به شخصی علاقه دارم ولی شرایط ازدواج رو ندارم. نمیدونم باید اقدام کنم یا نه!؟

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط z o h r e h

اونجا نوشته اگه شرايط ازدواج رو نداريد دميدن در تنور احساسات ممنوع اما ننوشته حق نداريد شرايط رو مهيا كنيد

---

:104::104::104:


اقا مسعود بازم سلام

شما حداقل باید ماهی هزار تومان درآمد داشته باشی که اگه خواستی برای همسرت یه شاخه گل بخری از پدرت پول نخوای بگیری

خوده شما قضاوت کن.مثلا یه خواستگاری (نمیدونم خواهر دارید یا نه) بیاد برای خواهرتون.بگه من نه پول دارم..نه کار دارم...نه درآمد دارم...سربازی هم نرفتنم....

شما بهش چی میگید؟

اقا مسعود

ماهم دانشگاه دولتی ارشد خوندیم.انقدرم وحشتناک نیست که شما میگید !
اینو بدونید اگر بخواهید میتونید.

پسر خاله ای دارم که یکی از شخصیت های معروف در زمینه مدیریته.هرچند وقت یکبار هم تلویزیون میاد و صحبت میکنه.وقتی ازدواج کرد دیپلم داشت و 19 سالش بود.

الان دانشجوی دکتراست و دو تا بچه داره و استاد دانشگاه هستش.اونم مثل شما وقتی ازدواج کرد نه سرمایه آنچنانی داشت و نه سربازی رفته بود.فقط یه شغل خیلی ساده در حده یه کارمند خیلی معمولی داشت.جوری که فقط گرسنه نمیموندن

اگر میخواست مثل شما فکر کنه و بگه من باید روی هر چیزی متمرکز بشم الان شاید تحصیلکرده بود ولی از زن و زندگی و بچه و ...خبری نبود

بله..موقع درس باید تمرکزتون روی درس باشه.
موقع کار باید تمرکزتون روی کار باشه.

اما شما باید بهایبه دست آوردن یه چیز خوب رو بدید.اگر میخواهین به دختر مورد علاقه تون برسید باید براش زحمت بکشید.
باید حداقل دیگه از پدرتون خرجی نگیرید.

ما به شما میگیم به ازدواج فکر کن.همین الان هم فکر کن.اما هر کاری برای موفق شدن مقدمات خاص خودش رو میطلبه.

مثلا شما میخواهی بری مسافرت.اگر همینجوری صبح از خواب بیدار بشی و بری مسافرت بدون تهیه هیچ لوازمی به نظرتون اونجا بهتون خوش میگذره ؟؟همیشه هول و استرس دارین که نکنه چیزی لازم داشته باشم و با خودم نیاورده باشم/

من خودم یکی از کسانی هستم که با ازدواج در سن پایین (البته نه خیلی پایین) موافقم.من همه حرفهای شما رو قبول دارم...

اینکه دوست دارین در کنار همسرتون به خواسته هاتون برسید...

دوست دارین زودتر ازدواج کنید...

من موافقم و شما رو هم تشویق میکنم.


اما....
بازم میگم..تا مقدماتش (که مهترینش شغله) فراهم نشه این کار امکان پذیر نیست.

من هم جوونی هستم دقیقاً مشابه با شما ، با این تفاوت که سربازی مو رفتم و کار هم دارم ولی پاره وقته . و خدارو شکر از رشته ام اونقدر کار بلد هستم که اگه بخوام می تونم حقوقمو چندین برابر بکنم ، منتهی ارشد جلومو گرفته .
.
من می گم اگه سال اول ارشدتونه ، بی خیال کار بشین و درس بخونین .
اگه سال دومین شروع به کار کنین .
.
در زمینه قضایای مالی ازدواج هم باید بگم ، من خودم هم پس اندازی ندارم ولی نمی تونم بگم چون پس اندازی ندارم از ازدواج صرفنظر کنم چون که خدا گفته کمک می کنه ، اگه الان یکی ار فامیلهاتون که خیلی آبرو داره به شما بگه که شما برو ازدواج کن ، من 100 میلیون بهت می دم ، خداییش نمی ری ازدواج نمی کنی ؟
میری مسلماً خدا هم همینو گفته ، پس به خاطر مسائل مالی ازدواج نکردن ممنوع!
فقط باید یه جربزه ایی در شما وجو داشته باشه که بتونین در این شرایط اقتصادی در حدا توانتون از پس مخارج بر بیاین ، باقی شو بسپروین به خدا . (بلوغ اقتصادی)
.
در زمینه سربازی باید بگم که ، سربازی بدی بسیار زیادی داره و وقتت بسیار تلف میشه ، ولی چاره چیه ؟ اگه بتونی امریه در اداره ایی یا در کنار نزدیکان و یا دوستان بگیری ، به راحتی می تونی اهداف غیر سربازی تو جلو ببری .
همه می دونن که سرباز در این مملکت علاف و بیکاره ، پس خودتو نگران نکن ، بسته به اینکه محل خدمتت کجا باشه ، میشه سربازی خوب یا بدی رو برای شما متصور شد .
پس برای سربازی حتماً دنبال امریه یا سرباز معلمی باش .
این سربازی خیلی راحت خواهد بود و مثل یک کارمند که رایگان داره برای کشورش خدمت می کنه خواهی بود.
اینم از سربازی .
.
من شدیدا مخالف این هستم که برای فردی مثه شما بگن که 35 سالگی ازدواج کنین . مخالفم.
.
من هر جا مطالعه کردم و هر چی خوندم بنیان اصلی مطالب همینه ، کدوم مشاور گفته که شما برو 35 بیا ؟
اگه جایی گفتن بگو ما هم از ازدواج صرفنظر کنیم!
این حرف نه بر اساس قرآنه و نه عقل .
دوست داشتی من سخنرانی هایی رو برات معرفی می کنم که بدونی اون چیزی که در جامعه ما هست مخالف با قرآنه . و قرآن ازدواج آسان رو تشویق می کنه . تازه می فهمی قرآن چقدر زندگی ما رو راحت کرده .

از همه شما دوستان که جواب دادید واقعا ممنونم...کاش میدونستید چقدر نظراتتون برام با ارزش هست و توی این شرایط چقدر به جایی مثل اینجا نیاز دارم!:72:

باور کنید ترس و تنبلی واسه کار ندارم و اگه پیدا بشه حتما تن به کار میدم...ولی کارهای نیمه وقت رو اکثرا به خانم ها میدن.خانوادم هم تمایل دارن که تمرکزم روی درسم باشه تا دکترا راحت قبول شم و دلشون نمیخواد وقتم رو واسه 200-300 هزار تومان تلف کنم!!:(

ولی ..ولی میترسم طرف رو از دست بدم...واسه یه دختر جوون و زیبا و نجیب خواستگار زیاد هست...هر لحظه امکان داره که واسه همیشه از دستش بدم!!:203:

الان باید چیکار کنم!؟ نباید به نوعی اون رو متوجه علاقه و احساس خودم کنم و صادقانه همه چیز و قصد و نیت و برنامه آیندم رو باهاش در میون بذارم!؟

خانواده شما در جریان این علاقه هستند ؟
آیا خانواده تون مشکل سربازی و شغل و درآمد و ... رو برای شما مطرح می کنند ؟
امکان خواستگاری رفتن هست ؟ مخالفتی نمی کنند ؟
با خانواده راحت هستین ؟ (من خودم اصلا روم نمی شد که بگم می خوام ازدواج کنم و ... داستانی داره که می تونی بری بخونی )

سلام masoud-h

اول از همه بگم که چقدر نظرات دوستان خوب و کامل بوده امیدوارم در کنار همه این اظهار نظرها تصمیم درست را با خودت بگیری

من فکر میکنم شما همه مشکلات و نداشتن شرایط ازدواج را کامل میدونی

اما با خودت کنار نیامدی با وجود اطلاع از شرایط خودت باز دوست داری یک اشتباه انجام دهی....

من نمیگم که شما حتما باید نوشته های ما را بپذیرید اما دوست دارم تکلیفت را با خودت مشخص کنی

اگر مشکلات مالی سربازی و نداشتن شرایط رو مشکل نمیبینید میتونید از علاقتون به اون دختر خانوم صحبت کنی

اگر هم اینا مشکلات مهمی هست چرا ساز مخالف میزنید؟

قبول کن ازدواج شرایط نسبی لازم داره و شما درست نیست با این شرایط اون خانوم هم وارد کنید

نظر نهایی من اینه نه احساس صادقانتون رو با توجه به نداشتن شرایط بهشون منتقل نکنید!!!

برات آروزی موفقیت دارم دوست عزیز:72:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط omid65

خانواده شما در جریان این علاقه هستند ؟
خیر
آیا خانواده تون مشکل سربازی و شغل و درآمد و ... رو برای شما مطرح می کنند ؟
اتفاقا خانوادم بسیار فهمیده و عاقل هستند و میدونند که شرایط کلی ازدواج رو ندارم ولی دلشون هم نمیخواد سنم بالاتر بره و دوست دارن زودتر مقدمات ازدواجم فراهم بشه مثلا فعلا در حد نامزدی
امکان خواستگاری رفتن هست ؟ مخالفتی نمی کنند ؟
احساس میکنم اگه بگم استقبال کنن
با خانواده راحت هستین ؟ (من خودم اصلا روم نمی شد که بگم می خوام ازدواج کنم و ... داستانی داره که می تونی بری بخونی )
گفتنش که خیلی سخته ولی به هر حال که یه روز باید گفت[/color]

---

خانم ویدا از شما هم ممنونم ...ولی آیا به نظر شما 25 -26 سال برای یه مرد سن کمی هست برای ازدواج!؟
فراموش نکنید که من یک نوجوان 17-18 ساله نیستم که تازه وارد دانشگاه شده باشم و دلبسته همکلاسی!!

نظرات شما دوستان رو کامل قبول دارم و بدبختی اینجاست که همش رو خودم میدونم و میتونم ساعتها یک نفر دیگه رو نصیحت کنم ولی..


بیایید یک لحظه بیشتر و لطیف تر فکر کنیم..
فکر نمیکنید تعقل و منطق زیاد در کارها داره ماها رو از اون ور بوم میندازه پایین!؟
برای چی داریم زندگی میکنیم!؟
قراره آخرش چی بشه!؟
چرا خداوند انسانها و کل موجودات رو زوج آفریده!؟
چرا گفته میشه شخصی که ازدواج میکنه نصف دینش از دسترس شیطان در امان می مونه؟
چرا خداوند قرار گرفتن زن و شوهر رو در کنار هم باعث آرامش و مودت و رحمت میدونه!؟
به خدا این وضع بد و باورهای اجتماعی رو خودمون با سختگیری ایجاد کردیم!

فکر نمیکنید با این وضع اینجوری جامعه پر میشه از یه مشت آدم آهنی با سن های بالای 30 سال و قلب های یخ زده و روح های افسرده !؟

سلام.راستش مشکلی که شما داری تقریبا میشه گفت مشکلیه که اکثر ما دهه شصتیها باهاش درگیریم. یه بمب جمعیتی رخ داد و ما هم میراثدار ترکش های این اتفاق هستیم(یا شایدم بهتره بگیم خودمون ترکش این بمبیم:D)!!! . نمیدونم چی بگم فقط کاری که خودم میکنم اینه که سعی میکنم فکرم رو درگیر کارای دیگه ای بکنم هرچند نمیشه صددرصد این فکر رو از خودم دور کنم(که اگه میتونسم احتمالا تو این فروم نبودم :18: ) یا مثلا یه اهدافی رو واسه خودت تعیین کن که رسیدن بهش مساویه با آماده شدن شرایط ازدواج بعد تمام تمرکزت رو بزار روی رسیدن به این اهدافت .. خود من این ترم لیسانس رو میگیرم و برنامه دارم که اول سربازی رو یه طرفه کنم بعد برم سراغ چیزای دیگه (آخه شنیدم قراره از سال بعد سربازی بشه 24 ماه :103:)....... راستش در کل سعی کن بعضی موقع ها بیخیال باش (گفت آسان گیر بر خود کارها کز روی طبع.........سخت می‌گردد جهان بر مردمان سخت‌کوش)......شاید حرفام رو به عنوان راهنمایی نشه در نظر گرفت ولی امیدوارم در حد یه همدردی مفید بوده باشه :307:

نقل قول:

---

نوشته اصلی توسط masoud-h

بیایید یک لحظه بیشتر و لطیف تر فکر کنیم..
فکر نمیکنید تعقل و منطق زیاد در کارها داره ماها رو از اون ور بوم میندازه پایین!؟
برای چی داریم زندگی میکنیم!؟
قراره آخرش چی بشه!؟
چرا خداوند انسانها و کل موجودات رو زوج آفریده!؟
چرا گفته میشه شخصی که ازدواج میکنه نصف دینش از دسترس شیطان در امان می مونه؟
چرا خداوند قرار گرفتن زن و شوهر رو در کنار هم باعث آرامش و مودت و رحمت میدونه!؟
به خدا این وضع بد و باورهای اجتماعی رو خودمون با سختگیری ایجاد کردیم!

فکر نمیکنید با این وضع اینجوری جامعه پر میشه از یه مشت آدم آهنی با سن های بالای 30 سال و قلب های یخ زده و روح های افسرده !؟

---

سلام
زندگی روی لطیفی دارد و البته یک روی خشن
وقتی همسرتان از شما آرامش میخواهد ولی شما میگویید : صبر کن سربازیم تمام شود
وقتی همسرتان از شما سر پناه و مسکن میخواهد و شما توانایی این کار را نداشته باشید
وقتی همسرتان از شما توقعات مالی مختلف دارد ولی شما نتوانید این کار را انجام دهید
وقتی دیگران با بی مهری تمام به شما طعنه می زنند
وقتی نمی توانید به فرمایش خداوند در قران که پرداخت نفقه همسرتان دستور داده ، عمل کنید حتی مقابل خدا هم شرمندگی دارد...

اری دوست من این روی خشن زندگی هست که اتفاقا زورش از روی لطفیش کمی بیشتر هست!

توصیه من این هست کمی متناسب با جامعه فعلی و نه آرمان ها فکر کنید
ابتدا از وجود یک شغل با ثبات و کارت پایان خدمت مطمئن شوید و بعد بسم الله

در پناه حق
:72:

مسعود جان حرفات حق و چیزی نمیشه گفت.این وضعیت خیلی از جوونای ما هست.خصوصا کسانی که تصمیم به ادامه تحصیل تا مقاطع بالاتر رو دارن!
من با نظر خیلی از بچه ها که گفتن طرف رو فراموش کن مخالفم.این حرف رو به یه جوون دیپلم و 18 ساله باید زد نه به شما!!

به نظرم
1- توکل به خدا کن و خیلی رک و راست در قدم اول ماجرا رو با خانوادت مطرح کن.ماشالا بچه که نیستی.اونها دنیا دیده و عاقل هستن و مطمئن باش بهترین مشاوران تو خواهند بود!
2-همونطور که دوستان گفتن دنبال کاری نیمه وقت باش

نامزدی های طولانی مدت در کل چندان خوب نیست ولی فکر کنم به مراتب از زجر کشیدن و سوختن در این شرایط بهتر باشه...

شما همرشته ای هستید و مسلما خانواده دختر هم درک بهتری از شرایط کار و آینده شما خواهند داشت و خودتون دوتا هم درک متقابل بهتری از شرایط هم دارین!

آقا مسعود

شمااگر خیلی روی فرد مورد نظر مصر هستی ، می توانی با خانواده ات گفتگو کنی ، قطعاً اونها می توانند کمک و راهنماییت کنند ، بعدش برو خواستگاری و صادقانه وضعیت خودت را بیان کن و بگو که در پی کار هم هستی و زندگیت را خواهی ساخت .

با وضعیت تمایل و شرایط سنی شما ، بهتره اولویت را روی ازدواج بگذاری بعد تحصیلاتت را در کنارش ادامه دهی . اگر دکترا گرفتن شما چند سال دیرتر اتفاق بیافته آسمان که به زمین نمیاد ، میاد ؟

اولویت بندی کن ، اگر ازدواج با این دختر را اولویت اول می دانی پس شرایطش را مهیا کن از خانواده هم کمک بگیر ولو به صورت قرض . اگر اولویت اولت نیست پس احساساتت را محار کن و با تمرکز زدایی از خیال این دختر بیرون بیا .


خلاصه:

سنگهایت را با خودت وا بکن و بعد تصمیم بگیر


موفق باشی


.