نمایش نسخه قابل چاپ
نمیدونم چرا قانع نمیشم با اینکه میبینم مشکل هست اما دلگرمم نه اینکه عاشقش باشم اما خودش انقدر اروم و لطیفه که واقعا خودمو نسبت بهش متعهد می بینم. شاید بیمار باشه اما من به اخلاق و صداقت و ایمانش و به تربیتش افتخار میکنم. من واقعا از این بیمی ندارم که حتی بچه دار نشیم خدارو شکر بازم. انقدر تو همین تهران بچه هست که نیاز به خانواده داره. چرا که نه؟ اونم پاره تنم میشه. کمیت زندگی مهم نیست کیفیت مهمه
صمیمی عزیز وقتی شما داخل گود هستی خیلی چیزها رو نمیبینی ما که بیرون هستیم میبینیم
شما از یک طرف وابسته ای و از طرف دیگر احساسات مانع تصمیم درست میشه
حتما هم نباید نوشته های ما رو بپذیری اما پیشنهاد دارم یه مدت به خودت فرصت بده
بزار آزادانه فکر کنی همه جوانب رو در نظر بگیر
سعی کن با توجه به نظر دوستان و خانوادت منطقی فکر کنی
چی بگم همه منو منع میکنن اما من... دیوونم ... چی بگم...
خم می شوم اما زانو نمی زنم حتی اگر سقف آسمان کوتاه تر از من باشد... *کورش کبیر*
صمیمی عزیز
شما به سوالات من در پستی که برات گذاشتم پاسخ ندادی.
ازت پرسیدم توانش رو در خودت می بینی که سالها از یک بیمار خاص مراقبت کنی؟؟
مطمئنی بعدا پشیمان نمیشی؟
اگر پشیمان بشی ظلم بزرگی در حقش کردی.
خوب به این سوالات فکر کن. اگر رحیه مقاومی داری کسی نمیتونه مانع شما بشه.
منتظر جوابت هستم.
:72:
بله من واقعا شاید خیلی احساساتی باشم اما تو دوره ی پرستاریم و کاورزی بیمارستان خیلی چیزا دیدم که دلم قرص شده قبلا از دیدن امپول غش میکردم اما الان برای هزارنفر از سالم تا سرطانی امپولای مختلف تزریق کردم.
من با مشکلات وقف پیدا میکنم.
قرار نیست من براش پرستار بشم. دکترا گفتن اون بنده خدا بیشتر از لحاظ روحی نیاز داره تامین بشه تا کمتر به دارو نیاز پیدا کنه 100% خوب نمیشه اما بهبود پیدا میکنه. بعدشم فقط احتمالا اگه خیلی حالش یه روز بد بشه باید استراحت کنه تو خونه و فقط نباید وسیله ی 5-6 کیلویی و سنگین بلند کنه.
موندم خانوادم راضی بشن یا نه...:302:
خدایا یکی دوتا نیست که من با بیماریش مشکل ندارم خیلی از افراد در مورد هموفیلی اطلاع ندارن فکر میکنن خیلی خطرناکه...:323:
سلام :72:
دختر گل درسته که دوره پرستاری دیدی و از خیلی چیزا آگاهی و بلدی آمپول و سرم ... بزنی پانسمان کنی و بیمارهای وحشتناک دیدی. ولی عزیزم تا حالا تجربه پرستاری از کسی که دوستش داری هم داشتی؟
تا حالا اینو تجربه کردی که نیاز به محبت و آغوش گرم داشته باشی ولی اون کسی که دوستش داری توان جسمیش رو نداشته باشه؟
تا حالا اینو تجربه کردی تکیه گاه زندگیت هر از یه مدت چند روز تو خونه یا بیمارستان بستری باشه و تو هیچ کاری نتونی انجام بدی تا از دردش کم کنی ؟ می دونم بلدی مسکن تزریق کنی ولی چند روز ؟ چند سال؟
تا حالا اینو تجربه کردی که بچه ت دلش بخواد باباش بغلش کنه ولی نتونه چون سنگینه چون باباش ضعیفه؟
تا حالا تجربه کردی که دلت رابطه جنسی بخواد و همسرت نتونه؟
تا حالا رفتی مسافرت ولی تو سفر همسفرت مریض شده باشه و بخوای همش تو هتل بمونی یا بری بیمارستان؟
تا حالا جواب یه بچه رو دادی که ازت می پرسه مامان تو که می دونستی بابا مریضه چرا باهاش ازدواج کردی؟ چرا منو بدنیا آوردی؟
تا حالا تجربه اینو داشتی که یه بیمار هموفیلی رو وقتی دستشو میبره یا می خوره زمین یا تصادف میکنه ببینی؟
و...
اگه می تونی تو خیلی از این موقعیت ها و بدتر از اینا که نه من نه هیچ کس دیگه الان می تونه تصور کنه کم نیاری. اگه می دونی اون موقع هم دوستش داری و پاش ایستادی بهش بگو بله و گرنه نمیگم خودت رو اذیت نکن یا بدبخت نکن تو ممکنه ازدواج کنی و شکست بخوری و بعدش چشمت باز بشه بری با یکی دیگه خوشبخت بشی ولی خواهش میکنم اگه 1% هم به توانایی هات شک داری اونو بدبخت نکن.
:72::72:
این بنده خدا مشکلش در حدیه که دکتر گفته کارای سنگین انجام نده زیاد.شغلش طوری باشه فشار نیاد به مفصل هاش. از نظر جنسی هیچ مشکلی نداره. به نظرتون وقتی ادم میبینه همسرش حالش بده تو اون لحظه یاد ارتباط جنسی میوفته؟ اصلا دلش میاد؟ نشده یه ادم سالم بره مسافرت حالش بد بشه؟بره بیمارستان؟ به قول ما کوفتش بشه؟ من از پزشک پرسیدم گفت بغل کردن بچه براش مشکلی نداره حتی میتونید مسافرت طولانی برید اما تو مسافرت باید دارو همراهتون ببرید و اندازه کافی مصرف کنه...
خدایا... ادمایی دیدم که معتادن اما مریض نمیشن اما این موجود به این پاکی ... شکرت خدا...:323:
صمیمی
عزیزم به نظر میاد تصمیم خودتو گرفتی و در پی گرفتن اوکی از دیگرانی تا دلت قرص قرص شه.
همه اینجا میخوان کمکت کنن و هرکسی مشکلات رو از دید خودش میبینه و بهت مشاوره و راهنمایی با توجه به دونسته ها شنیده ها و دیدنیهای خودش میده.
بچه ها چیزای خوبی برات نوشتن
حالا عزیزم خودت بشین و تو خلوت خودت به تمام این موارد ذکر شده فکر کنو 2*2 تا 4 تا کن ببین مرد عمل هستی یا نه
من چیز بیشتری نمیتونم بگم چون هرچی میخوام بگم میبینم دوستان گفتن
فقط یه نکته رو برات خاطر نشان میکنم اونم اینکه
در این راه باید کفشای نازک و ظریفت رو دربیاری و کفشای آهنین بپوشی
بیماری با بالا رفتن سن وخیمتر و وخیمتر میشه و شما هم سنت بالا میره و طاقتت کمتر و کمتر میشه
مثلا خواهر خود بنده نمونه بارز یک زن کامل و صبوره
شوهرش از همه نظر که فکرشو بکنی اوکی هست..فقط یک هفته بیمارستان بود و خواهرم مراقبتشو میکرد ، واقعا کم اورده بود، درسته بیان نمیکرد ولی اگر این 1 هفته ،1 ماه میشد بازم صبر خواهرم ممکن بود جواب بده؟
الله و اعلم
صمیمی عزیز
ضمن تایدد صحبت های خوب صبا و نادیا ، فقط حرف آخر اینه که ما نگفتیم اون آقا حق زندگی کردن نداره!
ما فقط گفتیم زندگی مشترک خیلی سختی داره! اگر تصمیمت رو گرفتی یادت باشه حق نداری هرگز خسته بشی یا
گلایه کنی چون در اون صورت به اون ظلم کردی. ضمن اینکه ممکنه خانوادت مخالفت کنن و بهتره با رضایت خانوادت
ازدواج کنی چون اونا از شما خیلی با تجربه ترن!
در مورد رابطه جنسی هم منظور صبا این بود که ممکنه این افراد به خاطر بیماریشون قوای جنسیشون به شدت تحلیل
بره و میلشون کم بشه و بر عکس زن ها هر چه سنشون بیشتر بشه نیازشون بیشتر میشه. منظورشون این بود.
خوب تو هم تا یک حدی تحمل داری دیگه.
شما تاب شنیدن چند نظر مخالف خودت رو نداشتی و جبهه گرفتی. چه جوری میخوای یک عمر ناملایمات رو تاب
بیاری توی زندگی مشترکت؟ یا خودت رو قوی کن و مرد این میدون یا از گود خارج شو گلم.
به هر حال اگر تصمیمت رو گرفتی برات آرزوی خوشبختی می کنم.
ما آنچه شرح بلاغ است با تو گفتیم. خواه پند گیر خواه ملال.
موفق باشی عزیزم
:72:
دوبار زنگ زدن به بابام منتهی چون مامانم نیست (رفته عیادت خالم شهرستان) بابام گفت بذار مامانش بیاد بعد. میسپارم دست خدا هرچی خودش بخواد...
دلم اشوبه خدا شاهده از همه چی افتادم دست و دلم به کار نمیره... حالم خیلی بده... احتیاج به دلداری دارم....:302: