینحال نگران دختر دلبندتان هستید، آیا فکر میکنید هیچ راهی برای مصالحه و رفع مشکل با همسرتون نباشه؟

خواهش میکنم به تاپیکتون ادامه بدید. با صبر و امید.

سلام

داستان زندگيتون به شدت متاثرم كرد.به عنوان يك مادر نمي تونم دوري دخترم رو حتي يك روز تحمل كنم چه برسه به 14 ماه. اينكه چرا از همسرتون ميخواهيد جدا بشويد به خودتان بر مي گردد و كاري به آن ندارم.(هر چند هميشه در يك دعوا دو طرف مقصرند)

يك سوال: ديدن دخترتان
(شما كه اينقدر عاشقش هستيد) ارزش پيمودن 1500 كيلومتر را نداشت؟ قرار نبود كه به پاي همسرتان بيقتيد. شما مي توانستيد دخترتان را ببينيد .به پارك يا جاهاي ديدني شهرشان ببريد.سرگرمش كنيد و برايش توضيح دهيد كه هر اتفاق يكه براي شما بيفتد هنوز عاشقش هستيد و پدرش. به لحاظ اقتصادي تامينش كنيد و تلاشتان اين باشد كه اگر در رابطه با ارتباط زناشوييتان به مشكل برخورديد لااقل وظايف پدري تان را در حد نرمال جامعه انجام دهيد.
از نحوه نوشتن و ادبيات شما مشخص است كه انسان اهل مطالعه اي هستيد .پس بايد در كتاب ها و حتي اينترنت خوانده باشيد كه همين رفتارهاي انتقام جويانه شما در قبال همسرتان زمينه را براي قضاوت كردن و نتيجه گيري كردن كودكتان در قبال احساسات و شخصيت شما فراهم مي كند .
به نظر من بهترين راه حل براي كودك شما فراهم كردن آرامشش باشد.شما كودكتان را ابزاري براي اعمال قدرت و مكافات همسرتان قرار ندهيد.آن چيزي كه الان در موردش حرف زديم يك موجود ظريف با روحيه اي شكننده است كه هر رفتار اشتباه شما يا مادرش مي تواند زندگي آينده اورا تحت تاثير قرار دهد.
از شما خواهش مي كنم ، در خصوص دخترتان مهربانانه تر برخورد كنيد. به او نشان دهيد آدم بزرگ ها هم مي توانند اشتباه كنند( كتك زدن مادرش اشتباه شما بود) ولي فرصت جبران دارند و مي توانند بهتر شوند .دوست بدارند و دوست داشته شوند.

سلام آقا سینا

نگارش من رو هم بخون

کتک کاری شما که شاید شما هم عامل آن بوده اید . و خودتان هم باید قبول کنید که مقصر بوده اید و کار بسیار بدی کرده اید.

اما...

به این بهانه کودک شش ساله را بردن و بیش از یکسال از همسر دور بودن و حتی مشوش نمودن ذهن کودک شش ساله و ارائه تصویری بد از پدر ، بجای اینکه این حرکت زشت پدر را از ذهنش دور کنیم (این را میگویم چون میدانم با توجه به میزان ارتباط که دختر بچه شش ساله با پدر خود که بسیار عاطفی می باشد بسیار بعید است او به این صورت ناهجار از پدر کینه به دل بگیرد.)تا حدی که حتی او تمایل به صحبت تلفنی با پدری که ماه هاست او را ندیده هم کاری بسیار زشت است.

به هر حال برخلاف عده ای دیگر از دوستان که مقداری با عرق جنسیتی به موضوع نگاه می کنند عرض کنم آتشی که در زندگی شما برافروخته شده شما روشن کرده اید و متاسفانه همسر شما نیز با بی مسئولیتی آنرا روشن نگاه داشته و حتی آنرا شعله ور تر کرده است.

بنابراین

اقداماتی را که شما تصمیم دارید آنرا در آینده انجام دهید هیچ نفعی جز بر افروخته تر کردن این آتش نخواهد داشت .

ببینید.
مرد در زندگی قبل از اینکه یک (طرف یا عضو) باشد مسئول کل آن زندگی است بنابراین شما باید به خودتان بعنوان مسئول در زندگی بنگرید نه بعنوان جزئی از یک مجموعه . شما حق ندارید زندگی خودتان را با انتقام به نابودی بکشانید.

مهمترین اقدام شما اکنون اینست که داوطلب شده و بروید و همسر خود را متقاعد نموده و حتی از آن حادثه معذرت خواهی نموده و او را از دست بعضی که نمیخواهند زندگی شما ادامه داشته باشد نجات دهید.
همین و بس!

بنابراین غرور خود را کنار گذاشته و بزودی دختر عزیز خود را که می دانم چقدر دلتنگ او هستید بزودی ملاقات نمایید.
مطمئناً او نیز دلتنگ شماست پدر عزیز و قدر بی مسئولیت......


موفق باشید